Wel, onlangs heb ik een 'botsting' gehad met een meisje. En op de fiets opweg naar huis ben ik daar over beginnen denken. En hier is mijn blik op die quote . Het leven is een spel, maar iedereen heeft een leven wat dus al betekend dat iedereen zijn leven al een apart spel is. Daarnaast, je komt vaak, ik toch, in aanraking met mensen, toch? En dat kan positief en negatief zijn. Positief alsin: vrienden, familie, liefjes, huisdieren. Letterlijk alles heeft zijn eigen spel. Om het misschien wat makkelijker te maken, stel je je dat spel best voor als een bubbel om je heen, en als in aanraking komt met anderen smelten jullie bubbels even samen. En zoals ik al zei, het kan ook negatief zijn, alsin: je word gepest, hebt ruzie of in mijn geval een meisje dat je lastig valt. En je hebt natuurlijk zeer veel manieren om daarmee om te gaan . Maar de hoofdmanieren zijn dus: spelen of het spel verlaten. Het spel verlaten kan simpel zijn zoals gewoon die persoon ontlopen en je levensstijl aanpassen tot zelfdoding. En ja, het spel verlaten is gemakkelijk op het eerste zicht, maar komaan! Wat is er nu leuker dan gewoon met die persoon mee te spelen en hun vernietigen in hun eigen spel! Zullen ze je nog lastig vallen? Nope. En anderen zullen het ook doorhebben, wat je doet, en je zult een voorbeeld worden en misschien maak je zelfs nieuwe vrienden. Dus komaan, het leven is een spel, speel mee of verlaat het. Maar, waarom speel je niet mee met anderen hun spel? Fake it until you make it dus komaan, zet je bluetooth aan en connect .