Nu de vloer is uitgebroken, zoeken we hogere regionen op. Alle warmeluchtbuizen en gasverwarmers moeten eraf om maximaal zicht te krijgen. Het aangekochte en opgelapte liftje doet wonderen. Na het nodige denkwerk en de nodige beschermingsmiddelen krijg ik het boeltje zonder problemen naar beneden. Naar complexiteit zal dit wel in de top-10 van de renovatie komen, maar alles is perfect verlopen.
Alles heeft zijn begin en laat ons hopen, een goed einde. Na zeven maanden kriebels mag ik uiteindelijk de handen uit de mouwen steken. Waar de kunst vandaag erin bestaat alles mooi recht te bouwen, zo bouwde men vroeger op het gevoel met de stelling, schuin is ook goed. We starten dan maar met de vloeren uit te breken. Leuk, niet veel verassingen. Een houten vloer met een verleden, eerst doordrongen van de geur van decenia gebruik in de Rodenbach brouwerij om daarna 12jaar als dansvloer te hebben gediend. Deze vloer is te mooi om nu op te geven en wordt dus ergens in het nieuwe project opnieuw gebruikt.
Na zovele mooie momenten die we reeds mochten meemaken, is vandaag een nieuwe belangrijke dag in ons leven. Zeven maanden na ons eerste contact met de Roterij , waarbij het liefde op het eerste zicht was, zitten we vandaag voor de notaris. Die tijd hadden we goed nodig, wacht dit is niet zomaar een huis. Met zijn industrieel verleden en zijn geclasseerde status, moesten we eerst nog aan wat deuren aanklopen om er de bestemming aan te geven die we voor ogen hebben. Met de positieve instelling van alle betrokken partijen is onze nieuwe droom werkelijkheid aan het worden.