Dimitrie gaat samen met zijn zoon, ongewenste zoon op bezoek bij de nonkels.
Ze bezoeken zijn geboortedorp. Zoals te verwachten van de familie Verhulst gaan ze op café.
Dimitrie wil eigenlijk geen alcohol meer drinken, maar z'n nonkels trekken hun daar niets van aan. Het zoontje van Dimitrie, Joeri mag op de gokkast spelen met geld dat hij krijgt van een van de nonkels. Joeri wint 1500 euro met de gokkast, maar Dimitrie zegt dat hij die niet mag houden.
Joeri geeft het geld aan de nonkel, die er meer dan content mee is.
Het boek eindigt helemaal anders dan verwacht, Dimitrie heeft zijn draai gevonden in zijn leventje.
Ik dacht dat, zoals in het begin van het boek werd geschreven, ook Dimitrie ging sterven aan kanker, want elke Verhulst krijgt dat.
Het boek is eigenlijk tegengevallen, maar nu wil ik de film zien om te vergelijken of het verhaal werkelijk zo slecht wordt vertaald.
Ondertussen is Dimitrie's vader gestorven en zijn oma dement geworden. Hij bezoekt zijn oma nog regelmatig maar ze praten altijd over niets.
Hij wordt opgebeld door zijn nonkels. Die vragen hem of hij dronkenmansliederen wilt zingen voor de televisie, maar hij weigert.
Dus vragen de nonkels de hulp van zijn oma, maar die zegt niets.
Pas wanneer de cameraploeg vertrokken is begint ze te zingen.
Het is wat moeilijk om alles terug te kunnen plaatsen bij het lezen van dit hoofdstuk omdat er een grote periode tussen is gelaten met het vorige hoofdstuk. maar eenmaal vertrokken lukt het wel. Je krijgt een totaal ander beeld van Dimitrie, de volwassen Dimitrie.
Hij is in het ziekenhuis omdat een vrouw, waarvan hij eigenlijk helemaal niet zoveel houd, bevalt van een zoontje. Het is dus eigenlijk een ongewenst kind, dus zal Dimitrie hierover ook niet met iedereen praten. In tegenstelling tot zijn vader is hij helemaal niet blij met zijn ongewenste zoontje.
De genezene, oftewel Pierre, mag een weekendje naar huis uit het centrum. Hij heeft zich voorgenomen om nuchter te blijven, maar ondertussen kennen we allemaal de familie Verhulst. Zijn broers kunnen hem toch overtuigen op een pilsje te drinken, gevolg: ze zien hem de eerste dagen niet meer terug.
Gedaan met het flauwe gedoe van afkicken, zoals het begin van het verhaal ons bewees, een verhulst moet drinken!
Dit hoofstuk vind ik alweer beter, gewoon door de inhoud. Het beeld dat ik verwacht van de familie Verhulst komt weer boven.
Dit hoofdstuk gaat over Dimitrie die een oude vriend tegenkomt. Die vriend wil Dimitrie dolgraag nog eens ontmoeten.
De bedoeling hiervan is dat de vriend wil dat Dimitrie de bemiddelaar speelt tussen de gescheiden vader en moeder van de jongen.
De vader van Dimitrie heeft namenlijk een relatie met de moeder, maar Dimitrie moet hiervan niets weten en vertrekt dan ook.
Ik zeg het nog maar eens, het boek is te 'proper' naar mijn verwachting ervan. Ik heb nu eigenlijk geen zin om verder te lezen omdat het tegen begint te steken, volgens mij is de film een heel stuk beter. Maar ik ga nu niet opgeven, ik zal content zijn als het boek uit is.
Pierre is zijn drankprobleem beu en wil naar een afkickcentrum.
In de buurt schijnt er een zeer goed centrum te zijn. De Pelgrim. Onderweg naar het centrum stopt Pierre nog bij elk café om zijn laatste moment van vrijheid, bij het drinken dan, te genieten. Eenmaal aan het centrum springt er een man met het hoofd eerst uit het raam, na de val geeft de man alleen maar stuiptrekken. Maar Pierre gaat gewoon binnen.
Ik vind het jammer dat Pierre naar een afkickcentrum gaat, het gevoel van het boek waarin een gortig familietje speelt verzwakt hierdoor.
De moeder van Dimitrie heeft een plaspas. Een soort van betaalkaart waar alle gegevens opstaan: naam, adres en een fotootje erbij. Voor de foto van haar plaspas is moeder speciaal naar de fotograaf gegaan, ook de kapper en de tandards heeft ze bezocht. Zelfs de snor van moeder moest eraan geloven, dit was da taak van Dimitrie, omdat moeder geen masochist was. Het was handig voor beide, moeder was haar snor kwijg, en Dimitrie kon zich afreageren. Moeder schaamt haar voor niets, behalve voor Dimitrie. Dimitrie heeft tijdens zijn geboorte zijn moeder incontinent gemaakt. Als ze samen naar het strand gaan wandelen, loopt Dimitrie van zijn moeder weg, om haar nooit meer terug te zien.
Met dit hoofdstuk erbij heeft het boek een andere wending gekregen, de nieuwe situatie van Pierre die in een afkickcentrum zit, de slechte band die Dimitrie en zijn moeder hebben, en Dimitrie die dan wegloopt.
Door dit hoofstuk heb ik een stuk van mijn intresse terug gekregen in het boek.
In het vijfde hoofstuk komt er een vrouw aanbellen bij familie Verhulst. Ze komt voor Pierre. Dimitrie doet open en maakt zijn nog roes uitslapende vader wakker. Pierre vraagt aan zijn zoon of het de vrouw is van de avond ervoor, maar de vrouw is van de dienst Jeugdzorg.
Ze komt de leefomstandigheden van Dimitrie onderzoeken
Het vijfde hoofdstuk is maar een kort hoofdstuk, het is zeg maar een inleidend hoofdstuk om mee te kunnen zijn met de rest van het boek.
Omdat dit hoofdstuk niet al te veel inhoud geeft aan het boek, ben ik er ook niet echt door geboeid.
Zoals ik al zei, valt het boek wat tegen, maar toch wil ik weten hoe het volledige verhaal in elkaar zit dus blijven lezen is de boodschap.
In hoofdstuk vier komt er een deurwaader langs en neemt de televisie in beslag. Nonkel Zwaren heeft heel wat schuld gemaakt bij een gokmachine.
En dat net op de avond dat het live concert van Roy Orbison is, wat een tegenvaller. Maar gelukkig weet nonkel Zwaren dit probleem op te lossen, ze gaan het live concert bekijken bij een Iranees immigrantenkoppel. Als bedanking nemen ze een oude sanseveria en een bak bier mee.
Zoals gewoonlijk maakt de familie Verhulst er weer een heus feest van. Wanneer Dimitrie's vader het liedje 'Only the lonely' hoort, begint hij te huilen.
Ik vond dit hoofdstuk beter dan het vorige, maar van wat ik tot nu toe gelezen heb, had ik meer verwacht van het boek.
De schrijfstijl van Dimitrie Verhulst spreekt mij wel aan, maar er zijn onderwerpen in het boek waar ik liever wat langer over doe dan een halve pagina. Op naar het volgende hoofdstuk dat hopelijk niet tegenvalt.
Er wordt een Drankkampioenschap georganiseerd ter promotie van Omer's café, de Liars Pub.
De meeste evenementen die Omer organiseert zijn de reden waarom hij met de politie in aanraking komt.
Omer was van plan om een Tour de France te organiseren, maar dan naakt. De route lag door het dorp en omdat er meer dan zeker politie aanwezig zou zijn, heeft hij er een Tour de France met drinken van gemaakt.
Op de nacht van het Drankkampioenschap waar Herman zich voor had ingeschreven, belde er zo rond vier uur 's nachts iemand aan.
Het was een politieagent, hij wou zo nodig binnen komen om moeder te vertellen dat er een Verhulst in comatieuze toestand in het ziekenhuis lag.
Moeder had zich heel haar leven bezig gehouden met kinderen grootbrengen dus verstond er helemaal niets van en zei de man dat hij moest vertrekken omdat ze wou verder slapen.
Ik vind dit hoofdstuk een intressant hoofdstuk, het begin toch. maar er wordt niet dieper ingegaan op het hele gebeuren van de drankwedstrijd, dus dat valt dan weer tegen.
