2)Vince

Maar ik was nog maar even online of er kwam al de boodschap op dat er iemand met me wou chatten. Dus accepteerde ik maar want ik was nieuwsgierig wie dat er met me wou chatten. Al snel bleek dat het een jongen uit Oost-Vlaanderen was, net als ik, en die vond dat ik er wel leuk uit zag.”Hey” zei ik vol enthousiasme.”Hey” zei hij nuchter terug alsof hij hier niks van verwachtte.”Hoe noem jij?””Ik ben Vince, wie ben jij misschien?” antwoordde hij, nog altijd niet echt enthousiast.”Ik ben Sandra. Hoe gaat het Vince?””Goed hoor. Heb jij iMesh? Dat is wat gemakkelijker om te praten.””Wat is dat voor iets?” vroeg ik curieus als ik was.”Ohw, gewoon een programma om muziek mee af te spelen maar je kan er ook op chatten. Je hebt het dus niet veronderstel ik, of zie ik dat verkeerd?”zei hij.”Nee, dat is een heel juiste veronderstelling.”zei ik op mijn beurt terug.”Zie je het dan zitten om het te downloaden? Je moet gewoon bij Google intypen iMesh 8.1””Oké zal ik doen. Even geduld.” Onmiddellijk typte ik het in bij Google en zoals hij had gezegd stond er een programma om te downloaden. Achter dat ik het gedownload had stuurde hij:”En wat is je naam op iMesh?””twilightSandra”zei ik, me een beetje schamend dat ik geen betere naam had weten te verzinnen.”Ah, een Twilight fan dus.”zei hij.”Ja” bekende ik. Tot mijn blijdschap ging hij er niet verder op in. Op iMesh melde ik me vlug aan en zag ik dat hij me al had toegevoegd als vriend, al wat ik nog moest doen was accepteren. Na dat gedaan te hebben zette ik wat foto’s op mijn profiel op iMesh. We hadden het gezellig en we praten voort tot 23.00 uur. Toen moest ik van mijn ouders de computer afzetten en dat zei ik hem ook.”Oké dan. Ciao! En slaapwel!” zei hij.”Jij ook!” zei ik vlug terug. Toen sloot ik de pc af en maakte ik me klaar. Wat is het toch heerlijk om gewoon met iemand te praten die geen vooroordelen heeft over je, dacht ik bij mezelf. Zo ging het dag achter dag, en elke dag werd ik beter bevriend met Vince en elke dag leerde ik hem beter kennen. Ik kon hem alles vertellen en hij luisterde ook echt naar me. Zo was het ook andersom. En geleidelijk aan werd ik verliefd. Ik wou weten wat hij van me vond, wat hij dacht van m’n vriendinnen. Ik had natuurlijk al mijn GSM nummer gegeven en elke avond sms’te we. We spraken ook geregeld af omdat hij zo dicht bij me woonde. En hij was de mooiste jongen die ik ooit had gezien. De keren dat we afspraken was ik elke keer heel zenuwachtig, wat ook normaal was, want welk meisje is nu niet zenuwachtig als ze optrekt met de jongen waar ze op verliefd is. Bij elke afspraak spraken we met elkaar alsof we elkaar al jaren kenden, wat wel leuk was omdat hij me precies helemaal begreep. Op een avond kreeg ik een sms van hem en ik deed hem direct open, vol verwachting. Maar er stond nog niets echt onthullend in. Het enige wat er stond was:“Kan ik je een vraagje stellen?” Nieuwsgierig naar wat hij ging zeggen stuurde ik vlug terug ‘ja stel maar’. “Euhm… wil jij mijn lief worden?” Ongelovig keek ik naar het bericht. Meende hij dit nu echt? Vroeg hij nu echt wat ik al die tijd al had gehoopt?”Ja, dat wil ik wel ja.” Stuurde ik vlug, voor dat hij van gedacht kon veranderen. Wow, dacht ik in mezelf, ik heb er nog al enen aan de haak geslagen.”Wanneer zie ik je nog eens?” vroeg hij. .”Is morgen om 10 uur in Cortewalle goed?” vroeg ik want morgen begon het weekend weer.”Ja hoor, ik kijk er al naar uit.” Toen ik dat las begon ik te blozen. Het volgende moment begon ik al te panikeren. Wat moet ik in godsnaam aandoen? In alle paniek sms’te ik naar Gwen. Zij zou wel weten wat te doen.”Kom morgen naar mij thuis om 8.30 uur naar mij thuis. Het is een noodgeval.” Zo, dat is gebeurd. Ik kon terug normaal ademhalen. De volgende dag werd ik al vroeg wakker. De hele morgen ijsbeerde ik maar door m’n kamer en liep ik zenuwachtig te doen. Om stipt 8.30 uur ging de bel. Op kousenvoeten liep ik naar beneden en deed ik de deur open.”Wat is het noodgeval?”zei Gwen, die er nog heel slaperig uitzag.”Ik heb een date om 10 uur en ik weet niet wat aantrekken.”bekende ik.”Oké, laten we naar je kamer gaan en een stel leuke kleren uitzoeken. Dan komt alles goed.”zei ze zo kalm mogelijk, ook al kon ik van haar gezicht aflezen dat ze zich afvroeg met wie ik op date ging. Samen haasten we ons naar mijn kamer.”Heb je dat leuke kleedje nog van op de jonge sokkenfuif?” vroeg ze.”Ja, natuurlijk heb ik dat nog. Maar ik zou graag iets stijlvol, maar toch sportief aandoen.”Daar moest ze blijkbaar toch even over nadenken dus trok ze mijn kleerkast maar open en begon er in te rommelen. Uiteindelijk vond ze toch iets dat haar beviel. Nieuwsgierig probeerde ik te zien wat ze vast had.”Dit lijkt me iets leuk.”zei ze, opgetogen. In haar handen hield ze mijn zwarte kleedje, die eenvoudig was maar toch mooi.”Jij moet echt styliste worden. Bedankt!” Ze glunderde even om mijn reactie. Vlug trok ik het aan want ik had nog maar een half uurtje over om in Cortewalle te geraken en ik had mijn haar nog niet gedaan.”Wat vind jij dat ik met m’n haar moet doen?””Ik zou het opsteken. Dat kan ik wel doen als je wilt, dat gaat sneller.” Dankbaar keek ik haar aan, wat zou ik toch zonder haar moeten? Na dat ook dat was gedaan keek ik in de spiegel. Het meisje dat ik zag staan was prachtig en had een eenvoudige zwarte jurk aan en haar haar was opgestoken. Kon ik dat echt zijn? Ik gaf Gwen nog een kus en vertrok toen snel, bang dat ik te laat zou komen. Vlug ging ik op de afgesproken plaats staan. In de verte zag ik hem al aan komen en om maar niet dom te blijven staan liep ik ook langzaam naar hem toe.”Hey, schat!” riep hij me toe.”Hey!” riep ik verlegen terug. Ik voelde een warme blos zich over mijn wangen verspreidden en vroeg me af wat hij nu wel niet van me zou denken.”Je bent prachtig!”riep hij uit toen ik dichterbij kwam. Moest hij dat nu zeggen? Alleen al de gedachte dat hij zoiets zou zeggen zou me al laten blozen. Zie me hier nu staan, straks denkt hij nog dat ik een tomaat ben.”Euhm…”stamelde ik”Dankje””Het is niet meer dan de waarheid.”zei hij zonder blikken of blozen. Samen gingen we op het bankje zitten en keken we over het meer. Na een paar minuten stilte begon hij uiteindelijk terug te praten.”Ik kan het nog altijd niet geloven dat je ja hebt gezegd. Dat had ik echt niet verwacht. Je bent echt mijn alles, dat weet je toch hé? Ik zie je echt graag, liefje.” Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en genoot van het uitzicht. Wat had ik het getroffen met Vince. Hij was zo’n schat, was altijd lief tegen me en hij zorgde ervoor dat ik me belangrijk voelde. Dat iemand me nodig had. De dag vloog voorbij terwijl we heel de dag praten en lachten en genoten van elkaars gezelschap. De avond kwam al in zicht toen ik me herinnerde dat ik had beloofd om voor het avondeten thuis te zijn.”Sorry, maar ik moet door. Ik had mij ouders beloofd dat ik op tijd thuis zou zijn voor het avondeten.””Ohw…”zei hij, duidelijk overvallen door die mededeling ”Oké dan, hopelijk zie ik je snel terug.” Na een snelle kus op zijn wang vertrok ik want als ik te laat zou zijn dan zou ik de eerste paar weken niet meer aan uitgaan moeten denken, daar zou mijn moeder wel voor zorgen. Na 3 minuten was ik al terug thuis en hijgend zakte ik in elkaar in de zetel. Achter een paar minuutjes uit te hebben gerust, zette ik me recht en haastte ik me naar tafel. Iedereen zat blijkbaar al rond de tafel en ze zaten allemaal te wachten op mij. Oef,juist op tijd dus. Mijn moeder wierp een woedende blik op me en zei toen ogenschijnlijk kalm:”Oké, nu iedereen er is kunnen we samen starten. Smakelijk!” Iedereen begon te eten en ik was als eerste klaar omdat ik rap gedaan wou hebben om te chatten met Vince. Hij was online maar dit keer op MSN en toevallig was ook Kevin ook online. Ik had al die tijd problemen met Kevin gehad. Hij had elke dag wel duidelijk gemaakt dat hij me graag zag. Ik begon te chatten met Vince maar al na een paar minuten had Kevin blijkbaar door dat ik online was.”Hey, schat”zei hij direct. Nee!dacht ik bij mezelf. Niet nu!”Hey”antwoordde ik met tegenzin terug. Om niet onbeleefd te gaan doen begon ik terug met Vince te praten. “En hoe was jouw dag nog?”vroeg hij, lief en begripvol als altijd.”Ik heb je geweldig gemist.”gaf ze eerlijk toe.”Ik jou ook.”zei hij terug bij wijze van antwoord. Wat zou ik toch zonder hem moeten beginnen? Hij was zo charmant en vriendelijk en deed altijd wat hij hoorde te doen. Plots kreeg ik een buzzer gestuurd. Even was ik nieuwsgierig naar wie de buzzer had gestuurd maar dat sloeg al rap om. Het gesprek met Kevin kwam naar voren springen op mijn scherm en ik klikte er maar op zodat het rapper zou stoppen met knipperen. Wat heb je vandaag allemaal gedaan? Je nam je GSM niet op.” Ohw… dat is juist ook, ik moet mijn GSM nog terug aanzetten. Ik had hem vandaag afgezet omdat ik niet wou gestoord wou worden tijdens mijn gezellig dagje alleen met Vince.”Ja, sorry maar mijn GSM stond af.” Stuurde ik vlug terug in de hoop dat hij me hierna gerust zou laten. Maar al direct achter dat ik had weg geklikt stuurde hij terug een bericht. Geïrriteerd klikte ik terug op mijn gesprek met hem en begon ik te lezen wat hij had gestuurd. Het kwam er op neer dat hij wou weten waarom ik mijn GSM had afgezet.”Dat zijn jouw zaken toch niet?!” zei ik geërgerd.”Had je weer afgesproken met die gast? Vince geloof ik dat je hem noemt.”zei hij uitdagend. Hoe was hij dat te weten gekomen? Hij bespioneert me echt, de gluiperd.”Hoe weet jij dat allemaal?”vroeg ik op mijn hoede.”Dus je had met hem afgesproken?”zei hij, zijn conclusies trekkend uit mijn antwoord.”Antwoord eerst op m’n vraag.””Nee, want jij antwoordt ook niet op mijn vraag.”zei hij terug, eigenwijs als hij was.”Maar als ik antwoordt, geef jij dan ook antwoordt op mijn vraag?”vroeg ik omdat ik graag het antwoordt op mijn vraag wou weten. En voor dat antwoord zou ik ver gaan, dat wist ik nu al.”Oké. Begin jij maar.”zei hij, weinig toegeeflijk.”Oké dan. Ja, ik heb met hem afgesproken. Nu jij!”zei ik, boos omdat ik verantwoording moest afleggen bij hem.”Ik had je dat eens horen zeggen tegen Gwen.””Dus je luistert me af?”vroeg ik. Ik werd kwader met de minuut. Wie gaf hem het recht dat te doen? Ik voelde de woede stijgen en op een moment zou ik niets liever hebben gedaan dan hem een mep te verkopen en verwensingen naar zijn hoofd slingeren. Maar omdat hij juist op dat moment terug begon te praten, hield ik mezelf voor dat ik nog even moest wachten.”Ik heb je niet afgeluisterd, ik stond gewoon toevallig in de buurt toen je dat zei. Is er iets tussen jullie?” vroeg hij onbeschaamd. Ik probeerde me kalm te houden, wat maar net lukte.”Dat zijn jouw zaken niet.”zei ik hem zelfzeker.”Maar als je het echt wilt weten, hij is mijn lief.”zei ik hem om hem jaloers te maken en om hem eindelijk te laten ophouden met zijn liefdesverklaringen.”Ohw”zei hij, blijkbaar verrast door dat feit. Ik wachtte geduldig op de rest maar die kwam er blijkbaar niet, al wat hij deed was wezenloos voor zich uit staren. Vlug sloot ik het gesprek en begon ik weer met Vince te chatten. In een paar minuten had hij me al terug blij gekregen. De dag vloog voorbij en ’s avonds zat ik zoals gewoonlijk mijn boek te lezen en te sms’en, maar veel lezen zat er niet bij. Al snel was het weekend voorbij en begon er weer een lange week school. Toen ik op school aankwam zag ik Kevin staan bij de schoolpoort, en het was wel duidelijk dat hij daar op mij stond te wachten. Dus probeerde ik me om te draaien en de andere kant op te lopen, maar hij had een veel betere conditie als ik dus al na een paar passen had hij me ingehaald.”Hey, waarom zo’n haast?” Maar voor ik ook maar kon antwoorden begon hij al terug te praten, zo snel dat ik geen kans kreeg om er tussen te komen.”Weet je wat? Dat is nu niet belangrijk, maar wat ik je nu ga vertellen wel. Luister nu maar goed. Vince bedriegt je!” Een triomfantelijke uitdrukking verscheen op zijn gezicht.”Nee, dat kan niet!”begon ik direct te protesteren. Daar had hij geen tijd voor gehad want zaterdag had hij bijna de hele dag met mij doorgebracht en ’s avonds had ik heel de tijd met hem gechat en zondag had hij training gehad dus waar zou hij de tijd vandaan halen. Toen begreep ik het ineens. Kevin vertelde me dit niet omdat het gebeurd was, maar hij was gewoon jaloers.”Ik weet dat je jaloers bent op Vince maar als je ons uiteen wilt drijven dan zul je toch met iets beters moeten afkomen hoor.”zei ik, zeker van mijn standpunt.”Sandra, ik doe dit niet om je voor mij te winnen! Het is echt waar! Ik heb het zelf gezien.”riep hij uit.”Jaja, zal wel.”zei ik, waarop ik me omdraaide en wegliep, richting school. Hij riep me nog een tijdje, maar dat geluid stierf na een tijdje weg. De dag ging tergend traag voorruit en ik hoopte dat het snel terug avond was, want Vince had beloofd om aan de schoolpoort op me te wachten. Na een dag die naar mijn mening vreselijk lang had geduurd ging de bel, eindelijk. Maar toen ik als eerste aan de schoolpoort kwam werd ik alles buiten verwacht. Vince stond daar met Alicia te kussen. Geschokt liep ik haastig voorbij en fietste ik zo snel ik kon naar huis. Hoe kon hij me dit aandoen? Ik liet me op de zetel vallen en barstte in tranen uit. Waarom ik? Waarom wilden ze toch altijd mij kwetsen? Ik wist het antwoordt niet. Ik bleef maar huilen en na een paar minuten daar te liggen snikken ging mijn GSM af. Ik had een bericht. Vince vroeg waar ik was.”Ohw, mis je me dan? Het leek me daar nochtans gezellig, jij en Alicia samen.”stuurde ik terug. Daarachter zette ik mijn GSM af. Want ik had geen zin om nog verder lastig gevallen te worden. Helemaal afgesloten van de wereld zette ik mijn muziek heel luid en begon ik te lezen. Daarin ging ik helemaal in op zodat ik niet aan mijn problemen zou denken. Om stipt half tien stopte ik met lezen en begon ik mijn tanden te poetsen. Zodra dat gedaan was liep ik naar beneden en zie m’n ouders snel slaapwel. Vlug kroop ik in mijn bed, alsof het me zou beschermde tegen de koude buitenwereld. De volgende morgen was ik te laat op school en staarden ze me allemaal aan in de klas. Dat waren ze niet gewend van mij. Ik kroop achter mijn bankje en begon mee te schrijven. De dag ging nog trager voorbij als gisteren en elke speeltijd deed ik mijn best iedereen te ontlopen om niemand te moeten uitleggen wat er gisteren was gebeurd dat ik zo slecht gezind was. Uiteindelijk kon Gwen toch dicht genoeg komen om een gesprek te beginnen en dus staakte ik het weglopen en zette ik me rustig neer op een bankje, klaar voor de vragen die ongetwijfeld zouden volgen.”Sandra, als je niet wilt moet je me niets zeggen over gisteren. Ik wil gewoon even met je praten.” Toen het tot me doordrong wat ze zei, keek ik verbaast naar haar. Ze wou niet weten wat er gisteren was gebeurd.”Oké, zoek jij maar een onderwerp om over te praten want ik heb nu echt geen zin om een onderwerp te zoeken.”zei ik droog. Zo zaten we heel de tijd te praten en het ging naarmate de dag vorderde al heel wat beter met me. Ik had nog altijd met geen woord over Vince gerept, en daar had ik ook geen zin in. Maar Gwen verdiende het te weten. Dus zei ik het maar. Achteraf voelde ik dat ze nog vanalles had te vragen, maar dat ze dacht dat ik dat niet leuk zou vinden dus besloot ze te zwijgen. De hele dag vroeg ze er niet meer naar maar als ze dacht dat ik niet keek, keek ze vlug naar mij, om te zien of er aan iets aan me opviel dat er wat scheelde. Maar buiten het feit dat ik me afzijdig hield en niet veel zei, viel er niets op te merken dus stopte ze al vlug met kijken. Na die lange vermoeiende schooldag zette ik me thuis aan de keukentafel en stortte ik me op mijn huiswerk. Maar dat was al veel te snel af naar mijn zin. Dus ging ik maar op de pc wat chatten op MSN. Onmiddellijk nadat ik online was gekomen kwam er al een gesprek op met Kevin.”Hey, ik had gelijk zeker?”zei hij triomfantelijk.”Dat zijn jouw zaken niet! En laat me gerust!”typte ik boos terug. Ik sloot het gesprek af en wou me net afmelden toen Vince een gesprek met me opende.”Schat, dat van gisteren met Alicia stelde niks voor. Jij bent mijn alles en ik kan niet zonder jou. Laat me nu toch niet staan.””Vince het is gedaan. Je bent een player en dat hoef ik niet. Dus laat me nu gerust!” Vlug sloot ik ook dat gesprek af en meldde ik me af voordat één van de twee weer een gesprek met me kon aanknopen. Ik was woedend. Op mezelf maar ook op Kevin en op Vince. Waarom confronteerden ze me hiermee? Ik had het gisteren ook al moeten aanzien, waarom dan nu terug? Ik vond het een lastige situatie want zolang Vince en Kevin heel de tijd met mij gesprekken probeerden te voeren zou ik niet meer op MSN komen. Ze in het echt ontlopen zou een stuk moeilijker zijn. Ik hield nog altijd van Vince, maar hij duidelijk niet meer van mij, als hij me zoiets aandoet. Ik zette mijn GSM aan en wiste zonder te kijken alle berichtjes die er opstonden. Ik legde me neer op mijn bed en dacht rustig na. Over wat ik morgen zou doen, hoe dat ik ze zou kunnen ontlopen, en of ik het Lily zou vertellen wat er was gebeurd. Uiteindelijk viel ik in slaap. ’s Morgens werd ik al veel later wakker als normaal en ik voelde me uitgeput.”Shit”riep ik”Ik heb me verslapen. Ik had helemaal geen zin om naar school te gaan. Maar ik zou moeten want mijn moeder zou me niet thuislaten tenzij ik koorts had en heel de tijd moest hoesten. En dat was niet het geval dus probeerde ik me zo goed mogelijk voor te bereiden op de dag die komen ging. Een snelle blik in de spiegel liet me zien dat mijn haar onmogelijk was. Na veel kammen kreeg ik het uiteindelijk in een staartje. Ik trok vlug m’n jeansbroek aan met een grijs T-shirt er op aan. Beneden schrokte ik vlug een ontbijtje binnen en liep toen vlug naar mijn fiets. Als Lily nu nog maar niet was vertrokken. Tegen 17 kilometer per uur fietste ik naar Lily en als ik een minuutje later aangekomen was dan was ze al weg geweest.”Sorry, ik had me verslapen.”excuseerde ik me. We fietsten al zwijgend naar school en de stilte was erg geladen. Zij had natuurlijk door dat er iets was dat ik niet tegen haar zei maar ze wist waarschijnlijk ook dat ik geen zin had om er nu over te praten dus begon ze er ook niet over. Aan de poort aangekomen zag ze dat zowel Kevin als Vince me aan het opwachten waren, maar het feit dat ik niet alleen was schrikte hun blijkbaar af. Tevreden liep ik door het hek en plaatste ik m’n fiets in de fietsenstalling waar Gwen ons al opwachtte.”Hey!”riep ze uit toen ze ons in het zicht kreeg. Nog altijd zwijgend voegden we ons bij haar en liepen we samen naar de speelplaats. Ik kon me maar niet concentreren in de les en ik lette niet op als iemand me iets vroeg. Dat resulteerde in 2 kruisjes voor gedrag. Maar het kon me allemaal niet meer schelen want welk doel had ik nu nog in mijn leven? Gwen probeerde me heel de tijd op te vrolijken en dat lukte haar uiteindelijk ook. Tegen het einde van de dag liep ik met een iet wat geforceerde lach rond, maar dat was genoeg om mijn vriendinnen gerust te stellen. Ze veronderstelden dat ik gisteren een dipje had gehad en dat nu alles terug in orde was. Gwen was blij met het resultaat van haar ondernemingen en dat liet ze ook merken. Heel de tijd maakte ze vrolijke opmerkingen en lag ze te lachen.