|
Bloeden door te schrijven. Schrijven om te stelpen. Mijn hoofd op stelten. t Is genoeg geweest voor even. De sfeer buigt. Het leven is niet meer hetzelfde. Maar dat is het nooit, maar wel altijd geweest. Ik wil het niet meer: het niet willen en boven dat kader kan ik niet meer stijgen. En nu ik erover nadenk: stijgen kan ik eigenlijk niet zonder te stijgen. Altijd terugvallend op diezelfde conclusie: beseffen, begrijpen, voelen. Rationaliteit en emotie binden, en vrijheid en geluk, en we praten weer over concepten en vergeten te voelen, en vergeten slaat op denken, en plots lijken we niet goed bezig. Het leven is zo complex dat de simpelheid waarheid schenkt, en maar logisch ook: het is een cirkel, alles is een cirkel, vergeet dat niet. Ook ik loop terug op mezelf, kom mezelf altijd terug tegen. Niks is veranderd, alleen de woorden. Misschien is de waarheid gewoon één en zijn de woorden gewoon veel. Diversiteit, individualiteit. Joepie, want dat is anders. Weg, weg, en niet hier, maar daar. Verbind me met jou, want anders ben ik er niet. De negatieve vrijheid van de verbondenheid met het leven. Het zal aan de concepten liggen, zeker?
01-12-2007, 00:00
Geschreven door demaanzin 
|
