Er was dus weldegelijk iets te doen in Moramanga, we hebben zelfs een glimp van de president van Madagascar opgevangen. s Avonds uitgeweest, die Malagasische jongens krijgen maar niet genoeg van de vazaha, wat wel lastig is als je eens rustig wil uitgaan. 29 maart was een belangrijke datum voor de Malagezen, ze kwamen toen voor het eerst in opstand tegen de Fransen. Veerle en ik hebben dit meegevierd door in de plaatselijke karaoké Abba te staan zingen.
De volgende dag een luxe rit versiert in een 4x4 voor 15000 Ariary (6euro)/pp naar Tamatave. Een rit van 250km met BOCHTEN en BOCHTEN en BOCHTEN. Misselijk dat we zijn geworden!! Misselijk!!
We verbleven in het Eden Hotel, vriendelijk dat ze daar waren! (d.i. ironisch) onze bagage die we in bewaring hadden gegeven waren ze kwijt. Kleren, cadeautjes,... alles WEG! maar gelukkig is het allemaal toch terecht gekomen. Mensen die hier wat geshockeerd door zijn, mogen volgende keer hun sigaret komen doven in het asbakje van het hotel.
In Tamatave een wijze Malagees, Fransman, Cambodjaan en 2 Amerikanen leren kennen. We waren opzoek naar een restaurant dat uitgebaat werd door een Belgische, onze pousse-pousser wist de baan totaal niet, na 3 keer vragen aan mensen op straat hebben Eric (Malagees) en Thierry (Fransman) ons tot bij Claude (Cambodjaan) gebracht. Wijze gesprekken gehad op het strand aan de Indische Oceaan, waar er eerder een cycloon was gepasseerd en de verwoesting daarvan ons de volgende dag duidelijk werd tijdens een paardrijrit. De Amerikanen hebben we leren kennen toen we HELP Madagascar bezochten, het educatieproject van Kim en Colin.
Terug naar de hoofdstad met onze eerste nachtelijke taxi-brousse. In Tana toegekomen om 3u 's nachts. Waar we ons dan weer in hotel Lambert hebben geïntstalleerd. Jazy, een receptionist die ik op het einde van ons eerste verblijf heb leren kennen, kwam op een avond bij ons zitten en vroeg wat we deden de volgende dag. No plans, dus zouden we 's avonds een gaan drinken met hem. Toen hij ons kwam oppikken zei hij dat er een verandering in de plannen waren. Hij moest onverwachts optreden met zijn groepje - dus wij zaten op de eerste rij, en hebben ons rot geamuseerd en gedanst. Toen we voort gingen, vroeg hij ons wat we de volgende dag deden (het gaat nu over zondag, onze laatste dag). Buiten een wandeling en voor de 1000ste keer de markt bezoeken stond er niets op onze agenda. No plans. "Ik nodig jullie uit bij mij thuis en bij mijn familie" We hebben onze laatste dag dus doorgebracht bij de familie, ze hadden voor ons gekookt, er werd muziek gespeeld en gedanst (Veerle heeft trouwens een filmpje gemaakt van ik die fantastische dansmoves aan het maken was met de dochters). Die avond hoopte Jazy dus tussen Veerle en mij te mogen slapen, maar dat zagen wij niet zitten.
De volgende dag waren we om 5u op het vliegveld. Ons vliegtuig had een uur vertraging en rond 19u30 zijn we geland in Parijs. Tegen we in Paris Nord waren waar we de thalys moesten nemen was het al 21u30 en de laatste trein vertrok om 21u55. Hadden we toch wel de pech dat de vervloekte betaalautomaten niet werkten, waardoor we aan de conducteur 90euro/pp moesten betalen voor een ticketje richting Brussel. Maar onze droevige gezichtjes (met pruillipjes) braken zijn hart en we konden dan toch nog meerijden op het -25j tarief.
0u.15.... home sweet home... GENT ... we're back ...
Mangily was zelfs nog mooier dan Manakara. We hebben een baobabpark en schildpaddendorp bezocht.
Randy vertrokt op zeiltocht richting Morondavo, om de avenue of the baobabs te zien, maar volgens de laatste berichten lijkt het erop dat hij daar niet geraakt is. Er raasden weer wat cyclonen over Madagascar.
Veerle, Eline en ik zijn na wat tussenstops (Tulear, Fianar en Antsirabe) in Tana geraakt. Via Fianar hebben we een uitstap gemaakt naar Ramonafana, voor een wandeling in het regenwoud. (is er al iemand jaloers?) en de locale handcraft markt in Tana heeft al een klein fortuin verdiend aan de spulletjes die we hebben aangeschaft. (voorlopig mag er nog niemand een cadeautje verwachten want ik vind alles mooi en wil het allemaal zelf houden)
Eline is gisteren vertrokken richting België (en veilig aangekomen) en vannacht komt Randy aan in Tana. (om 3uur! Dus we zullen in de locale bar moeten wachten tot hij er is, gelukkig smaken de vanille-koffie en gember rum me uitstekend)
Vanavond gaan Veerle en ik naar een theaterstuk over het leven van een prostituée, en de helft van ons hotel zal ons vergezellen bij die uitstap. We verblijven in hotel Lambert waar ze volop aan het verbouwen zijn maar de sfeer is er echt leuk, dus we nemen die overlast erbij.
Ons plan is om maandag naar Mahajanga af te zakken, maar het schijnt daar 42° te zijn. (in Tana was het de voorbije dagen regenachtig- het deed ons enorm denken aan België, maar sinds gisteren schijnt de zon weer en is het zo'n 25°)
en om af te sluiten nog even een persoonlijk bericht aan mijn allerliefste Veerle: de jongens zijn hier echt mooi! Wil je eens opzoeken hoeveel het kost om een man of 5 over te brengen via DHL?
de avond na ik het vorige bericht had gepost zijn Veerle en ik uitgegeweest in Tulear, Club Zsa zsa was onze dansplaats veel jongens die natuurlijk maar niet genoeg kregen van die vazaha tegen 3uur gingen we naar huis bij ons buitenkomen werden we overrompeld door pousse-poussers (gasten die je in een karretje wegbrengen) er waren ook 3 jongens (een jaar of 8) die daar rondliepen met een puppy 2 ervan begonnen tegen veerle's en mijn arm te duwen (alsof ze een of andere vrezelijke ziekte hadden die ze wilden afwrijven) bon, wat was het? ze zijn gaan lopen met mijn geld, gelukkig had ik voor het uitgaan mijn portefouille uitgekuist en alle belangrijke papieren in het hotel achtergelaten maar het gaf toch een heel akelig gevoel om (zo) bestolen te worden.
de volgende morgen vertrok Randy naar Mangily en Eline, Veerle en ik bleven achter in Tulear- ons groepje 'the laxy girls' heeft een grote hit hier in Madagascar (even ter verduidelijking: we hebben alle drie last van hevige buikloop)
maar toch nog fit genoeg om de ochtend erop om 6uur uit ons bed te sprngen om Randy te vergezellen in Mangily. Bij aankomst aan de taxi-brousse station (zie vorig bericht- het courantste vervoermiddel in Madagascar) kozen we ervoor om eens de taxi-camion te nemen (euhm... een beetje op aandringen van mij) - we hebben moeten wachten tot 13.30 voor we uiteindelijk vertrokken (jaja, dat was een goeie 6uur wachten- mora mora) toen we aankwamen bleek een deel van het dorp in brand te staan, dus wij emmertjes water uit de zee gaan halen om mee te helpen blussen
ik wil graag vertellen, maar ze sluiten nu, dus ik schrijf zo snel mogelijk terug,
Na onze aankomst in Tana, waar we een nacht zijn gebleven, hebben we een taxi-brousse naar Fianar genomen. (d.i. een gammel busje waarin ze 20man proppen) Vanuit Fianar namen we de trein naar Manakara, deze trein is de enigste die door Madagascar rijdt! (en het gaat hier maar over een afstand van 200km) 3 keer per week (h/t) rijdt hij door ongerepte stukken regenwoud en afgezonderde dorpjes.
In Manakara logeerden we in een bungalow, tussen de palmbomen, op 5meter van de Indische Oceaan. (en met een prachtige sterrenhemel) Remi en zijn vrouw zorgden voor een warme welkom en onze eerste kennismaking met het Malagasische eten. We maakten een daguitstapje naar een lemurparkje, waar de aapjes bij ons kwamen en we ze mochten voederen en deden een kanovaart met een lokale gids, die ons langs vissersdorpjes voer en een verse tonijn klaarmaakte.
Ondertussen zitten we in Tulear, aan de andere kant van Madagascar. Hiervoor hebben we 2 keer 9uur in een taxi-brousse moeten zitten. LANGE ritten, maar we zien wel mooie landschappen, die varieren van bossen over bergen naar uitgestrekte vlakten.
Over het algemeen zijn de mensen hier heel vriendelijk, maar soms ook een beetje verbaast bij het zien van vier vazaha (blanken)
De gemiddelde temperatuur is 30graden. en onze voornaamste bezigheden bestaan uit creme smeren en zweten. Ik hoop dat ik mooi bruin terugkom, maar voorlopig hou ik het bij kreeft-rood.
Als je graag nog meer wil lezen, ga dan even naar www.bloggen.be/mada Daar schrijven Eline en Veerle hun blog.
Welkom op deze blogpagina van 4 jonge trekkers in Madagascar. Die vier staat voor: Veerle, Irene, Eline en Randy (en de slimmerikken onder jullie hadden natuurlijk al gezien dat de eerste letters van onze naam het woord vier vormen) Op woensdag 20 februari begint ons avontuur. Rond de middag vertrekken we vanuit Gent, klaar voor een vliegreis van ongeveer 13u die ons naar Antananarivo zal brengen, hoofdstad van Madagascar. De eerste 2 dagen zullen we vertroeven in het Moonlight Hotel, om dan door te trekken naar Manakara, een dorpje gelegen aan de Indische Oceaan.
Ik hoop jullie via dit forum verder op de hoogte te houden van onze spannende belevenissen.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Er was dus weldegelijk iets te doen in Moramanga, we hebben zelfs een glimp van de president van Madagascar opgevangen.
We zitten nu ongeveer al een week in Madagascar.
Welkom op deze blogpagina van 4 jonge trekkers in Madagascar.
