Kai komt naast me zitten op het strand. Dit is de eerste keer dat ik mijn verdriet deel met de buitenwereld. Rustig begin ik mijn verhaal te vertellen: Op kerstavond reden we naar Gabes ouders om samen feest te vieren maar onderweg liep het fout. Onze auto slipte en crashte tegen een lantaarnpaal. Toen ik een week later wakker werd in het ziekenhuis vertelde mijn moeder me al huilend dat de baby dood was. Dat was niet alles, ook Gabe had het ongeluk niet overleefd.

Kai zit aandachtig te luisteren naar mijn verhaal. Ik kan het best wel goed met hem vinden. Ik voel me opgelucht dat ik mijn verhaal heb kunnen delen met iemand. Al die tijd deed ik alsof Gabe nog bij me was om de pijn te verzachten, ik kon niet aanvaarden dat de man van mijn dromen er niet meer was. Nu besef ik dat het tijd is om alles los te laten. De volgende dagen breng ik veel tijd door op mijn surfplank op zee. Op een avond, vlak voor de zon ondergaat, peddel ik de zee in. Ik heb er lang over nagedacht maar als ik verder wil met mijn leven moet ik dit doen. Ik laat de hanger in de zee zakken en laat hem los. Gabe is nu weer vrij op de mooiste plaats ter wereld.