Ik had het boek reeds gelezen en vond het toen een leuk boek om te
lezen. Het leest vlot, er zijn grappig momenten in verwerkt en het is
eens totaal iets anders. Deze keer moest ik het opnieuw lezen, wat ik
toch wat minder vond. Ik vond het een mooi boek, maar het was niet goed
genoeg of mijn genre om een tweede keer te lezen. Er was ook geen
verrassing meer.
Om de film te zien ben ik wel heel enthousiast,
ben zeer benieuwd hoe ze sommige situaties zullen verfilmen en als de
film aan mijn verwachtingen zal voldoen. Het wordt nog even afwachten. hier alvast een trailer van de film:
In dit hoofdstuk neemt dimitrie zijn 5-jarig zoontje mee naar zijn
geboortedorp. Hij wil zijn oom nog eens ontmoeten. Het jongetje speelt
op de gokkast en haalt er 1500 euro uit. Hij mag het geld niet houden
en moet het terug geven aan de nonkel. Maar de nonkel neemt hem mee
naar de videotheek en koopt er bambi voor hem. Op de terugweg: 'Papa?' 'Ja jongen?' 'Ik moet zeiken.' 'Wat zeg je?' 'Ik moet zeiken.' 'Je bedoelt dat je moet plassen. Pipi doen.' 'Ja, papa.' 'Ik wil dat woord zeiken niet meer horen, heb je dat verstaan? Het is een vuil woord. Een vuil woord voor vuile mensen.'
Hieruit leid je af dat dimitrie eigenlijk zijn geboortedorp ontgroeid is.
In dit hoofdstuk is Dimitri opnieuw ouder
geworden. Hij bezoekt zijn grootmoeder die dement is geworden en zij weet niet
meer of ze haar zoon of haar kleinzoon op bezoek heeft. Eens in de zoveel tijd brengt hij een
bezoek aan zijn grootmoeder en de gesprekken gaan natuurlijk helemaal nergens
over. Dimitris vader is ondertussen reeds overleden. Dan bellen zijn ooms hem op en
vragen hem of hij wil meewerken aan een onderzoek van een etnoloog over de
teksten van dronkkenmansliedjes. Dat wordt Vlaams cultuurgoed. Dimitri
vertelt dat hij vaak niet meer weet dan de eerste regel en hij weigert mee te
doen. Daarna komen de broers op het idee om de demente grootmoeder te laten
zingen: omdat ze kinds is, zal zij zich de teksten wel weten te herinneren. De
opnameploeg komt in het verzorgingstehuis waar zijn grootmoeder is, maar er
komt niets uit. Dan besluiten de ooms om bier te gaan drinken; misschien komen
de woorden dan wel automatisch, maar nee hoor. Alles mislukt. Als de
opnameploeg weg is, begint grootmoeder ineens de tweede regel van een
dronkkenmansliedje te zingen. Ze heeft het dus toch geweten, maar de boel in de
maling genomen.
Vind het wel nog een leuk hoofdstuk, omdat je zo wat ziet wat met iedereen gebeurd is in de toekomst. Wel wat grof dat ze die demente grootmoeder zo onder druk zetten om een paar dronkemansliedjes op een cd te krijgen.
In dit hoofdstuk lees je over hoe Dimitrie vader wordt. het bevindt zich in
het ziekenhuis waarop Dimitrie wacht op de bevalling. Hij wil er niet bij zijn,
en het liefst van al zou hij willen dat het een sterfgeval is. Hij houd niet
echt van de vrouw waarmee een kind gemaakt geeft en zou het jammer vinden dit
kind op de wereld te brengen. Zijn Vader was totaal anders toen Dimitrie
geboren werd. Natuurlijk zat zijn
vader in de kroeg toen zijn moeder moest bevallen. Maar toen hij eenmaal gebeld
was met de mededeling dat er een zoon geboren was, was hij naar de kliniek
gegaan, had Dimitri uit de wieg gehaald en hem in de postzak (Pie was postbode)
aan alle mensen die hij in de kroegen ontmoette, laten zien. Een legendarisch
verhaal in Reetveerdegem. Dimitrie ging alles behalve trots zijn op zijn kind.
Vind het jammer dat er kinderen
geboren worden in zo'n situaties, het kind zal sowieso met gescheiden ouders
zitten. En dat zorgt vaak voor problemen.
Na drie maanden mag Pierre Verhulst op
proefverlof uit de inrichting. Hij is van de alcohol af en is behoorlijk
aangekomen. Zijn beide broers proberen hem te verleiden mee te gaan stappen,
maar Pierre wil liever niet. Als hij het weekend droog blijft, mag hij de
inrichting binnenkort verlaten. Maar het vlees is toch zwakker dan de geest en
Dimitri ziet met lede ogen aan dat zijn vader toch meegaat. Met zijn
grootmoeder wacht hij televisiekijkend op de terugkomst van zijn vader, maar
die komt de eerste dagen niet meer boven water. Hij heeft het weekend niet
droog kunnen houden.
Vind het jammer dat hij eerst zoveel inspanning levert, zichzelf aanmeldt en het dan zo laat verprutsen door zijn broers...
In dit hoofdstuk komt Dimitrie "een vriend" tegen die al jaren uit het oog verloren heeft, Franky. Ze mochten niet meer met elkaar spelen door de afkomst van Franky en zoals men zegt: "Uit het oog, uit het hard". Maar op een verzamelbeurs kwam hij hem opnieuw tegen. Hij verzamelde nu alles die met het Joodse geloof te maken heeft. Na een gesprek nodigt Franky, Dimitrie uit nog eens op bezoek te komen. En na een paar maanden doet Dimitrie dat dan ook. Hij merkt dat Franky alleen woont en dat zijn vrouw hem verlaten heeft. Franky had gewoon een vriend nodig om eens mee te kunnen praten en toont uiteindelijk dan zijn treintjes ook nog eens die nu nog meer uitgebreid waren dan te voor.
Vind ik wel een leuk hoofdstuk, je merkt het typisch moment op van als je iemand tegenkomt waar je eigenlijk geen zin hebt om mee te praten. Ook vind ik merkwaardig hoe Dimitrie, ook al heeft hij Franky niet graag, toch bij Franky op bezoek gaat. Alsof hij wist dat Franky enkel een vriend nodig had.
"De pelgrim" is de naam van een
afkickcentrum en Pie(rre) Verhulst besluit op een morgen dat het zo niet langer
kan met zijn drankgebruik. Hij wil zich aanmelden bij het afkickcentrum. Wat
zijn andere broers hem ook proberen voor te houden, hij is vast van plan door
te zetten. Dan zeggen zijn broers dat ze hem in ieder geval gaan wegbrengen en
onderweg naar de inrichting doen ze werkelijk ieder café aan dat op de heenweg
ligt. Ladderzat komen ze bij de inrichting aan en net op dat moment besluit een
psychiatrisch patiënt naar beneden te springen en zelfmoord te plegen. Het
weerhoudt Dimitris vader er niet van om toch naar binnen te gaan. Tot groot
verdriet van zijn broers, de nonkels van Dimitri. Op de terugweg doen ze
natuurlijk weer een aantal cafés aan.
Ik Vind het moedig dat Pierre zich zelf aanmeld bij een afkickcentrum, weinig mensen met drankproblemen willen hun probleem onder ogen zien en doen gewoon rustig verder. Natuurlijk vlak voor hij zich aanmeldt drinkt hij zichzelf nog een laatste keer ladderzat, maar dat verdien je wel na zoiets.
Het zesde hoofdstuk gaat over de plaspas van Dimitrie zijn moeder. Een soort van
betaalkaart waar alle gegevens opstaan: naam, adres en een fotootje
erbij. Hier is ze op een rare manier heel trots op, ik zou er eerder beschaamd over zijn, maar zij niet. Voor de foto van haar plaspas is moeder speciaal naar de
fotograaf gegaan en ook de kapper. Dimitrie moest zelf de snor van zijn moeder bijwerken,
omdat moeder geen masochist was. Het was handig voor beide, moeder was
haar snor kwijt, en Dimitrie kon zich afreageren. Moeder schaamt haar
voor niets, behalve voor Dimitrie. Dimitrie heeft tijdens zijn geboorte
zijn moeder incontinent gemaakt. Als ze samen naar het strand gaan
wandelen, loopt Dimitrie van zijn moeder weg, om haar nooit meer terug
te zien.
Zoals het vijfde hoofdstuk ook wat aan de korte kant. Vond het een wat minder hoofdstuk uit het verhaal, maar je komt zo wel te weten waarom Dimitrie weggelopen is.
Een onrustige ochtend bij de familie Verhulst. Er wordt aan de deur gebeld en wanneer Potrel de deur open doet staat er een stoot van een vrouw voor de deur. Deze soort vrouwen komt zelden over de vloer bij hen. En het is dan nog een beeldschone vrouw die opzoek is naar Pierre, de vader van Dimitrie! Maar ze komt hem enkel een paar vragen stellen over zijn zijn, want ze werkt op de dienst jeugdzorg. dit was één van de vragen: 'Zou jij niet liever bij je mama wonen?' Ik zweeg. 'Vertel eens iets over je moeder!' Ik zweeg. 'Zijn moeder is een hoer, madam!' 'Ik vraag het aan die jongen, niet aan u!' 'Mijn moeder is een hoer, mevrouw.'
Eerder een kort hoofdstuk, waar het nog eens duidelijk gemaakt wordt hoe erg de leefomstandigheden zijn van de familie Verhulst en welke gevolgen dat kan hebben.
Zoals al eerder vermeld zit de familie Verhulst vaak met een geld probleem gekampt. En zo is dit ook weer het geval in dit hoofdstuk. De deurwaarder komt op bezoek en Nonkel Zwaren had nog een hele hoop schuld bij een gokmachine. Hij wil de televisie in beslag nemen om de schuld te vereffenen. Zwaren doet er alles uit om hem te overtuigen iets anders mee te nemen of nog een dag te wachten, want vanavond is het de grote LIVE show van Roy Orbisson! Maar uiteindelijk wordt de televisie toch in beslag genomen. Een grote teleurstelling voor de familie, want ze willen vast en zeker de show zien. Ze zoeken het eerste huis in hun straat waar er teken is van een televisie en bellen daar aan. Zo komen ze terecht bij een Iranees immigrantenkoppel, Sawasj en Mehti. Uiteindelijk zien ze dan toch nog hun show en is er een groot feest en een leuke avond. Vind ik eigenlijk wel leuk aan zo'n marginale mensen, ze zijn gelukkig met simpele dingen in het leven en vinden vele oplossing door gewoon sociaal te zijn. Het favoriete liedje van Dimitrie's vader was 'Only the lonely' en heb dit dan speciaal nog eens opgezocht ter ere van hem:
Ik had het boek reeds gelezen en vond het toen een leuk boek om te
lezen. Het leest vlot, er zijn grappig momenten in verwerkt en het is
eens totaal iets anders. Deze keer moest ik het opnieuw lezen, wat ik
toch wat minder vond. Ik vond het een mooi boek, maar het was niet goed
genoeg of mijn genre om een tweede keer te lezen. Er was ook geen
verrassing meer.
In dit hoofdstuk neemt dimitrie zijn 5-jarig zoontje mee naar zijn
geboortedorp. Hij wil zijn oom nog eens ontmoeten. Het jongetje speelt
op de gokkast en haalt er 1500 euro uit. Hij mag het geld niet houden
en moet het terug geven aan de nonkel. Maar de nonkel neemt hem mee
naar de videotheek en koopt er bambi voor hem. Op de terugweg:
Een onrustige ochtend bij de familie Verhulst. Er wordt aan de deur gebeld en wanneer Potrel de deur open doet staat er een stoot van een vrouw voor de deur. Deze soort vrouwen komt zelden over de vloer bij hen. En het is dan nog een beeldschone vrouw die opzoek is naar Pierre, de vader van Dimitrie! Maar ze komt hem enkel een paar vragen stellen over zijn zijn, want ze werkt op de dienst jeugdzorg. dit was één van de vragen:
