Intussen zijn we zoveel maanden verder en er is ongelofelijk veel gebeurd.
Vooreerst ben je mega ziek geweest en is er tot 2 x toe sprake geweest van je te hospitaliseren, wat gelukkig niet nodig is geweest. Je papa en ikzelf waren ook heel erg ziek waardoor het een heel moeilijke tijd is geweest. Ik heb zoveel schrik gehad van je te verliezen, je kwijnde zo weg.
Het was een harde tijd waar we moedig doorgeraakt zijn maar ik zal het nooit vergeten. Gelukkig dat we zoveel wilskracht en moed hebben en op elkaar kunnen steunen.
De grote verandering is er ook dat we intussen verhuisd zijn naar ons eigen huis. Het is hier fantastisch voor je, je beleeft de tijd van je leven. Je hebt eindelijk een mooie roze kamer waar je zo vaak over sprak, een bad!, een mooie speelruimte, een leuke tuin en een voortuin en doodlopende straat waar je de buurkinderen ontmoet (tenzij ze komen aanbellen of op het raam kloppen natuurlijk )
Je spreekt honderuit en houdt van zingen en dansen. Je zingt heel vaak wat voor mij een teken is van een gelukkig kind. Je kan het liedje 'k Zag 2 beren' en 'klap eens in je handjes' volledig zelf zingen en soms speel je daarbij vrolijk mee op je keybord.
Je kent alle cijfers tot 12 en gaat dan naar 19 en 'elftien' en als het gaat om een aantal te tellen (bv aantal konijnen in een boek ofzo) doe je het tot 6 zonder fout. Cijfers, vormen en kleuren interesseren en intrigeren je nog altijd enorm.
Deze week ben je begonnen met op het potje te gaan en je doet dat intussen perfect spontaan, zowel voor de kleine als de grote boodschap.
Voila dat was het even kort en bondig, momenteel heb je een snotterneus, de eerste normale kinderziekte, lekker snotteren
Gelukkig is het zwaarste van je ziek zijn voorbij, wat is me dat geweest... Je neus is nog wel ontstoken en je hebt nog pijnmomenten maar 1 pijnstiller is nu voldoende en nog een paar weken neusdruppels natuurlijk. Je loop allesinds weer vrolijk rond en da's zo zalig om te zien, oef!
Je bent verdold op springen op de fauteuil (is precies zoals een klein trampoline) en met je ziek zijn lieten we je maar een beperkt aantal keer springen anders moest je overgeven. Intussen heb je al goed leren onderhandelen; zo van 'nog 2 keer?", of "nog 1 klein keertje?" met een heel lief glimlachje 'Boempatat' is intussen ook in het leven gekomen, dat lijkt op spingen; je springt omhoog en laat je dan meteen op je poep vallen. En daar wordt ook voor onderhandeld We spreken intussen altijd het aantal keer dat je mag springen en dat vind je wel leuk dat aftellen, je zegt het dan ook altijd luidop mee en probeert het aantal op je vingers mee te doen.
Nog leuke weetjes:
Wanneer ik langskom met iets groter in m'n handen of iets dat zwaar weegt dan zeg je: "Pas op hoofd!" en doe je terwijl handen naar je hoofd. Hetzelfde met als ik een deur open of ik iets verschuif of rol: "Pas op voeten!" en schuif je je voeten wat achteruit of loop je weg. Dit wordt op zo'n verwittigende toon gezegd dat het precies lijkt of ik ooit iets op je hoofd heb laten vallen of tegen je voeten gestoot heb wat natuurlijk absoluut niet het geval is.
Tegenwoordig tel je graag de dingen die per 2 staan en dan zeg je bv: "deux armoires, un, deux, trois" of "deux chiens, un, deux, trois"
Je bent ook gefacineerd door kleuren en vormen (vierkant, rechthoek, cirkel,...)
Vanmiddag had je weer net zoals gisteren een pijncrisis.
Ik kon je niet helpen, niet troosten en na al die weken van ellende door ziek zijn ben ik samen met je beginnen huilen.
Normaal gezien hou ik me stoer en tegelijk meewarig en luisterend maar deze keer was het me teveel, en op zich waarom zou het niet es mogen, je mag gerust es zien dat ik echt verdrietig ben dat je zo afziet en pijn hebt.
Vanavond is die grote pijn gelukkig weer voorbij, het is draagbaar. We hebben dan ook wat gepuzzeld en getekend.
Sinds vlak voor je verjaardag ben je ziek, op en af maar intussen ben je weer goed ziek geworden. Donderdagmorgend zijn we naar de dokter gegaan omdat het echt niet met je ging en koorts had. Je had dan een heel erg zware onsteking aan je neus en je keel ook ontstoken door de ontsteking aan je neus. Je moet een preparaat van neusdruppels nemen gedurende 1 maand, 3 x per dag en een pijnstiller. Gisteren vrijdag liep het echter volledig fout, je zit duidelijk heel erg af te zien, je huilt, brult en roept het met momenten uit: "Au, pijn!! Au, pijn!!, Au pijn!!, Au pijn!!, Au pijn!!" Je grijpt verkrampt naar je neus met beide handen en naar je mond en je hebt blijkbaar ook pijn aan je handen. Ik heb je nog nooit met zoveel pijn gezien want je bent een harde tante, dat heb je intussen al genoeg bewezen. Zelfs toen je in je eerste levensmaanden een huilbaby was door reflux had je niet zoveel pijn. Ik weet dat het goed mis is en we gaan terug naar de dokter.
Daar wordt vastgesteld dat de ontsteking aan je neus inderdaad wel heel heel erg is en er wordt me op het hart gedrukt van zeker de neusdruppels absoluut een hele maand te geven. Je keel is erger geworden, die ziet heel heel erg rood en is dus heel zwaar ontstoken. Je oren en longen zijn gelukkig zuiver. Je moet een 2e extra pijnstiller nemen zolang je zo enorm afziet. Sindsdien heb je nog wel veel pijn maar niet meer ondragelijk.
Je hebt gisterenavond zels een beetje gegeten. De dokter heeft me verwittigd dat je wellicht nog opnieuw zou beginnen overgeven (was donderdag al het geval) door al de slijmen die naar je maag gaan vloeien. Nu de extra pijnstiller gaat er ook geen goed aan doen, want die is zwaar voor de maag, maar er is geen keuze.
Het vreet aan me dat je zo moet afzien, zeker gisteren, ik ben er behoorlijk ellendig van geworden. Nochtans had ik in de weken ervoor alles gedaan wat ik moest doen zei de dokter, je kreeg exact de juiste medicatie, en toch is het zo misgelopen.
Gezondheid is een zegen, ik hoop dat je nooit meer op die manier moet afzien, het spijt me zo dat je dit moest meemaken.
Nog wel even leuke weetjes van de week:
- Wanneer er iets misloopt of iets niet leuk is zei ik tegenwoordig telkens "Flut alors" met m'n vuist van rechts naar links gaand omdat ik wist dat je het misschien zou overnemen en dat je ook weet dat het gerust ok is van es op een brave manier te vloeken. Ik vind dat gezond voor kinderen dat ze ook een uitlaatklep hebben en een weg voor hun gevoelens. Die manier leek me het beste en zo doe je het nu ook: bv als 1 van je lievelingsprogramma's gedaan is of iets lukt je niet: "Flut alors" met je vuistje. Het is zo schattig
- Van de week vroeg je van de vleugeltjes van een engelpopje (Little people) af te halen. Ik legde je uit dat het gekleefd is en dat dat dus niet gaat. Jij heel serieus: "Ciseaux, coupé?"
- Vanmorgen werd je ook heel tof wakker (ik hoorde je door de babyfoon): je niesde 2 x en zei: "Gezondheid Dorien"
Lieve kleine meid, wordt snel beter, Ik hou van je xxx Liefs je mama
Ik vind het belangrijk dat je later ook kan weten hoe graag we jou mama en papa wilden zijn, al voor je geboren werd. Dezelfde reden waarom we je overbeschermen, wat wellicht wel es door jou als een last zal ervaren worden n je latere leven. Maar weet; een gewilder en geliefder kind als jou bestaat gewoonweg niet. We hebben gevochten als leeuwen om jou ter wereld te kunnen brengen en ons al je liefde te kunnen geven. Je bent er niet 'zomaar' gekomen maar heel doelbewust en heel doordacht.
Jarenlang hebben we gevochten door middel van heel wat IVF-en. Bij de 7e IVF werd ik zwanger van jou. Hiervoor had ik 2 zwangerschappen die in een miskraam uitgelopen zijn en ons voor het leven getekend hebben. Het eerste kindje, Julie stierf in m'n buik op 24/10/2003. Het 2e kindje, Ben stierf op 26/07/2004. Zij zijn 2 sterrekindjes, je broertje en je zusje.
Julie kwam er na de 2e IVF, maar de dokter meldde ons direct dat het zou kunnen dat ik haar zou kunnen verliezen, wat ook gebeurde in de 7e week. Ben kwam als verrassing, een spontane zwangerschap, alles liep goed mar toch verloren we hem na een zware miskraam in de 13e week.
En toen kwam jij, een vechterke, vol levenslust. Tijdens de 9e week van de zwangerschap dachten we dat we je verloren hadden, ik had een bloeding.In allerijl naar het ziekenhuis en je was duidelijk te zien op het scherm, je hart die als een trein klopte. Het mooiste geluid dat ik ooit gehoord heb. Ik had een bloedcyste, uitzonderlijk tijdens de zwangerschap, maar zou vanzelf verdwijnen tesamen met de bloeding na een 4tal dagen.
Tijdens de 2de helft van de zwangerschap begon ik me steeds slechter te voelen. Ik had een enorme buik, hield veel vocht op en had iedere dag verschillende migraine-aanvallen. Ik rustte veel, omdat ik voelde dat het nodig was en ook omdat het niet anders kon, m'n energie was weg en ik begon gaten in m'n geheugen te krijgen van de migraines. De term 'zwangerschapsvergiftiging' begon bij de verpleegster en de gyneacoloog te vallen en kort nadien bevestigd. Maar je was sterk en goed gezond, tegenover andere baby's in de buik bij een zwangerschapsvergiftiging maakte je het prima. Dus je mocht zolang in m'n buik blijven zolang als je maar voedsel en dus zuurstof kreeg. We werden vaak gecontroleerd en ik maakte de afspraak met de gyneacoloog: Jij eerst, ik daarna. Gelukkig accepteerde hij het en pas als de 37e week er aankwam werd er beslist dat je nu echt wel moest komen anders zou je in de problemen komen.
Je was te goed in m'n buik en ondanks de medicatie die ze verdubbelden (dit hadden ze nog nooit gezien) en de weeënopwekkers zetten ze op non-stop gedurende uren... je wilde niet komen. 24 uur nadat ik in et ziekenhuis opgenomen werd werd er beslist van je via keizersnede te laten komen
wordt vervolgd en nog verbeterd op taalfouten,je bent namelijk wakker
Gisteren zijn we naar Kind en Gezin geweest. Daar heb je goed gespeeld en honderuit gebabbeld. Het was een plezier om je bezig te zien. De verpleegster en dokter wisten direct dat het goed met je was. Ze verschoten enorm van hoe ver je al staat en konden alleen maar prijzen over je opvoeding.
Het geeft een goed gevoel dat alles zo goed met je gaat en ik kan alleen je papa maar bedanken en prijzen dat hij ons de kans geeft van de hele tijd samen te zijn. Financieel kan het wel zwaar zijn, maar je hoeft niet naar de crèche noch onthaalmoeder. En dit allemaal dankzij je papa die zo hard werkt. Het geeft je allemaal de kans van in een evenwichtige en liefdevolle omgeving op te groeien. Knuffels en kusjes zijn hier dagdagelijkse kost en ik heb alle tijd van de wereld voor jou.
Ha trouwens over Kind en Gezin: dat zeiden ze me ook van je: "Ze is klein en fijn, maar dat wist u al wel zeker hé". Yep je blijft klein en magertjes, alhoewel je de laatste tijd toch een klein groeischeutje gedaan hebt, je bent een heel klein beetje vermagerd. (nu ja, je bent intussen nog altijd wat ziekjes; je neus, je tanden spelen je nog steeds te parten en je hebt fletse zieke ogen, dus wel normaal dat je wat lichter weegt).
Allesinds wanneer je niet ziek bent ben je een heel goede eter, tot nu toe is er enkel sla dat je niet lust denk ik. Wat dus betekend dat je wel heel erg veel lust.
Lieve kleine meid (letterlijk en figuurlijk ), groei maar, speel, leef, geniet en wees gelukkig... dan maak je al m'n dromen waar...
Gisteren werd je al 2 jaar! Dit hebben we eergisteren al uitgebreid gevierd met familie en tijdens de week met je vriendinnetje (je andere vriendinnetjes waren die dag ziek geworden). Spijtig genoeg ben je zelf goed ziek geworden (+ je hoektanden die uitkomen) waardoor we getwijfeld hadden om het feestje zondag al dan niet af te zeggen. Uiteindelijk hebben we het toch laten doorgaan en ook al had je heel wat moeilijke momenten (je wilde niet van m'n zijde wijken) je hebt je toch goed geamuseerd en was heel blij met de cadeautjes die je gekregen hebt.
Je kaarsje heb je zelf niet willen uitblazen maar wat wil je al ziek zijnde en met al het volk dat op je staat te kijken. Ik heb het dan in jou plaats uitgeblazen en hopelijk heb je een mooie wens kunnen doen.
Intussen ben je al wat beter (geen koorts meer) maar ik vermoed dat je vooral je neus en je tanden je nog wat te parten spelen. Moeilijk wanneer je nog niet alles 100% duidelijk kunt uitleggen... arme kleine moedige meid...
Qua peuterpuberteit zit je momenteel al wat minder dwars, maar je begint wel goed te kunnen commanderen: "Nee, mama, nee" met een verwijzend vingertje en strenge toon. Of je wijst me ook terecht als ik iets vergeet: "Aiaiaiai mama! Denk,denk, denk!" met je vingertje tegen je slaap tikkend. Wel grappig, ik kan amper m'n lach inhouden en langs de andere kant ook lekker stoer dat je dat durft.
Vandaag heb je samen met je papa de kerstboom gezet, je was laaiend enthousiast en vindt het prachtig: "Leuk, leuk, leuk" zoals je het omschrijft wanneer je iets super vindt. Je hebt vandaag ook een trein van je papa gekregen en daar hebben jullie veel plezier mee.
Het was weer een bewogen week, letterlijk en figuurlijk. Vorige weekend zijn we naar 'Ravotterkesdag' gegaan, daar heb je je uitgeleefd op de springkastelen en trampolines, heb je gedanst en met grote bouwblokken gespeeld. Er was zoveel te zien dat je niet altijd goed wist wat eerst doen. Voor het eerst heb je je ook verweerd toen een kindje telkens aan je trok om mee te spelen. Je zei duidelijk telkens nee en wurmde je weg. Een paar dagen voordien in het postkantoor was er ook een kindje dat een paar keer aan je trok en toen had ik je uitgelegd dat je je niet hoefde te laten doen. Ik weet niet of je het begrepen had maar allesinds nu lukte het je goed. Daar was ik wel blij om.
Verder beginnen er weer wat ongelukjes te komen, dat had ik wel verwacht aangezien je langs alle kanten springt, danst en rondrent. Gelukkig is het nog niet erg geweest (2 x op je kin gevallen en wat blauw) maar ik hou m'n hart vast.
Momenteel ben je verzot op dansen en je begint wat met de liedjes mee te zingen, K3 is de grote favoriet en Samson kan er ook wat van. Een andere favoriete bezigheid is nu met houten blokken torens en huizen bouwen. Hierbij laat je me weer es pal staan, hoe dat jij kan bouwen! Wammie, net zoals puzzelen gaat je dat super af. Enorm hoge torens en soms denk ik ai dat gaat vallen en jij kan er lustig nog 3, 4, 5 blokken aan toevoegen.
Gisteren hebben we een recordaantal keer rond te tafel gelopen, ik denk dat we aan een 60-tal toertjes kwamen...en toen... heb ik het opgegeven, ik was afgepeigerd!
Je redenering en spraak gaan er ook weer enorm op vooruit, je slorpt woordenschat zo op. Deze week heb je ook goed ingezien dat je in de winkel spullen aankoopt waar je voor betaald en mee naar huis neemt. Zo besef je goed wat bv op je bord ligt aangekocht is maar je wilde van de week aan tafel toch weten of de vork waarmee je at dan ook gekocht was in de winkel
Je bent nu ook volop in de peuterpuberteit gekomen, dwz dat je dwars zit bij het aan tafel zitten, pamperen en aankleden. Je weet niet altijd goed wat je wil en nee is een woordje dat toch wel zo'n 50 keer op een dag voorkomt. Maar voor de rest ben je nog steeds de lieve ondeugende kapoen die we kennen hoor. Je bent gewoon je karakter aan het vormen, en da's zowel voor jou als voor ons wel es moeilijk.
Gisteren zijn we naar het zwembad van Puyenbroek geweest, en daar... geen watervrees meer! Je hebt je zot geamuseerd en zelfs in de douche was je aan het gieren van het lachen.
Over lachen gesproken je wordt almaar een vrolijker kind, jij die zo'n serieuse baby en peuter kon zijn, je begint meer en meer te gieren, zot te doen, te dansen en zingen tot je er letterlijk bij neervalt.
Je motoriek gaat er ineens enorm op vooruit en je geniet er met volle teugen van om dit te demonstreren, je springt zo'n 2 cm hoog, loopt langs alle kanten en danst erop los.
Voor de rest ben je nog wel ernstig en ga je heel diep in tijdens het tekenen, lezen en puzzels maken (geweldig hoe jij puzzels kan maken zeg, je laat me telkens pal staan). En natuurlijk breng je nog veel tijd door met je poppen verzorgen en spelen met allerhande.
Je taal en begrip gaat er ook enorm op vooruit en de zinnen die je maakt zijn fantastisch: bv: "Dorien mange aussi tomates kank u" "Mama aussi fini boire eau" "Dorien joue bloques, mama faire tour avec" enz...
Je bent ook enorm beleefd: Dash (=dag), bonjou (= bonjour), aublieft (aulsjeblieft), sipeplet (s'il te plait), mechi (merci) en kanku (dank u), ton ziens, auevoir (aurevoir), zijn abslouut geen onbekende begrippen voor je.
Je houdt eveneens van tellen, ofwel tel je zomaar luidop in het frans, nederlands of een mengeling of je telt in een boek of vormpjes en dergelijke of zoals vanmorgen zei ik dat er een zebra op je beker stond maar je verbeterde me snel door te zeggen dat er 2 op stonden (idd 1 telkens op voor en achterkant )
Je bent goed weg in de 2 talen en da's ook zo leuk om te horen.
Qua tekenen teken je graag je papa in de regen samen met een beer en beiden hebben ze een hoed op. Een boot teken je ook graag. In kleurboeken teken je op sommige afbeeldingen ook een hoed. Je kan intussen goed overweg met stiften en doet praktisch altijd het dopje er terug op. Een ongelukje op je hand of arm gebeurt wel es maar dat veeg je dan weg met een doekje dat voor je klaarligt.
Trouwens helpen in het huishouden doe je ook graag: groenten wassen, es in de kookpot of pan roeren, dweilen, tafel dekken, was in de wasmachine doen en op het startknopje duwen, de afwasmachine vullen en ledigen, een handwasje doen,...
M'n kleine meid ik kan alleen maar zo immens fier op je zijn en zo gelukkig dat je ook gelukkig bent!
Het ziet er meer en meer naar uit dat je enig kind zal blijven. Natuurlijk heb je je sterrebroertje en zusje die over je waken, dat zal altijd zo blijven. Maar nog een broertje en zusje die je kan zien voelen en horen, waarmee je kan spelen en delen zal er waarschijnlijk niet meer komen.
En gek genoeg vind ik het niet erg meer, ik had het je wel gegund, maar ik ontdek meer en meer dat het voordelen voor je heeft dat je enig kind bent gebleven. Je hebt alle aandacht die je nodig hebt; ik mis geen van je verhalen, ontdekkingen, kunnen,... Je hebt onze onverdeelde liefde. Ook al hebben we het nu financieel niet gemakkelijk, we zullen je altijd kunnen steunen waar nodig, we zullen je kunnen gunnen wat je nodig hebt of zin in hebt (zonder je daarbij een verwende persoon te maken natuurlijk).
Het is vreemd hoe de wereld draait, en de wereld m'n liefste, draait nooit zoals je het verwacht had, maar is daarom absoluut niet slechter, meestal is het beter.
Zie vooral dat je gelukkig zijn nastreeft, het leven is veel te kort; geniet en leef! Carpé diem xxx
)
