|
Mijn verhaal start ongeveer een jaartje geleden.
Ik werkte als zelfstandige, na het betalen van al mijn vaste kosten, de sociale lasten en andere kosten bleef er niet veel meer over van mijn loon, toch bleef ik mijn werk daar volhouden.
Ik werkte van 7u tot 18.00 van maandag tot vrijdag, in de weekends was ik actief in een vzw die zich inzet voor minderbedeelde mensen.
Daar bedeelde ik mee voedselpakketten aan gezinnen, was ik aan het werk in de weggeefwinkel en nog veel meer.
Toch raakte ik steeds meer in de problemen.
Ik kon de rekeningen niet meer betalen, kon geen deftige maaltijd meer op tafel zetten, de kinderen konden niet meer sporten.
Hoe hard ik ook werkte het lukte niet meer, elke dag opnieuw was het een gevecht over wat ik wel ging betalen of kon ik die ene rekening nog heel even uitstellen?
Op een dag kreeg ik de melding op mijn werk dat er niet meer voldoende inkomsten waren, dus ik moest stoppen.
Omdat ik niet meteen een andere job had was ik genoodzaakt om tijdelijk een leefloon aan te vragen, wat na 3 maanden in orde was.
In deze periode liep het helemaal mis met betalingen dus kreeg ik op een dag een brief in de bus dat ik per direct mijn woning moest verlaten.
Ik had geen keuze ik pakte enkele spullen en verliet de woning samen met mijn kinderen.
We kwamen terecht bij een persoon die ons een tijdelijk onderdak aanbood, in een woning die niet echt opgeruimd en netjes was, ik deed mijn best alles netjes en schoon te krijgen maar dit lukte niet met de hond in huis die niet zindelijk was en nooit buiten kwam, hierdoor ontstond er een discussie met 1 van mijn dochters die als resultaat gaf dat we midden in de nacht op straat werden gezet.
In de gietende regen pakten we ons spullen en vertrokken met drie, waarheen? dat moesten we nog bedenken.
Uiteindelijk namen we een taxi naar mijn oudste dochter die bereid was on op te vangen.
Hier bleven we een weekje.
De vrouw van de vzw waar ik actief in was bood ons een kamertje aan boven haar voedselbedeling.
Een andere vrijwilliger kreeg de opdracht een kamertje te maken voor ons boven, deze man weigerde dit omdat het algemeen bekend was dat er asbest aanwezig was in dit pand op de bovenverdieping, hij stelde ons voor om in zijn woning te slapen zolang we geen vaste plek hadden, hij wou zich opofferen om boven de vzw te slapen.
Dit aanbod hebben we in eerste instantie geweigerd.
Later kreeg ik een goed contact met deze man en bood hij ons op regelmatige basis een warme maaltijd, een plek om te douchen en een warm bed aan.
De man die zelf invalide is en een alleenstaande vader is van een zoon deed er alles aan om ons te ondersteunen.
Hier kwam snel een eind aan,
|
