Ik vraag mij al een hele tijd af hoe het ondertussen met je gesteld is. Ik hoop dat je studie goed verloopt.
Zelf ben ik, laat ons zeggen op weg naar een innerlijke verbondenheid met God, waarbij rust en vrede centraal staan. Het verleden en zeker het culturele gebeuren heb ik achter mij gelaten, daar de circel ook rond was. Ik heb letterlijk mogen ervaren dat mijn leven in de maatschappij compleet is. Uiteraard is er één verhaal dat tegen mijn geweten in blijft doorleven. Toen ik jou vijf jaar geleden heb ontmoet ging het zeer slecht met mij, maar om daar nu niet verder over uit te wijden. God heeft mij toen in verbinding gebracht met heel het gebeuren en op die manier heb ik ook jou ontmoet. Vanaf dan ging het veel beter en ik kreeg nieuwe inzichten. In principe was je dus een soort gids op mijn weg. In die weinige keren dat we contact hadden met elkaar was je aanwezigheid meer dan genoeg, je hoefde zelfs niets te zeggen.
Uiteraard ben ik vreselijk verkeerd geweest in de twee jaren die erop volgden. Dat was puur omdat er geen besef was van waarom dit alles gebeurd was. Het doet pijn om te weten dat je in verband met dit verhaal nog steeds rondloopt met rancune. Dat kan niet gezond zijn B. Toch wil je nog zoveel vertellen en dat kan nu onbevangen. Probeer te leven in vrede en wees vergevingsgezind, dan wordt de wereld ook een mooiere plaats. Je hebt dat in je, dus gebruik het ook.
Ik ben twee jaar geleden begonnen aan een boek met als titel 'In mijn hoofd' Laat ons zeggen een autobiografie over de voorbije dertig jaar uit mijn leven. Dat boek is ditjaar eindelijk klaar geraakt. Ik heb daarin ook over jou geschreven en in een volgende blog wil ik daarover graag enkele teksten citeren.
