Je hoort het steeds vaker, In het nieuws of in de krant. Je denk bij jezelf,Dit loopt echt uit de hand. Zeehondjes worden doodgeknuppeld, Walvissen worden gedood, Olifanten gedood voor ivoor, en ga nog maar zo door. Je wilt wat doen, Maar je bent machteloos. Hoe meer je eraan denkt, Het maakt je alleen maar boos. Maar er zijn ook dingen die worden verzwegen, Canned hunting is daar 1 van. Dieren die worden gefokt voor de jacht, Dat is toch het laatste wat je verwacht. Jagers betalen bakken met geld, Om daarna een dier, omringt met hekken, af te schieten. Een hulpeloos dier, Die niet eens van het leven kan genieten. U kunt daar iets aan doen, Maar wij vragen niet om uw poen. Steun ons tegen dit dierenleed,
KOM IN AKTIE
Hyves in aktie voor-haar-initiatief-om-dierenmishandeling-op-te-nemen-in-het-wetboek-van-strafrecht/42
DEN HAAG - Een Nederlandse vrouw die in Libië verblijft, wil niet geëvacueerd worden door het ministerie van Buitenlandse Zaken, omdat zij haar huisdieren niet kan meenemen naar Nederland. Dat heeft een woordvoerder van Buitenlandse Zaken bevestigd naar aanleiding van een bericht op het weblog dagelijksestandaard.nl.
De vrouw zou zestien katten en twee honden hebben en wil die meenemen bij haar vertrek uit het Arabische land. Buitenlandse Zaken wil de dieren niet meenemen in het vliegtuig dat op de luchthaven van Tripoli klaarstaat om Nederlanders te evacueren die het land willen verlaten. "Onze prioriteit ligt niet bij het evacueren van huisdieren'', aldus de woordvoerder. (ANP)
Hieronder staat een overzicht van diverse soorten dierenleed. Het is maar een kleine greep uit een gigantisch geheel; er zijn zo veel verschillende manieren om een dier leed toe te doen, het is haast onmogelijk op alles op één site te plaatsen. Om snel naar een bepaalde tekst te gaan, kun je klikken op een van de volgende titels. De site springt dan automatisch naar die tekst toe.
Een hondengevecht is een gevecht tussen gevechtshonden. Deze bloederige sport wordt beoefend ter vermaak. Vaak wordt er ook gewed voor geld.
De voorouders van vechthonden zijn de wolven. Door de eeuwen heen werden krachtige rassen gefokt met een zware, stevige bouw en een sterk ontwikkelde kop. Het fokken ging systematisch, met als doel specialisatie, het versterken van bepaalde eigenschappen. Eigenschappen van de vechthonden zijn een agressieve vertoning, dreigende blaf en temperamentvolheid. Men wil een ras fokken, wat andere dieren aanvalt, maar vriendelijk en onderdanig is naar mensen. In principe kunnen alle dieren die geschikt zijn voor het beschermen van mensen en het aanvallen van wilde dieren, beschouwd worden als potentiële vechthonden.
Hondengevechten zijn illegaal in vele landen. Ondanks dat het verboden is, komen hondengevechten overal in de wereld voor. In Afghanistan hebben de hondengevechten een grote come-back gemaakt sinds de val van het strenge regime van de Taliban. In Noord-Amerika zijn hondengevechten verboden. Desondanks wordt de American Pit Bull Terrier nog steeds veel gebruikt als vechthond. Waar deze terriers verboden zijn, worden bijvoorbeeld de Dogo Argentino en de Presa Canario gebruikt voor gevechten. Hondengevechten en het bezit van voorwerpen die er iets mee te maken hebben, zoals videobanden, zijn verboden in Pakistan. Maar door corruptie en gebrek aan concrete rechtspraak worden ook hier veel gevechten gehouden. Ten tijde van het Romeinse rijk waren er "oorlogshonden" in Groot-Brittannië, meestal voor in de strijd. Maar later werden deze honden gebruikt voor hondengevechten in het Amfitheater. Rond 1150, toen Henry II regeerde, waren het zogenaamde stierenbijten en berenbijten erg populair vermaak. Hierbij vielen de honden een stier of een beer aan, die als aas diende, omdat ze vaak vastgebonden waren, en zichzelf niet konden verdedigen. Tegenwoordig zijn hondengevechten nog steeds erg populaire, veelal in het ondergrondse circuit. In Latijns-Amerika komen hondengevechten vooral voor in Argentinië, Columbia en grote delen van Brazilië. Er zijn een aantal hondenrassen waar in deze gebieden veel gevechten mee plaatsvinden.
Een broodfokker is een informele term voor een honden-, katten- of paardenfokker die dieren fokt met als voornaamste doel geld te verdienen, en het welzijn van de dieren ondergeschikt stelt aan de economische belangen. In de praktijk betreft het meestal jonge honden (puppy's) en katten (kittens). Een dergelijke fokker let daarom niet zo op de gezondheid en het karakter van het dier. De dieren groeien niet op in een huiselijke omgeving, maar eerder in een hok of kooi. In de Engelse taal worden dit soort fokkers met Puppy Mills (puppyfabrieken) aangeduid, wat de lading beter dekt.
Er wordt vaak geen stamboom bijgehouden en er komt met regelmaat inteelt voor: er wordt niet gelet op erfelijke ziektes of afwijkingen. Jonge dieren worden meestal niet gesocialiseerd en in sommige gevallen ook niet zindelijk gemaakt. Dit heeft tot gevolg dat ernstige lichamelijke afwijkingen en gedragsstoornissen kunnen ontstaan. Ook ontworming en andere parasietenwerende middelen worden soms te lang en niet zelden geheel onthouden, wat de gezondheid, in het bijzonder de gesteldheid van organen (afhankelijk van de parasiet) en het immuunsysteem verzwakt.
Broodfokken kent verschillende gradaties, maar wordt over het algemeen als dierenmishandeling beschouwd. Voor de koper is de aanschaf van het dier niet zelden een geval van 'goedkoop is duurkoop': de aanschafprijs van het dier is niet hoog maar de schade die de lichamelijke, genetische of geestelijke afwijkingen aanrichten kan behoorlijk in de papieren lopen als deze medisch moeten worden behandeld.
Het is in het Bulgaarse dorp Brodilovo, op 560 km van de hoofdstad Sofia, een oud gebruik: trichane na kuche ofwel hond draaien. Een hond wordt dan vastgemaakt aan twee in elkaar gedraaide touwen en dan boven een waterbassin gehangen. Als de touwen weer uit elkaar draaien en de hond daardoor rondtolt, laat het dier in angst zijn uitwerpselen de vrije loop. De dorpbewoners geloven dat hoe meer uitwerpselen de hond produceert, hoe gezonder en welvarender het jaar zal zijn.
Franse dierenbeschermers zijn in actie gekomen tegen een gruwelijke praktijk op het Franse eiland Réunion. Inwoners van dat overzeese deel van Frankrijk gaan met levende honden - en soms ook katten - als aas op haaienvangst in de Indische Oceaan. De stichting '30 miljoen vrienden' heeft op internet een petitie verspreid die is gericht aan de minister voor Overzeese Gebieden, die wil dat er een einde komt aan de traditie. Voordat de dieren aan een hengellijn te water worden gelaten, slaan de vissers haken door hun snuiten en poten. Deze praktijk wordt al lange tijd gehanteerd, maar afgelopen weekeinde laaide de verontwaardiging op toen een jongen bij de plaats Sainte-Marie een als aas geprepareerd hondje had gevonden. Hij had het dier bevrijd van de haken en het naar een dierenarts gebracht. Zijn familie wil de hond adopteren. De dierenbeschermingsorganisatie SPA zei in een reactie dat de meeste gevallen niet bekend worden. Een woordvoerder zei dat niet alleen grotere honden, maar soms ook katten worden gebruikt. Op het eiland in de Indische Oceaan geldt de Franse wetgeving. Wie dieren als levend aas gebruikt, riskeert twee jaar celstraf. Veroordelingen zijn er nauwelijks. Wie niet op heterdaad betrapt wordt, is niet te vervolgen omdat er dan meestal geen bewijs (meer) is.
Volgens een rapport van de Korean Animal Protection Society worden jaarlijks naar schatting 2 miljoen honden geslacht voor hun vlees. Honden worden er massaal gekweekt als 'kleinvee', ondanks het feit dat er in 1984 een wet is uitgevaardigd die het eten van hondenvlees verbiedt.
Op 5 grote markten worden dagelijks duizenden honden te koop aangeboden. Daar kunnen potentiële klanten een hond uitkiezen, die ter plekke geslacht wordt. De honden worden gedood door elektrocutie of ophanging. In de meeste gevallen gaat er echter een lange en gruwelijke lijdensweg vooraf. Honden worden soms langdurig geslagen met stokken of worden langzaam gewurgd om vervolgens (soms levend!) gevild of levend gekookt te worden. Op sommige plaatsen wordt de vacht verwijderd met een brander en ook in dat soort gevallen werd vastgesteld dat sommige van deze dieren nog leefden. Volgens een plaatselijk volksgeloof gaat er op deze manier veel adrenaline door het lichaam van de hond en hierdoor krijgt het mals geslagen vlees sexueel potentieverhogende kwaliteiten.
Vooral de maanden juli en augustus zijn rampzalig voor onze trouwe viervoeter, want dan wordt er massaal hondenvlees gegeten. In juli zijn er drie Koreaanse bokdagen (letterlijk vertaald=snikhete hondsdagen) en in augustus wordt massaal boshingtang (hondenstoofvlees) gegeten. Onder het mom dat het hier gaat om een traditie zijn er de laatste jaren enkele Koreaanse politici die het eten van hondenvlees opnieuw willen laten legaliseren.
Ook katten zijn het slachtoffer in Zuid-Korea. Zij worden door een deel van de Koreanen als onhygienisch beschouwd en om die reden worden ze dan ook uitgeroeid. Volgens de Korean Animal Protection Society zou een correcte informatiecampagne dit probleem al gedeeltelijk kunnen oplossen, aangezien katten geen onhygiënische dieren zijn en bovendien een belangrijke taak hebben om de populaties van kleine knaagdieren onder controle te houden. Volgens een deel van de Zuid-Koreanen wordt de kat volgens hun volksgeloof beschouwd als een medicijn. De katten worden bewusteloos geslagen met een hamer of men gooit enkele katten in een zak en vervolgens slaat men die zak enkele malen tegen de grond. Daarna worden de katten (meestal nog levend) in een ketel met heet water gegooid, samen met dadels, noten en gember. Ze worden gekookt tot men een bruine brij krijgt die men Goyangi Soju noemt en die brij wordt gebruikt tegen reuma en gewrichtspijnen. In 1991 werd een algemene dierenbeschermingswet die alle wreedheid tegen dieren verbiedt uitgevaardigd, maar de overheid laat desondanks de hierboven genoemde gruwelijkheden oogluikend en ongestraft toe!
In ons land worden op ongeveer 200 bontfokkerijen nertsen gefokt voor hun vacht. Door intensieve jacht zijn eind 19e eeuw veel pelsdieren zeldzaam geworden. Sommige stierven zelfs uit. Bont is in die tijd een produkt waar veel geld voor betaald wordt. De oplossing voor de 'schaarste' is het fokken van dieren in gevangenschap. Vossen, nertsen, wasberen en chinchilla's worden opgesloten in kooien. Nu, aan het begin van de 21ste eeuw, wordt deze primitieve methode nog steeds op grote schaal toegepast, vooral in Scandinavië, Rusland, Canada, de Verenigde Staten en Nederland. Een pelsdierfokkerij ziet er overal ter wereld hetzelfde uit. Kleine kooien, gemaakt van draadgaas, staan aaneengesloten in lange rijen onder een afdak. In het voorjaar worden de dieren geboren. Na zeven maanden in een veel te kleine kooi worden ze gedood en gevild. Nertsen en vossen zijn wilde dieren. Dat betekent dat ze nooit wennen aan het leven op een pelsdierenfokkerij. In gevangenschap kunnen zij weinig natuurlijke gedrag vertonen. In hun krappe kooi kunnen zij geen prooien bejagen, geen holen bouwen, rennen of vluchten. Aan levenslange opsluiting kunnen zij zich niet aanpassen. Stress en verveling is het gevolg. En dat maakt de bontfokkerij tot een wrede vorm van intensieve dierhouderij. De welzijnsproblemen bij vossen waren zelfs zo groot dat het fokken van vossen om die reden verboden is.
Nertsenfokkers beweren al jaren dat zwemmen een luxe is waar nertsen best buiten kunnen. De dieren, die in de natuur bij beken en rivieren leven, kunnen zich volgens de fokkers prima aanpassen in gevangenschap. Volgens de bontfokkers zijn nertsen op een fokkerij 'vergeten' dat ze eigenlijk zwemmers zijn. De nertsenfokkers hebben het bij het verkeerde eind. Onderzoekers aan de universiteit van Oxford hebben aangetoond dat nertsen in gevangenschap vooral lijden doordat ze zich niet natuurlijk kunnen gedragen. De nertsen in het onderzoek gingen tot het uiterste om hun zwembehoefte te kunnen bevredigen. Ze liepen dwars door steeds zwaarder wordende klapdeurtjes heen om een bad te kunnen nemen. De stress nam enorm toe als ze de toegang tot het bad werd ontzegd. De onderzoekers concluderen dat de gefokte nertsen nooit hun zwembehoefte zijn 'vergeten'. Nertsen haalden bij wijze van spreke hun schouders op als zij geen beschikking kregen over bijvoorbeeld een extra hok of een hok met een extra nestplaats. Uit een ander onderzoek is gebleken dat nertsen met de beschikking tot water natuurlijk jaaggedrag gaan vertonen. Nertsen in het wild steken hun kop onder water op zoek naar een prooi. Dit gedrag wordt headdip genoemd. De nertsen die in dit onderzoek een bak water kregen staken meteen hun kop onder water. Zelfs nertsen die nog nooit eerder water hadden gezien vertoonden dit gedrag. Nertsen hebben moeite om met hitte hun lichaamstemperatuur te reguleren. Ze raken gemakkelijk oververhit. Het is gebleken dat nertsen water gebruiken om hun lichaamstemperatuur te reguleren. Dit voorkomt dat ze zouden kunnen sterven door oververhitting. In het verenigingsblad van de pelsdierenfokkers stond een artikel over zwemwater en nertsen. Dat artikel beschreef de schadelijke effecten van zwemwater op de pelskwaliteit. Nertsen in Nederland kunnen dus waarschijnlijk het zwemmen op hun buik schrijven. Maar zelfs al zouden de nertsen in Nederland zwemwater krijgen, dan is het natuurlijk nog steeds niet juist dat nertsen voor hun vacht gefokt en vergast worden.
Eind jaren tachtig verdwenen de meeste bontwinkels. Maar bont wordt niet alleen in speciaalzaken verkocht, in gewone kledingwinkels is helaas ook af en toe bont te vinden. Bont wordt niet veel meer gebruikt om er hele jassen van te maken; tegenwoordig is het vaak verwerkt in onder andere kraagjes en mouwen. In Nederland is er op de catwalk vrij veel nep in plaats van echt bont te zien. Dit in tegenstelling tot de rest van de wereld, daar wordt nog uitbundig gebruik gemaakt van echt bont. Echter, om het gebruik in Nederland te stimuleren sponsort de bontindustrie jonge ontwerpers met grote hoeveelheden bont.
99% van het Nederlandse bont is bestemd voor het buitenland. Op internationale bontveilingen in Finland, Denemarken, Canada en Amerika worden de vachten verhandeld. De prijs van een nertsenpels schommelde de afgelopen jaren tussen de 15 en de 30 euro. Net als de welvaart neemt ook het bontgebruik toe in Rusland, China en Japan. Snel rijk geworden zakenmensen willen blijkbaar graag hun welvaart laten zien door een bontjas aan te trekken.
In Spanje worden jaarlijks 45.000 stieren gedood bij stierengevechten. Ook in Portugal en Zuid-Frankrijk komen stierengevechten voor. Hier gaan jaarlijks nog een paar duizend stieren dood. Buiten europa vinden stierengevechten plaats in Midden en Zuid Amerika (kolonies van Spanje). Een stierengevecht duurt ongeveer 20 minuten. In die 20 minuten wordt een stier op gruwelijke wijze gemarteld en vermoord - Eerst wordt de stier uitgeput door de beweging met de rode lap. - Dan worden zijn nekspieren zwaar beschadigd door er een centimeters dikke ijzeren lans in te steken tot ongeveer 15 cm diep. Dit gebeurt door de picador die, te paard gezeten, met zijn volle gewicht op de lans gaat hangen. - Daarna worden 6 banderillas in de stierennek gestoken. Banderillas zijn de vrolijk gekleurde stokken, die een meter lang zijn en waaraan vlijmscherpe, ijzeren weerhaken zitten. - Uiteindelijk maakt de matador het karwei af door een zwaard tussen de ruggenwervels door tot in het hart te steken. Als dit lukt, is de stier direct dood. Maar meestal blijft het zwaard in de longen steken, waardoor het dier in zijn eigen bloed verdrinkt. - Als afsluiting worden met een dolk de ruggenmergzenuwen doorgesneden, waarna de dode en verminkte stier de arena wordt uitgesleept.
De meeste mensen denken alleen dat het een gevecht is waarbij een stier en een matador tegenover elkaar staan. Ze vechten wat tegen elkaar en daarna dood de matador de stier. Zo lijkt het een eerlijk gevest van man tegen stier. De vereniging die stierenvechten organiseert wil dit ook graag in stand houden. Zo lijkt het eerlijker en zijn er minder mensen tegen.
Per gevecht worden er meestal 6 stieren gebruikt, die vrijwel de gehele periode vreselijk bloeden en daardoor liters bloed kwijtraken. De bij een stierengevecht gebruikte paarden lopen regelmatig letsel op door de hoorn van de stier. Als de flanken van een paard worden opengereten, naait men het dier vaak zonder verdoving dicht voor het volgende gevecht.
Om de stieren te verzwakken worden stieren soms met zandzakken op de nieren geslagen. Door de inwendige bloedingen betreed de stier dan al heel er verzwakt de arena. Dit is niet zichtbaar voor het publiek. Ook krijgen ze soms handen vol zout te eten en krijgen ze geen drinken; dit veroorzaakt ernstige diarree en verzwakt de stier. Een stier die een uitgebluste indruk maakt, wordt soms met elektrische stroomstoten in de testikels opgepept. Verder wordt de punt van de hoorns soms afgezaagd, net zo zolang totdat het bloed. Hierdoor is de stier zijn richtingsgevoel in de hoorns kwijt. Het opsluiten van een stier in een donkere, schuingeplaatste kist behoort ook tot de vormen van uitputting vooraf, een stier wil van nature horizontaal staan en krabbelt in de kist uur na uur tevergeefs om deze stand te bereiken.
Bio-industrie is de Nerdelandse benamingvoor de Engelse term factory farming. Deze term is voor het eerst gebruikt in Ruth Harrinson's Animal Machines (dieren machines) uit 1964. Het boek was een verwoording van een maatschappelijk besef dat ontstond in de jaren '50 en '60 in Groot-Brittanië naar aanleiding van de intensivering van de veehouderij. Er ontstond een groeiend ongenoegen over het gebrek aan dierwelzijn in de intensieve veehouderij. De kostenbesparing, arbeidsbesparing en uitgebreide mechanisatie in de intensieve veehouderij deden afbreuk aan het welzijn van het dier. Factory farming werd als term gebruikt om aan te geven dat de intensieve veehouderij was veranderd in een fabrieksmatig produceren. In het Nederlands klinkt de term fabrieksboerderij niet goed dus kwam men uit bij de term bio-industrie, wat dezelfde lading dekt als factory farming maar in het Nederlands beter klinkt.
De term bio-industrie is dus tegelijk ontstaan met de dierenrechtenorganisaties en dierwelzijnsorganisaties, Deze organisaties hebben in de strijd tegen de bio-industrie al veel weten te verbeteren aan het dierwelzijn in de intensieve veehouderij, zoals groepshuisvesting voor fokzeugen, de afschaffing van de legbatterij in 2012 en het kistkalf, verbetering van de transportomstandigheden voor dieren en nog veel meer.
In circussen of in dierentuinen is vaak te zien hoe dieren de hele dag in hun kooi heen en weer lopen. Dit wordt stereo type gedrag genoemd. Dat is gedrag dat door gevangenschap, stress en verveling komt. Dat komt vooral in circussen voor aangezien de dieren daar de hele dag in te kleine hokjes zitten.
Doordat de dieren in circussen weinig bewegingsruimte hebben, veel stress ervaren en zich steeds weer ineen nieuwe omgeving bevinden, vertonen zij heel vaak afwijkend gedrag. Er zijn verschillende manieren waarop dieren in circussen afwijkend gedrag vertonen.
IJsberen Hierbij zal het dier bijna de hele dag heen en weer lopen in zijn kooi. Dit komt vooral voor bij hond en katachtige dieren.
Cirkelen Dit betekend dat de dieren steeds hetzelfde patroon lopen. Meestal is dat in een cirkel. Dit zie je vooral bij katachtige dieren en bij neushoorns. Het is ook wel eens waargenomen bij zeezoogdieren.
Tongspel Dit betekent dat de dieren de hele tijd likken aan de muren, tralies of andere dingen binnen hun bereik. Dit komt vooral voor bij giraffen.
Obsessief bijten Dit is het herhalend bijten, zuigen of scheuren van de mond tegen de tralies en tegen andere dingen aan. Dit zie je vaak bij beren en bij knaagdieren.
Nek draaien Dit is het gedrag waarbij het dier de hele tijd zijn nek draait en naar zijn rug toe gooit. Dit komt vooral voor bij primaten.
Slingeren dit betekend dat de dieren de hele tijd met hun hoofd van links naar rechts zwaaien. Soms bewegen ze hun hele lichaam mee. Dit komt vooral voor bij olifanten.
Hoofdknikken Dit houdt in dat de dieren de hele tijd hun hoofd van boven naar beneden gooien. Dit komt vooral voor bij beren en olifanten.
Schommelen Dit is als de dieren zittent terwijl ze 1 of 2 poten vasthouden heen en weer schommelen. Dit komt vooral (en bijna alleen maar voor) bij apen.
Apathie In dit geval reageren de dieren niet op hun omgeving. Dit komt vooral voor bij dieren die normaal in een groep leven en die nu alleen moeten leven.
Abnormale moeder kind relaties Dit is dat een moeder een kind verlaat, aanvalt of doodt. Ook het stelen van baby's van andere dieren valt hieronder en de baby's geen moedermelk geven.
Langdurig kinderlijk gedrag Dieren die niet het gedrag van volwassen dieren maar op latere leeftijd nog kinderlijk gedrag vertonen. Bijvoorbeeld langdurig schreeuwen, geen sociaal gevoel, e.d
Abnormale agressie Agressief gedrag vertonen ze met regelmaat tegen alleen staande dieren of objecten. Kan komen door overpopulatie, isolatie van andere dieren van dezelfde soort, e.d.
Kotsen/overgeven Herhaald kotsen/overgeven en het opeten van het braaksel
Coprophilia en coprophahia Onnatuurlijk speelgedrag/ opgewondenheid en eten van uitwerpselen of het smeren van uitwerpselen op ramen en muren
Ontsnappingsdrang Dit gedrag vertonen dieren vooral vaak als ze net gevangen zijn uit het wild. Ze willen dan ontsnappen en rennen dan bijvoorbeeld overal tegen op waardoor ze zichzelf verwonden.
Afwijkend eetgedrag In gevangenschap willen dieren soms niet eten. Hierdoor moeten ze dus vaak onder dwang gevoerd worden. Ook kan een dier juist te veel gaan eten. Olifanten zijn hier een voorbeeld van.
Gedrag veroorzaakt door onmogelijke instinctieve reactie Hiermee bedoelen ze dat de dieren bijvoorbeeld net doen alsof ze iets eten, omdat ze niet bij het voedsel kunnen omdat dat buiten hun bereik ligt. Ze kunnen hun instinct niet uiten in zo'n situatie.
Zelfverminking / automutilatie Dit betreft het toebrengen van wonden door bijvoorbeeld te bijten of te kauwen op een arm/ poot of een staart of het slaan met het hoofd tegen de muur.
Oververzorging In gevangenschap trekken veel dieren veren of haren uit, of ze wassen zichzelf de hele tijd obsessief.
Abnormaal seksueel gedrag Dieren die erg seksueel actief zijn, regelmatig masturbatie, geslachtsgemeenschap met vervangende objecten hebben, e.d.
Hoe komt het dat dieren dit soort gedrag vertonen??
- Verwijdering uit de natuurlijke omgeving
- Onmogelijkheid om natuurlijk gedrag te uiten.
- Gedwongen zijn om in 1 houding te staan, verveling, frustratie
- Menselijke controle en verlies van eigen zelfbeschikking
- Het missen van een sociale groep omdat ze gedwongen alleen moetenleven.
- Medicijnen en medische ingrepen
- Gevangenschap in een vreemde, steeds wisselende omgeving
- Kunstmatige omgeving, verlichting, voorspelbaar en eentonig dieet, vreemde
geluiden en kleuren.
- In aanraking zijn met verschillende mensen.
Daarom horen de dieren niet thuis in een circus, omdat circussen geen goede leefomgeving kunnen bieden aan de dieren. De dieren gaan daarom afwijkend gedrag vertonen. Circus dieren kunnen vaak moeilijk terug naar het wild. Maar waar moeten ze dan heen? Maar er zijn in ieder geval betere plekken voor de dieren dan in een circus. Ze kunnen bijvoorbeeld naar een dierentuin. Daar is in de meeste gevallen in ieder geval meer ruimte dan in een circus. Maar het beste zal zijn om de dieren naar een opvangcentra speciaal voor wilde dieren te krijgen
Hoe men het voor elkaar krijgt om dieren hun kunstjes te laten doen, is een goede vraag. Want vriendelijk aan de dieren vragen of ze even een kunstje doen willen, werkt natuurlijk niet. Daarnaast zijn de dieren alles behalve voorspelbaar. Ook doen ze niet altijd zomaar op commando een kunstje. Dat kan alleen als hen geleerd wordt om dat te doen.
Er zijn diverse manieren waarop men dieren iets kan aanleren en er ook werkelijk voor kan zorgen dat hij dat ook gaat doen
Een paar manieren zijn:
- Beloning - Methode: het dier te eten geven als hij iets doet of goed doet. - Onthouding van eten / drinken totdat het dier iets gaat doen. - Slaan van dieren (met zwepen, haken, enz.) als ze het dier in de training goed bang maken voor een voorwerp, bijvoorbeeld voor een zweep, dan zal hij het tijdens een show wel laten om het kunstje niet te gaan doen. Olifanten worden vaak met stokken met haken eraan be(mis)handelt. Tijdens een optreden zie je die haken niet. Die haken zijn namelijk onzichtbaar gemaakt voor het blote oog. - Elektronische stokken.
Dit alles wordt gedaan zodat het dier zijn verzorger altijd zal gehoorzamen.
Ook de voeding kan te wensen over laten. Dieren in circussen hebben niet altijd toegang tot eten en water. Daar komt dan nog eens bij dat ze in de kleine hokjes waar ze in leven ook nog eens moeten eten en drinken. De dieren zitten dus het grootste gedeelte van hun leven in de veel te kleien hokjes. Heel af en toe mogen ze naar de grotere ruimtes. Maar dat is meestal alleen maar om te trainen of om op te treden.
Tijdens het vervoer moeten de dieren ook in die hokjes leven. Giraffen moeten bijvoorbeeld tijdens de reis met een gebogen nek staan. Deze houding is heel onnatuurlijk voor ze. Ook andere dieren maken zulke dingen mee tijdens het reizen. Daardoor ontstaat er veel stress. De dieren staan daarnaast in hokken waar ook nog hun eigen uitwerpselen in liggen.
Op de standplek van het circus zitten de dieren dus in te kleine hokken, olifanten staan vaak zelfs op een klein stukje grond waar ze bijna geen bewegingsruimte hebben. En bij sommige circussen staan ze zelfs aan de ketting. Giraffen en andere dieren staan ook op kleine stukjes waar ze amper bewegingruimte hebben. Ook honden en katten zitten in hokken. Soms zitten honden ook aan de ketting. Paarden die staan altijd in de stallen. Daar hebben ze geen bewegingsruimte. Ook de paarden komen er niet even uit. De dieren in een circus staan vrijwel de gehele dag op stal. Of ze zitten in een vervoershok of ze staan op een stukje afgezet terrein. Alleen een poosje voor de voorstelling en tijdens de voorstelling kunnen ze een beetje bewegen. De circusdieren hebben ongeveer 80% van de dag niet de ruimte om te bewegen die ze wel nodig hebben.
(wilde) Circusdieren kunnen gevaarlijk zijn voor de mensen. Vooral roofdieren en grote dieren zoals olifanten kunnen gevaarlijk zijn voor de mensen in de omgeving. Al heel vaak zijn er circusdieren geweest die konden ontsnappen. Of dieren die een omstander of een verzorger heeft gegrepen.
Er zijn veel mensen tegen dieren in circussen. Die mensen die vinden dat dieren meteen uit circussen moeten verdwijnen. Liever vandaag nog dan gisteren.
Proefdieren zijn dieren die worden gebruikt voor dierproeven, om medicijnen te testen en wetenschappelijke vragen te beantwoorden. In 2004 werden in Nederland 633.155 dieren gebruikt om testen mee te doen (opgave: VWA).
Knaagdieren (muizen, ratten) vormen de hoofdmoot van de proefdierengemeenschap: goedkoop in aanschaf (in tegenstelling tot grotere dieren), nemen weinig plaats in en planten zich snel voort (interessant voor experimenten in de genetica). Daarna zijn kippen de meest gebruikte proefdieren, ook worden in nederland dierproeven op apen gedaan. In de jaren dertig hebben psychologen zoals Ivan Pavlov, John Watson, Edward Thorndike en Burrhus Skinner via gedragsexperimenten op honden, ganzen, duiven, muizen of chimpansees in doolhoven uitgerust met lichtjes, beltonen, hendeltjes of stroomstoten baanbrekend werk verricht in het behaviorisme.
De Europese, Nederlandse en Belgische wetgeving verbiedt het gebruik van dieren als er alternatieve methoden bestaan.
Diverse organisaties trekken zich het lot aan van proefdieren. In Nederland is bijvoorbeeld de Nederlandse Vereniging voor Proefdierkunde (NVP) en de Stichting Informatie Dierproeven actief. In België is dit de Belgian Council for Laboratory Animal Science (BCLAS). Sommige organisaties stellen de afschaffing van alle dierproeven tot doel. Dit is bijvoorbeeld het uiteindelijke oogmerk van Vereniging Proefdiervrij.
De zelfstandig naamwoorden 'proefdier' en 'proefkonijn' worden ook wel overdrachtelijk gebruikt voor de mens, ook als het niet gaat om het beproeven van medicijnen.
Een legbatterij is een plaats waar op grote schaal kippen zijn gehuisvest met 3 tot 5 dieren in een kooi. In zo'n kooi hebben de individuele dieren een oppervlakte van 550cm² ter beschikking. Ongeveer 70% van alle eieren die in Nederland geproduceerd worden zijn gelegd door kippen uit een legbatterij. Legbatterijen zijn omstreden, er zijn mensen die het houden van kippen in legbatterijen wreed vinden en beschouwen het als een vorm van dierenmishandeling. De meeste supermarkten verkopen dan ook geen consumptie-eieren die afkomstig zijn van de legbatterij. De meeste eieren uit de legbatterijen zijn bedoeld voor de levensmiddelenindustrie of voor de export. In de Nederlandse supermarkten vindt men eieren uit legbatterijen terug in producten als sauzen en banket. Vanaf 2012 zijn legbatterijen in de Europese Unie verboden. Het systeem van legbatterijen wordt dan vervangen door het zogenaamde verrijktekooisysteem, een iets ruimere kooi met onder andere een stok, om het leven van de hen iets dragelijker te maken.
Nadelen van de legbatterijen:
- Slecht voor het dierwelzijn. - Doordat dieren op een klein oppervlakten worden gehouden kunnen de dieren slecht of geen natuurlijk gedrag vertonen. - Doordat de dieren zich niet natuurlijk kunnen gedragen gaan ze stereotype gedrag vertonen. - Ontstaan van pootgebreken zoals open voetzolen en verlammingen
Dierenleed omvat alle 'niet noodzakelijke' handelingen en nalatigheden van mensen, waardoor dieren pijn aangedaan, letsel toegebracht, of hun welzijn benadeeld wordt, bijvoorbeeld door verwaarlozing.
Over de betekenis van "niet noodzakelijk" in dit verband, bestaat geen eensgezindheid. Sommigen bedoelen dat het hier alleen om nalatigheid en kwelzucht (sadisme) gaat, anderen rekenen er ook het pijn aandoen en doden voor medische doeleinden (vivisectie) en voor het verkrijgen van dierlijke materialen zoals bont en vlees onder. Er zijn meer afschuwelijke zaken zoals de behandeling van circusdieren, het stierenvechten en de vossenjacht, die zowel een sterke voor- als tegenloop kennen. Voorstanders zien het als onschuldig vermaak, tegenstanders als (nodeloze) dierenkwelling.
Wat te doen bij dierenleed? Als u het idee heeft dat iemand in uw omgeving zijn of haar dier(en) slecht behandelt zijn er een aantal dingen die u kunt doen om die dieren te helpen.
Natuurlijk kunt u eerst proberen de eigenaar aan te spreken op zijn gedrag. In een aantal gevallen beseft een eigenaar niet eens dat hij iets verkeerd doet en kunt u op eenvoudige wijze uitleggen hoe het wel hoort. Ook kan er sprake zijn van omstandigheden waar u niets van weet. Zo kan een dier dat last heeft van een huidziekte of voedselallergie er erg slecht uitzien terwijl de baas toch al het mogelijke doet om het dier te helpen.
In veel gevallen echter is een mishandelende eigenaar niet echt voor rede vatbaar. Dan kunt u de hulp inroepen van een van onderstaande instanties. Zij zullen dan contact opnemen met de eigenaar en de situatie ter plekke beoordelen. Als er inderdaad sprake is van mishandeling zullen zij daartegen optreden.
dierenleed Welk persoon kan dit over zijn hart verkrijgen Bij wie is de waanzin zo gaan stijgen Dat je een dier zo mishandelen kan En dat niet voor een stukje vlees in de pan Maar zo maar, naar mijn idee zonder reden Op een dier inslaan tot het is overleden Zoveel pijn bezorgd, en uren laat lijden En het leven uit zich weg voelt glijden Zoon persoon is ziek in zijn hoofd Die in zijn eigen waanzin geloofd Want iemand met zijn volle verstand Wordt door droefheid en boosheid overmand Want iemand die dit met weerloze dieren doet Vindt ook mensen mishandelen of doden goed
Morie onze kater.Morie was ons bijzonder mooie kat. Wij hebben hem allen echt lief gehad. Morie werd bij ons door onbekenden afgezet. Was het nu voor hun vakantie of door belet ? In ieder geval voor een poes zeker geen pret. Hij kwam bij ons aan de deur staan wenen. Hij was bang hij beefde op zijn benen. Hij was een gezond zwart blinkend beest. Zeer slim, zeer helder van geest. Onmiddellijk hebben we hem binnen gepakt. Hij voelde zich bij ons direkt op zijn gemak. Hij was proper vriendelijk en zeer lief. Het was waarlijk een echte hartendief. Spijtig werd hij onverwachts door iets gebeten. Door wie of wat hebben we nooit geweten. Maar zijn kopje stond een beetje veel scheef . Hij wist niet meer goed waar zijn urine bleef. Waarschijnlijk waren zijn hersens aangetast. Zo wist hij niet goed meer waar geplast. Ook zijn gehoor was een beetje veel gestoord. Waarschijnlijk heeft hij de auto niet gehoord. Die plots in onze straat veel te rap kwam aangebold. Zo is hij er jammerlijk dodelijk onder getsjold. Hij had bijna geen enkele zware kwetsuur. Het was jammer voor ons en voor onze gebuur. Morie was net bij hen op visite geweest. Ze vonden hem ook een zeer vriendelijk beest. Ik heb hem naast Netie en Felix een graf gegeven. Zo blijven de katten in ons geheugen leven. Ik zeg altijd wie een beest niet gaarne ziet. Heeft in zijn hart voor een mens ook niet.
Paard Er is een paardje in mijn hart, Nooit zal ik hem vergeten hij was heel apart. Toen hij wegging deed het veel pijn. Ik had hem nog belooft om altijd bij hem te zijn. Nu is hij weg ik zie hem niet meer, Oh mijn lieve paardje waarom doet het zo zeer?
Volgens een deel van de Zuid-Koreanen wordt de kat volgens hun volksgeloof beschouwd als een medicijn. De katten worden bewusteloos geslagen met een hamer of men gooit enkele katten in een zak en vervolgens slaat men die zak enkele malen tegen de grond. Daarna worden de katten (meestal nog levend) in een ketel met heet water gegooid, samen met dadels, noten en gember. Ze worden gekookt tot men een bruine brij krijgt die men Goyangi Soju noemt en die brij wordt gebruikt tegen reuma en gewrichtspijnen. 
De onderzoekers concluderen dat de gefokte nertsen nooit hun zwembehoefte zijn 'vergeten'. Nertsen haalden bij wijze van spreke hun schouders op als zij geen beschikking kregen over bijvoorbeeld een extra hok of een hok met een extra nestplaats. Uit een ander onderzoek is gebleken dat nertsen met de beschikking tot water natuurlijk jaaggedrag gaan vertonen. Nertsen in het wild steken hun kop onder water op zoek naar een prooi. Dit gedrag wordt headdip genoemd. De nertsen die in dit onderzoek een bak water kregen staken meteen hun kop onder water. Zelfs nertsen die nog nooit eerder water hadden gezien vertoonden dit gedrag. 
rinson's Animal Machines (dieren machines) uit 1964. Het boek was een verwoording van een maatschappelijk besef dat ontstond in de jaren '50 en '60 in Groot-Brittanië naar aanleiding van de intensivering van de veehouderij. Er ontstond een groeiend ongenoegen over het gebrek aan dierwelzijn in de intensieve veehouderij. De kostenbesparing, arbeidsbesparing en uitgebreide mechanisatie in de intensieve veehouderij deden afbreuk aan het welzijn van het dier. Factory farming werd als term gebruikt om aan te geven dat de intensieve veehouderij was veranderd in een fabrieksmatig produceren. In het Nederlands klinkt de term fabrieksboerderij niet goed dus kwam men uit bij de term bio-industrie, wat dezelfde lading dekt als factory farming maar in het Nederlands beter klinkt. 
tten) vormen de hoofdmoot van de proefdierengemeenschap: goedkoop in aanschaf (in tegenstelling tot grotere dieren), nemen weinig plaats in en planten zich snel voort (interessant voor experimenten in de genetica). Daarna zijn kippen de meest gebruikte proefdieren, ook worden in nederland dierproeven op apen gedaan. In de jaren dertig hebben psychologen zoals Ivan Pavlov, John Watson, Edward Thorndike en Burrhus Skinner via gedragsexperimenten op honden, ganzen, duiven, muizen of chimpansees in doolhoven uitgerust met lichtjes, beltonen, hendeltjes of stroomstoten baanbrekend werk verricht in het behaviorisme.
elgische wetgeving verbiedt het gebruik van dieren als er alternatieve methoden bestaan.
