Reisverhaal
Gelukkig doen we ons deze morgen tegoed aan een stevig ontbijt want later zal blijken dat dit het enig zal zijn dat we achter de kiezen steken vandaag. We trachten in de juiste richting de draad van gisteren terug op te nemen maar doordat de meeste wegwijzers enkel in een cyrillisch geschreven zijn die nogal afwijkt van het ons bekende Russische schrift, raken we het spoor al vlug bijster en keren we terug om door een vriendelijk agent terug op het juiste spoor gezet te worden.



Kilometers malen zit er niet meteen in voor vandaag want het wegdek varieert tussen "redelijk slecht" en "iets minder redelijk slecht". Doe daar nog even een reeks wegwerkzaamheden bovenop en het duurt een eeuwigheid om enkele honderd kilometers af te leggen. Hoe hard we ook trachten,  het is gewoon niet mogelijk snel te vorderen op deze wegen en behalve de tijd, gaat er hier niets snel voor ons vandaag.

We rijden vooral door dun bevolkte groene heuvels en spotten tegen de middag een immens grote  open mijn. We klimmen op de omringende heuvel om even het leven in de mijn gade te slaan en recupereren ondertussen wat van de gezeten uren op de motorfiets. Af en toe fronsen we de wenkbrauwen wanneer we  Servische motorrijders op Japanse hypersportmotoren kruisen, steeds in t-shirt, slippers en zonder helm. En liefst met de vriendin achterop in hetzelfde uniform.



In de late namiddag merken we een paar motoren op aan een terrasje en maken rechtsomkeer om eens te gaan polsen. We vleien ons neer aan het tafeltje naast de lokale motorhelden en trachten een gesprek aan te knopen maar de taalbarrière is ietwat te groot en we komen niet echt veel verder dan een hallo en een tot ziens wanneer het gezelschap het terras terug verlaat. We zijn echter wel verwonderd als we willen afrekenen wanneer blijkt dat de Servische motards onze rekening buiten ons weten om al vereffend hebben.

Om vandaag toch nog wat Km's op de teller te zetten besluiten we om even een stukje autostrade in te lassen richting zuiden. De man in het tolhuisje wijst ons er op dat het ticket apparaat defect is en geeft ons gewoon twee tickets in de hand mee. Na een klein half uurtje snelweg en een stevig regenbuitje, staan we voor de slagboom van de afrit als blijkt dat onze tickets niet werken. Na een eeuwig durende 15 minuten laat de gefrustreerde dame achter het loket ons tenslotte toch doorrijden om de lange file die we veroorzaakten niet onnodig langer te maken. Van hier af aan komen we in een stroomversnelling terecht en blikken de geplande kilometers voor vandaag toch nog vlotjes in op de perfecte expresweg die ons richting Bulgaarse grens. We komen wel vlug tot de conclusie dat we nooit voor duisternis de grens meer over geraken en rijden Boljevac binnen.


Kwisvaag: welk is het verband tussen Alain en dit stankstation?

Bij het benzinestation blijkt de uitbater goed Engels te spreken en bevriend te zin met de lokale motorclub. Eén telefoontje en een kwartiertje later worden we opgepikt door enkele leden van de club en naar hun stamterasje geëscorteerd. Het zijn een groepje super vriendelijk jongeren waarmee we een gezellige avond beleven en facebook gegevens uitwisselen alvorens ze ons bij het lokale hostel droppen en beloven contact te onderhouden.

Servië wordt met de minuut leuker en we hebben al een beetje spijt dat we morgen al opnieuw de republiek moeten verlaten.

19-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

Reisverhaal
De enige afwezige deze morgen was de zon. Die zat net als gisteren verscholen achter een dikke laag wolken maar dat verhinderde ons niet om de koe bij de horens te vatten en onze Deauvies op te zadelen voor een nieuwe dag on the road.  Na een kleine studie va de wegenkaart besluiten we om toch maar niet helemaal naar het zuiden van Bosnië te rijden maar gewoon dwars door te rijden om geen onnodige Km' s te moeten kloppen.

We komen vlot Banja Luka buiten en navigeren via de gele lijn op de kaart naar het oosten. De uitbaters van de eetstandjes naast de weg hebben allemaal een speenvarken aan het spit gespietst en laten het rustig garen boven een houtvuurtje zodat ze tegen de middag hun hongerige klanten kunnen bedienen.



Al vlug vervaagt de drukte van de stad en valt het verkeer terug naar een paar auto's, vrachtwagens en wat mannen met paard en kar. De aftandse Zastava's, Lada niva's en cyrillische wegwijzers geven samen met de hoofddoeken een exotische uitstraling aan het gebied. Naarmate we vorderen wisselen de twee-torige moskeeën de twee-torige kerken met de regelmaat van de klok elkaar af. Vele mensen wuiven ons vriendelijk na wanneer we langsrijden maar door de gravel op de rijbaan moeten we onze snelheid een beetje aanpassen om het veilig te houden. Verder genieten we van de wilde natuur om ons heen.
 
De zadelpijn teistert Phil zijn achterste al enkele honderden kilometers en als we een verkoper van schapen vellen treffen langs de weg gaat hij plots in de remmen om eens te gaan polsen naar de prijs. De verkoper tracht ons te overtuigen van de exceptionele kwaliteit van zijn goederen maar wanneer we wat van de prijs proberen te pingelen stelt hij ons de vraag hoeveel onze motorkledij wel niet kost in Europa en dat zijn schapenvachten slechts een kleine fractie hiervan kosten. Hij brengt ook het argument ter sprake dat dit zijn enige broodwinning is waar zijn gezin moet van leven. Uit eerlijke schaamte gaan we akkoord met de twintig euro vraagprijs en worden hartelijk bedankt door de man terwijl we, gezeten op een zacht schapenvachtje, de weg terug oprijden.



De met kogelgaten doorzeefde huizen zijn stille getuigen van de drama's die zich hier jaren geleden afspeelden tijdens de Balkan oorlog en we bezinnen ons even als we ze voorbijrijden. We houden onderweg nog even halt bij de begraafplaats waar de slachtoffers begraven liggen van de vreselijke genocide in Juni 1992.



Her en der staat de Bosnische politie opgesteld met hun speedcamera's maar door onze gematigde snelheid kunnen we elke keer gewoon doorrijden zonder enig probleem. We moeten nog even een regenbuitje ondergaan alvorens het wolkendek tegen de late namiddag uiteindelijk openbreekt en we terwijl de rivier oversteken die Bosnië scheidt van buurrepubliek Servië. De grensovergang verloopt vlot en even later rijden de eerste meters over de erbarmelijke wegen van Servië. We worden getrakteerd op vervormde wegen, putten en bulten en ook de straathonden duiken massaal op in het straatbeeld.



Bij navraag achter goedkoop onderkomen voor de nacht springt een vriendelijke motorrijder op zijn kawasaki om ons meer dan twee uur lang op sleeptouw te nemen, op zoek achter een slaapplaats voor de nacht.

18-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

Reisverhaal
De zon is reeds voor ons uit de veren en Karen maakt van de gelegenheid gebruik om nog even te gaan zonnebanden terwijl de manschappen het kamp opbreken. We pikken haar even later op bij het kleine strandje en gaan na de obligate laatste selfie samen nog even souvenirjager zodat ik een klein geschenkje kan meegeven voor Sabine want het moment is aangebroken waarop we ook van Karen en Math afscheid moeten nemen. Nadat we Phil en zijn geliefde even de tijd gunden op de oevers van dit romantische meer zetten we de rit voor vandaag in.



We wuiven onze arm bijna uit de kom bij de verkeerswisselaar waar we definitief opsplitsen en vanaf hier zet ik de trip enkel met Phil verder richting Turkye.
Het is een druk komen en gaan van toeristen aan het befaamde meer van Bled maar wij kiezen resoluut voor de snelweg om wat van de verloren tijd goed te maken
en kopen nog vlug een vignet voor 7€ alvorens we de snelweg oprijden. Via de glooiende asfaltstrook met lange zwiepende bochten rijden we door de groene valleien van Slovenië tot aan de grens met Kroatië om na een vlotte paspoortcontrole verder richting Zagreb te vorderen.

We betalen met plezier één euro wegentol en steken meteen een tandje bij want de hoogst toegelaten snelheid wordt van 120 opgetrokken naar 130km/h. Aan de linkerzijde zien we imposante terminal van de luchthaven opduiken maar verder is er niet veel afleiding en cruisen we rustig verder tussen het schaarse verkeer.



Een dreigend wolkendek hangt ondertussen laag boven ons hoofd en in combinatie met een strakke westenwind drukt deze de temperatuur flink naar beneden. Maar beide Deauvies hebben het perfect naar hun zin en lopen als een treintje zodat de kilometers vlot onder onze wielen doorschuiven. Als we even stoppen op een parking voor een kleine versnapering en een kopje zelf gezette thee worden we aangeklampt door een groepje bedelende zigeunervrouwen met baby's op de arm.
Terwijl hun mannen zich verschuilen achter de afvalcontainers trachten de vrouwen ons met medelijden te bestoken en we geven toe aan hun smeekbede door hun een paar bananen te schenken die de baby's meteen met grote smakken naar binnen werken. Wanneer we de parkeerplaats verlaten wuiven ze ons allen vriendelijk na en we rijden met een goed gevoel verder richting Servië.

De temperatuur is ondertussen opnieuw opgeklommen tot een drukkende 22 graden  en alvorens we het goed beseffen staan we voor de slagbomen van de
Servische grensovergang. Nadat we de lange file bij de grens hebben voorbijgestoken en door de paspoortcontrole geraakt zijn valt het grote verschil in levensstandaard meteen op aan de staat van de huizen en dorpen die we doorkruisen.

Ook vooroorlogse vrachtwagens en Zastava's van Yougoeslavische makelij verraden het Oostblok verleden van Servië. Overal langs de weg vind je mensen die allerlei goederen trachten te slijten in kleine kiosken en iedereen zit gezellig samen te genieten van de zwoele avond. Ook de spitse torens van de minaretten duiken voor het eerst op in het straatbeeld.

We voelen ons meteen thuis en tuffen rustig verder richting Banja Luka. De gevreesde regenbui laat niet langer op zich wachten en doet ons besluiten om deze avond niet te kamperen maar ergens indoor overnachting te zoeken. Bij navraag naar low budget accommodatie biedt een vriendelijke man aan om ons voor te rijden tot bij het lokale Hostel waar we voor een habbekrats een bed voor
de nacht aangeboden krijgen.  We trekken nog even de stad in voor wat versterking en een slaapmutsje op één van de gezellige terrasjes.



Een jonge man spreekt ons aan in perfect Engels en verteld ons dat het zijn grote droom is om later ook zelf een motorfiets te bezitten en reizen zoals de onze te ondernemen maar dat dit niet zo evident is in zijn land omdat het aanbod schaars is en de meeste aangeboden motoren in erbarmelijke staat verkeren.

We beseffen nogmaals dat het leven op slechts enkele dagen reizen er meteen compleet ander uitziet tegenover ons welvarend Belgenland en slenteren terug naar onze stek voor de nacht.

17-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

Reisverhaal
Het is een koele morgen maar we kruipen gelukkig goed uitgeslapen uit onze tentjes. De wolken blijven nog even rondhangen tussen de beboste bergflanken om even later op te lossen en de weg vrij te maken voor een stralende blauwe hemel.

Maar een hangt nog steeds een donkere wolk boven ons hoofd want straks moeten we vaarwel zeggen tegen Tracy en de Gunthers. Hiermee verliezen we in één klap onze navigator, privé fotograaf en sterke man. We trachten er niet te sentimenteel over te doen maar weten dat iedereen het binnenin het moeilijk heeft met het afscheid. Ik geef nog vlug drie kussen mee voor Sabine's verjaardag en we nemen nog even een groepsfoto alvorens onze vrienden terug richting België vertrekken.

Buiten een enkel bergpasje rijden we vandaag hoofdzakelijk aan een gezapig tempo over nationale wegen terwijl de de temperatuur stilaan de hoogte inklimt. We flirten constant met de Italiaanse grens om haar halverwege de middag even te overschrijden, voor enkele kilometers, en zo uiteindelijk Slovenië binnen te rijden.



In de lokale Liddle slaan we proviand in voor de middag picknick en besluiten samen om voor de rest van de dag even de toerist gaan uit te hangen aan het meer van Bled. Het is tenslotte ook de laatste dag dat Math en Karen (de vriendin van Phil) ons zullen vergezellen. Karen zit al de ganse weg passief in Math's zijspan en als compensatie hiervoor trakteren we haar op een namiddagje zonnebaden en een zwempartijtje naar het eiland dat zich middenin het meer bevind. Het is een welkome verandering voor onze spieren en we komen als herboren uit het water om na het laatste gezamenlijk avondmaal tevreden slapen te gaan.



We vorderden de laatste dagen slechts met mondjesmaat maar zijn vastberaden om de volgende dagen terug wat meer op te schieten want de dagen vliegen snel voorbij en we hebben nog wel een paar kilometers voor de boeg.

16-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

Reisverhaal
Met twee broodjes kaas als ontbijt achter de kiezen staan we terug klaar voor een nieuwe motordag. Het hoofdgerecht voor vandaag bestaat uit Timmelsjoch à volanté. Het nagerecht uit een minder bekende maar zeker niet minderwaardige bergpas, zou achteraf blijken.



Nadat we 14€ neertelden aan het loketje ging de slagboom naar het motorparadijs voor ons open en konden we ons ten volle uitleven op het kronkelende asfaltlint in de Oostenrijkse Alpen om na enkele km's de Italiaanse grens over te steken. Het volledig Belgo/Britannia team gaat er stevig tegenaan en geniet niet enkel van de motorrollercoaster maar tegelijkertijd ook van de adembenemende vergezichten.

Na een duizendtal technische bochten waaronder vele van het haarspeld type, zetten we afdaling in aan de Italiaanse zijde wanneer we plots verrast worden door een hevige plensbui. En zowat ter gelijkertijd begeeft de achterrem van mijn Deauvi het door de warmte. Tijd dus om even te schuilen in een eettentje en de achterrem wat te laten afkoelen. Na een lichte lunch en het ontluchten van de achterrem is de hemel terug uitgeklaard en beginnen we aan ons nagerecht in de vorm van een tweede alpenpas.



Er komt echt geen einde aan het bochtenwerk en we krijgen er maar niet genoeg van. Het is ook meteen een perfecte opportuniteit om de motoren tot het einde te testen en eventuele zwakke puntjes te ontdekken. We schieten echter wel voor geen meter op en in de namiddag hebben we amper 100km op de dagteller staan maar ik beschouw het als tegenprestatie voor mijn vrienden die zo vriendelijk geweest zijn om me te vergezellen tijdens de eerste dagen van mijn trip en geniet er van om te zien hoezeer zij het naar hun zin hebben.

We steken ondertussen ook opnieuw de grens met Oostenrijk over. Tegen de late namiddag krijgen we een tweede regenbui te verteren en moeten we genoodzaakt terug even opzij om te schuilen. Als we even later de reis hervatten komen we algauw op vlottere nationale wegen in de aanpalende vallei. We trachten het verlies van kilometers voor vandaag nog wat goed te maken maar het noodlot beslist hierover anders wanneer de koppelingskabel van de Deauvi plots breekt en ons terug meer dan een uur doet stranden. Het kleine euvel kan de sfeer echter niet bederven en tegen de avond zetten we onze tentjes op net voor Lienz om daarna nog even binnen te wippen in het lokale restaurant voor wat versterking en een pintje. Morgen is het alweer tijd om afscheid te nemen van The Gunthers en Tracy die van hieruit de terugreis naar België zullen inzetten.



Ondertussen is het opnieuw aan het regenen geslagen en blijk gelukkig dat onze tentjes tot nu toe waterdicht zijn. Tegen middernacht sluiten we de dag af en wurmen we ons in onze slaapzak.

15-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

14-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

13-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

13-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

Mijn Russische visa is nu al meer dan een week in behandeling en het is alle dagen ongeduldig wachten op de koerierdienst!
Hopelijk ontvang ik hem spoedig zodat de Mongoolse visa misschien ook nog kan geregeld worden deze week.

08-08-2016 om 21:17 geschreven door Webbie

05-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

01-08-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

30-07-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

29-07-2016 om 23:02 geschreven door Webbie

28-07-2016 om 00:19 geschreven door Webbie

.

Tussen al het zwoegen in leerde ik ook nog twee vriendelijke Iraanse studenten kennen die me meteen enkele contact nrs meegaven van hun vrienden in Urmia zodat ik nu al reeds weet waarheen, wanneer ik de grens oversteek. Gelukkig overtreft de gastvrijheid de diplomatieke rompslomp van het oude Perzische rijk en kijk ik al reikhalzend uit om terug de zoete thee te proeven onder de Iraanse zon.

26-07-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

25-07-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

Je houd het niet voor mogelijk , de website van het Kazachs consulaat speelt nu al een week met onze voeten , het aanvraag formulier voor de Kazachse visa is onmogelijk downloadbaar Grrrrrrrr !!!!!!
.
Een persoonlijke visum aanvraag voor de Russische federatie is ondertussen ook bijna onmogelijk , en we wachten nog steeds op de Registration Nr voor de visum aanvraag voor Iran .

En ondertussen tikt de klok onverbiddelijk verder

12-07-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

The first one hundred

Op 13 Augustus 2016 geven we, na maanden van intensieve voorbereidingen, dan uiteindelijk het startsein van onze 16.000 km lange humanitaire motor trip naar Mongolië.

Alle motorrijders kunnen daar deel van uitmaken want we organiseren een mooie motor tour waarbij jullie ons in groep kunnen begeleiden tijdens de eerste honderd km van deze epische reis.

Wij zorgen voor de ontbijtkoeken en de koffie en als jullie opdagen met een volle tank zorgen we er samen voor dat dit een evenement wordt om nooit meer te vergeten.

08-07-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

06-07-2016 om 00:00 geschreven door Webbie

25-06-2016 om 00:00 geschreven door Webbie