Na de loodzware wedstrijd vorige week in Kluisbergen heb ik de trainingskilometers vorige week wat teruggeschroefd. Stijfheid en vermoeidheid in de benen waren de aanwezigen deze week. Gelukkig begon het tij te keren na woensdag en besloot ik toch maar om vrijdagavond deel te nemen aan de Sinksenjogging in Harelbeke op het Eiland. Vorig jaar was ik daar echt gene stamp tegen mijn kl... waard. Dit jaar hoopte ik beter te doen alhoewel ik het bij aanvang van de wedstrijd niet echt zag zitten.
Aangekomen in Harelbeke keek ik vol verwondering hoeveel sterke mannen hier aanwezig waren. Met Deschodt, Vanwijnsberghe, Vanlede, heroptredende Caby, Vermeulen Stijn, Dagrain Michel en Steven Hocedez zou het er hier hard aan toe gaan. Eigenlijk was ik wel even uit mijn lood geslagen toen ik die mannen zag, maar niettegenstaande hoopte ik toch op voldoeninggevende prestatie.
Het parcours vandaag was zo vlak als een biljartlaken. Een aangename geruststelling na al die wedstrijden in het heuvelachtige Wallonië. Wel moesten er 4 rondes afgelegd worden waarbij er nog tamelijk veel scherpe bochten moesten genomen worden. Ikzelf heb het liever anders maar was toch wel blij om eens een vlak parcours voor de kiezen te krijgen. Om 19u30 werd het peleton op gang geschoten en meteen werd er serieus gevlamd. Bert Deschodt was niet van plan om op zijn lauweren te rusten en nam meteen na startschot de wedstrijd in handen.
Een ijverige Michel Dagrain volgde enkele meters van Bert Deschodt. Nadien was het aan mijnen toer geflankeerd door Vanwijnsberghe, Caby, Vermeulen, Hocedez en een zekere Moyaert. In voelde me goed in dit groepje en vooral met Filip Vanwijnsberghe als tempomaker wist ik dat ik best wel in een goeie positie zat. Mijn tactiek was dus ook om Filip zolang mogelijk te volgen in deze wedstrijd.
Na doortocht van de eerste ronde waren we reeds enkele mannen kwijtgespeeld waaronder Caby, Dagrain en Steven Hocedez. Toch moesten we blijven tempo maken want ver waren deze mannen niet achter. Ondertussen trachtten Filip en ik jacht te maken op een ontketende Bert Deschodt. Even dachtten we dat we het kloofje op Bert misschien weleens konden dichten maar bij het ingaan van de derde ronde bleek duidelijk dat Bert ijzersterk bezig was en dat onze gedachte slechts een illusie bleek te zijn.
Ondertussen waren we nog met z'n 3 overgebleven waarbij een zekere Moyaert Joris nog steeds bij Filip en mezelf overgebleven was. Nu probeerde ikzelf ook wat kopwerk te verrichtten omdat ik halverwege de 3de ronde in de smiezen kreeg dat Moyaert het moeilijk kreeg. Ook Filip was van dezelfde gedachte en samen konden we bij het ingaan van de laatste ronde een kloof slaan op Moyaert. Met Filip Vanwijnsberghe had ik echt een prachtkompaan bij me. Een prima kerel om samen een wedstrijd te kunnen lopen maar ge moet natuurlijk wel meekunnen want hij is natuurlijk niet den eersten den besten hé.
Filip maande me nog in de laatste kilometer aan dat ik vol voor die tweede plaats moest gaan maar daar bedankte ik vriendelijk voor. Tenslotte had hij veruit het meeste kopwerk verricht en was ik al lang tevreden dat ik het een ganse wedstrijd uitgehouden heb naast zo'n klassebak. Uit respect voor deze man en ook wel als een vorm van bedanking heb ik niet gespurt voor die tweede plaats. Tenslotte was ik toch 1ste in mijn categorie dus plaats 2 of 3 maakte voor mij niet zoveel uit. Winnaar van de dag werd weereens een outstanding Bert Deschodt die 40sec. voor ons finishte.
Achteraf zeer tevreden uiteraard en ook wel de bevestiging dat de form degelijk aanwezig blijkt te zijn. Hopelijk kunnen we dit nog enkele wedstrijden ten berde brengen. Hieronder de top 10 van de Sinksenjogging. Groetjes
Zaterdagmiddag stond er de prestatieloop van 20,2 km te Kluisbergen op het programma. Voor vaderlief en mezelf een must om deel te nemen aangezien mijn roots in Ruien ligt, een deelgemeente van Kluisbergen. Het was dus ook met enige stress dat we samen vertrokken richting Kluisbos want we hoopten beiden toch op een verdienstelijke prestatie. Door deelname aan vorige edities wisten we natuurlijk welk parcours we voorgeschoteld kregen en ik kan jullie verzekeren dat deze loodzwaar is.
Er moesten 2 rondes afgelegd worden van 10 km waarbij die eerste 4 km best te doen zijn. Het huzarenstukje begint rond km 5 met een slopende helling van een 2-tal kilometer. Eerst loop je nog op mooie asfaltwegen maar naarmate de klim vordert hoe slechter het wordt om te lopen. Die mooie asfaltweg gaat over in een off-road wandelpad met serieuze putten en stenen. Eenmaal boven moet je dan nog het ganse traject afleggen door de Kluisbos. Voor mensen die met de wagen dit baantje al afgelegd hebben kan ik je verzekeren dat de veringen van je vehicel serieus op de proef gesteld worden.
Voor de start kon ik niet echt uitmaken wie of wat de concurrentie zou zijn aangezien de 10km en 20km tesamen van start gingen. Ik was wel van zinnens behoudend te starten want om voor een supertijd te gaan is deze wedstrijd echt niet gemaakt. Om 15u werd het startschot gelost en weg waren we. Al van bij de start waren er al zo'n stuk of 10 atleten die voor mij uitliepen en reeds als halve gekken tekeer gingen. 'k Was niet van plan om me daar druk over te maken dus liet ik maar begaan. Niettegenstaande kwam ik na een 2-tal kilometer vrij gemakkelijk aansluiten bij de kopgroep.
Van de kopgroep van 10 was er rond km 4 veruit geen sprake meer. Menigen waren reeds teruggeslagen en bleven we nog met 3 man over. Raar maar waar bleken mijn kompanen ook de 20 km te lopen en zouden dit dus mijn concurrenten zijn. Het hier over een zekere Liviaux maar de andere was voor mij geen onbekende. Mihi Hassan, woonachtig in Harelbeke bleek vandaag ook zijn zinnen gezet te hebben op deze wedstrijd. Het was hij die het tempo bepaalde wat ik eigenlijk wel een lekker tempo vond.
Bij het begin van die loodzware beklimming moest jonge snaak Liviaux reeds de rol lossen zodat ik samen met Hassan de beklimming kon beginnen. Nu was ik van plan om zolang mogelijk bij Hassan te blijven om mij zo te verzekeren van een podiumplaats en een kloof te slaan met andere concurrenten. Tijdens die beklimming had ik het wel moeilijk om hem bij te benen maar ik slaagde in mijn opzet. Na doortocht van de eerste ronde hadden we reeds een serieuze voorsprong op de rest van het peleton.
De kilometers vorderden vlug en op de vlakke stroken had ik niet veel problemen om Hassan zijn tempo te volgen. Maar toen we rond km 15 terug aan diezelfde loodzware beklimming begonnen begon ik het moeilijk te krijgen. Mihi Hassan bleef gezwind doorlopen en moest ik de rol lossen. Die laatste 5 zware kilometers was de verzuring kompleet en was het echt afzien. Niettegenstaande was de voorsprong dusdanig groot geworden dat ik totaal niet meer hoefde te vrezen voor mijn 2de plaats. Na 1u18min04 sec eindigde ik dus als tweede in deze zware helletocht.
Zeer tevreden achteraf aangezien ik bijna 3min. van mijn tijd afpingelde ten opzichte van vorig jaar. Anderzijds zijn de benen totaal verzuurd en zal ik meerdere dagen nodig hebben om daarvan te recupereren. De officiële uitslag heb ik nog niet maar zal ik dees dagen zeker en vast op mijn blogske gooien. Groetjes en tot de volgende.
Aan de vooravond van een lang Hemelvaartweekend stond er een wedstrijd op het programma in Roucourt (deelgemeente Pérluwez) die deel uitmaakte van het Achro-criterium. Niet dat dit een belangrijke wedstrijd is of zo maar aangezien het parcours tamelijk vlak is (behalve laatste kilometer), kon men toch wel spreken over een echt snelheidskoerske. Voor mij een grote test hoe het met de snelheid gesteld was. Na een vermoeiende week in de materniteit doorgebracht te hebben was ik niet meer zeker van mijn stuk.
Wel heb ik het in die week kunnen opbrengen om in de vroege morgen telkens mijn kilometerkes af te malen. Niet altijd met evenveel goesting maar dan was dat maar zo. Aangezien de start om 19u45min was zijn vaderlief en ik een uur eerder aangekomen om toch maar op't gemak ons te kunnen voorbereiden op de wedstrijd. Voor te lopen was het weer wel goed. Aangezien het nu toch vollop lente moet zijn met aangename temperaturen (soms zelfs te warm) voelde deze avond aan als een kille novemberavond.
Alle concurrentie was aanwezig waaronder Clais, Demaret, Vanlede, Lelong, Descamps,... Zelfs Bert Deschodt was present. Hij wou nu ook wel eens de sfeer proeven om een wedstrijd te betwisten bij onze Waalse vrienden. Met al deze mannen kon je er zeker van zijn dat er van bij het begin serieus zou doorgevlamd worden.
Ook ik wou er vandaag volluit voor gaan, kwestie om te weten hoe de zaken ervoor zouden staan. Omstreeks 19u45min werd een meute van 535 deelnemers op gang geschoten. En zoals gezegd werd er meteen doorgevlamd met een Francois Clais en Bert Deschodt op het voortouw. Ikzelf volgde in een achtervolgend groepje van een 7-tal man. De eerste km kwam ik door in 3min07 sec. wat dus behoorlijk snel was. Ik voelde algauw dat de benen goed waren want na de 2de km (6min20sec) kreeg ik een opwelling om naar Clais en Deschodt toe te lopen.
Gelukkig maar dat ik me kon bedwingen want dit kon weleens zelfmoord betekenen. Niettegenstaande voelde ik me wel de betere van ons achtervolgend groepje bestaande uit Lelong, Descamps, Lemmens en Kestelyn. Bij het bordje van 3 km klokte ik af op 9min40sec. maar had niet de indruk dat we toch eigenlijk best wel vlug liepen. Het was vooral ik die steeds het voortouw nam en zelf het tempo bepaalde. Na km 5 (16min40sec) ondervond ik dat mijn kompanen het moeilijk kregen om mijn zog te volgen. Dus besloot ik wijselijk wat te gaan temporiseren en anderen waaronder Descamps wat kopwerk te laten verrichten.
Rond km 7 besloot Descamps zelf eens te demareren. Ik aarzelde geen moment en sprong met hem mee. Even vond ik het zelfs nodig om hem even te jennen door vlak naast hem te gaan lopen en hem eens te bekijken van kop tot teen. Over mijn lijk dat hij vandaag voor mij zou zijn. Bij het ingaan van de laatste kilometer begon het dan stijgende lijn te gaan richting aankomst. Ondertussen waren Descamps en ik nog de enigen die overbleven van ons groepje. Nogmaals plaatste hij een versnelling bergop wat meteen voor mij het signaal was om er komaf mee te maken.
Ik parreerde zijn versnelling en stook onmiddellijk nog een tandje bij waarbij hij onmiddellijk en lichtjes gefrustreerd loste. Zeer tevreden eindigde ik als 3de na het duo Clais-Deschodt. Winnaar van dit duo werd Francois Clais, kort gevolgd door een toch wel zeer sterke Bert Deschodt, waarvoor hulde.
Achteraf zeer tevreden met mijn prestatie en meteen ook het bewijs dat mijn topform niet zo ver af meer is. Met die voorbije drukke week had ik het toch wel anders verwacht. Gellukkig is het tegendeel bewezen en zie ik komende wedstrijden vol vertrouwen tegemoet.
Zoals velen onder jullie weten reeds (via facebook) dat ik sinds zondagmorgen vader geworden ben van een tweede dochtertje genaamd Camille (Kamiejje uitgesproken ). Dit is ook de reden waarom mijn verslagje van vorige zaterdag uiterst beknopt zal zijn wegens weinig tijd. Wel kan ik zeggen dat het parcours lastig was en dat ik vrij tevreden over mijn wedstrijd kon zijn met een tweede plaats.
Aangezien het verslag deze week op geen kloten trekt kunnen onderstaande foto's alsook de uitslag iets goed maken. Groetjes.
Format PDF
). Dit is ook de reden waarom mijn verslagje van vorige zaterdag uiterst beknopt zal zijn wegens weinig tijd. Wel kan ik zeggen dat het parcours lastig was en dat ik vrij tevreden over mijn wedstrijd kon zijn met een tweede plaats.
