Ik betrap me er vaak op dat ik naar De Zoon kijk, die dan net op dat moment zijn allerliefste snoetje bovenhaalt, en denk "Nee, meer dan dit kan ik niet van je houden". Om dan de volgende dag, bij weer een ander lief snoetje of trucje, te denken "Jeetje, nu hou ik nog meer van je dan ik gisteren deed". Het is zoals een zinnetje uit een boek dat ik ooit gelezen heb " Vandaag hou ik meer van je dan ik gisteren deed en minder dan ik morgen zal doen". En zo is het precies.
Vorige week zat De Zoon op zijn speelmat, heel rustig en braaf te spelen met zijn muzikale hond. Ik zat in de zetel achter hem en alleen al door te kijken hoe hij opging in zijn spel en zat mee te dansen met de muziek, kreeg ik tranen in mijn ogen. Er overviel me echt een "waauw gevoel", een gevoel dat ik ontzettend blij ben dat ik zijn mama mag zijn.
Voor je je kind in de armen hebt gehouden, kan je niet bevatten hoe verliefd je op zo'n klein wezentje kan zijn. Hoe elke blik van dat kleine knulletje je hart sneller doet slaan, hoe elke glimlach je ontroerd en hoe elk klein dingetje dat hij doet je zo trots kan maken. Maar hoe ook elk huiltje, pijntje en ongelukje je hulpeloos maakt. Hoe je je kind wil beschermen, hoe je het wil houden van alle pijn.
Soms vraag ik me wel eens of ik ooit evenveel van een tweede kindje kan houden. Gelukkig is liefde het enige dat zich vermenigvuldigt zodra je het deelt...
25-02-2008
De tijd gaat snel
Het is ongelooflijk hoe snel de tijd vooruit vliegt. Het lijkt de dag van gisteren dat De Zoon geboren werd, maar ik heb amper met mijn ogen geknipperd of De Zoon wordt al 9 maanden. De Zoon heeft ondertussen 4 tanden, brabbelt er lustig op los en wil alleen nog maar staan. Zitten is voor baby's, De Zoon wil staan! Maar goed, De Zoon is natuurlijk ook geen wonderkind, dus De Zoon kan helemaal nog niet staan in zijn eentje. Nou ja, hij kan het wel, maar het is niet al te stabiel. Hem in zijn eentje laten dan is niet zo'n heel slim idee. En dus doet De Mama nu niets anders meer dan De Zoon recht houden. Op zijn benen staand. Want zitten, dat is voor baby's. En dat is De Zoon al lang niet meer hoor. Hij wordt nl al 9 maanden.
De afgelopen maanden zijn een ongelooflijk avontuur geweest. En het wordt uiteraard alleen nog maar spannender en leuker. De afgelopen maanden hebben De Zoon en wij elkaar goed leren kennen en we kunnen nu dus heel stellig zeggen dat we ons geen leven meer zouden kunnen voorstellen zonder De Zoon. En als we voor de geboorte van De Zoon dachten dat we wisten wat "houden van" betekent, dan weten we het nu in elk geval zeker. De liefde voor De Zoon gaat zo diep en is zo overweldigend, dat hadden we nog nooit meegemaakt. De Zoon is een absolute verrijking in ons leven en dat willen we dus zeker zo snel mogelijk nog eens meemaken. De knoop is doorgehakt, er komt een broer of zus voor De Zoon. Alleen nog even afwachten wanneer.
12-02-2008
Zieke Zoon
Dit weekend zijn we een weekendje naar Center Parcs geweest. De Zoon, De Papa, Nonkel David, Eline en ik, De Mama. We hadden ons verheugd op een heerlijk relax weekendje. Kroelen met De Zoon, zwemmen, leuke dingen doen... Het was echter buiten De Zoon gerekend. De eerste nacht heeft hij zijn vader en mij 6 keer uit ons bed gehuild. Ja, dat leest u goed, 6 keer. Om dan 's ochtends om 7u ook ineens klaarwakker te zijn. Niks uitslapen dus. Overdag slapen, dat was er ook niet bij, daar had De Zoon ook geen zin in. De Papa en ik dachten dat De Zoon gewoon lastig was. Dat het de vreemde omgeving was. We zijn zelfs even boos geweest op De Zoon.
Maandag, toen we weer thuis waren, na 3 nachten onderbroken slapen, zijn we dan toch maar even bij de dokter gestopt. Blijkt De Zoon een oorontsteking te hebben. Het huilen was dus niet de vreemde omgeving en al zeker niet om lastig te doen. Nee, De Zoon had gewoon pijn! En nu voelen wij, De Papa en ik, ons dus ongelooflijk schuldig. En compenseren we het nu met extra knuffels, extra veel aandacht en extra veel liefde. De arme duts verdient het nu wel even.
Maar goed, het was ook wel een erg leuk weekend hoor. De Zoon is een heel pak stoerder dan zijn mama, want hij vond het golfslagbad fantastisch. En babybadjes, die zijn voor watjes. Mee het grote bad in, dat is wat De Zoon wou. We hopen het snel nog eens te kunnen doen. Maar dan wel zonder oorontsteking, als het even kan...
05-02-2008
Trots op mezelf
Sinds vorige week ga ik weer naar de WW. Terug proberen om wat af te vallen, voor we ooit aan een 2e kindje gaan denken.
Ik heb er nu dus mijn 1e week opzitten. En ik was een mooie 2,5 kg kwijt. En nu ben ik toch wel even trots op mezelf hoor...
03-02-2008
Met uitstel dan maar
Mijn geplande "zak in de zetel" moment van vrijdag was dan wel in het water gevallen, maar met een beetje vertraging heb ik het dan nu toch. Het is zondagochtend, net geen 12 uur en zowel De Zoon als De Papa liggen overheerlijk te knorren. De Papa nog steeds, De Zoon al terug. En dus zit mama nu lekker onderuitgezakt in hare "pimi", met zowel de controle over de PC ( blogje schrijven), als over het tv kastje ( Top Gun kijken). Zo zie je maar weer, een achtmaandertje in huis kan je ook aangenaam verrassen...
De Zoon is trouwens aan een slaapbeweging begonnen. Na weken om 6 uur wakker te zijn geworden, lijkt er nu terug verbetering in te komen. Deze ochtend wakker om 8u15. Papje gegeten, met mama geknuffeld en om 9u terug in zijn bedje. Mama ook. Pas terug wakker om 10u45. Mama ook. De Zoon op zijn speelmat gelegd, waar hij verwoedde pogingen heeft gedaan tot kruipen, wat nog niet echt lukte. Om 11u30 een Petit Gervaiske gegeten. De Zoon, niet de mama. En om 11u45 terug zijn bedje in. Maar niet de mama. Die zit nu heerlijk onderuitgezakt in de zetel. Beetje later dan gepland. Maar wel erg leuk!
01-02-2008
Hij doet het ervoor...
Sinds kort is De Zoon om 8 uur 's avonds volledig uitgeteld. Gedaan met spelen, gedaan met brabbelen, gedaan met schattig zijn. Doodop. Klaar om een nachtje te slapen. Sinds kort hebben wij dus ook hele rustige, kalme avonden. Vanaf 8 uur ' s avonds is de huiskamer terug van ons en kunnen we iets tegen elkaar zeggen zonder elke zin te beginnen met "papa/mama..." Hoe graag we De Zoon ook zien, af en toe is het ook wel eens fijn als hij in zijn bedje ligt.
Vanavond waren DeZoon n ik alleen thuis. Papa is op de lappen ( etentje met de collega's). Ik was al heel de dag alleen thuis met de zoon. We hadden samen gespeeld, samen gezongen en samen gekke gezichten getrokken.Vermoeiend, voor De Zoon, maar bijna even vermoeiend voor de mama. Dus eerlijk gezegd verheugde ik me op een rustig avondje, met de controle over het tvkastje ( ah ja, de papa is er niet). De zoon in zijn bed en mama onderuitgezakt in de zetel. Dat was het plan.
De zoon vond echter van niet. Hij vond dat hij ook wel iets te zeggen had over de tvkast, aangezien hij nu de enige man in huis was. En dus heb ik tot 10 uur 's avonds gespeeld, gezongen en gekke bekken getrokken. Op de tv is al lang niets leuk niet meer. En met de gedachte dat de zoon morgenvroeg ook weer om 6 uur klaar is om te spelen, te zingen en gekke bekken te trekken, duik ik ook mijn bedje maar in.
Zo zie je maar weer. Plannen maken met een achtmaandertje in huis? Who was I kidding?
Mijn vriend en ik hebben heel wat moeite moeten doen voor onze zoon er eindelijk was. Veel doktersbezoeken, veel tranen, veel hormonen en vooral héél veel geduld. Handelingen die ik allemaal netjes bij hield in een blog op het web. Trouw werden daar alle behandelingen besproken, alle kwaaltjes uitgelegd, al het verdriet gedeeld.
Toen het dan eindelijk zover was, toen de zoon dan eindelijk onderweg was, sloeg de blog over mezelf om in een blog over De Zoon. ( http://Vince.beebiesite.be). Logisch natuurlijk. En ook heel erg leuk.
Maar ik ben uiteraard ook nog wel meer dan alleen maar mama van de zoon. En daarom ga ik proberen om hier weer een blogje over mezelf te maken. Al gaat het natuurlijk voor 95% over De Zoon. Want mijn leven bestaat nu voor 200% uit De Zoon. Logisch. En ook heel erg leuk.
We proberen het eens en we zien wel waar we stranden...
27-09-2005
Zou het?
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
