14 Februari vandaag ...Valentijn ...
Jaren lang hebben we op deze dag voor elkaar een attentie voorzien ...
Vorig jaar enkel nog een kaartje op de kast ...
Dit jaar doen we niet meer mee aan heel dit commercieel gedoe ...
In januari heb ik onverwachts na een lange werkdag een boeket bloemen gekregen van mn ventje ...
Dit doet me zoveel meer dan een cadeau op deze dag ...
Vorig jaar schreef ik in mijn dagboekje " hopelijk is dit de laatste Valentijn met ons twee ..."
Wel, ik hoop dat ik het dit jaar echt wel voor de laatste keer mag zeggen ...

Vorige week heb ik het weer enkele dagen moeilijk gehad met het resultaat van onze follikelmeting ...
Dat gevoel kan je niet beschrijven wanneer je dat zelf nooit ervaren hebt ....
Zo een teleurstellend en machteloos....
We hadden zo gehoopt ...
Ook Harald vertelde onderweg terug naar de auto, dat hij ook wel echt had gehoopt dat er deze keer 
verandering zou zijn ...
Maar het is nu zo, en hij zei dat ik er ook niks aan kon doen ... Maar dat het zooo welkom is ...
Het wachten wordt voor ons moeilijker en moeilijker ...
We blijven een beetje ter plaatse trappelen momenteel hè ...
Ongeveer half Maart wordt onze volgende follikelmeting voorzien ...
Na een kuur van 150mg Clomid.
Pfff Dit brengt voor mij wel wat gepieker mee ...
Het is voor ons de laatste kans om met Clomid zwanger te kunnen worden ...
Is er geen verandering dan worden we doorgestuurd naar fertiliteitsarts Dr. Wisanto.
En dan zal het nog meer inspanning gaan kosten ...
Ingrijpendere behandelingen, zwaardere hormoonkuren, meer opvolging, ...
Ik zit er vooral ook wel wat mee, dat ik altijd heb gezegd " als we niet natuurlijk zwanger
kunnen worden, dan zijn kindjes niet voor ons weggelegd ..."
Maar nu sta ik er verdomme wel voor hè :-(
Nuja, we willen het zo graag dat je die gedachtegang wel voor een stukje opzij kan zetten ...
Maar toch ... wil ik wel heel die stress die komt kijken bij die vruchtbaarheidsbehandelingen ?
Want het vergt veel van je fysieke maar ook je psyche leidt eronder ...
Ook met mijn werk, ik moe maar steeds zien te regelen dat ik op mijn afspraken ben ...
Voor mijn collega's ook niet leuk natuurlijk ...
Maar soit, das bijzaak zeker ...
Voor de moment heb ik weer enorm last van pijnlijke borsten ...
Frustrerend als je weet dat dit niks betekend ....
Gewoon een ongemak, die er is zonder aanleiding ...

Nog 2 weekjes en dan beginnen we weer aan een nieuwe ronde ...
Nummertje 11 ...