Op dit moment ben ik volledig de kluts kwijt. Is dat wat ik voel? Voel me verloren, niets heeft nog zin. Moet morgen gaan werken in een bedrijf dat me niet echt apprecieert, of zo ervaar ik het toch. Ik vind dat ik goed werk lever, betrouwbaar ben en flexibel, maar ik was zo ongelooflijk naïef te denken dat het beloond zou worden, integendeel, of zo ervaar ik het toch. Waarom ervaar ik alles eerder als negatief, een eeuwige strijd die ik blijkbaar niet kan winnen. Ik hou me vast aan yoga, mudra's, het zoeken naar spirituele wijsheid, tuinieren en hoop dat hier een oplossing ligt. Waar droom ik van? Wat zou ik het liefst van al doen? Dikwijls denk ik dat televisie kijken iets is dat ik graag doe, tijdens het kijken kan ik inderdaad alle zorgen even van me afzetten, maar nadien zijn ze er nog steeds, nog eens aangedikt met een ongelooflijk schuldgevoel omdat ik weer niet heel veel klusjes heb gedaan op mijn vrije dag. Vluchten, dat is wat ik doe, ik kan dit leven soms niet aan, wil de knop gewoon omdraaien en alles afzetten, alles negeren. "Denile is not only the longest river in Egypt, it's a freaking ocean." Moet ik echt zo leven tot ik sterf, als je dit al een leven kan noemen.... Heb ik genoeg lef om het tij te doen keren? Ben ik sterk genoeg om mezelf onder ogen te komen en te zien wie ik echt ben, wat ik echt kan en waarvoor ik op deze mooie aardbol ben gezet? Wie ben ik?
Ken je dat gevoel van 'Ik wil weten'? Er is nog zoveel tussen hemel en aarde waar ik totaal geen weet van heb. En ik hunker er naar om zoveel mogelijk te leren. Ik zou boeken en alle mogelijke artikelen verslinden om mijn honger naar kennis te stillen. Een geluk dat internet ons linken bezorgt met ongelooflijke zoekmachines, mogelijkheden in overvloed, ik krijg er niet genoeg van. Verlichting, daar ben ik naar op zoek. Rust is waar mijn hart en ziel naar smachten. Vrede in lichaam en geest, daar droom ik van. Zou het niet zalig zijn als de voorspelling van de Maya's echt het einde zou betekenen van de wereld zoals wij hem kennen. De wereld van overvloed en armoede, van overconsumptie en tekorten. Wat als de nieuwe wereld een spirituele wereld zou zijn, waar iedereen tracht naar het zen-gevoel, terug contact zoekt met je eigen wezen en de natuur in zijn puurste vorm. Een wereld waar iedereen aanvaardt dat ze een kind zijn van moeder aarde, met een grotere kracht die over ons waakt en die wel echt het beste met ons voor heeft. Utopia, misschien, hopelijk....
