ik zal je vertellen hoe je veilig moet werken aan je fruitjuice
beste,
het leveren van hoge kwaliteit vruchtensap is een prioriteit voor de Belgische en Europese vruchtensappensector. Vruchtensap moet lekker én zo gezond mogelijk zijn. De sector doet er dan ook alles aan om ervoor te zorgen dat het vruchtensap van de hoogst mogelijke kwaliteit is, zo veilig mogelijk geproduceerd wordt en voorzien is van zoveel mogelijk voedingsstoffen.
Gedurende alle stadia van het productieproces werken Europese vruchtensapproducenten volgens de internationale CODEX-standard en Europese wetgeving om ervoor te zorgen dat alleen vruchtensap van de beste kwaliteit naar de consument gaat.1 De sector werkt daarbij samen met het European Quality Control System (EQCS), een onafhankelijke instantie die de kwaliteit en veiligheid van vruchtensap controleert.
Om de veiligheid te waarborgen van zowel de consument als het vruchtensap, heeft de Europese organisatie van sapproducenten (AIJN) een eigen gedragscode ontwikkeld voor de toeleveringsketen van vruchtensap. Deze is erkend door de Europese Commissie en wordt internationaal toegepast.2 Naast andere kwaliteitsnormen levert de zogenaamde Code of Practice Expert Group referentierichtlijnen voor groente- en vruchtensappen die een bijdrage leveren aan het kwantificeren van het effect van uiteenlopende factoren op sap. Ook evalueert deze de kwaliteit en herkomst.
Vruchtensap wordt zodanig geperst, gepasteuriseerd en verpakt dat zoveel mogelijk voedingsstoffen behouden blijven – het bewijs vind je in het glas! Zo zijn er verschillende tests uitgevoerd met sinaasappelsap, waarbij het sap op diverse temperaturen is gepasteuriseerd. Het resultaat: bij pasteurisatie blijft praktisch alle vitamine C (meer dan 95%) behouden.3
hoe maak je een fruitjuice en hoe doen de winkels het
Beste,
Hoe maak jij zelf een fruitjuice.
Als allereerst heb je fruit nodig je kan die halen in winkels.
vervolgens heb je één patattenmesje nodig, een kom voor je fruit in te doen of om er ook in te kunnen mixen, je hebt ook een mixer nodig, een snijplank om je fruit op te snijden, een zeef heb je ook nodig om brokken uit je fruitjuice te halen, en trechter om je fruitjuice over te gieten naar een fles of glas.
Hoe ga je dan vervolgens te werk. Je begint je fruit te schelen en in stukjes te snijden zodat het makkelijker wordt om te mixen. Daarna smijt je alle stukjes fruit in de pot of blender je doet er vloeistof bij om het makkelijker te mixen. Als het eenmaal klaar doe je het met je trechter in de fles en dan zeef je je fruitjuice voor de brokken eruit te halen. En dan is het klaar om te drinken
Hoe maakt een winkel zijn fruitsap Veel sappen in de winkel zijn geconcentreerd sap. Het sap wordt vacuüm verhit waardoor er water onttrokken wordt. Dit ingedikte sap neemt minder plaats in en kan makkelijk vervoerd worden. Nadien wordt het opnieuw aangelengd met water en verpakt. Het ingedikte sap is ook te koop. Dat is dan het zogenaamde diksap. Als er extra zoetstof aan werd toegevoegd heet het siroop. Door de lagere transportkosten zijn concentraatsappen vaak goedkoper dan pure sappen. Door de nabehandeling gaat echter een deel van de aroma’s verloren. Daarom voegt men bij het afvullen van het concentraat enkele aromacomponenten toe. Belangrijk detail, voor biologische vruchtensappen mogen enkel natuurlijke aroma’s toegevoegd worden.
Ik zal het hebben over de evolutie van de computer.
De geschiedenis van de computer begint met de geschiedenis van het rekenen.
Vanouds hebben mensen hulpmiddelen ontwikkeld voor berekeningen die
niet gemakkelijk uit het hoofd gemaakt konden worden. De eenvoudigste
manier is het noteren van een aantal getallen en te proberen deze
correct op te tellen. Ook werd wel een kerfstok gebruikt, om de schulden van een persoon vast te leggen. Daarna werd het telraam (abacus) uitgevonden. Toen de behoefte aan berekeningen steeds complexer werd, ontwikkelde men tabellen met hulpgegevens (bijvoorbeeld logaritmetabellen als hulp bij het vermenigvuldigen). Ook de rekenliniaal
was een uitvinding om vermenigvuldigen en delen met een beperkte
nauwkeurigheid makkelijk te maken. De rekenliniaal is in de loop van de
jaren zeventig echter verdwenen met de uitvinding van de zakrekenmachine.
In het Verenigd Koninkrijk waren in verband met de koloniale scheepvaart veel centra met menselijke computers ontstaan. Deze maakten tabellen voor navigatiedoeleinden (plaatsbepalingen op zee). Ook in andere gebieden vonden deze tabellen gretig aftrek, zoals de astronomie. Charles Babbage, een wiskundige, was erg geïnteresseerd in de astronomie. Een grote kwelling voor een astronoom
was echter het feit dat in iedere tabel onvermijdelijk fouten zaten.
Babbage vroeg zich af of de tabellen niet machinaal gegenereerd konden
worden. Hiervoor bedacht hij in 1822 de differentiemachine:
een concept voor een machine die tabellen van veeltermen kon
uitschrijven. Babbage begon aan de bouw van de machine, maar het bouwen
ervan viel niet mee. De machine werkte mechanisch en de tandwieltechniek
was nog niet geavanceerd genoeg om tot een goed resultaat te komen.
Verder veranderde Babbage steeds het ontwerp van de machine.
Aldus kwam hij in 1833 met de "analytische machine". Deze machine zou met invoer vanaf ponskaarten
wiskundige bewerkingen kunnen uitvoeren. Deze machine wordt algemeen
gezien als het concept van de computer. Tot dan toe bestond de machine
alleen nog maar op papier en Babbage ging op zoek naar iemand om zijn
ideeën te verwezenlijken. Daarvoor vond hij Ada Augusta
(Lady Lovelace), een enthousiast amateurwiskundige. Ada schreef hele
reeksen instructies voor de analytische machine, ze ontwikkelde onder
andere de subroutine, herkende de waarde van lussen en dacht al na over
de voorwaardelijke sprongroutine; zij was dus eigenlijk de eerste programmeur. Helaas heeft Babbage ook deze machine nooit kunnen voltooien.
Eind 19e eeuw construeerde Herman Hollerith
telmachines die werkten op basis van invoer met ponskaarten. Aan de
telmachines werden sorteermachines verbonden, eenvoudige bewerkingen op
bestanden met grote hoeveelheden gegevens werden zo mogelijk gemaakt.
Pas in 1938 werd de eerste computer gebouwd door Konrad Zuse.
Ook Zuses machine werkte nog mechanisch, maar Zuse had het zichzelf een
stuk eenvoudiger gemaakt door van het binaire stelsel gebruik te maken.
Een jaar later bouwde Zuse de eerste elektromechanische computer.
De eerste computer in de VS, de ENIAC (Electronic Numerical Integrator And Calculator), die enkele klaslokalen in beslag nam, bevatte 18.000 buizen, 70.000 weerstanden, 10.000 condensatoren, en 6000 verschillende schakelaars. Deze computer gebruikte evenveel energie als een zware locomotief. Op 7 augustus1944 wordt op de universiteit van Harvard door IBM-onderzoeker Howard Aiken de eerste programmeerbare rekenmachine, de Harvard Mark I, gepresenteerd.
De eerste computer in Nederland was de ARRA I bij het Mathematisch Centrum. In 1954 kwam de tweede computer in Nederland[2] en de eerste computer in een commerciële/industriële omgeving omgeving: de door de Britse firma Ferranti gebouwde Ferranti Mark 1, voor 1,7 miljoen gulden gekocht door het Shell-laboratorium in Amsterdam[3].
In de periode dat het permanente geheugen (de harde schijf)
nog niet algemeen bestond, was het invoeren van gegevens of programma's
in een computer vrij moeizaam. Dit gebeurde oorspronkelijk met
schakelaartjes en ponsband, nog iets later met ponskaarten, en in een nog later stadium met magneetbanden.
Miniaturisatie
Deze
computer zou erg groot, zwaar en duur worden omdat de onderdelen nog
niet erg klein konden worden gemaakt. Daarom waren de eerste computers
ook alleen in het bezit van overheden en grote bedrijven. De computers
werden al een stuk kleiner toen in 1947 de transistor
werd uitgevonden, maar IBM beweerde dat er wereldwijd niet meer dan een
stuk of 7 computers nodig zouden zijn. Het tijdschrift "Popular
Mechanics" voorspelde wel dat er ooit een computer zou komen die 'maar'
1500 kilo zou wegen.
Met de enorme ontwikkeling van de elektronica en de halfgeleiders, toegepast in transistoren, kon de computer veel kleiner en sneller worden. Later werden de transistors geïntegreerd in een geïntegreerde schakeling (integrated circuit, IC). De complexiteit van de chips werd in de jaren 70 verbeterd zodat het mogelijk werd om een complete processor (CPU) op een chip te integreren. Het werd daardoor veel goedkoper om een computer te bouwen.
Eind jaren zeventig werkte er bij IBM
onder leiding van Don Estridge een groep van 12 technici en ontwerpers
onder de naam Entry Systems Division. Ze hadden de opdracht een echte
personal computer te ontwikkelen. IBM vond de al bestaande machine, de
5100-serie, daar niet geschikt voor. Het team integreerde de
eigenschappen van bestaande ontwerpen op de markt en slaagde erin binnen
een jaar met een eigen ontwerp te komen. Ze deden zo min mogelijk zelf
en kochten de componenten bij andere bedrijven. Dat betekende een open
uitnodiging om op de trein te springen en mee te doen. IBM kocht
bijvoorbeeld van het toen volstrekt onbekende en kleine bedrijfje Microsoft een nog te ontwikkelen besturingssysteem
voor de personal Computer. Microsoft kocht toen eerst zelf QDOS (Quick
and Dirty Operating System) van een ander bedrijfje op en verkocht
rechten op het gebruik aan IBM, dat het op de computers installeerde
onder de naam PC-DOS.
Op 12 augustus 1981 presenteerde IBM hun personal computer; de 5150 IBM Personal Computer op basis van de 8088CPU, een 16-bits-microprocessor (extern 8-bit) van Intel
en een Industry Standard Architecture (ISA) bus. De eenvoudigste
uitvoering bestond destijds uit een toetsenbord en systeemkast, voorzien
van 40K Rom en 16K Ram. Diskdrives had de machine niet; programma's
moesten worden opgeslagen op een cassetterecorder. Met een 5¼-inch, 160K
floppydrive en 64K Ram. Er moest $1565 (destijds 4445 gulden of 80000
BEF) voor worden betaald. De eerste reacties waren overweldigend; tegen
het einde van 1982 werd op werkdagen al een computer per seconde
verkocht.
Door het gewicht van de industriereus IBM werd de pc langzamerhand
ook in het zakenleven serieus genomen en de eerste praktische en nuttige
toepassingen begonnen het licht te zien. Omdat het merendeel van de
componenten op de vrije markt te krijgen was en IBM de specificaties
voor $49 per boek verkocht, kon elke fabrikant een vergelijkbare
computer bouwen. Het Basic Input/Output System, BIOS,
dat de afzonderlijke componenten aanstuurde, hield IBM voor zichzelf.
Om de patenten te omzeilen werd door een tweetal bedrijven een team
gevormd, dat elk in afzondering een BIOS ontwikkelde. Op die manier
konden ze de IBM PC klonen,
zonder de patenten te schenden. En omdat Microsoft bij de
onderhandelingen met IBM bedongen had, dat het zijn besturingssysteem
onder eigen naam MS-DOS
mocht blijven verkopen, was er ook een besturingssysteem voor
beschikbaar. De personal computers van andere merken dan IBM werden om
die reden klonen genoemd. Een andere aanduiding was IBM Compatible. DOS
werd op die manier een de-facto standaard besturingssysteem voor
personal computers. Tegenwoordig wordt MS-DOS bijna niet meer gebruikt,
alleen wordt het nog geëmuleerd in enkele Windows-versies, waaronder Windows Me en 2000.
Na een periode van aanvankelijke wildgroei waarin een groot aantal
onderling onverenigbare soorten computers op de markt werden gebracht,
trad een genadeloze concurrentieslag op waaruit uiteindelijk het door
IBM gepresenteerde model als de grootste overwinnaar tevoorschijn kwam,
niet omdat het het beste computermodel had maar wel omdat het de
grootste markt vormde. De Commodore Amiga, de Atari ST, de TRS-80 en een
groot aantal concurrerende modellen zijn inmiddels al haast vergeten.
De enige fabrikant uit die tijd die zich tot op heden heeft weten
staande te houden is Apple met de Apple Macintosh-architectuur; en dit vooral door zich op enkele niche-markten (desktop publishing) te concentreren.
Met de ontwikkeling van gebruiksvriendelijker systemen met een grafische gebruikersinterface (GUI) ontstond ook de behoefte aan (veel) krachtiger pc's. Met de 32-bits-processoren als de Intel 80386, Intel 80486 en de Motorola 68000 werd een en ander mogelijk. Hiervoor kwamen ook nieuwe besturingssystemen als MS-Windows en Linux op de markt.
De pc werd ook steeds goedkoper en gemakkelijker te gebruiken
waardoor steeds meer bedrijven en huisgezinnen er een kochten. De
ontwikkelingen gaan voort, zakenmensen gebruiken veelal een laptop om met hun computer op stap te gaan. De steeds verdere miniaturisering leidde ertoe dat de kleine Personal Digital Assistant (PDA) met steeds meer mogelijkheden in beeld kwam. Ook veel apparaten zoals wasmachines, videorecorders, digitale camera's en dergelijke bevatten tegenwoordig een computer om allerlei zaken te regelen, deze worden dan meestal een ingebed systeem of - in het Engels - embedded system genoemd.
Onafhankelijk van de ontwikkelingen op pc-gebied ontwikkelden zich ook de mainframe en minicomputers, met als grote spelers respectievelijk IBM, Control Data Corporation, en DEC. De allersnelste researchcomputers bleven een speciale niche vormen, lange tijd aangevoerd door Seymour Cray met zijn supercomputerontwerpen.
Mobiele apparaten
Nadat vanaf 2006 de PDA opkwam, zijn sinds 2010 de smartphone en de tablet doorgebroken. Hierdoor is er een enorme nieuwe markt ontstaan voor mobiele apps, die soms alleen maar zinvol zijn op mobiele apparatuur, zoals geografische positiebepaling en navigatie. Hedendaagse smartphones hebben niet alleen een camera voor stilstaande beelden en films, maar ook een microfoon, waarop commando´s kunnen worden ingesproken, zodat het kleine toetsenbord
minder nodig is. Communicatie is mogelijk via internet, e-mail en SMS.
Bellen is slechts een van de functies van een smartphone geworden.
Bill Gates is de oprichter van Microsoft. Microsoft is een besturingssysteem dat je kan gebruiken op de computer of spelconsoles. Op 22 juli 1975 lanceerde Bill Gates zijn programma Microsoft. En op 22 juni 2008 besloot hij te stoppen met het bedrijf het was dan ook zijn laatste werkdag. Met zijn programma Microsoft is hij de rijkste man ter wereld met zo'n vermogen van 76 miljard!!! Hij spendeert zijn geld vooral in het goede doel zoals malaria onderzoeken. Bill Gates is getrouwd met Melinda French, ze hebben samen 2 kinderen.
Ik heb nog een paar leuke weetjes over Bill gates:
1. Bill Gates verdient 250 Amerikaanse Dollars per seconde, dat is 20 miljoen dollars per dag, en 7.8 biljoen dollar per jaar. 2.
Stel, Bill Gates laat een rekening van 1000 dollar op de grond vallen,
dan moet hij de moeite niet doen om het terug op te rapen, want in de 4
seconden tijd nodig om hem op te rapen, heeft hij alles al terug
verdiend. 3. De Nationale Schulden van de Verenigde
Staten van Amerika bedragen 5.62 biljard dollar. Als Bill Gates deze
schuld zou willen aflossen, zou hij minder dan 10 jaar nodig hebben. 4. Bill Gates kan aan ieder mens 15 dollar doneren, en dan zou hij nog steeds 5 miljoen dollar zakgeld hebben. 5. Michael Jordan is de meest betaalde atleet in de
Verenigde Staten. Hij zou 300 jaar moeten wachten als hij even rijk zou
worden als Bill Gates. 6. Als Bill Gates een land was, zou hij op nummer 37 staan op de wereldlijst van meest rijke landen. 7.
Als je al het geld dat Bill Gates bezit zou veranderen in briefjes van 1
dollar, dan zou de lengte van al die briefjes volstaan om naar de maan
te reizen. Heen en terug. 14 keer. 8. Zijn SAT score was 1590. Het hoogst mogelijk aantal punten is 1600. Een zeer aanzienlijke score dus. 9. Mr. Gates werd geboren als William Henry Gates in oktober 1955, Seattle, Washington. 10.
Hij ontmoette zijn vrouw, Melinda French, in 1987 op een
persconferentie van Microsoft. Melinda was toen werknemer in het
bedrijf. Ze trouwden zeven jaar laten op nieuwjaarsdag.
