Een diepe zucht. Ik kan me niet meer ergeren zonder een moord te willen begaan. De wereld loopt vol met mensen die denken alles te weten, alles te kunnen. Da's open deuren intrappen, maar het wordt pas pijnlijk wanneer die mensen ook nog eens vinden dat ze die zinloze, waardeloze, geveinsde competentie moeten tentoon spreiden, dat ze hun gekwakkel aan de wereld moeten opleggen en dat gekwakkel voor allesomvattende waarheid aanzien. Eén van die mensen is Ivo Mechels. Ik wou dat iedereen zich nu afvroeg: Ivo wie? Helaas is deze man uitgegroeid tot een fenomeen, een naam die iedereen kent en waar iedereen naar luistert, al is het vaak gedwongen en ongewild. Nu heeft dit sujet beslist dat bijna 40% van onze voedingsmiddelen van middelmatige of slechte kwaliteit is. Heeft Ivo Mechels eigenlijk al ooit eens iets goed ontdekt in de wereld? En waar haalt hij de autoriteit vandaan om overal zijn licht over te laten schijnen? Nu, zo bijster veel goeds is er in deze wereld niet te ontwaren, maar god, nu is ons eten ook al niet meer te vreten. Wat boffen we toch met een voedingsdeskundige als Mechels. En Mechels vindt ook keer op keer het warme water uit! "De mensen zullen nog zware winterfacturen krijgen." Wie laat deze visionair aan het woord, want ik geloof dat elk mens die kan lezen en schrijven wel weet dat de energieprijzen omhoog gaan en de pan blijven uitswingen. Daarvoor is schoolmeester Mechels niet nodig. "Belspelletjes moeten verboden worden." Ook als mediawatcher is Ivo niet te onderschatten. "Het zijn steeds dezelfde kwetsbare mensen die getroffen worden." Onze ombudsman heeft een boek vol cliché's, zoveel is wel duidelijk. Ivo is er ook achter gekomen dat een Braziliaanse Volkswagen Fox veel gevaarlijker is dan een Europese. Je kan volgens hem maar beter geen Fox kopen in Brazilië. Nu had ik toch wel een reis gepland naar Rio om daar een Fox te gaan kopen. Beter niet doen dus. Als beursgoeroe heeft Ivo zich intussen ook het lot van de gedupeerden van Lernout en Hauspie aangetrokken. Een laatste strohalm voor die mensen? Dokter Mechels heeft ook beslist welke ziekenhuizen de beste zijn en hou u vast aan de takken van de bomen voor zijn onthutsende conclusie: "Het gaat onder meer over het Universitair Ziekenhuis van Leuven, het
Universitair Ziekenhuis van Gent, het A.Z. VUB, de Cliniques
Universitaires St.-Luc en het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen",
aldus Ivo Mechels. "Ook het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis in Aalst, het
Heilig Hartziekenhuis in Roeselare, het Erasmusziekenhuis in Brussel en
het A.Z. Middelheim in Antwerpen scoren goed".
Voorts ook nog de Cliniques Universitaires
St.-Luc in Brussel, het C.H.R. de la Citadelle in Luik en het
Erasmusziekenhuis in Brussel. Ik ben blij dat Ivo ons zo gedetailleerd informeert over het ziekenhuiswezen en ons ervoor behoedt dat we met een ontstoken appendix in de abattoir terecht komen. Misschien wordt het tijd dat Ivo één van die ziekenhuizen eens bezoekt en zijn alwetend ego laat wegsnijden. De lijst vakgebieden waar Mechels in thuis is, is eindeloos. Zijn living moet vol hangen met diploma's en oorkondes, die zijn vrouw - ocharme, het mens - twee keer per week afstoft met een door Ivo aan grondig onderzoek onderworpen vod. En terwijl ze dat doet, zucht ze diep.
Alweer kon ik mijn ogen niet geloven. Ik las dit weekend de krant en wat zie ik? "Renault Mégane best verkochte auto van 2007". Ik knipper met m'n ogen en stel vast dat mijn visuele capaciteiten nog steeds naar behoren werken en ik zucht, nogmaals, eens temeer, hoe is zoiets mogelijk? In februari 1997 krijgen meer dan 3000 werknemers van Renault Vilvoorde te horen dat de fabriek gesloten zal worden. Geen van die 3000 zal die ochtend gedacht hebben: tjonge, het is tijd voor een carrièrewissel! Neen, één van hen stond op - heel vroeg - en, na zijn eega nog een kus op de kruin te hebben gegeven, stapte hij in zijn met korting verkregen Renault Laguna en vertrok naar Vilvoorde. Op de passagierszetel liggen zijn boterhammen, zeven, in aluminiumfolie gewikkeld die voor de derde keer deze week gebruikt wordt. En een krant, die ligt er ook, mooi opgevouwen, waardoor slechts koppen en halve artikels te zien zijn. Een ander kroop uit bed, was gisteren op de lappen geweest, vijf Duvels en 3 Calvadossen, en voelde zich niet al te best. En toch, een kleine inspanning en weg naar het werk, met een Suzuki Swift, want de korting was niet groot genoeg. In die auto dromend van een goeie vrouw, die zijn boterhammetjes zou maken die hij dan 's voormiddags zou kunnen opeten, onderwijl denkend aan diezelfde vrouw. Een vrouw zou zwijgend haar man verlaten die ochtend, zonder boterhammen, zonder Duvels, noch Calvados, wetende dat ze na haar shift opnieuw naast hem in de zetel naar Familie zal kijken. Zo ging het al jaren, veranderen zou het niet meer doen en misschien moest dat ook wel niet. Voor meer dan drieduizend van deze verhalen was het verhaal uit. Ze zongen - aangevuurd door immer waardeloze vakbondslieden - uit volle borst van "cheeriooooo, cheeriooooo, in Vilvoorde zingen ze zooooo, weg met de Schweitzer en weg met den dop, wij willen werk en we willen nen job!" De Schweitzer was weg, weg met hun hoop. De thuiskomst 's avonds zou nooit meer dezelfde zijn, de boterhammen zouden nooit nog hetzelfde smaken en de Duvels en Calvadossen misschien ook niet. Gelukkig konden deze mensen natuurlijk rekenen op de steun van de publieke opinie, die al snel het lijflied vlekkeloos kon declameren. Het Belgische volk stond als één man achter de Renaultarbeiders. Renaults werden overal te velde beschadigd, beschimpt en bespuwd. Renaultrijders hingen allemaal een krakkemikkig gemaakt A4'tje aan hun achterruit met daarop "Dit is mijn laatste Renault geweest", sommigen omdat ze het meenden, anderen omdat ze verdere schade aan hun mobiliteit wilden voorkomen. Dat was 10 jaar terug... "Renault Mégane best verkochte auto van 2007" is nu. Het collectief geheugen is dement aan het worden. Toen was het Schweitzer, nu Alzheimer.
