Deze plant vind je overal in Begîë! DE BRANTNETE
Aftreksels van planten en (on) kruiden zijn vaak effectief in de tuin in de bestrijding van ziekten en plagen. Zo is het gebruik van brandnetels, als bladbemesting voor je planten of als bestrijdingsmiddel, genoegzaam bekend.
Om lichte aantastingen in toom te houden, worden herhaalde bespuitingen met plantenaftreksels aanbevolen. Brandnetelaftreksel is het klassiek gekende middel, dat slechts een matige werking heeft. Door toevoegen van zeep kan je het resultaat iets verbeteren. Rabarber- en knoflookthee gebruikt men tegen zwarte bonenluis en andere insecten.
Herhaaldelijk de plant afspuiten met een krachtige waterstraal kan ook, maar kan de plant beschadigen. Oplossingen van bruine (of groene of zwarte) zeep zijn ook mogelijk. De werking is niet altijd voorspelbaar; in elk geval regelmatig herhalen. Bij zwaardere aantastingen kan men gebruik maken van PLANTAARDIGE INSECTICIDEN zoals pyrethrum, derris of kwassia, die echter ook de natuurlijke vijanden doden. De plantaardige insecticiden zijn niet geheel effectief, omdat je bijvoorbeeld de bladluizen aan de onderkant van het blad moeilijk kunt raken: zie ook bladluizen bewegen.
Een aftreksel van tabak (nicotine) is gevaarlijk voor de mens, en dus helemaal uit den boze. Evenmin aan te raden is een combinatie van zeep+alcohol.
Biologische bestrijding zal erin bestaan natuurlijke vijanden uit het oorsprongsgebied van de desbetreffende bladluis bijeen te zoeken en in te voeren.
 Brandnetels (Urtica) en Russische smeerwortel (Symphytum) zijn het meest gebruikt.
Aftreksels van planten kan je ook als meststof gebruiken.
Door ze zowat 2 weken onder water te zetten, ontstaat een gistingsproces waardoor het organisch materiaal afgebroken wordt en zijn voedingsstoffen afgeeft. Deze kunnen in water oplossen.
Het gaat vooral om stikstof en calcium.
Dat aftreksel noemen we plantengier en kan je als bijbemesting toepassen voor snelgroeiende, veeleisende groenten zoals kolen en tomaten.
Plantengier voldoet als meststof eigenlijk niet aan de norm ´traag opneembaar´ en het wordt dan ook uitsluitend sterk verdund, met kleine beetjes, en voor de hierboven vermelde toepassingen gebruikt.
Werkwijze:
Breng de planten los of in een jute zak in een vat van hout, plastiek of steen. Giet er water over, liefst regenwater, tot een eindje onder de rand. Leg een stuk gaas of rooster op de opening, zodat er geen dieren bij kunnen.
Het organisch materiaal begint na korte tijd te gisten. Er komt schuim op het vat en het stinkt behoorlijk.
Enkele handvol gesteentemeel erbij bindt een deel van de geur (en dus de ontsnappende stikstof).
De gier moet elke dag geroerd worden om er zuurstof in te brengen. Dat bevordert het ontbindingsproces en vermindert de stank.
De gier is klaar voor gebruik als de kleur donker is en hij niet meer schuimt. Dat is doorgaans na 2 weken. Om hem nog een tijdje te bewaren doe je een deksel op het vat.
Gebruik :
Voor gebruik scheidt je de weke plantenmassa van de vloeistof. Als je de planten in een jute zak gestoken hebt, neem je er die gewoon uit. Anders moet je alles door een zeef gieten.
De vloeistof verdun je met water, naargelang de sterkte van de gier 1 op 10 of 1 op 20.
Met een gieter giet je dan op de grond, aan de voet van de planten, liefst op bewolkte dagen en op vochtige grond : dat vermijdt verbranding.
BEMESTINGSWAARDE :
De bemestingswaarde hangt natuurlijk af van de planten die in de gier verwerkt zijn; meestal brandnetels en Russische smeerwortel. Beide planten gebruik je in hun geheel.
* Brandnetelgier heeft de naam evenwichtig en plantversterkend te zijn.
* Smeerwortelgier bevat zeer veel kalium.
Bij wijze van experiment kunnen nog allerlei kruidachtige planten door de gier gemengd worden.
L
|
