Het verhaal(tje) hoe ik terecht kom in Villespy ;-) Het begon allemaal een tijdje geleden. Het was in het jaar ......2013, ergens in de maand April. Allé, nog niet zo zot geleden maar toch hé, een 'tour' van je leven komt niet zo maar, of toch...? Het verhaal begint in een park te Brussel, een mooi park hoor ( daar mogen ze in Brussel fier op zijn, en de moeite om eens te komen mocht men in de buurt zijn), het Leopold 's park. Een park met een grote vijver, veel gras met bomen en op de regelmaat een houten zitbank. En op één van die zitbanken zat Karine, waar ik mee aan de praat geraak. Het gesprek ging over kleine dingen, en ook over reizen. Als ik aan het vertellen was over een 'tour' dat ik ging doen kwam Annemie er bij zitten, een vriendin en kolega van Karine. Allé, ik vertelde mijn verhaaltje opnieuw waar ik gestart was. Ik vertelde dat ik met de motto naar Spanje reed om daar dat de tijd die er rest met de fiets me te verplaatsen. Onderweg sliep ik bij vrienden (Arnoud en Greet) , in een apart bed hé hahahaha, niet bij hun hé, man man man, zo zeveren ;-). En als ik richting België kwam zo er halt gehouden worden in de Pyreneeën op de Col de Mente bij Peter en Elisabeth, en zo de volgende dag door naar de Mont Ventoux als het weer het toeliet, en zo naar huis. In het gesprek ging het ook over de 'tour' van je leven. Waarom dat ik het deed, hoe, vanwaar het kwam, enz.. en ook wat ik wou zeggen met de 'tour' van je leven. Zonder enige twijfel en zonder aarzelen zei Annemie tegen me om bij hun te passeren en daar dan ook blijven te slapen. Ola, daar stond ik dan, zo nen uitleg en plots stond ik daar met mijn mond vol tanden. Euh, ja, en waar is dat? Oei, ja. Een mens word daar stil van. Vol verwondering ging ik verder, mijmerend over wat er allemaal gezegd was.Lang moest ik niet nadenken en ging op haar aanbod in. De volgende dag mailde ik haar met de blijde boodschap. Mijn 'vervelende' vragen gingen over en weer zoals, waar is het? En kan ik daar iets eten, of in de buurt? Wat kost het me? Enz enz. Het antwoord was; Het is in Villespy, wij zijn twee zotte belgen en het kost je niks, nada. En voor het eten leggen we wel wat op de bbq. Man man man, ik was met mijn gat in de goei boter gevallen. Weer een 'tour' van je leven. Maar eerst de reis er naar toe ;-) Bedankt Annemie en Stijn.
Laatste pagina van mijn blog. De (tour( van je leven.
Vandaag zou ik thuis komen. Met alle tijd van de wereld hebben we samen aan het ontbijt nog fijn gepraat. De doorslag dat Annemie zonder twijfel me een slaapplaats aanbood was dat ik sprekend op haar broer gelijk. Alleen zijn 'kanker' uitzaaiingen heeft. Maar je weet nooit, je weet nooit wat het leven je brengt en laat ons allen hopen dat het tij keert en hem steunen in al onze positiviteit. Geef het door en straal het uit. Veel sterkte en vechtlust, zorg voor mekaar. Vanuit Villespy ging het richting de berg, de Mont Ventoux. Vertrokken 'in regenpak', aj, je kon nooit weten dat het zou regenen. Na een tijdje heb ik het regenpakje moeten uittrekken. De temperatuur ging de hoogte in maar, hoe dichter ik bij de berg kwam, hoe donkerder, en het regenpak ging terug aan. De temperatuur nam bij regelmaat een duikje naar beneden en de wolken dreigender. Ik zou nog twee uur moeten rijden alvorens ik in Bedoin zou aankomen, maar de hevige regen en de koude temperatuur (8°) deden mijn planning veranderen en keerde vroeger huiswaarts. Ola, ik zou aankomen om bijna 1uur s'morgens volgens de gps. Alle registers open (ook de regen) en koers richting Bredene. Om 1u40 ben ik aangekomen waar ik met open armen ontvangen ben door mijn lief Sonjaken. Verder....ja verder ging en gaat de 'tour' van je leven. Hier stopt het niet hoor. Geniet en zorg voor mekaar, dikke bees aan allen en heel erg bedankt om me te volgen en met me mee te leven. Wat is jullie verhaal? Ik luister ;-)
Na een 'weer' goed ontbijt en gezellige babbel werden de tassen in op de motto gezet. Persoonlijk vond ik het een lastig tot ziens zeggen maar wetende dat wij zeker terug komen, dat is zeker. De gps ingesteld op; de kortste route en de tolwegen uitgeschakeld. Weg waren we. Langs hele mooie wegen, soms bochtig en berg op, berg af cruisde wij door het landschap. De zon stond reeds hoog te fonkelen aan de hemel. Het is en was puur genieten. alsof ik het leven doortrok na mijn ferm verblijf bij Danny en Ann. Nogmaals dan jullie wel ;-) Na een galant en stevig werken van de rijder en motto, wan die waren terug één geworden kwam ik dan aan in Villespy waar ik met open armen ontvangen ben bij Stijn en Annemie (en hun twee gasten). In een huis bij god in Frankrijk waar rus en natuur één zijn, maar het was natte god in Frankrijk hihi. Mij kon het niet deren. Het liep van me af, mijn gedachten waren anders afgesteld. Het weer was bijzaak. De positiviteit had de bovenhand. Na een ferme maaltijd en goede gesprekken ging ik moe maar tevreden in het aangeboden bedje. Dank je Stijn en Annemie.
Hola, querido amigo Pedro. Desde España te enviamos un cordial abrazo, todos tus amigos del pelotón ciclista: Asun, Ángel, Antonio "El Rubio", José María, Sergio y Óscar. Para nosotros también fué un placer compartir contigo esta ruta. Esperamos saber pronto de tí. Abrazos.
Hello, dear friend Pedro. From Spain, all your cyclist group send you a great embrace: Asún, Ángel, Antonio "El rubio", José María, Sergio y Óscar. It also was a pleasure for us to share that tour with you. We hope to know about you as soon as posible. Regards.
Hier hebben jullie de namen van mijn vrienden waar ik mocht mee fietsen, nogmaals bedankt.
Vandaag was het een rustige dag. Niks doen en genieten. Koken, afwassen en mijn tassen klaar maken. De rit voor morgen voorbereid. Morgen gaat het richting Villespy, dat licht niet ver van Carcasonne te Frankrijk. Dat is ook een verhaal, maar dat horen jullie morgen wel, als er internet is ;-) Alleen wat hopen op goed weer, want ik heb de kaarten gezien voor morgen, en dat voorspeld niet veel goeds, duimen maar. Oja, vandaag vrijdag was het markt hier in Crevillente, een vrij grote markt. Je kan er alles vinden, van groenten en planten tot kleding en van potten en pannen tot borstels. Dit wil ik ook nog meegeven dat er een station is(op 1,5 km), van daaruit kan je tot Murcia en de andere kant Alicante geraken. Voor 2,60 geraak je tot Murcia, en voor 4,10 heen en terug tot Murcia. Het loont de moeite om een ticket heen en terug te nemen. Mocht er vragen zijn, stel ze aub, of vraag het aan Danny en Ann. Op de meeste vragen kunnen ze je wellicht een antwoord geven. Zelfs in het Spaans ;-) Enkel punten over la casa hier. Je bent er hier thuis. Je kan alles vragen. Eet je je ontbijt buiten of binnen, je moet het maar zeggen. Je hebt een ruime keuken met frigo, gasvuur, micro, tv en al de benodigdheden. Fietverhuur, koers, stads en zelfs elektrisch. Verhuur van een wagen. Gerieflijke slaapkamer. Een aparte badkamer met bad. Een slaapkamer waar 6personen kunnen slapen, en deze heeft ook een badkamer met douche. Een zwembad met douche. Je mag gebruik maken van een wasmachine. De was droogt hier op een uurtje of twee. Allé, als je geen regenvlaag hebt ;-) Dank je wel Danny en Ann. Een echt gevoel van thuis op reis.
Vandaag moest ik opletten, er zou terug regen vallen. Waar wisten ze nog niet maar je weet nooit. Ikke de fiets op na weer een goed ontbijt, terug richting Murcia. Eigenlijk kon het mij niet geven, als ik maar op reis was. Op de agenda er niets, een leeg blad. De boodschap was ; we zullen wel zien. Dus ik reed richting Murcia, aja, want vandaar zou 'de regen ' komen. Onderweg was er niet veel te beleven, uitgezonderd de mooie natuur. Via, tja, gewone wegen (weg van de hoofdweg) kwam ik ineens het dorpje Bonanza tegen. Daar ging mijn fantasie hihi. en de muziek. Hun paarden waren er ook niet te zien, maar een beetje er voor had ik wel een eekhoorn over de weg zien huppelen. Niet dat da hetzelfde is, mss wel maar dan veel kleiner hahahaha. Verder kwam ik dan uiteindelijk aan in Murcia. Ik zal de wolken dreigen,heviger en heviger. Na een felle wind kwam de gutsende regen. Allo kroket. Een geluk dat ik reeds aan het schuilen was. Nog even langer wachten, tot dat de straten een beetje droog waren. Hier is dat werkelijkheid hé, na regen komt zonneschijn. Allé, sjas patat, de zon de natte tarmak en wijlen terug onderweg. Richting Casa. Eens thuis gekomen had ik nog 10 min over of een gedonder en weerlicht vlogen hier in het rond, alsook de regen. Van geluk gesproken. Die regen heeft de natuur wel nodig hé, de droge periode komt er straks aan, en dan braden ze de kiekskes bruin op het strand hahaha maar nu zitten ze nog in een kotteke ;-) Groetekes en geef mekaar eens een complimentje, wat ons allemaal deugd doet.
Een dagje aangekondigde regen, niet veel. 1,5 ml per vierkante meter. Allé, tijd voor een dagje rust. Van aan Vuelta de las Palmeras een dagje niks doen. In Crevillente, zo'n 1,5 km van La Casa met de trein richting Murcia. Met een stralende hemel aangekomen te Murcia trok ik de stad in volle moed. Maar na enkele km te stappen door mooie straatjes vol met winkeltjes, monumenten en kathedralen was ik op zoek naar een informatie stand om er een stads plan te bemachtigen, maar, ik vond het niet hahaha. Ikke maar zoeken, maar geen office te vinden. Daar aan een vriendelijke dame gevraagd en ja hoor, ik was er zeker 5 keer voorbij gelopen, aiaiai. Het hielp me een heel stuk vooruit, straatje in, straatje uit. Maar weet je nog? 1,5 ml regen? Het is daar beginnen regen, man man man, wel drie kwartiers aan een stuk. Nog even wachten zei ik en de winkels gaan weer open. Het was alsof het zo moest zijn. Ik kreeg toch een hongertje en had wel zin in een lekkere tappas, maar waar vindt je dat? Awel, vraag het gewoon aan de lokale bevolking. Moet je weten, die twee mensen gingen ook naar één van de beste tappabaar uit de streek en samen waren we weg. Niet dat ik zo veel Spaans versta, laat staan praat , en zij ook niets anders dan spaans konden we het wel goed met elkaar vinden. Een geluk dat de doelman, euh ik bedoel de barkeeper sprak een aardig mondje engels. Soms was het huilen met tuiten van het lachen omdat we iets wilden uitleggen en er niets van begrepen. Nadien met de tjoek tjoek naar huis ;-)
Vandaag leek het warmer te worden dan gisteren, en dat beloofde. Ik had een 'tourken' in gedachten en op papier ;-) om eventueel te fietsen. Maar eerst een lekker ontbijt. Goed ingestreken met zonnemelk en dan de fiets op. De eerste km waren geweldig, ik liet me niet afschrikken door een heuveltje en ook niet door de warmte. Op tijd drinken, eten en eens naar mijn papierken kijken was de boodschap. Waar ik ook aan dacht was mijn rug, een goede houding is toch wel belangrijk hoor. Een beetje rugspieren trainen en zeker putten vermijden is steeds welkom. Langst de kleine baantjes, waar er heel weinig volk passeert en waar het vol keutels ligt van konijnen kwam ik af en toe een konijntje tegen die tegen het asfalt lag. Ik moet zeggen dat het niet leuk was om dat tegen te komen. Aja, ook een slang, allé, een platte slang. Ja, ééntje van bijna één meter plat, euh lang ;-) In het dorpje Simola trok ik ogen, zo heb je er geen. Wat zag ik? Een fietspad. Man man, in Spanje, hier, in zo'n verlaten ongerept natuur, een fietspad. Ik kon er maar niet genoeg van krijgen. Fier dat ik was hihi. De weg kronkelde langs mooie velden met allerlei fruit en wijngaarden, kortom als fietser en genieter heb ik mijn batterijtjes weer opgeladen. Ik zie het zo; al deze natuur en dingen die ik tegen kom op mijn 'reis', dat zijn spiegels. Elke spiegel heeft een ander kader maar de inhoud blijft hetzelfde. Die spiegels laten me zien waarom ik deze 'tour' doe. Ik weet vanwaar ik kom maar niet waar ik naar toe ga. Allé, ik bedoel dat je wel weet waar je naar toe gaat maar je weet niet altijd wat je op 'je reis van je leven', kan tegen komen. Man man wat een uitleg hé ;-) Ik dank Sonja die mij volledig steunt en mij de kracht geeft, wat zou ik zonder haar zijn? Merci merci merci. Ook Danny en Ann geven me de kracht om verder te gaan en natuurlijk de mensen die mij een mail sturen, of reageren op de blog. Dat vergeet je niet en zo zorgen we voor mekaar, merci merci merci.
