Geen idee waar ik was als ik 's morgens om 4u Kris wat hoorde brabbelen in het Frans. 'Je suis en congé à New York et c'est 4 heures du matin.' Al chance dat er vriendelijke klanten bestaan die je 's morgens uit je bed bellen.  Maar niet getreurd, om 5u30 vertrekken we toch met de taxi richting Newark voor de vlucht van Oost naar West. San Francisco here we come!!!
6 uurtjes op je lui gat zitten, meer dan welkom na 4 drukke dagen. En wat doe je zo al in een vliegtuig buiten wat nieuwe films bekijken en beetje soezen ... Niet veel dus!
Op het einde van de vlucht gaf on Krisje wel toe dat hij een beetje nerveus was. Tja, vanaf nu zijn we wel volledig afhankelijk van Vannestje's rijkunsten op Amerikaanse bodem. Maar flink als hij is, zal dat zeker goed komen! We vertrouwen er in! 
Een Chevrolet met 8 zitplaatsen ... De meisjes zijn al aan het puzzelen hoe dit optimaal te benutten. Maar de puzzel zal voor donderdag zijn. Eerst van de parking geraken en aan ons hotel vinden. Ik moet eerlijk toegeven, ik deelde in de nervositeit van Kris. Er is zo veel waar je moet op letten waar je thuis gewoon op automatische piloot rijdt. Miles in plaats van kilometers, snelheidsbeperkingen, immens brede autosnelwegen ... Nu, gelukkig hebben we een paar maanden geleden beslist een voorgeprogrammeerde gps van het reisbureau in het pakket op te nemen. Dat biedt toch wat zekerheden. Toch, toch hebben de Vannestjes het klaar gespeeld om verkeerd te rijden! Je kent ons hé  Maar niet getreurd, positief als we zijn, we hebben nu toch ook wat gezien van de buitenwijken van San Francisco.
Een zwembad, een eigen kapsalon, een fitnessruimte ... Het hotel is weer goedgekeurd. Alleen de kamer is wat kleiner, maar een bed dient toch enkel om te slapen zegt Camilleke
Ook al zijn we moe, toch nog een kleine wandeling in de omgeving van het hotel. Een eerste impressie ... Al die bedelaars, je voelt je echt ongemakkelijk. De straten zijn veel drukker dan New York, geloof het of niet. Kris stak zelfs spontaan zijn portefeuille veiliger weg. Waar we ons in New York geen enkel moment onveilig hebben gevoeld, hebben we hier een heel ander gevoel. Hier zullen we zeker 's nachts niet op straat komen!
Wandelen door China Town, een Californisch wijntje in een aangename bistro, maar dan tijd om naar het restaurant te gaan. We zijn allemaal moe en willen het niet te lang trekken. Maar jee o jee, Camille zag toch wel haar droomschoenen zeker. Krisje wreef weer al door zijn grijze haren (en ik heb het gevoel dat hij dat de komende weken nog wel vaker zal doen ) Buit: cognac kleurige schoentjes, de droomschoenen van Camille, en een paar groene All Stars aan de helft van de prijs van België. Krisje keek toe en gaf stilzwijgend toe. Tegen zulke prijzen kan je niets tegenargumenteren .
Maar dan flink doorstappen naar het restaurant op 2 deuren van ons hotel, op aanraden van het reisbureau. En of het goed zat! Eindelijk nog eens eten voor 50$, een eeuwigheid geleden. En lekker, de mama kon zowaar nog eens gezond eten, een slaatje dat in jaren niet zo gesmaakt heeft! Maar plots gooide mama de handdoek in de ring, de jet lag was te erg. Om 20u15 lag de mama al te slapen, en dit tot 7u 's morgens. Het was nodig!
Tot morgen!!!
|
