Acht weken en twee dagen oud zijn we vandaag. Dat is blijkbaar weer een reden om nieuwe 'showfoto's' van ons te maken. Deze keer waren we wel wakker, maar de meesten van ons vonden dat stilstaan toch maar niks... Oh ja, dit mocht ik niet vergeten, in naam van ons hier allemaal:
een héééééél Gelukkig Nieuwjaar !!!
Iflynn
Iflynn
Imtheone
Imtheone
Icefire kon niet stoppen met kwispelen.
Icefire.
Icefire.
Dit is Icewolf.
Icewolf wou het belletje uit de Kerstboom plukken...
Icewolf
Isegryn
Ja hoor, dat ben ik, en ik vind het maar niks....
En als ze me met een speeltje wil doen ontspannen, steek ik mijn staart in de lucht...
Dit is mijn andere kant.
Ifreann
Ifren, zo moet je haar naam uitspreken, het is Gaelic en zij had er ook helemaal geen zin in....
Ianina
Ianina wou liever springen...
Faith had meer geluk dan wij, die mocht in de keuken helpen....
Weer een dag met knuffelbezoek! Daar genieten we echt van! Er is ook nog flitsbezoek gekomen en het resultaat daarvan mogen jullie hieronder bewonderen. Vrouwtje keek een beetje jaloers naar dat flitsding. Ooit had zij er ook zo eentje, maar nog niet digitaal... (snap er niks van hoor!) Maar 't was wel gezellig! De flitser heeft zijn best gedaan om van ons allemaal een leuke foto te maken, alleen... wij zijn zo moeilijk uit elkaar te kennen...
Bij zijn eerste foto twijfelde de meneer zelfs of wij wel echt hondjes waren...
Hij vergeleek ons met een blik sardientjes...
Dit vond hij het geschikte bijgerecht... stout hé?
Tijd om onze tanden te laten zien...
De zusjes worden zachtjes wakker.
I'm the one... in diepe slaap....
Van al dat geflits gingen onze oogjes toch stilaan open.
Het hoofd van Icefire, in zwart-wit.
Zijn hoofdje weegt nog zwaar...
Dat van Imtheone (I'm the one) is al wat lichter.
Alleen zijn blik is nog dromerig...
En zo ziet hij eruit in zwart-wit...
Een artistieke foto? Mmmm... een zeer artistiek oor...zegt vrouwtje. In de eerstvolgende weken moeten we die oren leren dragen als een Greyhound, zegt zij. Ik heb nog nooit een Greyhound gezien, dus dat wordt moeilijk!
Tja, vrouwtje is er niet meer zeker van wie dit lieve hoofdje is... ik zou het zelf ook niet weten...
Ik vind het wel mooier in zwart-wit!
Kijk eens hoe plooibaar zusje Iflynn is!
Ianina knaagt zich wakker...
Ze doet al een serieuze poging om haar oortjes goed te leggen...
Maar voorlopig lukt dat nog niet lang.
Ze kan er nog alle richtingen mee uit...
Maar soms... lijken ze bijna weg... dan kijkt vrouwtje goedkeurend...
Ik vermoed dat de meneer van haar een fotomodel wil maken.
Gepakt door het bezoek...
en nog kon zus niet aan de flits ontsnappen...
Ze ging er zelf om vragen.
Knuffel knuffel knuffel...
Is dit liefde?
Het was zo gezellig dat onze mama ook erbij wou zijn.
Zeker toen het tijd was voor ons laatste avondmaal.
Wauw... dit was een lange dag!!! De zon scheen en we mochten rond de middag buiten in het huisje gaan spelen. Toen we daar stikmoe onder de warme rode lamp in slaap gevallen waren, kwam zij ons één voor één halen en moesten we weer netjes gaan staan op de tafel en Vincent bleef maar flitsen... Gelukkig heeft mama ons 's avonds weer lekker verwend met verse melk en een wasbeurt. Ik ben bekaf... dus laat ik de foto's maar zelf vertellen...
Op verkenning...
Snuffel, snuffel, snuffel...
En we kunnen niet terug...
Je kan hier wel snel rennen!
Kom zus, speel ook mee?
De vlieger wint de race! Hi hi hi, hij vloog bijna echt!
Ons bleke zusje wou het ook proberen.
Toch gek hoor, die lange schaduwen...
Gekke zus zag ze niet eens,
Maatje en ik hebben ze wel bestudeerd.
We vonden ze ongevaarlijk, dus zijn we maar weer gaan spelen.
Smidje vond het nodig om zijn paradepas te tonen...staartje hoog... dat zegt genoeg, niet?
Toen ik het ook probeerde, kreeg ik dadelijk reactie!
Hey, kom eens kijken! Zie je dat daar?
Ze hebben al de groten ook buiten gezet!
Mama kwam ons uitleggen dat ze binnen aan het poetsen zijn. Spijtig, daar helpen we nochtans graag bij, als de lange-slurf-hond weer weg is tenminste.
Mama mocht even op bezoek komen.
Lang wou ze niet bij ons blijven, ze had geen melk meegbracht en dan wil ze liever wwer snel weg...
Toe mama, neem ons mee?
Favourite komt ons troosten.
Hayden ook...
Broertje wou haar een pootje geven.
Zij houdt meer van kussen!
Die twee zijn wel heel lief met ons.
Binnen in het huisje was het ook wel leuk.
Warmer ook dan buiten....
Zus wou op de muur springen.
Toen zij kwam kijven heeft smid zijn zus verdedigd.
Kijk een hoe mooi de vlieger loopt!
Witvoetje kan dat ook.
Maar zij kan ook het mooist gaan zitten.
En het best 'verbaasd' kijken!
Hier ben ik!
Al die tijd speurde ons mama de omgeving af...
Hier zit witje weer! Wij waren al allemaal warm onder de rode lamp gekropen en sliepen...
Witvoetje moest als eerste op de tafel!
Daarna maatje, maar die was nog helemaal stijf van te slapen en maakte een poezenrug.
Dit is smidje.
Dit is de vlieger.
En hier zie je mij... ze noemen me ondertussen 'het schrijverke', hi hi...
De donkere zus was ook nog heel moe... en ze wordt bleker met de dag...
Tja, zo bleek zal ze wel nooit worden, denk ik.
Terug binnen, het donkere zusje heeft zo verdrietig naar mama gekeken, en... het werkte!
Mama kwam en we kregen lekkere melk!
Hééééérlijk !!!
Gelukkig voor onze mama hadden we eerst ook al wat echt eten gekregen, voor de eerste keer buiten.
Iedereen was toen héééél moe, en we waren blij dat we terug gezellig binnen mochten slapen, nou ja... bijna allemaal...
Vandaag is het Kerstmis. Kerstmis is blijkbaar een dag dat er geen bezoek komt, vreemd... We mochten vandaag ook alleen maar naar buiten om onze plasjes en hoopjes te doen, want na de spuitjes moesten we nog drie dagen voorzichtig zijn, zei de dierenarts. We hebben dus lekker heel de dag met elkaar, met ons speelgoed en met de baasjes gespeeld.
We mochten 's ochtends op ons gemak ontwaken bij het vuur.
We hebben een mooie eland gekregen om mee te spelen.
Zus wou controleren of ze ook zo gekke dingen boven haar oren had....
Natuurlijk hebben we ook weer lekker gegeten.
Allemaal samen zonder ruzie te maken.
Dat hebben we daarna gedaan,... voor de beer...
Icefire (smidje) had gewonnen!
Links op deze foto zie je Icewolf (vlieger). Kijkt hij niet schattig?
Brrrr, vandaag leek het zo mooi zonnig weer en onze mama vond dat we nu écht een beetje buiten moesten gaan spelen. Gelukkig kwam er namiddag weer bezoek. We waren een heel klein beetje onder de indruk van de hond die ze bij hadden... hij leek erg op onze oom Deus, maar hij was nog niet zo breed. Hij mocht wel veel in de grote tuin spelen met Hayden en met Deus... en wij nog niet... Homer heette hij, en hij viel wel mee... alleen als we naar zijn borstjes wilden zoeken dan gromde hij zachtjes.
Zusje witvoet zet de eerste stap naar buiten.
Ze staat daar maar te staren naar de grote honden, met haar grote witte ster op haar borst, en wordt natuurlijk voorbijgestoken door onze lichtgrijze zus.
Dan krijgt ze hulp van onze broer smidje, die zal de lichtgrijze zus wel eens de les spellen...
Waarna dat zusje er een beetje bedremmeld bij zit. Plots snap ik waarom hij haar altijd 'muis' noemt...
Daar komt broer maatje er ook aan...
Nu gaan we feesten!
De meisjes hebben blijjkbaar besloten om te gaan dansen... witvoetje begon,
maar de gekste pasjes werden toch door 'muis' bedacht.
De jongens spelen heel andere spelletjes.
En eigenlijk willen ze gewoon met de groten gaan spelen in de grote tuin!
Nee muis! Nog niet naar binnen gaan! De donkere zus probeertze tegen te houden met haar staartje.
Bbrrr... even later zijn we toch blij dat we allemaal weer binnen zitten en dat ze de deur een beetje dicht doet!
Het was echt wel fijn in de zon, maar toch ook wel erg koud.
Het donkere zusje geniet nog een beetje na....
tot haar oogjes zwaar worden...
Als toetje krijgen jullie nog een zelfportret van mij, de schrijver...
Vandaag hebben we een leuke dag gehad. Veel knuffelbezoek en de baasjes waren bijna heel de dag allebei thuis. We hebben vandaag allemaal een stukje smeerkaas gekregen. Zij had er een pilletje ingestopt om ons te ontwormen. Mmmm, dat vonden we véééél lekkerder dan dat roze spul van de vorige keren. Nu maar hopen dat zij dat ook gemerkt heeft en dat we nog van die pilletjes krijgen!
Hier genieten wij van... knuffels.... mmmm....
en samen spelen....
met elkaar vechten...
Of iedereen ervan kon genieten, betwijfel ik een beetje...ik heb een paar broers en zussen die niet zo voorzichtig zijn met hun vlijmscherpe tandjes!
Mama komt tegenwoordig zo af en toe eens als tussendoortje... mmmmm... lekker! En we drinken nu net zoals Romulus en Remus, zegt zij.
Onze interesse in speelgoed is ook gegroeid. De rangorde-gevechtjes met mekaar zijn een beetje uit de mode.
Je kan een heleboel dingen doen met dat speelgoed, kijk maar naar mijn witvoet-zusje.
Oeps, niet te fel kijken! Dan wordt ze verlegen...
Mijn broer, de vlieger, speelt ook erg graag met al die dingen.
Als je hem bekijkt, legt hij zich op zijn zij.
Hij kijkt daarna niet meer in je ogen.
Ja, de meesten van ons beginnen nu al te weten wat onderwerpen is, op een speelse manier geleerd.
Maar sommigen doen of ze er niets van begrepen hebben...
En dan is mama er weer.. en mogen we lekker lang drinken.
We hadden ons zo stil gehouden, maar toch werd ze wakker.
Ze had natuurlijk baasje gehoord, die maakte ons eten klaar.
Toen heeft onze mama weer hééél lief op hem gelachen...Ze knijpt dan haar oogjes helemaal toe...
En daarna kreeg ze gelukkig zelf ook eten.
Aan het eind van de dag, kwam er nog meer bezoek. Dt is natuurlijk niet slecht voor mijn ondeugende broers. Die kunnen best wel wat opvoeding gebruiken.
Pfff... amai, gisteren wilden we zo graag buiten gaan ravotten, maar toen mochten we nog niet. Wij dus heel blij dat het vandaag wel mocht, maar de pret duurde niet lang. Als we een plasje of een hoopje durven maken, moesten we weer naar binnen... En het ergst van alles was, dat zij ons daarna één voor één weer kwam halen en dan moesten we netjes stil op een tafeltje staan en hij bliksemde toen naar ons! Kijk maar eens hoe plechtig het moest... Hier boven en hier onder zie je onze zus met de witte voetjes
Hier boven en hier onder zie je onze donkere zus, die wel heel licht leek in het zonnetje.
Hier boven en hier onder zie je onze lichte zus, in kleur en in gewicht ook.
Dit is de reu met het tekentje dat altijd op plannen van architecten staat. Een horzontaal streepje met daaronder twee beentje die in het midden samen komen. Het heeft iets te maken met maataanduiding en dus noemen ze hem nu : Maatje.
Hier boven en hier onder staat mijn dikste broer. tenminste, hier boven hangt hij nog meer dan hij staat... hij was echt diep aan het slapen toen ze hem mee nam naar buiten. Hij heeft volgens haar een witte vlinder op zijn borst; maar hij vond het een aambeeld. De eerste week had hij dus twee namen : vlinder en smid. Uiteindelijk heeft zij moeten toegeven dat vlinder niet zo stoer klonk als smid, voor zo'n dikkertje. ,
Deze broer heeft een witte vlieger , echt waar, met een touwtje eraan vast, op zijn borst en dus noemen ze hem de vlieger. Soms als hij heel snel loopt, lijkt het wel of hij echt gaat vliegen. Lopen kan hij alvast het snelst tot nu toe.
Tja, nu kan ik zeker niet meer anoniem blijven als schrijver? Men noemt mij nu de donkere... maar dat is dankzij haar. Ik heb in mijn witte vlek een zwart gaatje, en ja, hij heeft me heel lang gaatje genoemd, en soms zelfs in het dialect: Koet. Geef toe, dat was toch een beetje beneden mijn waardigheid, niet? Zij dacht dat het wel leuk zou zijn, foto's nemen in de namiddagzon, maar het was best fris hoor... We zijn erna in een dik kluwen allemaal dicht bij en op mekaar gekropen. MMMMmmmm, gezellig, niet?
Dag iedereen! Ik ben Devlynn of Beltine, Irish Wolfhound, geboren op 23 april 2004. Ik heb erg lang moeten wachten tot het eindelijk mijn beurt was om pupjes te krijgen, maar uiteindelijk is het dan toch gebeurd. Eerst moest ik mijn hartje laten onderzoeken, daarna mijn oogjes, en toen dat allemaal in orde bleek, toen mocht ik mee met de auto. Toen ik Embassador zag, begreep ik meteen waarom mijn zus Desertrose zo gek op hem was. Wat hebben we leuk gespeeld! Ik heb hem laten zien hoe snel ik kan lopen en... hoe ver ik kan springen! En toegegeven... met één teen minder, moest hij zeker niet voor mij onderdoen. Op zaterdag 5 en zondag 6 september was hij heel blij om mij te zien en... op deze blog kan u genieten van het resultaat van die ontmoeting. Ik ben zelf niet zo'n praatvaar, dus laat ik met plezier mijn kleintjes aan het woord. Groetjes en een lieve lik, van Devlynn. (soms ook Devlynneke en heel soms Devèlynn genoemd)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
