Iedereen kent het woord wel uiteraard , 

maar wat betekend het volgens jou ? 

Betekend het alle problemen die je gekend hebt , 

betekend het dat je het licht niet meer ziet , 

Of

Heb jij echt al levensLESSEN geleerd ? 

Een levensles is een heel ruim woord , 

elke dag weer krijgen we levenslessen , 

en deze zijn er dan ook om ECHT iets te leren , 

Levenslessen horen mee bij jou persoonlijkheid , 

En hoe beter jij je levensles onderzoekt , 

hoe beter je de uitkomst ervan gaat zien , 

dan ga je ook zien dat er iets beter uitkomt.

Iets waardoor je weer dat kleine beetje sterker in je schoenen staat.

Een hele tijd geleden is voor mij een bikkelharde levensles geweest , 

Iets waar vele zich in herkennen waarschijnlijk.

Je hebt een hele dichte vriend(in) , 

en de vriendschap loopt mis ..

Wat kan daar nu de levensles van zijn ? 

In mijn geval was dit dat ik mezelf vergat , 

Ik vergat dat ik alles in deze vriendschap stak , 

Dat ik iemand anders zijn of haar leven mee bepaalde (uiteraard op die  moment omdat je ziet dat de persoon ongelukkig is en gekwetst word) , 

maar dat is niet aan ons om daar iets aan te veranderen , de persoon in kwestie moet dit zelf oplossen.

Ik stond TE dicht bij .. Je mag nooit je eigen ruimte rondom je vergeten , en dat deed ik toen wel .

Is een gigantische les geweest voor mij toen , 

omdat ik die persoon graag zag , het deed mij pijn om te zien dat zij pijn had , 

ik wilde haar vooruit helpen , en hoewel ze radicaal tegenwerkte bleef ik pushen.

Ik heb hierin alle emoties gekend , boosheid , verdriet , liefde , vriendschap , geluk , 

maar na de laatste ruzie de eerste maand vooral boosheid op haar want zij weigerde de hulp ..

En is dat mijn recht om haar dit kwalijk te nemen ? 

Nee want het is haar leven en dat hoeft niet door iemand anders bepaald te worden ..

Nu na maanden kan ik dankbaar zijn en zeggen dat ze mij een heel belangrijke les geleerd heeft ,

dat ik blij ben voor de leuke momenten , dat ik blij ben dat ik nu sta waar ik sta deels door haar harde les naar mij toe.

Hoewel ze dit volledig onbewust heeft gedaan heeft ze mij tot een beter persoon gemaakt ..

Dit is maar 1 van de vele levenslessen we elke dag doormaken <3 Zoek er de booschap achter! 

dDus conclusie , 

Leef je eigen leven en niet dat van een ander .

Probeer niets te veranderen dat niet tussen jou 4 muren zit , 

en wees vooral trouw aan jezelf! 

deze kunnen rond het werk zijn , 

beslissingen over mensen die je niet de juiste "vibes" geven , 

beslissingen in het dagdagelijkse leven.

Ga maar eens naar de winkel , 

wat ga je eten , wat neem je mee als snack , 

om te drinken , welke kleding doe je aan , 

hoe ga je om met negatieve invloeden in je leven , 

Het is niet altijd even simpel , 

en toch als je jezelf op de basis laat staan , 

hoeft dit helemaal niet zo ingewikkeld te zijn , 

blijf bij je standpunt en volg je eigen gevoel , 

Ook al komt die niet ten goede voor andere, 

uiteindelijk ben jij NR 1! 

Laat de wereld zien dat je klaar bent om rechtdoor te gaan , 

zonder de gebruikelijke omwegen te nemen.

Laat jezelf in je waarde , 

en kies de keuze die je hart aangeeft.

Ikzelf merk nu ook dat mensen dichtbij of veraf ,

vaak nemen de mensen aan de overkant de beslissing om afstand te nemen , 

omdat jij gewoon voor jezelf opkomt.

Dit wil niet zeggen dat jij een slecht persoon bent , 

maar wil wel zeggen dat je je eigen weg kiest.

Horen die personen bij jou , 

zullen ze blij zijn voor je , 

blij dat je eindelijk de rust gevonden hebt , 

dat je klaar bent om dingen los te laten , 

mensen te vergeven in je leven , 

jezelf te vergeven voor de foute keuzes.

Zoniet moet je voor jezelf opkomen.

Pas dan zal je zelf vooruit kunnen.

Standvastig zijn is hier heel belangrijk , 

buig niet voor wat een ander wil , 

buig voor jezelf en doe wat jij wil .

Uiteindelijk ben alleen jij verantwoordelijk voor je geluk <3 

afscheid nemen van een dierbare , 

zowel ver weg , als dichtbij , 

Het doet pijn , het brengt herinneringen naar boven.

Iedereen heeft hier andere gevoelens bij , 

sommige worden boos / verdrietig / gekwetst, enz ..

Naargelang de connectie die je had met de persoon worden deze gevoelens versterkt.

Alsook is er een verschil tussen kind en volwassene ..

Wij hebben hier jammer genoeg deze week afscheid moeten nemen van mijn schoonmoeder , 

ze was al lang ziek dus ergens was het afscheid al deels gebeurt , ze had jongeren dementie en herkende ons dus niet meer ..

Maar toch ondanks dat we weten dat het voor haar beter is blijft het een bittere pil om te slikken ..

We zijn de laatste 2 weken heel vaak bij haar geweest , 

haar constant gezegd dat ze genoeg gevochten had en dat ze gerust kon verder gaan , hoe moeilijk dat ook was voor ons .

Hier bij leer ik mezelf toch weer een beetje kennen , 

Dan begin ik na te denken , ik en mijn schoonmoeder is nooit een perfect match geweest , 

ik kon de plaats niet innemen van de ideale schoondochter , heb nooit de liefde gekend van een moeder , 

en kon dit dus ook niet aanvaarden van haar , dit is waar het volgens mij is misgelopen , 

Ik heb haar nooit deze belangrijke plaats kunnen aanbieden , en zij kon mij niet  de schoonmoeder bieden die ik nodig had , 

iemand die me de tijd gaf om haar op deze plaats te krijgen  , me de nodige rust te bieden , 

Nu besef ik pas hoe ik haar wel degelijk geapreccieerd heb , zij heeft tenslotte gezorgd voor de belangrijkste persoon in mijn leven , 

mijn man , zij heeft hem gemaakt tot de fantastische man hij is , jammer genoeg heb ik deze woorden nooit uitgesproken tegen haar .

Paar dagen geleden was ik rustig met mijn man hierover aan het praten en hoe erg ik dit vind en hoe pijn het doet , plotseling werd mijn hand

loodzwaar en kon ik mijn hand niet meer bewegen , ik wist genoeg , dit was mijn schoonmoederke dat me liet weten dat het oke is , 

dat ze aangekomen was op haar bestemming en dat ik kon loslaten , dat ik me niet verdrietig hoefde te voelen hierover.

Paar dagen erna , waren we laatste afscheid aan het nemen in het ziekenhuis en daar was het gevoel weer , 

heel mijn rechterkant werd loodzwaar en enorm warm , hier was ze weer , ze was bij mij ..

Maakte me rustig en intens gelukkig , weten dat ze net mij uitkiest om te laten weten hoe het gaat met haar ..

Ik heb de laatste maanden al een lange weg afgelegd , 

En heb nog een lange weg te gaan , 

maar als ik 1 ding echt al geleerd heb , 

is het dingen los te laten die niet bij mij horen , 

Verdriet en boosheid horen niet meer bij mij .

Missen zullen we ze altijd doen , 

maar ze mag verder gaan , 

Net zoals wij verder gaan .

Mijn jongste dochter hiertegen is heel gesloten , 

zij was ziek geworden de dag van de begrafenis , 

die avond hebben we met haar lange tijd gepraat , 

zij kan deze gevoelens niet plaatsen en is bang om gevoelens toe te laten , 

Na lang aandringen kwam het eruit , ze is boos op god , 

want god heeft haar bomma ziek gemaakt en afgepakt van haar ..

Ook zij moet dit verdriet loslaten en het geluk hierin vinden , 

Haar bomma heeft nog werk hierboven in de hemel , 

haar taak op aarde zat erop , en dit heeft haar de nodige rust gegeven , 

weten dat bomma niet weg is maar dat haar ziel verder leeft , 

ook al is ze lichamelijk niet meer bij ons , haar ziel leeft verder ..

En als ze het zelf vraagt zal bomma haar een teken geven dat ze steeds weer bij haar is als ze nodig is.

Is dit makkelijk om toe te passen , nee helemaal niet , 

maar als we onszelf willen tegenkomen moeten we de moeilijke weg nemen , 

en na verloop van tijd ga je die moeilijke weg de makkelijkste vinden ..

Dit leven is zoveel mooier dan zovele denken , 

we moeten juist onze mind set een beetje veranderen , 

en de liefde in alles terug vinden !

Groetjes Bie

omdat ik ondanks ik altijd iedereen tips geef , 

ik zelf ook niet in orde ben ..

Vorig weekend was weer even een kantelpunt , 

alles ging goed , tot je weer geconfronteerd word met de werkelijkheid die zich stelt , 

niet meer kunnen doen wat je kon ..

Ik had net even mijn living gepoetst en ik ben in huilen uitgebarsten van de pijn , 

en ik liep met mijn kruk.

Ruzie met de partner omdat ik parttime terug wil beginnen , 

maar dat hij ook ziet dat dat gewoon niet gaat lukken , 

en ik het alleen maar erger ga maken, 

en als ik eerlijk ben voor mezelf weet ik dat ook , die pijn is gewoon niet houdbaar.

Heel mijn linkerkant blokkeert , krijg mijn been niet meer opgehoffen , 

heb hulp nodig bij het gaan en me aan en uit te kleden.

Moeilijke dingen om te aanvaarden als 30 jarige , 

Ik heb ook mijn verantwoordelijkheden binnen het gezin , 

verantwoordelijkheden die ik deels op mijn man moet afschuiven , 

omdat ik ze niet meer kan.

Het brengt de nodige kalmte  in huis nu ik thuis ben , 

ik heb weer tijd om andere dingen te doen , 

dingen waar ik anders niet aan toe kwam , 

bv rustig blijven bij mijn kindjes , 

ik heb terug de kracht om te koken , 

op te ruimen , maar alles gebeurt in stukken.

En zolang er geen uitslag komt uit de testen zal ik wss gewoon blijven aanmodderen ..

Niet simpel maar ik kan hier niets aan veranderen , 

Maar opgeven doen we niet , 

we blijven zoeken tot er een oorzaak is! 

OPGEVEN IS GEEN OPTIE

grtjs Bie

Over je leven , 

Wat zijn mijn visies , 

waarvoor sta ik als mens .. 

Wat wil ik eigelijk , 

Waarom heb ik al die pijn ..

Dat blijkt niet simpel te zijn om mezelf eerlijk te antwoorden , 

Steeds weer betrek ik anderen in MIJN verhaal , 

En toch moet ik voor mezelf gaan beslissen wat ik kan en wat niet , 

Weer een verlenging van ziekte , 

weer ontevreden klanten op het werk ..

Dan help ik maar met vervanging te zoeken , 

het enige dat ik nu op deze moment kan doen , 

hoewel het niet mijn taak is , 

MAAR JE VERANDERT JEZELF NIET OP   1 DAG!!!!

Ik moet mezelf de tijd geven , 

om alle aanpassingen een plaats te geven , 

Om na te denken , 

hoe ik mijn toekomst zie .

Ga ik nog terug kunnen naar mijn werk ? 

Wat ga ik doen als de job te zwaar is geworden ? 

Welke richting ga ik uit ? 

Ten koste van wat , 

als ik beslis toch terug te beginnen , 

Wat als ik dan terug elke dag met krukken moet lopen , 

geen fut meer om mijn kids vooruit te helpen op school ? 

Zware beslissingen die de rest van mijn en ons leven als gezin gaan beinvloeden , 

maar wel broodnodige beslissingen die we moeten maken ..

Maar ik moet het voor mezelf , 

ik moet weten dat IK HET WAARD ben ..

Ik ben het waard om voor te vechten , 

om vooruit te geraken ..

En ik moet het voor mezelf doen en niet voor een ander ..

Nu ga ik nog even dubben en denken :D

Vele gaan hun geluk zoeken in het kopen van steeds meer dingen , 

denk voor jezelf eens na wat jou gelukkig maakt .

Veel mensen gaan koopgedrag krijgen wanneer ze zich ongelukkig maken , 

Ze gaan hun geluk zoeken in het materialistische , 

Ook ik betrap mezelf op dat gevoel , 

Als ik me slecht voel , 

zal ik geneigd zijn om eens snel op zalando te kijken bv , 

of ik rijd eens langs action , 

mss hebben ze wel wat leuk voor de kindjes.

Maar als we daar dieper over gaan nadenken , 

is dit geluk maar van korte duur , 

want we kopen iets , 

zijn eventjes gelukkig en nadien worden we alsnog geconfronteerd met de pijn/verdriet/probleem .

Het lost het probleem niet op maar verplaatst het probleem EVEN! 

Hierdoor komen er ook steeds vaker mensen in financiele problemen , 

mensen die geen stop weten met kopen en alsmaar verder gaan , 

denk eens na , tegenwoordig kan je letterlijk bijna alles op afbetaling kopen  ??

Te gek voor woorden , toch ? 

Wil je een nieuwe tv , spaar ervoor ..

Hetzelfde voor meubels .. enz enz 

Spaart je een hoop problemen achteraf en je bent eens zo gelukkig want hier heb je zo naar uitgekeken! 

Waarom zoeken we als mens niet de dingen op die ons ECHT energie geven om terug verder te gaan ? 

Ga eens wandelen in een bos , 

geniet van de mooie natuur om je heen , de bomen ,  sommige al meer dan 100 jaar oud en nog steeds stralen ze! 

De mooie bloemen die in bloei staan , de talloze kleine dieren die je kan tegenkomen , 

als je ze maar wil zien .. het geeft je zoveel meer terug , 

want ondanks alles zal de natuur je WEL de nodige rust en voldoening geven om weer verder te gaan.

De zuurstof in een bosrijk domein is zoveel intenser , 

Probeer hier ook een "ik" momentje van te maken , 

Gun jezelf de tijd om een plek uit te zoeken waartoe jij je aangetrokken voelt , 

en geef jezelf de tijd om naar die plek te gaan en even met de aarde 1 te worden .. 

laat de energie tot diep vanbinnen komen, 

Geef de aarde de kans op jou energie pijl weer naar boven te halen.

In tegenstelling tot die hoop bakstenen waarvoor we ons vaak kapot werken , 

zal de natuur je wel iets terug geven voor al die moeite ..

Je huis is en blijft een hoop bakstenen, 

Je kan dit gezellig en mooi maken , 

maar je huis zal nooit die intensiteit bieden van de natuur ;)

Ik zou zeggen test het eens zelf en laat gerust een berichtje achter met je ervaringen 

X Bie

Op alles hebben ze een antwoord , ze spreken tegen , zijn soms ronduit brutaal ..

Niet bepaald hetgene je wil als ouder.

Maar dan probeer ik alles te neutraliseren , bij wie ligt de fout echt ? 

Ligt de fout bij hen of bij ons als ouder ? 

Want wees eens eerlijk , waarom moet je kind zeggen wat jij wil horen ? Waarom mag het niet zijn eigen mening uiten , 

en kan je van hieruit op een vertrouwelijke manier verder communiceren , zonder verwijten dat het kind altijd zen eigen zin doet , 

dat het brutaal is , en dat het eigenwijs is.

Je kind is geen onbeschreven blad meer , maar een eigen persoonlijkheid met een eigen mening , en hij/zij heeft recht om deze te uiten , 

en wanneer jij zal duidelijk maken dat je echt maar dan ECHT luisterd , zonder dat je bezig bent in je hoofd met je werk , de winkel , je huishouden , 

gaat je kind uiteindelijk zijn hart wel durven toevertrouwen aan jou , maar als jij andere prioriteiten hebt dan te weten wat er in je kind omgaat , zal het kind opstandig worden en gaat de communicatie achteruit gaan .

Het is moeilijk heel moeilijk , en het vraagt heel veel tijd en heeeeeeeeeeeeeel veel geduld! 

Ik zit met een beginnende puber in huis , een prachtmeid van 9 jaar , dat ook nog eens struggeld met contact maken met het hiernamaals .. die begeleiding zou ik moeten doen want dat maakt het haar niet makkelijker , ze ligt met zichzelf in de knoop , werkt dat vaak uit op haar zus en is niet makkelijk om hier neutraal in te blijven, maar ik doe mijn best en ik weet stap per stap kom ik er.

Zo PRAAT ik echt met haar de laatste tijd , ik brul minder (wat daarvoor dagelijkse kost was omdat ik me telkens weer boos maakte als ze weer wat uitgestoken had)

Ik probeer in te grijpen vanaf ik zie dat er iets schort ... JIJ als mama ziet dat altijd als eerste aan je kind! 

Probeer niet te veel uit te besteden aan psychologen en dergelijke , jij als mama bereikt het meeste als je bereid bent er tijd en geduld in te steken en je bewust open te stellen om er moeite voor te doen.

Ik merk dat mijn prinses nu s'avonds als we samen op de zetel hangen , bij mij komt hangen , haar hoofdje op mijn schoot , ja mijn 9 jarige die voordien al eens dierf zeggen dat ze me haatte , en WAT GENIET IK HIERVAN. Uit het niks zegt ze mama ik hou van jou .. komt ze me knuffelen , is ze gelukkiger .. er is nog werk aan maar we komen er , dit hoeft allemaal niet op 1 dag in orde te zijn , ik geef haar de tijd die ze nodig heeft .

Maar ik ben me ervan bewust dat IK diegene ben die haar moet begeleiden , begeleiden in het tonen van emoties , in het praten , hoe voel ik me zelf .. zij moet haar eigen persoonlijkheid terug vinden en zich niet spiegelen aan wat haar verwacht word , ze is uniek hoe ze is en dat is haar recht ZICHZELF ZIJN , net als dat jou recht is als mama , maar zet je hart open en je kind doet dat ook <3 <3 

Enkele tips : 

* Neem 5 minuten per dag om bewust te praten met elkaar , en laat je kind zijn eigen mening zeggen zonder hem tegen te spreken maar begeleid hem .. ZONDER GSM TV RADIO BROER/ZUS  Enkel jullie 2  op een rustige plaats

* Soms zal je puber dingen vertellen die je misschien liever niet wil horen , ook dat hoort erbij en probeer niet de rechter te zijn , maar het waarom en hoe voelt je kind zich hierbij erbij te halen .. je kan zeggen dat je er niet mee akkoord bent maar vergeet niet je kind moet zelf leren vallen en opstaan , dit hoort bij het leven.

* Probeer je kind zijn gevoelens niet in de mond te leggen , je kind weet zelf perfect hoe het zich voelt maar is aan het leren hoe dit zelf onder woorden te brengen , en hij heeft jou niet nodig om hem of haar de les te spellen welke gevoelens er zijn (zou jij zelf ook niet leuk vinden) 

* Laat je kind zijn emoties tonen , als jij je emoties toont gaat je kind je gedrag spiegelen en merken dat dit kan en mag en volkomen normaal is , tegenwoordig word er teveel ingepeperd bij de kinderen dat ze hard moeten zijn en dat ze maar voort moeten hoort bij het leven ! NEE , emoties tonen hoort bij het leven en het is een kwestie van met je emoties weg te kunnen en te plaatsen  zo niet krijg je jammer genoeg kinderen die psychische problemen krijgen of nog erger ... en dit willen we absoluut niet! 

* Geef je puber de kans om zelf een oplossing te bedenken wanneer hij/zij niet akkoord is met iets .. Bv : als je een regel geeft , die wij onze kinderen dagelijks opleggen zal een kind vaak zeggen dat het akkoord is om van ons gezeur af te zijn , als je ECHT luistert naar je kind en je merkt dat het eigelijk niet akkoord is , geef hem de mogelijkheid om zelf tot een betere oplossing te komen en probeer zelf ook open te staan voor je kind zijn oplossing.

* En VOORAL : Herhaal dagelijks IK BEN TROTS OP JOU , JIJ KAN DAT , DURF HULP TE VRAGEN , IK BEN ER VOOR JE 

Zo , ik ga hier vandaag afsluiten , mijn dames zijn wakker nu , hopelijk kunnen jullie een stapje verder geraken nu , als je vragen hebt stuur gerust een mailtje 

Jullie zijn goed bezig! X BIE

Vele onder ons kennen het helaas , 

Mensen moeten doorgaan , mensen mogen niet opgeven , 

Er word van kleins af aan ingepeperd dat de wereld hard is , 

dat we hard moeten zijn om deze weg af te kunnen leggen , 

De vraag is , is dit werkelijk zo ? Of maken wij onszelf dit wijs , 

is deze "harde weg" niet ingeprend door onszelf ? 

Zijn we zelf niet verantwoordelijk voor ons denken en doen ? 

Een maand en half geleden was ik zelf mijzelf kwijt , 

Niet gelukkig op mijn werk, 

Ik werkte KEIhard , kei hard want ik deed mijn job graag , zo graag dat ik 's avonds geen fut meer had voor mijn gezin en ik met 2 krukken moest lopen omdat mijn heup het opgaf , elke dag weer opnieuw .

Waarom deed ik dat ? Voor iemand anders en mezelf vergat ik want ik moest mijn werk tevreden houden! 

 Niet gelukkig in mijn huis , al die verbouwingwerken dat niet opschieten , Zo vaak conflicten met mijn kinderen , niemand luisterde naar mij , niemand begreep wat er scheelde , iedereen zag me als een opgever , ja dat was ik toen ook (dacht ik!) , 

Maar in werkelijkheid wilde ik gewoon niet gehoord worden , zolang ik niet naar mezelf luisterde hoe kan ik dan verwachten dat een ander persoon naar me luisterd?  

ik was niet gelukkig met mijn leven , Ik had alles wat ik wou , eigen huis , een fantastische man en 2 schatten van kinderen , en een hoop huisdieren , en toch was ik n iet gelukkig .ik was te veeleisend voor hen , ik moest streng zijn voor mezelf en mezelf doen inzien dat alleen ik dit kon veranderen , en als ik gelukkiger werd zouden zij dat ook worden! (Niet gemakkelijk, want wij zitten nu eenmaal vol zelfmedelijden) 

 Ik had overal pijn .. ik kon niet meer ,  ik leefde op automatische piloot! ( Ik hoor je denken , nou dat ken ik ! ) 

Ziekenhuisbezoeken leverde niks op , het is de fibro mevrouw en neem deze pillen , zo gezegd zo gedaan

Ik heb toen voor mezelf besloten even thuis te blijven , even mezelf de rust te gunnen , 

en op deze moment kwam er iemand speciaal in mijn leven 

Marieke Bertens van praktijk www.licht-healing.be , 

we zijn beginnen praten , praten , praten , 

ik ben mezelf beginnen terug vinden , 

Ik ben haar cursussen beginnen doen , 

En heel eerlijk deze zijn hard en bitter en zullen nog even duren om volledig te kunnen toepassen , 

maar ik merkte van dag 1 dat er een rust over me kwam , dat het oke was om anders te zijn , 

dat ik niet binnen de lijnen moest kleuren van de opgelegde regels in onze overbezette wereld!

En vooral dat IKZELF verantwoordelijk ben voor de pijn , voor het verdriet en voor mijn geluk ! 

Ik moest leren luisteren naar mezelf  .. Lukt dit me nu altijd .. nee nog steeds niet ik heb 30 jaar geleefd voor andere , 

deze gewoonten leer je niet zomaar af , dit is een langdurig proces dat me nog veel bloed zweet en tranen gaat kosten.

Begin deze week ben ik samen met marieke naar de kathedraal geweest van antwerpen , 

een "krachtpunt" waar al de energielijnen samenkomen  , en ik moet zeggen dat heeft een indruk nagelaten (nogal heftig) 

Een ideale plaats om te leren gronden en je gevoel te volgen .. We stonden daar met 2 vastgenageld op de krachtlijn  .. gemakkelijk 15 min gingen voorbij voor we ons weer konden verplaatsen. Dit klinkt allemaal "raar" maar dit is de kracht die wij als mensen vergeten zijn of niet mogen weten .. Ook JIJ kan deze kracht vinden als je diep in jezelf durft gaan.

Ik heb het gevoel eindelijk mezelf weer terug te vinden , en ook mijn kindjes zijn rustiger geworden , want jou energie straalt over naar de mensen rondom je 

Jij bent de enige die jezelf kan genezen en hulp vragen mag , maar jij moet het nog steeds zelf doen! 

Zeker een aanrader om Marieke eens te bezoeken ! 

Toi toi jij kan dat !

www.licht-healing.be  

De meeste mensen verschuilen zich achter andere personen, achter materialisme,  ..

Kan jij zeggen wie je bent zonder je kinderen ? 

Zonder je partner ? 

Zonder je dure auto , of zonder die laag make up , 

Voor wie of wat verstop je je ? 

Ben je jezelf daarvan bewust of doe je het onbewust ? 

Misschien moet je jezelf eens losmaken van alles waarvan jij dacht dat het jou persoon maakte ..

Probeer eens na te denken wat jou wensen zijn , 

waar jij in gelooft , 

wat jij wil bereiken , 

Alles draait altijd rond jou .

Nu is de moment dat jij ervoor kan zorgen om voor je eigen dromen te gaan kiezen , 

Om je eigen pad te bewandelen , en ga je dit pad op je eentje bewandelen of gaat je partner en of kids mee hun pad volgen , 

Kans is groot dat je elkaar daar terug tegenkomt .. 

Op een heel andere manier , op een liefdevolle manier .

Want wees eens eerlijk , 

hoe vaak spreek je naar de mond van iemand anders ? 

Hoe vaak doe je iets dat je eigelijk niet wilt ? 

Hoe vaak volg je iemand anders terwijl je hart een andere richting aangeeft ? 

Volg altijd je hart en je volgt jezelf ! 

Aanrader om voor jezelf te vinden wat jou leidraad is voor het leven