voor wie graag in mijn voetsporen zou treden - al is het dan maar voor een week of twee weken - kan ik een aantal nuttige tips/voorwaarden? meegeven. 1. kinderen! in een samenleving waar 50 procent van de bevolking jonger dan 20 jaar is, geldt dat je een jonge, actieve geest moet hebben. tussen al deze jonge kinderen lopen/grappen/dollen/... is een ongelooflijke ervaring. het kan soms vermoeiend zijn, maar over het algemeen zijn de kinderen zo vriendelijk en spontaan dat je hen niet kan negeren. ze worden dan ook opgevoed met de idee: wees steeds vriendelijk tov vreemden en mss wel in het bijzonder tov de toubab/toubabo. de bevolkingspyramide ziet er omgekeerd evenredig uit met de belgische en dat geeft zowel opportuniteiten - de toekomst van afrika is zijn jeugd - als problemen - wie arm is en zes of meer kinderen heeft maakt het zich niet gemakkelijk natuurlijk. 2. sociaal ingesteld persoon! wie graag ontzettend veel contacten legt en nieuwsgierig is naar andere culturen/tradities is in deze landen aan het juiste adres. ikzelf ben dat en ik heb er geen problemen mee om een hele dag door een klapke met jan en alleman te doen. maar ik blijf een toubab en af en toe dien ik alleen te zijn - bijv strand van kartong: een run of een zwem en daarna wat bezinnen, lovely!.... je moet gewoon leren wie je aanspreekt/volgt uit interesse en wie gewoon natuurlijk vriendelijk is .... een proces dat ik nu toch wel al hele tijd onder knie heb... maar een mens kan steeds ontgoocheld worden, dus ik blijf steeds voorzichtig. overal heb je goede en slechte mensen nietwaar
Mijn tijd zit er spijtig genoeg op, ik maak dit verslagje volgende keer af!
na bijna vier maanden afrikaans leven kan ik een balans opmaken van de zaken die ik het meest mis. buiten het feit dat ik jullie allemaal al zo lang niet meer gezien heb - en als je mij zou zien met mijn bruin velleke zoudt ge wel verschieten ;) - is er 1 iets dat ik hard hard mis: het belgische/vlaamse eten. man, ik heb hier al liggen dromen van een lekker pak friet, patatjes met worst, nen lekkeren spagetti ... maar... dit wil helemaal niet zeggen dat ik hier honger lijd of het gambiaans/senegalees eten niet weet te apprecieren. om een idee te geven van hoe een typische schotel er hier uitziet: lees de volgende regels aandachtig door en probeer het je dan voor te stellen. waar alles rond draait is de grote rijstschotel die in het midden van de eters geplaatst wordt. er wordt op twee maieren gegeten: of met de rechterhand waarbij de rijst wordt gekneden of met een lepel. in al deze maanden heb ik slechts heel zelden met mes en vork gegeten. ikzelf verkies de lepel, maar ik heb al met mijn rechterhand gegeten. gemakkelijk is het niet maar het is wel een uitdaging om het op een deftige manier te doen. het doet me eraan denken dat we allemaal toch van dezelfde mens afkomen.... een regel: steeds handen zorgvuldig wassen en nooit met je linkerhand eten want die wordt gebruikt voor alle lichaamsverzorging/reiniging.... welke ingredienten vind je terug in de rijstschotel? buiten een groot pak rijst is er meestal vis - vooral de bongavis is veelvoorkomend, jammer genoeg met veel graten - of vlees - duurder en meer voor speciale gelegenheden bijv tabaski dan wordt een groot schaap geslacht - maniok (uiterst voedzaam en lekker), witte kool (beperkt), peper (dat mijd ik want zelfs voor mij te spicy), en een veelvoud aan sausen. de saus kan vasthangen aan de schotel (bijv de typische cheboudienschotel: cheb is rijst in wolof en dien is vis of kan gewoon los aan de schotel toegevoegd worden. de kleuren? rood, groen, donkerbruin, geel werkelijk een grote variatie... wie eet er met wie? vreemde vraag misschien maar in sommige families eten de mannen en de vrouwen apart. een jongen of een opa doet er dan niet toe. de lepels worden aan de ouderen gegeven, de kinderen eten met de hand. dit heeft te maken met een heel belangrijk aspect in de samenleving hier: respect voor de oudere. maar meestal eet iedereen door elkaar en dan doet het er niet toe of je nu een familielid bent of een gast: iedereen is welkom! ikzelf eet nu alle dagen rijst en als ik niet in een stad als serekunda of brikama ben maar in dorp zoals kartong eet ik zelfs twee maal per dag rijst! steekt het tegen? soms maar het is altijd lekker. alle dagen eet ik daarbuiten ook nog brood - met chocolade in de ochtend of spagettisliertjes met beef in de avond - en fruit... en ik kan alvast verklappen dat ik geweldig uitkijk naar het mangoseizoen dat er nu heel binnenkort zit aan te komen....
eindelijk.... vanuit het drukke maar leuke brikama kan ik jullie het lange verhaal doen van mijn verblijf in kartong. dit vrij grote dorp is gelegen aan de atlantische oceaan in het zuidwesten van gambia in het district south kombo. na mijn trip met afrika voor beginners in juli 2005 kon ik niet anders dan terugkeren naar dit heel rustige maar o zo interessante kartong. de vriendelijkheid en de gastvrijheid van de bevolking is hier het meest aanwezig en ook gemeend. gambia heeft immers een bijnaam, nl de smilin coast of the atlantic of the smilin coast of africa. gambia is nog steeds een land in ontwikkeling maar er is sinds heel lang vrede en dat is toch zo belangrijk! maar ik wijk af ...kartong dus.... ik heb sinds mijn eerste dag bij dezelfde familie verbleven nl sambou. amie is een goede vriendin van mij en haar broer ezmaela alias gu alias branco zie ik nu als een brotha.... dat doet me trouwens denken aan de bijnamen die iedereen hier heeft: ik ken een bill gates, een shakespeare, een 50cent,een skebou .... mijn nicknames? aangezien ontzettend weinig mensen mijn voornaam - en al helemaal niet mijn familienaam - kunnen uitspreken maken ze het zichzelf wat gemakkelijker... dus: dietri, defolde (jaja!), didi, dididi, the latest development, the great shakespeare enz.... elke keer ik een paar dagen verblijf in kartong weet ik dat ik niet ongemerkt door het dorp kan gaan, teveel mensen kennen mij hier nu. wees echter gerust: ik heb een goede naam!
wat heeft kartong nu te bieden? - het niet door massatoerisme bevolkte strand - de prachtige natuur met de duinen, de palmbomen,de o zo mooie vogels.... - de mensen en dus vooral de vriendschap - art gallery - 500 karoninkas, hoofdzakelijk christenen en meer dan 3000 mandinkas en dat zijn allemaal moslims. - dichtbijgrens met senegal - casamance - christenen en moslims die heel vreedzaam samenleven. wist je trouwens dat hier paar families zijn met zowel christenen als moslims? - de djembecultuur en het daaruit voortspringende kartongfestival dat doorging eind maart.... - bush hunting: op stap gaan met paar vrienden om een lekker diertje te vangen, bij onze pogingen bleef het bij drie konijntjes, kleine teleurstelling - de promotie van ecotoerisme waarin host en guest respect hebben voor elkaar en de leefomgeving. enzomeer
natuurlijk kan ik niet doorlopend in dit plaatsje blijven aangezien er toch wel praktische problemen zijn: nog steeds geen electriciteit - in de hele kuststreek is dit het enige dorp en geloof me ik ken mijn weg nu onderhand wel - en de slechte ligging. ik weet wel met zekerheid dat er geen ander oord is in afrika waar ikme zo op mijn gemak voel!
eindelijk kan ik jullie mijn favoriete plaatsje in het kleine Gambia voorstellen. Reeds op 10 maart ben ik daar geland na een eerste bezoek met afrika voor beginners in juli 2005. Kartong is gelegen in het zuidwesten van Gambia in het district Kombo South aan de Atlantische Oceaan en vlakbij de grens met Senegal - nl Casamance met dorpje Kabadio en verderop Abene en Kafountine, twee gekende toeristenoorden. Wat maakt Kartong voor mij nu zo speciaal.... - de vriendelijkheid van de mensen die elke vreemdeling als een brotha ontvangen - de rust van de natuur met het prachtige strand, de vogels overal rond in het woud ... - de link met babylon - in reggae music gebruikt voor europa en usa - mn de samenwerking met een zweeds stadje. zo heb ik 10 dagen kennis kunnen maken met 24 zweedse studenten, heel boeiend. bij het concert dat ze gaven in de hal achter de kerk was er zelfs een samenwerking voor het leven.... een zweedse man die getrouwd is met een kartonglady... - de ongelooflijk vreedzame relaties en banden tussen de christelijke gemeenschap - karoninkas 500 ongeveer - en de moslimgemeenschap - mandinkas meer dan 2000. zo ken ik een familie waar de moeder en dochter christen zijn maar de tantes moslim ... maar zoals alles hier no problem - my brotha Gu alias branco alias izmaela sambou - kameraden - ondanks het feit dat ik nu een vaste Gambiaanse vriendin heb krijg ik af en toe nog toestanden als.... i like you do you like me .... in een shop net voor een avondprogramma in de dance hall met dj ludo from belgium hehe - de alomtegenwoordige reggae music met in het bijzonder de smiling coast radio... im a man from countryside of brotha and sista hold on ... super! - de barbecue op het strand afgelopen zaterdag met de prachtige sterrenhemel, de golfslagen van de oceaan, krabben die passeren aan je voeten - niet overdreven! - en bovenal lekkere kippetjes... geroosterde hoor - en mijn ontmoeting met mijn nieuwe vriendin sarjo jabang maar wie hierover meer wil weten, moet mij maar mailen!
wegens problemen met het toevoegen van berichten op mijn blog is het alweer een hele tijd geleden. ik wil van hieruit de groeten overdoen aan mijn broer herwig die vandaag zijn 23ste verjaardag viert en ook aan mijn andere broer arnout voor zijn 13de verjaardag. het verre vlaanderen jawel, pas woensdag wist ik wie de ronde van vlaanderen gewonnen heeft.
warme groeten - hopelijk komt mijn bericht er nu op dan voeg ik er nog snel een ander aan toe.
een blog moet je onderhouden maar dan moet het wel mee zitten
hoi hoi
jullie vragen zich allemaal allicht wel af: wat is dat toch met dienen Dieter? Geen update in een maand tijd... Klopt, dat is veel te lang geleden en het verlaagt het imago van deze blog. Het heeft me echter niet meegezeten. Ik heb twee weken in Kartong, een dorpje in het zuidwesten van Gambia doorgebracht en daarna een week in Serekunda/Bakoteh. Nu, dat ik in Kartong geen internet zou hebben wist ik al op voorhand en ik heb de dichte familie dan ook laten weten dat ik uit de ether zou zijn voor bepaalde tijd. Na een kleine week besloot ik om naar Gunjur te trekken, een vissersdorpje ten noorden van kartong waar er internetverbinding is. Die is er ook maar wat een soepe zeg: heel heel traag, duur en toen ik op deze blog een bericht aan het toevoegen was: blokkage.... Tja, ik ben nog steeds in Afrika e... Nu goed, ik liet het niet aan mijn hart komen en trok vijftal dagen later naar Serekunda, een ontzettend leuke maar chaotische stad. Ik was er zeker van dat het die dag zou lukken. Aan een vriendin die in een bank werkt liet ik weten van aan de overzijde het Gamtelgebouw mijn mails te raadplegen. Maar ik kwam al snel van een koude douche terug.... Er bleek een panne te zijn in Senegal en alle cybercafes in Serekunda deelden in de brokken.... Gevolg: missie onvolbracht. Terug naar Kartong waar ik van het jaarlijkse djembe/kora/reggaefestival wou genieten. Nadien ben ik samen met een vriend, Saikou Mane, naar Bakoteh bij Serekunda getrokken om een paar dagen te relaxen. Naast onze compound - huis met vele kamers van één familie - is een telecentre met ook een cybercafe. Daar bleek ik in staat te zijn om mails te behandelen: meer dan 100! maar het bleek niet mogelijk om in te loggen op mijn blog.... Gevolg: het is pas vandaag hier in Ziguinchor - ik verblijf paar dagen terug in Casamance alvorens mij te vestigen in Serekunda/Bakoteh - dat ik een bericht kan toevoegen. Ik ben echter beetje laat want ze gaan hier middagpauze houden dus ik moet jammer genoeg alweer afsluiten. Volgende keer vertel ik in het breed wat een mooie tijd ik in Kartong gehad heb en daarna wil ik het dan uiteindelijk over eten hebben.
From the labourparty in Belgium, Dieter (nickname van mijn goede vriend Saikou)
in een alweer erg warme dag (namiddagtemperaturen tot boven 35 graden) ben ik onder de koelte van een ventilator even verfrissing aan het zoeken en jullie op de hoogte te brengen van de verkiezingssfeer in senegal. In een heel kalm en sereen verlopen verkiezingsdag afgelopen zondag ben ik zelf even een bureau binnengegaan. Rijen dik kiezers die allemaal heel geduldig stonden aan te schuiven om hun stem uit te brengen. Zij moesten kiezen tussen vijftien blaadjes met op elk blaadje een kandidaat. Na het in de juiste boite gedeponeerd te hebben, moesten ze nog het bewijs van stemming afleggen (top van duim rood kleuren). OP die manier duurt het wat langer natuurlijk, maar zoals ik in een vorig verslag zei: men heeft hier geduld. Om vijf miljoen mensenn te laten stemmen verspreid over dit toch grote land (200000 km²) diende alles toch goed voorbereid te zijn en naar Afrikaanse normen hebben ze het heel goed gedaan. De uitslag dan: het is zittend president Abdoulaye Wade van de Coaltion Sopi 2007 die voor de komende vijf jaar (en niet zeven zoals in eerder verslag, het is nl Wade zelf die de regel heeft veranderd) Senegal zal blijven leiden. Ik ga me niet uitlaten over de toekomstperspectieven van dit land met Wade aan het hoofd, maar of sopi (verandering in wolof) werkelijk zal gebeuren op nog grotere schaal is toch maar de vraag... Wat ik vooral vaststel: hij is 80 jaar en van zo iemand mag en kan je niet verwachten dat hij nog grote risico's zal nemen... Maar de mensen hier zijn over het algemeen toch content hoor en dat is het belangrijkste natuurlijk. Qua exacte resultaten ben ik nie goed op de hoogte, maar ik geloof dat het verschil zodanig groot is dat er absoluut geen tweede ronde nodig is...
Voila nu genoeg over politiek, volgende keer ga ik de culinaire tour!
