Beste Fans van het schoon én verstandig coureursvolk

Een aantal van de Zattekaderleden haalden het alweder in hun om ter schoonste bol om mee te doen aan, schrik niet en zet u neer, een kwis
Daar we met honderdduizenden (lees: 34 teams van vier man + twee nog zeer kwieke vrouwtjes van om en bij de tachtig die omschreven werden als bevallige assistentes en kraakten bij elke stap die ze namen) in een klein, miserabel en bouwvallig parochiezaaltje waarin zelfs een dakloze het moeilijk zou krijgen, moesten plaatsnemen, bekroop ons al reeds een beangstigend gevoel waarbij zelfs onze Lippi zijn mooi gekamde rugharen recht kwamen staan. (Voor zij die net niet zo verstandig en/of genuanceerd zijn: dat van die haren was een lol)
Een massa volk (gemiddelde leeftijd 65 jaar + elk minstens één valse heup en/of knie) stinkend naar de Sunlightzeep gemengd met 'oudemeetjesgeuren' die ongelooflijk penetrant bleken te zijn, zorgde ervoor dat we ons toch heel even een beetje moed moesten indrinken... Onze winstkansen waren duidelijk al gehypothekeerd.
(ook onze portefeuille was al serieus wat lichter geworden na het betalen van een astronomisch hoog bedrag dat vermoedelijk moest dienen om het pensioen van die oude booswichten aan te vullen. Slim zijn ze wel, die oudjes)

Over de kwis zelf.
Het niveau van de kwis lag 'letterlijk' op dat van 'trek eens aan mijne vinger'. Dit is GEEN lol. Het werd, echt waar, door de hele zaal beoefend. De misselijk makende oudemeetjesgeur werd er niet beter om toen bleek dat maar liefst 54 % van de zaal een aantal (let op voor het volgende moeilijk woord dat tevens een kwisvraag was) peristaltische bewegingen had gemaakt met u weet wel wat waardoor de verkoop van geurverfrissers terug een ongenaakbaar stijgingspercentage kende.
Meng al deze geuren nog eens met die van de gutsende zwemvijvers onder de oksels van 80 % van de 65 plussers (bijna heel de zaal dus) en u weet waar wij ons bevonden...
Gelukkig waren de valse gebitten goed in de tandloze monden van de nog kwieke (en onwelriekende) oudjes goed bevestigd, of onze lauwe,flauwe, veel te dure en met spinnen (echt waar) bijgesmaakte biertjes hadden ons al helemaal niet meer gesmaakt. De chips daarentegen waren schitterend.

De vragen die werden gesteld waren soms zó schitterend eenvoudig dat zelfs de eenvoudigste eenvoudigaard van eenvoudighem de antwoorden over het hoofd zag. Behalve die oudjes die voor ons eindigden dan... (en dat waren er toch wel wat).
Jammer dat sommige mensen Nederoverheenbeek, Sint Kuiks en andere schitterende steden/dorpen niet weten liggen. Nog jammerderderderder was dat niemand het spreekwoord: 'Wie zat thuiskomt vind de hond op het toilet'(en hij doet kaka) kende. Indien dit wel het geval was geweest stonden wij nu in de PAno. Driewerf helaas.
Wat ons ook nogal tegen de schenen schopte was dat de overleden Vlaamse Journalist 'Krikri lippidorius' in deze contreien nagenoeg onbekend is gebleven. Dit was nochtans een weggevertje, dachten we.
Dat Sirocco niet enkel een carwash was, bleek er bij velen niet in te gaan.

We waren nu toch wel redelijk opgehitst door de omgeving, de sto-st-stott-stotterende presentator, kwalijke geuren en ander leed zoals spieken, waagt het nu toch één der onwelriekende garcons (kelners voor de Nederlanders) om zich met zijn onedel en wansmakelijk ongespierde achterwerk in onze richting te draaien om zich daarna nog 'onwelriekender te uiten'. Daar ging de smaak van ons 'fruitig biertje'.
'Er zit stront aan de knikker' heet dat dan. Of 'vielen wij door de mand' met onze beperkte volkskennis? Ik schuif in elk geval de hete truffel, excuseer aardappel, niet door naar mijn roodharige medemensen die zich langs bangelijke vluchtroutes een weg baanden naar het toilet om daar een kryptisch dorp te gaan zoeken terwijl ze een groene lofzang afstaken over filosofische kwieten.
Laatste punt van ergernis bleek toch een (niet) mooie, maar wel meedogenloos zijnde jongeman die de hele kwis naast ons zat te 'yes'en' of the 'f°°ken' bij een goed of fout antwoord.
De ongelooflijk zelfingenomen jongeman zat ook voortdurend te grijnzen richting onzer aller hetero Lippi, op een zodanige manier dat diens rugharen terug recht kwamen te staan.
Wanneer tijdens de kwis een nummer van Silly Wommers de revue passeerde bereikte de jongeman zelfs orgastische hoogten van wijsheid en plezier waardoor het 'speelgoedje' dat hij meehad uiteindelijk toch niet meer van pas kwam. De kwijl liep zo goed als uit z'n arrogante bek. (toch: no hard feelings, nu ja die jongeman had al een tijdje last van een harde, maar dit ter zijde).

Rest mij nog te zeggen dat wij als SMARTIES (ze smelten niet van schaamte, wel in de mond) ergens vanachter zijn geëindigd en als schadevergoeding toch nog 'n goei fles ename tripel hebben gekregen.
Nu ja, geen druif, euh, haan die er naar kraait.

HOER(A) voor ons !

Deze lullige en ongelooflijk nergens op slaande tekst werd mede mogelijk gemaakt door: JEANINE (het oudje rechts naast mij die beweerde dat zij de vorige editie had gewonnen en tevens mijn bron van ergernis werd gedurende de hele avond :) )

16-03-2008 om 11:17 geschreven door De webmaster  

Verslag van de sessie:


Net op tijd toegekomen, tzaten daar natuurlijk al paar uitslovers zich gigantisch op te warmen, niets voor onze zattekaderbinken natuurlijk

Bij het kiezen van de fietsen komt de bevallige dame die de les ging geven ons direct te hulp bij het afstellen van die spinninggevallekes Persoonlijk was da ding rap afgesteld, maar der zijn der natuurlijk (mister DJ) waarbij de afstelling van het materiaal er niet toedoet

Ostentatief wordt ik onmiddellijk van de achterste rij weggepikt en net in het zichtsveld van de lesgeefster geplaatst, toeval zegt U 

Na een beetje op ritme gekomen te zijn, op enkele toffe beats en deuntjes die trouwens de ganse les zouden duren begonnen de oefeningen. Verschillende tempo's, lopen, push up (die door mezelf in het bijzonder gesmaakt werden, mede te maken met het feit dat ik net uit te maat was en telkens rechtkwam als de bevallige dame vooraan net voorover boog )

Iets over halfweg vermoed ik, ondertussen duidelijk geworden dat dit echt intervaltraining is, het zweet gutste in het rond Ook bij die freak naast mij die ondertussen zonder weerstand trapt Dan kwam het tot 2 draaien extra weerstand, klimsimulatie Consternatie, want kreeg da knopke mor 1 draaike nimmer verder

Plat leggen en stoempen gvd Maar dan wat merk ik daar in men ooghoek, Onze jerre stopt met trappen, steken daar krampen de kop op We konden onze ogen niet geloven, diegene die ons toch wel het sterkste leek de afgelopen tochten met krampen

Ondertussen gekomen aan overhangen langs de kant van de fiets, niets voor ons, wij die gewend zijn als gegoten op onze rossen te zitten

Jerre pikte ondertss al effe in maar zou later toch even van de fiets moeten, achteraf bekeken enkel een truc om de aandacht van da vrouwvolk te trekken

Dan komt het achteruit trappen, dit blijkt terug niets voor ons, de kadans komt er maar niet in Echte mannen trappen voorwaarts

Laatste minuut, discolight on, en zowaar zombienation, het sein voor deze schrijver om nog een alles te geven, wat resulteerde in een knipoog en guitige glimlach van de instructrice

Uiteindelijk nog beetje losrijden, licht napraten en voelen hoe de benen zijn bij de eerste passen Persoonlijk enkel last van de voeten, toch liever ne vaste koerschoen met stevige onderplaat ze!

Door: Lippi

16-03-2008 om 10:38 geschreven door De webmaster  

Beste Zatte Kader - Fans,

Aangezien het weer al even geleden is dat jullie snakkende wens naar meer informatie over ons hetebinkenteam vervuld werd, ziehier een berichtje !

Vorige zaterdag bestegen vier dappere, stoere en niet onknappe krijgers hun aluminium/carbonnen ros voor een tochtje in onze Vlaamse Ardennen. Dit bij een temperatuur waarbij de bariton van La Esterella een stuk geforceerder zou klinken wegens bronchitis.
Uw immer dappere webmaster durfde het zelfs aan om in korte broek te verschijnen. (Gevoelige lezeressen, indien u nog niet flauwviel bij het imaginair beeld van ongelooflijk mooie, gespierde benen, zet u toch maar neer, want er volgt meer).
De anderen onder ons, nl. Benjoh, Lippi and last but not least de Jerre, verschenen allemaal iets ingeduffelder aan de start.
Enkel Lippi waagde het om nog een deel van z'n onderbenen bloot te laten (wat hem tijdens onze rit bijna evenveel smachtende vrouwenblikken opleverde als mij )
Gelukkig hielden Benjoh en de Jerre de ledematen bedekt, want wanneer zij hun ongelooflijk afgetrainde body's ontbloot zouden hebben, zou het fietstochtje ontaard zijn in een calvarietocht waarbij we ons een weg zouden moeten banen doorheen de muur van een schare vrouwelijke aanbidsters.

Over de rit nu:
De Jerre, net terug van een zware skivakantie én lichtjes geblesseerd door een sierlijke val, etaleerde zijn reeds groeiende vorm door een strak tempo aan te houden.
Uw Webmaster had van bij de eerste kilometers reeds lood in de benen en pijn aan het stalen zitvlak.
Wanneer Lippi en Benjoh zich na een kort oponthoud in de Peperstraat te Herzele zich bij ons voegden, kon de tocht pas echt beginnen.
Lippi, een trein op het vlakke, hield zich wonderwel nog even kalm. Benjoh, die van bij het begin zijn kansen gehypothekeerd zag door eveneens een pijnlijke gespierde kont, hield zich eveneens een beetje in de schaduw (letterlijk dan, want uw lange gastheer reed voor hem).
Zoals gezegd, Jerre bepaalde het tempo, Lippi volgde vrij degelijk, en Ik en Benjoh moesten nogal harken om te kunnen volgen.
Naarmate de kilometers vorderden werd de ene sterker, de andere iets zwakker (voor de duidelijkheid: De Jerre bleef goed) en werden er ook een aantal prikken op het vlakke uitgedeeld, maar alles werd gepareerd.
Bergop deed het bij iedereen pijn, maar toch was het vormverschil (en verschil in talent ten voordele van Benjoh) nu reeds duidelijk.
Uw Webmaster, die ondertussen wel een aantal keren tevergeefs probeerde te prikken, kreeg het in de laatste kilometers hard te verduren, maar beet dapper door zoals het een echte krijger betaamt
Doch, het meest opmerkelijke feit gebeurde zoals zo vaak helemaal op het einde.
Aan de voet van de laatste klim schoot Lippi een, weliswaar lege, cartouche af. Hij plaffonneerde onmiddellijk, maar wel met stijl. Uw webmaster, die niet over de terreinkennis of de klimkracht beschikte, probeerde onmiddellijk te volgen waardoor ook hij gracieus parkeerde.
Schoten over: de Jerre en raspaardje Benjoh die je nooit mag afschrijven in de laatste kilometers bergop.
Het spannende en reeds historische, heroïsche duel ging tussen beide wonderboys van onze club, en het gebeurde pas in de allerlaatste meters wanneer Benjoh nog eens alles uit zijn sierlijke dijen schudde en zo onze verdienstelijke Jerre, die reeds hard gewerkt had onderweg, achter zich liet.
Lippi finishte derde, en ik werd knap vierde (het aantal deelnemers telt nu even niet )
Allemaal even goede vrienden toen we ons in de luxueuze rennerslounge in Aspelare te goed deden aan een verfrissende drank waardoor we er helemaal bovenop kwamen.
Helaas, pindakaas, Uw webmaster en de Jerre, kregen nog een zeven kilometer lange brok richting huis voorgeschoteld en moesten dus het melkzuur in hun ongelooflijk gewilde benen verbijten.
Niets leuker om naar te kijken naar een held die afziet.
Deze jongeheer plaatste zich op de Molenberg al vrij snel in het wiel van de Jerre (wat maakt een kilometertje kopwerk meer of minder?), en hield moedig vol tot op de kop (alle krediet gaat hier echter naar mijn gangmaker)
Doch, voor het aansnijden van de 'kouterbaan' die Hillegem (waar deze twee gladiatoren van de weg wonen) en Herzele van elkaar scheiden, plaatste Ik, zoals het een webmaster betaamde, een redelijk knalletje om de Jerre een paar meter aan de overigens knappe broek te smeren. Met dank aan de verfrissingen ten huize Lippi.
Maar, hoe kan het ook anders, de andere jonge adonis haalde nog eens alles uit de kast en reed de meters vrij moeiteloos dicht, ere wie ere toekomt.
De laatste kans dan maar afwachten: de bergafstraat (u hoort het al, vanuit ons standpunt, de bergopstraat)...
Uit het totaal verwachte, onverwachte niets vond ik plots de jus in de benen en schudde met een aantal machtige lendenrukken de laatste tegenstand van me af.
Ik keek achterom en zag dat ik tot mijn verbazing gewonnen spel had en hoorde de schare ingebeelde vrouwenfans reeds schreeuwen om mijn truitje ;).
Nu, ik zou mijn massieve, gespierde benen geen eer aandoen indien ik niet zou zeggen dat ik de laatste tien meters nog eens recht ging staan om nóg eens op te trekken en er mij volledig van te vergewissen dat ik alleen zou aankomen, én dat ik toen volledig doorschoot ...
Na navraag bij collega - coureurs (die er helaas niet allemaal zo knap kunnen uitzien als de zattekaderleden), blijkt dat ik inderdaad iets te veel kracht blijk te zetten (vooral op het platte) waardoor 'den body' achteraan het wiel ongelooflijk snel blijkt uit te slijten... binnekort weer kosten ten huize Webmaster.

Moge de kracht bij u zijn en niet bij een ander!

Gegroet

PS; volgende keer een post met foto's en beschrijvingen van de zattekaderadonissen !!! niet te missen dames !!!

14-02-2008 om 22:00 geschreven door De webmaster  

Beste grootmoe, bompi, schone mokkels, wielerliefhebbers en in het bijzonder de leden van het zattekaderforum! ! !

Vanaf heden zijn wij naast ons forum ook terug te vinden op deze weblog, driewerf hoera !

Het komende wielerseizoen nadert met rasse schreden, of om het in wielertermen te houden, met groot verzet.

Sommigen onder ons hebben reeds stiekeme trainingssessies achter de rug om bij de volgende groepstraining te kunnen stoefen met hun ongelooflijke basisconditie, anderen zitten met hun kop boven de boeken om die laatste examens erdoor te boren en nog anderen zijn bezig met een waterdieet om er de nodige kilootjes af te krijgen, bij deze laatste ook uw webmaster...

De bedoeling van deze blog zal jullie vrijwel geheel duidelijk worden naarmate het seizoen vordert, maar voor zij die niet meer kunnen wachten lichten wij graag een tipje, zoniet de gehele tip van de sluier op.

Leuke gebeurtenissen, anekdotes, valpartijen, huzarenstukjes, heldendaden én zeldzame cafébezoekjes die plaatsvonden gedurende trainingssessies zullen op deze pagina een plaatsje krijgen die jullie (ja jullie beste fans !!!) allemaal zullen kunnen bewonderen en waarbij het kwijl uit jullie mondhoeken zal stromen denkende aan die fantastische kuiten en ongelooflijk gespierde torso's die weer en wind trotseren om hun hobby te beoefenen.

Hopelijk kunnen wij, de leden van het zaddekaderforum, wekelijks een momentje vinden om tussen de studies en het harde studentenleven heel even op ons stalen/aluminium/carbonnen ros te kruipen, ons uit te leven én dan nog heel even het relaas van de gebeurtenissen neer te pennen...

Voorwaar! Ga nu allen heen in vrede, hou je aan de code der weggebruikers in de mate der mogelijke en vergeet vooral niet om heel even bij te tanken, de fiets roept !!!

23-01-2008 om 17:35 geschreven door De webmaster