Sinds reeds enkele jaren heb ik een veeleisende baan als manager. Na een lange zomervakantie (eerste vakantie sinds vorig jaar zomer) ben ik vandaag weer begonnen. Een lange rit in de auto en een, nee twee sigaretten en een kop thee die ik helaas was vergeten van het dak van mijn auto af te halen. Dit besef kwam pas na een paar honderd meter toen ik me realiseerde dat dat gerinkel niet van de lege kratten in de achterbak was die ik nog steeds naar de winkel moest brengen. Aankomend bij de parkeerplaats, uiteraard weer afgeladen vol, wist ik nog net een parkeerplek te vinden. Op nieuwe schoenen (ja, niet verstandig) met de trap drie verdiepingen omhoog benieuwd naar de op handen zijnde verbouwing welke helaas pas over enkele weken zal starten. Niet weg nemende dat ik de hele dag enthousiaste werklui in mijn kantoor binnen zag lopen die met vol ontzag keken naar alle muren die ze eruit gingen slopen. Denk dat ik over enkele weken toch maar vanuit thuis ga werken, zeker gezien de complementaire oordopjes die gratis worden uitgedeeld. Helaas ben ik deze dag niet toegekomen aan het schrijven van plannen en opruimen van oude spullen, toch was het heerlijk weer even bij te praten met collega's en het gevoel te hebben dat ik toch een beetje onmisbaar was. Toch een voldaan gevoel aan het eind van de dag toen ik met het raampje open genoot van de frisse buitenlucht... eindelijk mooi weer.
