Na een inactiviteit van anderhalve maand op mijn blogske bleek het de hoogste tijd om hier terug iets neer te poten. Daar het hier zolang stil was heeft alleen te maken dat ik na de kerstcorrida in Deerlijk halverwege december, een verdiende rustpauze heb ingelast wat het lopen betreft. Een kleine 3 weken heb ik helemaal niets gelopen om in de 2de week van januari stilaan terug mijn loopschoeisel aan te trekken. Na vele duurlopen en mijn eerste deftige intervaltraining vorige woensdag was de tijd gekomen om de huidige conditie eens te testen.
Zaterdagmiddag werd het Achro-criterium terug op gang geschoten met de traditionele eerste wedstrijd in het landelijke Velaines. Ginds aangekomen bleek dat er vandaag weer een heel pak deelnemers aanwezig zouden zijn. Reeds één uur voor de start was het er al een drukke bedoening. Was vandaag wel enigszins wat nerveus omdat ik niet goed kon inschatten hoe de huidige conditie zou zijn. Samen met Joost Dewaele, Steven Hocedez, Carlo Verleyen en Claude Putman toch een 5-tal kilometer opgewarmd. Tijdens die opwarming waren er even lichte twijfels omdat ik ondervond dat de beentjes niet echt soepel draaiden. Dat kon natuurlijk nog altijd veranderen tijdens de wedstrijd.
Bleek dat er vandaag ook best wat concurrentie aanwezig was. Bij mezelf hoopte ik op een top 10 plaats. Daar zou ik bij voorbaat voor getekend hebben. Even voor 15u begaf ik me naar de startlijn. De massa was inderdaad indrukwekkend te noemen. Met welgeteld 712 deelnemers stonden we aan de start. De bedoeling was niet te snel van start te gaan maar toch proberen comfortabel voorin te zitten. Omstreeks 15u werd het peleton op gang geschoten. Al meteen schoten een Clais Francois en Yves D'Harveng als een pijl uit een boog weg. Met die mannen moest ik echt niet meegaan wegens een klasse zoniet 2 klassen te sterk.
Het achtervolgend groepje werd wel ingeleid door mezelf. Heel wat mooi volk met Boesmans, Lelong, Van Malleghem, Gruloos (winnaar Velaines 2010), Hocedez en Dewaele als voornaamste namen. De eerste km werd afgemaald in 3min07sec. wat behoorlijk snel was. Dit had deels te maken natuurlijk dat het lichtjes bergaf was. Van bergaf was vanaf km 2 geen sprake meer. Daar was het reeds klimmen geblazen. Bij passage van km 2 was er nog een ruime groep maar door impuls van een versnellende Van Malleghem begon de boel uiteen te vallen.
Ik voelde me vrij goed en besloot de kadans van Van Malleghem Henry te volgen. Ook Shany Boesmans pikte zijn wagonnetje aan en algauw ontstond een kloof tussen ons en de ruime achtervolgende groep. We waren weg met z'n drieën. Het tempo lag behoorlijk hoog zodat we tijdens een pittige klim rond km 4 terug kwamen aansluiten bij Yves D'Harveng, die losgelopen werd door een ontketende Francois Clais. Halfweg koers besloot D'Harveng er eens een snok aan te geven waardoor Boesmans en Van Malleghem onmiddellijk moesten passen. Voor mij een uitgelezen kans om zolang mogelijk bij D'Harveng te blijven.
Ik slaagde in mijn opzet want rond km 7 ondervond ik dat hij de gaskraan noodgedwongen wat moest terugschroeven. Ikzelf kon nu ook wat recupereren van de geleverde inspanning. Rond km 8 en tijdens een strook vals plat besloot ikzelf eens mijn kans te wagen door zelf eens het gaspedaal in te duwen. Wat ik totaal niet verwachtte was dat D'Harveng plotseling een kloofje moest laten. Door de aanmoedigingen van Johan Santens (waarvoor dank) kon ik zelfs een kloof slaan van een 30-tal meter. Met nog anderhalve kilometer te gaan geloofde ik best op een prachtige 2de plaats.
Jammergenoeg stond er dat laatste stuk wat tegenwind waardoor ik in moeilijkheden geraakte. Viel wel niet volledig stil maar toch genoeg dat D'Harveng bij het ingaan van de laatste kilometer weer kwam aansluiten. Moest onmiddellijk lossen wanneer hij een versnelling plaatste. Niettegenstaande kwam ik zeer tevreden als derde over de streep met een tijd van 35min22sec. Hetgeen ik vandaag reeds presteerde achtte ik echt nog niet voor mogelijk. De voorbije tijd spendeerde ik vooral aan rustige duurlopen. Alleen vorige woensdag was er mijn eerste serieuze intervaltraining van het jaar. In tegenstelling tot vorig jaar kan ik nu wel van een goeie seizoensstart spreken. Laten we hopen.
Eindelijk stond voor mij de allerlaatste wedstrijd anno 2010 op het programma met de traditionele kerstcorrida van Deerlijk. Vorig jaar werd deze wedstrijd afgelast wegens zware sneeuwval. Alsof de duivel ermee gemoeid was bleek het ook dit jaar een huzarenstukje om deze wedstrijd door te laten gaan. Door de vroege intrede van koning winter en de reeds gevallen sneeuw waren er toch wel twijfels of deze wedstrijd ook dit jaar zou afgelast worden.
Het was dus ook bang afwachten zondagvoormiddag om te zien of we wel, dan niet van start zouden gaan. Uiteindelijk zette de organisatie het licht op groen om de wedstrijd zondagnamiddag (zoals gepland) te laten doorgaan. Ze hadden immers man en macht vergaard om het parcours enigszins ijs en sneeuwvrij te houden. Zo blij als een kind vertrok ik zondagmiddag richting Deerlijk.
Ik zou vandaag nog eens alles uit de kast halen en mijn seizoen afsluiten met een mooie prestatie. Ik hoopte om een mooie tijd te lopen maar aangezien het weer begon te sneeuwen liet ik die ambitie maar varen. Aanvankelijk sneeuwde het lichtjes maar naarmate we de start naderden begon het steeds harder te sneeuwen. Toen we met zo'n goeie 600 deelnemers voor de 15km aan de start stonden viel de sneeuw echt met bakken uit de lucht. Het grote nadeel hiervan was dat het parcours terug glibberig werd.
Om 15u15min gingen we van start en ik was van plan behouden te starten. De eerste kilometer liep ik misschien rond 20ste positie maar ging nadien stilletjesaan opschuiven. Halverwege de eerste ronde bevond ik me in een groepje met Glenn Vermander, Lode Guillemyn en Steven Broucke als voornaamste tegenstanders. Ik voelde me tamelijk goed en nam zonder veel aarzelen de koppositie. Blijkbaar was het tempo te vlug voor sommigen want bij passage van de 1ste ronde liep ik slechts nog met Glenn Vermander aan mijn zijde.
Glenn was mijn ideale metgezel aangezien we momenteel elkaar waard zijn. Bij het begin van de 2de ronde liepen we in een respectievelijk 8st en 9de positie. Ondertussen was het echt uitkijken om niet te vallen vooral dan in de bochten. Halverwege de 2de ronde zagen we Bert Deschodt alleen voor ons uitlopen. Bert, in iets mindere doen, was het ideale mikpunt om ons tempo hoog te houden. We naderden stelselmatig en konden aansluiting vinden op het einde van de 2de ronde.
Bij het ingaan van die laatste ronde wist ik dat ik 2 snelle finishers bij me had. Ik moest iets proberen maar liet hen ondertussen wat kopwerk verrichten. Twee km voor de meet wou ik een versnelling plaatsen, maar blijkbaar had ook Glenn hetzelfde in gedachten. Hij plaatste een versnelling vanuit de koppossitie. Bert, die toen 2de liep in ons groepje kreeg het moeilijk en moest een kloofje laten. Ik schraapte mijn verkleumde beentjes bij mekaar, en kon me vastbijten aan de enkels van Glenn. Hijzelf bleef op zijn zelfde elan doorgaan en toen kreeg ik het ook moeilijk.
Toch moest ik zolang mogelijk trachtten mee te gaan om toch maar mijn voorsprong op Bert Deschodt te behouden. Ik slaagde in mijn opzet maar moest Glenn toch laten gaan in de laatste honderden meter. Moe gestreden kwam ik als 8ste over de meet in een toch wel memorabele wedstrijd. Met een tijd van 53min40sec kon ik zeker niet tevreden zijn maar de omstandigheden in acht genomen kon het me eigenlijk niet echt schelen.
Na aankomst onmiddellijk richting warme douche getrokken want mijn verkleumde lijfje had toch wel dringend behoefte aan enige warmte. Voor mij zit het loopjaar 2010 erop en is het nu rusten geblazen. Binnen een 2-tal weekjes hoop ik dan stilletjes terug te starten. See you en tot de volgende.
Het spijt me ten zeerste dat ik de laatste weken mijn blogje ruimschoots links heb laten liggen maar daar is eigenlijk een goed excuus voor. Na mijn wedstrijd in Ath waar ik definitief beslag kon leggen op mijn 2de plaats in het eindklassement van het Achro-criterium was mijn doel eigenlijk bereikt. Dit was ook één van de redenen dat het de week nadien in Herseaux voor geen meter liep. Gebrek aan motivatie was één van de hoofdredenen dat ik daar slechts een 9de plaats behaalde.
Het weekeinde erna, was er dan de prijsuitreiking van de Achro en werd er dat weekeinde dus ook geen wedstrijd gelopen. Vanaf dan stond alles in het teken voor de kerstcorrida in Deerlijk. Vorig weekeinde ben ik dus bewust richting Langemark getrokken omdat ik toch nog eens een goeie wedstrijd wou lopen alvorens de kerstcorrida in Deerlijk aan te vatten.
De kerstcorrida in Langemark was een wedstrijd van hoog niveau. Liep een prima wedstrijd (10,8km in 35min38sec.) maar door de zware bezetting kon ik "slechts" beslag leggen op een 13de plaats. Bij dit moment van schrijven staan we aan de vooravond van mijn laatste wedstrijd anno 2010. Door zware sneeuwval, vorig jaar, werd de kerstcorrida in Deerlijk terecht afgelast. Momenteel ziet het er voor dit jaar ook niet echt gunstig uit. Men verwacht nog een pak sneeuw en hopelijk moet men dit jaar ook niet noodgedwongen aflasten.
Hopelijk gaat alles door zoals gepland en hoop ik nog 1x dit jaar een goeie prestatie op de mat te leggen. Een uitgebreid verslag betreffende de corrida in Deerlijk mag je zeker verwachten. Vanaf nu hoop ik echt terug de draad op mijn blogske terug te pakken.
Hieronder nog enkele actiefoto's van mezelf in Langemark. See you.
Zaterdagmiddag stond er nog een belangrijke wedstrijd van het Achro-criterium op het programma in Meslin. Dit dorpje bevindt zich even over Ath alwaar een 13,150km lange wedstrijd op het programma stond. Daar het een nieuwe wedstrijd was, was het voor iedereen wat gissen hoe zwaar de omloop zou worden. Bij het bekijken van het reliëfprofiel op de Achro-site bleek toch dat het tamelijk heuvelachtig was.
Bijkomende nieuwigheid vandaag was dat de wedstrijd om 14u30min van start ging in plaats van de gebruikelijke 15u. Tijdig vertrekken was de boodschap. Gelukkig bereikten we zonder problemen onze bestemming. Nog maar net aangekomen bleek algauw dat Delombaerde en Vanlede het gespreksonderwerp van de dag zou worden. Iedereen was bezig dat vandaag ging beslist worden wie uiteindelijk die 2de plaats in het algemene klassement zou innemen.
Momenteel stond ik op die 2de stek, maar had slechts 5 puntjes voorsprong op derde geklasseerde Ludovic Vanlede. Vandaag was dus een uitgelezen kans om die 2de plaats veilig te stellen. Er was best wel pittige concurrentie aanwezig vandaag met daarbij 2 uitgesproken kleppers onder de naam Thomas Loquet en Istace José.
Ik was me ervan bewust dat ik momenteel in een uitstekende form verkeer en dus durft een mens iets meer nietwaar. Ik wou persé er van het beginaf invliegen ondanks de 13km lange wedstrijd. Zelfs met de zwaarte van de omloop hield ik eigenlijk geen rekening. Had eigenlijk voor de start echt goesting om al mijn concurrenten van het voorbije Achro-seizoen lik op stuk te geven.
Van zodra het startschot afging vlamden Loquet en Istace er vandoor. Ikzelf volgde met Vanlede, Vanmalleghem, Lelong en nog enkele anderen in mijn zog. Passage 1ste km klokte ik af in 3min10sec. Ik voelde me goed en besloot op dit zelfde elan door te gaan. Na anderhalve km had ik al een voorsprong op Vanlede en co. Enkel Henry Vanmalleghem pikte nog even aan. Na een 2-tal km zag ik dat Istace José een 20-tal meter voor me uitliep en besloot mijn kans te wagen. Ik plaatste een versnelling waardoor ik rond km3 in Istace zijn zog zat. Thomas Loquet liep een 30-tal meter voor ons uit. Nu was het mijn bedoeling om het zolang mogelijk uit te zingen bij José maar met de beklimmingen die ons nog te wachten stonden zou dit geen makkie worden.
Na een klimmetje rond km4 was het al meteen alle hens aan dek, maar kon mijn kompaan Istace toch nog bijhouden. Toen het nadien weer vlak was kon ik "relatief" terug eventjes op adem komen. Toen ik even achterom keek bleek dat ik al een enorme kloof geslagen had op mijn achtervolgers. Blijkbaar toch een verschroeiende start want na 5km klokte ik af in 15min58sec. wat eigenlijk voor mijn normen veel te snel was. Rond km 6 werd het toen echt klimmen geblazen en dat was het teken voor Istace om eens verschroeiend uit te halen. Hij wou persé de kloof dichten op Thomas Loquet tijdens deze beklimming en gaf dus het volle pond. Voor mij was dit echt te hoog gegrepen en moest onherroeppelijk passen. Istace zelf slaagde in zijn opzet en kon rond km 7 terug aansluiting vinden bij Thomas Loquet.
Ik daarentegen was nu vooral op mijzelf aangewezen en dat lukte eigenlijk vrij aardig. Consternatie allom toen rond km 7 iemand vannuit de achtergrond terugkwam. Het bleek ene Bencze Miklos te zijn. Had in Flobecq ook deelgenomen en passeerde me toen halfweg koers als een pijl uit een boog. Toen hij bij mij kwam legde hij meteen zijn tempo op maar deze keer kon ik hem wel van antwoord dienen. Ik plaatste me in zijn zog en probeerde vast te klampen. Dit leek aardig te lukken. Bij passage rond km 9 passeerde ik precies in 30min00sec. wat dus best wel goed was, zeker voor zo'n parcours. Alles ging tamelijk goed tot we rond km 11 nog een laatste klimmetje moesten doen.
Daar probeerde Miklos de forcing te voeren en slaagde in zijn opzet. Ik ondervond nu toch wel dat ik lichtjes barsten aan het vertonen was. Blijkbaar moet mijn "te" snelle start gevolgen gehad hebben. De laatste 2km was het dan ook moeilijk voor me om mijzelf een strak tempo op te leggen omdat achter mij totaal niemand te zien was. Uiteindelijk haalde ik als 4de de eindmeet in een tijd van 44min23sec. Zeer tevreden uiteraard want dit betekende dat ik finaal beslag kan leggen op die 2de plaats in het eindklassement aangezien Ludo 12de werd.
Eigenlijk spijtig dat er nog maar 1 wedstrijd is want ik kan er nu geen doekjes meer omwinden dat de form uitstekend te noemen is. Hopelijk geeft het er ook mee te maken dat ik momenteel al een goeie 4 maanden rookvrij ben. Want dat was toch de hoofdreden om te stoppen met roken. En ook omdat mijn oudste dochter het gevraagd heeft. Volgende week hoop ik nog eens te kunnen knallen in Herseaux om zo het Achro-criterium 2010 in schoonheid af te sluiten. Groetjes Delombaerde
Ondanks de hevige regenval van de afgelopen dagen en wateroverlast baande ik me toch zondagmorgen een weg richting Rumes. Tijdens die rit konden we menige ondergelopen weilanden aanschouwen maar konden wel zonder problemen onze bestemming bereiken. Blijkbaar was ik toch niet de enige, want zomaar liefst 650 deelnemers (bleek later) vonden hun weg naar dit nederige dorpje.
Met de huidige form achtte ik zeker een podiumplaats mogelijk maar makkelijk ging dit zeker niet worden. Met Domina in form en een Joost Dewaele in groeiende conditie had ik eigenlijk al serieus wat tegenstand. Andere concurrenten waren Boesmans, Van Malleghem, Lelong, Descamps,... Niettegenstaande wou ik mijn prestatie van de week ervoor in Avelgem, vandaag bevestigd zien.
Even voor 10 stond ik vol motivatie aan de startlijn om er eens een ferme pattat op te geven. Meteen na het startsignaal was het meteen vlammen geblazen. Ik wou van deze keer onmiddellijk met de eerste mee zijn, dus schoof ik onmiddellijk mee voorin. Bij passage van de eerste km klokte ik af in 3min9sec. Na 2km was dit 6min20sec., wat dus best wel een behoorlijk snelle start was. Hierdoor was een kopgroep ontstaan van een 6-tal man waarbij Dewaele, Domina, Boesmans, Vanmalleghem, Verdiere Sylvain, en mezelf deel van uitmaakten.
Deze kopgroep bleef aanvankelijk hetzelfde maar door enkele speldeprikken van Domina en Joost Dewaele was het groepje rond km4 gereduceerd tot een kwartet. Het waren Boesmans en Vanmalleghem die de rol moesten lossen. Rond km 5 was het alle hens aan dek toen Domina een verschroeiende versnelling plaatste. Meneer Dewaele bleef zitten, en in een opwelling trachtte ik Domina te volgen. Dut lukte even maar ondervond algauw dat ik de wet van de sterkste moest ondergaan. Noodgedwongen moest ik de rol lossen waardoor de vogel gaan vliegen was.
Rond 6km klokte ik af in 19min47sec. wat nog steeds behoorlijk snel was. Aangezien ik moest lossen van Domina kwam Joost terug aansluiten. Zo konden we samen wat tempo maken om eventueel de kloof op de leider te verminderen. We moesten zowieso gas blijven geven omdat Verdiere Sylvain niet zo ver achter ons zat, en we toch graag een podiumplaats hadden behaald. Bij het ingaan van de laatste km was het tussen Joost en mij, wie beslag kon leggen op de 2de plaats. Ikzelf plaatste een versnelling waardoor ik meneer Dewaele het nakijken gaf.
Ik kwam dus als 2de over de meet in een tijd van 30min46sec. Verdiend winnaar werd Domina Antonino. Gelukkig haalde stadsgenoot Joost Dewaele beslag op de 3de plaats. Achteraf was ik uitermate tevreden over mijn wedstrijd en kon ik bevestigen dat ik momenteel over een uitstekende form beschik. Door mijn goeie prestatie kon ik serieus nog wat punten sprokkelen voor het eindklassement. Door dit oeuvre spring ik nu over Ludovic Vanlede naar de 2de plaats in het eindklassement. Met nog 2 wedstrijden te gaan ben ik wel gebrand om die 2de plaats te behouden. Komende zaterdag kan misschien al soelaas brengen. We zullen wel zien. Voor de uitslag klik eens op het linkje. Zo kom je eens op de site van het Achro-criterium terecht.
Met de feesteloop in Avelgem stond zaterdagavond nog eens een wedstrijdje in eigen streek op het programma. Vorig jaar moest ik jammergenoeg afhaken wegens blessure maar dit jaar was ik present en bij voorbaat gemotiveerd om een goeie prestatie neer te zetten. Het parcours was voor mij ideaal. Een vlak parcours waarbij vier rondes moesten afgelegd worden waarbij de helft van het parcours feëriek verlicht was met honderden brandende fakkels. Qua sfeer was dit echt genieten!
Op een goed georganiseerde wedstrijd komt natuurlijk altijd schoon volk af. Zaterdag was dit niet anders. Mannen zoals Caby, Demeulemeester, Hocedez, Timperman, Dujardin en niet te vergeten meneer Dewaele waren allen present. Het zou dus bikkelen worden om een plaatsje in de top 5 te bemachtigen. Met mijn huidige form achtte ik dit tot de mogelijkheden. Jammergenoeg kon ik dit tijdens een wedstrijd nog niet echt bevestigen. Vandaag was dus een uitgelezen kans om te tonen dat Delombaerde nooit mag onderschat worden.
Om 20u werd het startschot gegeven en met zen allen vlamden we richting Schelde. Algauw nam Dimitri Caby het voortouw gevolgd door Joost Dewaele in zijn zog. Ikzelf volgde met Hocedez, Demeulemeester, Dujardyn en Carlos Timperman. Na een halve km had ik reeds door dat ik een goeie dag ging hebben en besloot reeds te gaan versnellen. Hierdoor liep ik nu alleen met triatleet Stijn Demeulemeester. We trachtten samen het kloofje op Joost Dewaele te dichten. Ik ondervond dat mijn kompaan tamelijk wat moeite had om het kloofje te dichten. Ikzelf had geen zin meer om te wachten en besloot zelf de kloof op Joost te dichten.
Ik slaagde in mijn opdracht want halverwege de eerste ronde kon ik de aansluiting bij meneer Dewaele vinden. Op dit moment wist ik dat ik ging meestrijden voor een 2de plaats want aan een ontketende Dimitri Caby was helaas niets te doen. Bij aanvang van de 2de ronde liepen Joost en ik lekker tesamen en konden onszelf een strak tempo opleggen. Toch was Stijn Demeulemeester slechts een 10-tal meter achter ons dus moest er wel doorgelopen worden. Desondanks kwam deze triatleet toch aansluiten aan het begin van de derde ronde.
En toen was het alle hens aan dek. Stijn, die juist was komen aansluiten nam meteen de koppositie over en plaatste een versnelling. Ik dacht echt dat hij blufte op dat moment en dus ging ik met hem mee. Door deze versnelling kwam mijn vriendje Joost Dewaele echter in problemen en moest hij noodgedwongen een klein kloofje laten. Nadat Stijn het tempo wat had laten vieren kon Joost terug de aansluiting vinden maar lang zou dit niet meer duren.
Bij het ingaan van de laatste ronde en eveneens een zoveelste versnelling van Stijn, moest Joost terug een kloofje laten. Ikzelf volgde Stijn in zijn zog en ik wist dat hij dit geen ganse ronde ging uithouden. Een halve ronde voor aankomst ondervond ik dat mijn kompaan zijn laatste versnelling er teveel aan was... en tons was het mijnen toer, zoals ze zeggen. Door zelf nu even het gaspedaal in te duwen had ik onmiddellijk een kleine voorsprong opgebouwd. Zonder al teveel problemen kon ik dit uithouden tot aan de aankomst en werd ik dus zeer tevreden 2de na Dimitri Caby die oververdiend winnaar werd.
Achteraf was ik natuurlijk superblij met hetgene ik vandaag gepresteerd had. De week ervoor in Gaurain was ik wat ontgoocheld maar dit maakt alles goed natuurlijk. Hopelijk kan ik nu echt wat gaan profiteren van een uitstekend formpeil want 't begon tijd te worden. Avelgem was toch éne van mijn beste wedstrijden die ik in 2010 gelopen heb. Hopelijk komen er nog enkele dit jaar.
't Zou beginnen tijd worden dat Delombaerde hier nog wat deftigs neerpoot, hoor ik jullie denken. Mijn welgemeende excuses voor het lange wachten want mijn voorbije wedstrijd is van zondagvoormiddag geleden. Place to be was Gaurain, een dorpje aan de rand van big city Doornik oftewel Tournai genaamd voor onze Waalse vrienden.
Ik was best wel met enige ambitie richting Gaurain getrokken want het moet gezegd, met de conditie zit het best snor. De voorbije week ging alles gesmeerd op training en de benen voelden goed aan. Na mijn goeie wedstrijd in Flobecq wou ik in Gaurain vooral bevestigen. Met mannen als Joost Dewaele, Antonina Domina, Van Malleghem Henry en Pierre Denays aan de start had ik serieus wat tegenstand en misschien wel ideale metgezellen om een snelle wedstrijd te lopen.
Om 10u werd gestart op de plaatselijke atletiekpiste van Gaurain. Vanaf het startschot was het Joost Dewaele die het voortouw nam. Ikzelf zat achter Domina, eigenlijk wat ingesloten. Ik ondervond dat hij eigenlijk niet zo snel liep in't begin. Ondertussen zag ik met lede ogen toe hoe Joost al een kloofje kon slaan van enkele meter. Dat kan ik niet laten gebeuren en plaatste een versnelling. Aan km 1 klokte ik af in 3min13sec. en kon ik aansluiting vinden bij Joost Dewaele.
Eventjes liepen we nu samen aan de kop van de wedstrijd. Dit duurde echter niet lang want algauw kwamen ook Domina, Denays en Henry Vanmalleghem aansluiten. Joost bleef het tempo bepalen maar rond km 3 en een hellend stuk begon Vanmalleghem er serieus aan door te trekken. Hierdoor begon ik in de problemen te geraken maar toch trachtte ik de voeling met de kopgroep niet te verliezen. Ik probeerde krampachtig vast te klampen maar uiteindelijk brak mijn veertje.
Rond km 5 liep ik dus alleen in 5de stelling. Ik had een behoorlijke voorsprong op mijn achtervolgers maar moest toch met lede ogen zien dat Carlos Timperman steeds dichter kwam. Ondertussen was ik toch enigszins bekomen van mijn dipje en poogde met de moed der wanhoop Carlos achter mij te houden. Helaas voor mij dan toch, kon sympathieke Carlos terug aansluiten. Gelukkig was ik ondertussen al voldoende gerecupereerd en kon in de laatste kilometer stelselmatig versnellen.
Hierdoor kwam Carlos terug in de problemen en even voor het indraaien op de atletiekpiste moest hij terug een kloofje laten. Zo kon ik mijn 5de plaats veiligstellen en liep de 9,5 km in 32min.54sec. Winnaar van de dag werd Pierre Denays en Joost Dewaele verdienstelijk derde. Ikzelf was toch enigszins wat ontgoocheld wat mijn prestatie betrof. Vorig jaar liep ik toch een volle minuut sneller en hoopte dat ik dat vandaag ook gekund had. Helaas had ik toch een ietwat mindere dag dan de week voordien.
Het komende weekend loop ik zaterdagavond de 10 km in Avelgem en de zondagvoormiddag de 12 km in Kain met daarin de beklimming van de Mont St.-Haubert. 't Is wel da zot zijn geen zeer doe! Ik beloof jullie wel dak van deze keer iets vlugger mijn verslagen op mijnen blog ga zetten. Tot schrijfs! Groetjes Delombaerde
Vorige zaterdag werd het laatste deel van het Achro-criterium ingezet met de 11,1 km van Flobecq. Met de beklimming van de Pottelberg best een zwaar wedstrijdje. Mijn vorige deelnames aan deze wedstrijd waren telkens slecht te noemen waardoor ik toch wel kan stellen dat deze wedstrijd enigszins mijn "zwarte beest" genoemd kan worden.
Toch was ik ervan overtuigd dat het mij toch eens moest lukken om hier goed voor de dag te komen. Ik was best tevreden met mijn huidige vormpeil dus dit stelde me toch al enigszins gerust. Wat wel dik tegenviel was het weer. Een pittig windje gecombineerd met striemende regen en een 6-tal graden zorgde voor dat eerste "winterse"-gevoel van het najaar. Ik kan jullie verzekeren dat dit even wennen was. Nu zou je denken dat met zo'n hondeweer het aantal deelnemers sterk zou terugvallen..., maar niets was minder waar. Zo maar liefst 535 gegadigden waren aanwezig aan de start. In Vlaanderen is zoiets gewoonweg ondenkbaar!
Tussen die gegadigden zat er heel wat mooi volk tussen waardoor men gerust kon spreken van een sterk deelnemersveld. Belangrijkste namen waren Joost Dewaele, Vanlede, Domina, Istace, Boesmans Lelong en nog enkele die ik minder goed kende. Om 15u werd het startschot gegeven. Eerst moest een klein lusje gemaakt worden om vervolgens richting Pottelberg te vlammen.
Het was Istace José die het voortouw nam en een 10-tal meter voor ons uitliep. Ikzelf volgde in een achtervolgend groepje met Dewaele, Domina, Dupont, Boesmans, Vanmalleghem en Lelong. Ik voelde me best wel in mijn nopjes en liet me meedrijven in de voorste gelederen van het achtervolgend groepje. Door de felle tegenwind geraakte Istace José geen meter verder van ons weg waardoor we rond km 3 (9min50sec.) jacht maakten op hem om weer de aansluiting te vinden. Samen met Valerian en Vanmalleghem slaagden we in onze opzet waardoor we na een goeie 3 km aan kop van de wedstrijd liepen samen met Istace José.
Door deze actie was het achtervolgende groepje in stukken gescheurd en liep ik nu aan de leiding met Istace, Van Malleghem en Valerian als metgezellen. Maar nu kwam voor mij het moeilijkste stuk van de dag. Op eigen tempo begon ik aan mijn 2km lang durende klim van de Pottelberg. Ik besloot naar niemand te kijken en mijn eigen tempo te lopen op deze "rot"klim. Hierbij moest ik dus ook noodgedwongen lossen van berggeit Istace José en jonge snaak Valerian Dupont.
Halverwege de klim had ik het tamelijk lastig maar van plooien was geen sprake. Ook niet toen Antonino Domina en vervolgens Joost Dewaele bij mij kwamen aansluiten en mij vervolgens achter lieten. Nu kwam het er bij mij op aan om de kloof op Joost niet te groot te laten worden. Bovenaan de top moest ik een 20-tal meter goed maken op Joost Dewaele en Vanmalleghem Henry. Ik slaagde in mijn opzet en rond km 6 of 7 kon ik terug de aansluiting maken op mijn dorpsgenoot.
Voor dat we aan de afdaling begonnen passeerde ons nog een zekere Miklos Bencze. Duidelijk een maatje te groot voor mij want hij passeerde me eigenlijk alsof het niets was. Niettegenstaande liep ik nog steeds 5de en met een pittige afdaling zag ik mijn kansen stijgen om Joost Dewaele nog eens te kloppen. Ik daalde als een gek maar toch kon ik Joost er niet af schudden. Na de afdaling en tijdens een vlakke strook ondervond ik wel dat Joost "aan het rekkertje" hing. Ik bleef gewoon mijn tempo lopen en zag na een goeie 8 km dat ik een kloof geslagen had van een 20-tal meter.
Ik voelde me goed en kon mijn tempo vrij gemakkelijk aanhouden. Opdracht volbracht, dacht ik bij mezelf, tot ik een karrewegeltje inging. Deze anderhalve kilometer durende strook lag er vies en glibberig bij waardoor mijn tempo stokte. Niet dat het aan de vermoeidheid lag maar zo'n glibberign oneffen ondergrondje ligt me gewoonweg niet. Hierdoor besefte ik dat Joost me weer in het vizier zou krijgen en de kloof op mij zou dichten. Mijn veronderstelling klopte als een bus want op het einde van het karrewegeltje en rond km 10 kwam meneer Dewaele weer bij me aansluiten.
Toen we terug op gewone asfaltbaan liepen bleek ik toch nog wat jus in de benen over te hebben om Joost in een finale eindsprint voor te zijn. Na 38min31sec. was de strijd gestreden en kwam ik tevreden als 5de over de meet. Eindelijk eens een goeie wedstrijd gelopen op deze omloop. Ook het leuke duelletje Met Joost Dewaele was best wel te pruimen. Dat er nog vele mogen volgen. Natuurlijk ben ik me er wel van bewust dat als meneer Dewaele in superform verkeerd er weer geen huis mee te houden zal zijn. Maar als ik hem kan kloppen zal ik het natuurlijk zeker niet laten hé. Volgende week een herhaling van zetten in Gaurain.
Groetjes en see you next week!Résultats de "GRAND PRIX DENIS JOURET"
Ja, met 3 vrouwen onder mijn dak de dag van vandaag duurt het al eens wat langer alvorens mijn verslagske van mijn laatste wedstrijd gepost wordt. Vorige zaterdag was het nog eens in eigen streek te doen meerbepaald in Tiegem. Een wedstrijdje over 9 km (3 rondes) zag ik best wel zitten. Met vol goeie moed vertrok ik dus richting Tiegemberg om het beste van mezelf te geven. Daarjuist aangekomen zou de 6 km van start gaan.
Best wel een sterk bezette wedstrijd waarbij Fabrice Laga winnaar werd gevolgd door immer sympathieke Joost Dewaele. Frederik De Vuyst vervolledigde het podium op deze afstand. Rond 16u was het onzen toer met de 9 km die van start ging. Met Fredje Raketje aan de start en eveneens een Dimitri Caby waren de 2 superfavorieten gekend voor de overwinning.
Met een eventuele podiumplaats zou ik vandaag zeer tevreden zijn. Even later gingen we van start. We waren nog maar een halve kilometer onderweg en ik voelde al dat het mijn beste wedstrijd niet zou worden. Er ontstond al meteen een kopgroepje met Caby, Fredje en Van Acker Bruno. Met hen meegaan zou pure zelfmoord betekenen en kroop in een achtervolgend groepje met Dieter Colle en Steven Hocedez.
Ik voelde me niet opperbest. Ik kon het tempo wel volgen maar voelde dat ik geen overschot had. Zeker niet wanneer meneer Hocedez op kop kwam van ons groepje en er even de beuk ingooide. Bij het begin van de 2de ronde waren we nog steeds met z'n 3 die strijdden voor een 4de plaats. Plotseling hoorden we van supporters en kijklustigen dat Dimitri Caby uit de wedstrijd gestapt was. Dit betekende dat we dus toch nog een podiumplaats konden versieren.
Natuurlijk moest ik dan wel mijn 2 kompanen naar huis lopen en aangezien het al wat stroef liep was dit geen sinecure om een Hocedez en Dieter Colle eventjes te plaatse achter te laten. Tijdens de beklimming aan het einde van de 2de ronde liep ik op kop en zag ik dat Steven Hocedez barstjes begon te vertonen en moest een klein kloofje laten. Het probleem was echter dat ikzelf ook niet veel meer beter kon zodoende het kloofje slechts een 20-tal meter betrof.
Gelukkig had mijn kompaan Dieter Colle dit ook gezien en besloot ook regelmatig wat kopwerk te doen. Nu moest ik echt wel bij hem blijven tot de laatste beklimming wilde ik nog kans maken op een podiumplaats. Ik slaagde in mijn opzet en samen begonnen we aan de laatste beklimming van de dag alvorens de finish te bereiken. We mochten wel niet teveel naar elkaar kijken want Steven Hocedez was niet zo veraf. Geleidelijk begon Dieter Colle het tempo op te drijven en voorlopig ging ik nog mee.
Jammergenoeg begon ik zelf te breken halverwege de beklimming waardoor Dieter van me wegliep. Weg 3de plaats maar ik heb de wet van de sterkste moeten ondergaan. Ietwat ontgoocheld eindigde ik 4de op een handvol seconden van Dieter Colle. Verdiende winnaar van de dag werd Fredje Vandenheede waarvoor proficiat natuurlijk. Ikzelf was vandaag niet al te goed en hoop op beterschap de komende weken. Ondertussen blijven we naastig verder trainen natuurlijk. See you!
Zaterdagmiddag trokken we richting Stambruges alwaar een 20-km wedstrijd van het achro-criterium op het programma stond. Ook een wedstrijd waar veel punten te sprokkelen vallen voor het algemene klassement. Ruim een uur op voorhand was ik reeds aanwezig om stresstoestanden te vermijden want ik wou toch wel goed presteren. Zoals wekelijks was mijn grootste concurrent Vanlede, die momenteel over een aardig conditiepiekje beschikt. Hem vandaag 20 km volgen in de bossen van Beloeil zou een aartsmoeilijke opdracht worden. Zware omlopen zijn echt wel een kolfje naar zijn hand.
Tijdens het opwarmen besloten Vanlede en ik eens een kijkje te gaan nemen op een stuk parcours in het bos alwaar we tijdens de wedstrijd zouden moeten passeren. We waren nog geen 10 meter het bos ingelopen en kwamen direct tot de vaststelling dat de overvloedige regen van voorbije week en nacht het parcours omgetoverd was tot één grote sompige modderzooi. Dit zou ongetwijfeld één van de zwaarste edities worden die Stambruges al heeft beleefd.
Vanlede lachte in zijn vuistje bij het aanzien van zo'n modderpracht terwijl ik in mijn binnenste vloekte van ontevredenheid. Hoedanook zou ik met Lelong en Vanlede sowieso meegaan van bij de start. Ik zou wel zien waar voor mij althans, het schip zou strandden. Winnen zat er vandaag hoegenaamd niet in omdat een zekere Thomas Loquet zijn zinnen op deze wedstrijd had gezet.
Om 15u stonden we daar met z'n allen aan de startlijn. Met zo'n 620 andere gegadigden wachtend op het startschot. Eindelijk konden we vertrekken voor een 20 km lang durende helletocht. Die eerste 2 kilometer was nog best te doen want we liepen nog op mooi beloopbare wegen. Maar aan km 2 begon de misérie al met een vervelend off-road baantje die ons richting bos zou begeleidden. Loquet was reeds solo vertrokken terwijl ik deel uitmaakte van een achtervolgend groepje samen met Vanlede, Lelong en nog een atleet waarvan ik jullie de naam schuldig moet blijven.
Veel details kan ik jullie eigenlijk niet meegeven omdat ik vooral geconcentreerd naar de grond moest kijken om niet uit te schuiven. Wat ik wel ondervond was dat ik best wel goeie benen had, en dus het tempo die Vanlede ons oplegde wel aankon. De kilometers passeerden tijdens het eerste deel van de wedstrijd best vlug. Wel was het een komen en gaan van modder, plassen, terug modder, dan weer diepe plassen... alle ingredienten waren aanwezig om er een echte cross van te maken.
Alles verliep voor mij best vlot tot rond km 12. We hadden een stukje gewone asfaltbaan overbrugd en moesten plotseling terug het bos in. Het smerigste stuk van de wedstrijd moet hier op dit punt gelegen hebben want mijn benen verzuurden in enkele ogenblikken. Ik begon uit te schuiven en had enorme moeite met de versnelling van Vanlede. Niet veel later moest ik er onherroeppelijk af en was ik op mezelf aangewezen. Achter mij was er de grote leegte en liep ik eigenlijk confortabel rond km 15 in 4de positie.
En toen begon echt de misérie. Rond km 15 of 16 kwam ik plots terug lopers tegen in tegengestelde richting. Toen wist ik meteen dat Delombaerde het helemaal verkloot had. Blijkbaar had ik een afslag gemist en gewoon rechtdoor blijven lopen. Ben dan teruggekeerd vanwaar ik gekomen was en doordat ik al wat tijd verloren had zag ik plotseling Duvivier en Henry Van Malleghem tegen. Ook zij waren in de war en wisten nu niet welke afslag ze moesten nemen. Door de overvloedige regen waren de pijlaanduidingen die met kalk waren aangebracht grotendeels weggespoeld.
Gelukkig stond in de verte nen mens te zwaaien en tekens te doen welke afslag we moesten nemen. Uiteindelijk na veel gepalaver en getreuzel terug op het parcours gegraakt om de laatste 3 km af te haspelen. Die laatste 3 km waren een ware marteling want ik was echt mentaal gekraakt. Had er geen zin meer in om te vechten voor mijn 4de plaats waardoor Duvivier en Van Malleghem van me wegliepen. Enigszins gefrustreerd kwam ik dus als 6de over de finish wat me enigszins nog meeviel. Het kon nog slechter uitgedraaid hebben.
Achteraf moeten vaststellen dat meerdere mensen verkeerd gelopen zijn en dat er zelfs met momenten atleten toekwamen in tegengestelde richting. Na het forum van de achro-site eens bekeken te hebben bleek de toestand in het laatste deel van de wedstrijd wat chaotisch. Enfin, kga der in ieder geval niet van wakker liggen want ik was toch zowiezo geklopt door Lelong en Vanlede. Maar zonder die zever had ik wel gemakkelijk mijn 4de plaats kunnen aanhouden.
Gelukkig waren er achteraf douches om ons te wassen want 't was echt schrobben geblazen. Mijn wit washandje heb ik van armoe moeten wegsmijten want 't was niet meer om aan te zien nadat ik mijn frêle lijfje had gewassen. Groetjes Delombaerde
Zaterdagnamiddag stond weereens een belangrijke wedstrijd van het Achro-criterium op het programma. Een wedstrijd over 13,450km waarbij men de nodige punten kon sprokkelen voor het eindklassement. Voor mij belangrijk, want met de huidige form moet nu toch wel de nodige punten gesprokkeld worden om een goed eindklassement te ambiëren. Het was wel een nieuwe wedstrijd dus was het voor iedereen uitkijken hoe zwaar die zou worden.
Wat we wel wisten op voorhand was dat 65% van het parcours bestond uit kasseistroken, bospaadjes en off-road toestanden. Het huidige weer was ronduit herfstachtig te noemen. Een pittige wind en af en toe een fikse najaarsbui zorgden voor dat extraatje om de wedstrijd aan te vatten. Samen met 470 andere gegadigden begaven we ons tussen de buien door richting start.
Voor mij was het vooral uitkijken vandaag naar Lelong maar vooral Vanlede die nu meer dan ooit mijn rechtstreekse concurrent wordt voor de 2de plaats in de algemene rangschikking. Aangezien hij momenteel over een uitstekende form beschikt is het geen sinecure om hem te volgen, laat staan om hem te verslaan. Niettegenstaande wist ik van mezelf dat ik ook wel goed bezig was, en volluit in mijn kansen moest geloven. Wat me enigszins wat afschrikte was het parcours...
Om 15u werd gestart en algauw vormde zich een kopgroepje met 4 grote kleppers waaronder, Hernould, D'Harveng, Loquet en Domina. Daarachter volgde ikzelf samen met Vanlede, Lelong, Boesmans en Descamps. In het begin van de wedstrijd trachtte ik me toch wat weg te steken achter Lelong en Boesmans want er stond serieus wat tegenwind. Tot zo'n goeie 5 km was het steeds tegen wind en wijselijk trachtte ik me wat schuil te houden. Het was wel uitkijken om de voeten niet om te slaan want bij passagevan verschillende grasstroken en bospaadjes was het toch wel gevaarlijk.
Omstreeks de 7de kilometer stond er een pittige kasseistrook op de menu van zowat anderhalve kilometer. Aangezien de wind nu in ons voordeel blies besloot ik het commando over te nemen en het gaspedaal eens in te drukken. Dit zorgde ervoor dat na die kasseistrook Vanlede en ikzelf nog alleen overbleven van het achtervolgende groepje. Voor ons zagen we dat Domina gelost was van de kopgroep en nu heel snel moest lossen. Hierdoor nam Vanlede nu de kop over en plaatste een pittige versnelling. Het kwam er nu op aan om zo lang mogelijk mee te gaan desnoods tot aan de aankomst.
Rond km 10 en enkele versnellingen verder kwamen we aansluiten bij Domina die blijkbaar helemaal kapot zat. Vanlede daarentegen vlamde er vrolijk op los zodoende ik omstreeks de 11de kilometer het serieus lastig begon te krijgen. De éne versnelling rond km 11 was er duidelijk teveel aan en moest noodgedwongen mijn karretje afhaken. Toen moest ik nog 2,5km alleen opboksen tegen de wind en daar had ik het best moeilijk mee. Toch kon ik standhouden en werd ik 5de in een tijd van 47min07sec. Eigenlijk best tevreden.
Achteraf kon ik gewoon tevreden zijn over mijn wedstrijd. Mijn felicitaties aan Ludovic Vanlede uiteraard want hij heeft mij echt wel op mijn waarde geklopt. Hopelijk kan ik hem volgende week in Beloeuil eens het nakijken geven. 't Zal in ieder geval niet gemakkelijk worden. Met de huidige regen die reeds gevallen is belooft de 20 km van Stambruges een zware wedstrijd te worden. The game is on.
Daags na de wedstrijd in Harelbeke was het terug in eigen Vichte te doen met de 2de editie van "Dwars door de kazerne". Een loopwedstrijd over 8km die georganiseerd werd door de brandweerlui van Vichte. Vorig jaar kon Joost Dewaele de eerste editie op zijn naam schrijven. Aangezien eerstgenoemde niet deelnam wegens een noodgedwongen rustperiode zag ik eigenlijk mijn kans schoon om dit jaar de overwinning aan mezelf te schenken. Aangezien ik niet direct rechtstreekse concurrenten aan de start verwachtte schatte ik dus mijn kansen ook vrij hoog in.
Werd ik vlug met beide voetjes op de grond gezet toen ik aankwam aan de inschrijvingspost. Niemand minder dan Carlos Timperman kwam me vriendelijk goeiedag zeggen en even later kon ik ook al Garry Van de Walle begroeten. Consternatie alom toen ik ook nog Kristof Vandewalle tegenkwam. Mijn plannetje om vandaag zomaar een overwinningske mee te pikken kwam serieus bedrogen uit. Met de wedsrtrijd van daags ervoor nog in de benen begon de moed me in de schoenen te zakken.
Tijdens de opwarming besloot ik me te herpakken en toch in mijn kansen te geloven. Er moesten 2 rondes afgelegd worden van 4 km met een passage door het arsenaal van de brandweerkazerne. Om 15u werd gestart en meteen vlamden we ervandoor. Vlammen was de juiste term want Carlos legde meteen een pittig tempo op en na enkele honderden meter waren we er al alleen vandoor. De doortocht van de eerste kilometer klokten we af in 3min8sec. wat best wel pittig te noemen was. Ook tijdens de 2de kilometer beukte Carlos Timperman aan kop maar toch voelde ik dat het tempo ietwat getemperd werd. Ik voelde me best wel goed en besloot over te nemen.
Ondertussen hadden we reeds een ruime voorsprong op onze achtervolgers. Bij passage na de eerste 4 km (12min50sec.) zou het tussen Carlos en ik gaan voor de overwinning. Tijdens de 2de ronde voelde ik wel aan dat ik de betere was van ons beiden want af en toe geraakte Carlos even in de problemen op enkele technische stroken. Ikzelf wou hem halverwege de 2de ronde wel afschudden maar daarvoor waren de beentjes toch een ietsje té verzuurd geraakt. Een 400-tal meter voor aankomst plaatste ik een versnelling waardoor uiteindelijk toch winnaar werd van deze 2de editie. Opdracht volbracht en zeer tevreden uiteraard omdat ik kon terugblikken op een uitstekende wedstrijd.
Uiteindelijk heeft deze overwinning mij meer voldoening gebracht omdat ik er wel degelijk heb moeten voor strijden. Het wedstrijdrecord staat nu voorlopig op mijn naam (20sec. sneller dan meneer Dewaele in 2009).(lol) De form is nu degelijk aanwezig en hopelijk kan ik er dit jaar nog een stevig gevolg aan breien want 'k heb al teveel geslabakt dit jaar.
Vrijdagavond besloot ik nog eens een wedstrijdje mee te pikken van het Harelbeeks joggingcriterium. Samen met Ignace Bekaert richting Harelbeke getrokken. Het was de eerste maal dat deze wedstrijd georganiseerd werd dus was het niet meteen duidelijk alwaar moest gelopen worden en hoeveel rondes dienden afgelegd te worden. Na enige uitleg van het organiserend personeel konden we eindelijk aan onze verkenningsronde beginnen.
Tijdens die verkennende ronde bleek algauw dat het parcours eigenlijk op geen kloten trok. We moesten constant op voetpaden lopen, tussen geparkeerde wagens hollen en daarbij diende nog opgelet te worden aangezien het parcours niet verkeersvrij was. Begrijpen wie begrijpen kan. Enfin, ik liet dit echter niet aan mijn hart komen en wou toch goed presteren. Het zou ook nodig zijn want met Bert Deschodt, Fabrice Laga, Vanlede Ludo en Dieter Colle aan de start was er toch schoon volk aanwezig.
De start weerklonk omstreeks 20u en er dienden 5 rondes afgelegd te worden. Meteen van bij de start werd er meteen serieus doorgevlamd. Het was Vanlede Ludovic die aan kop sleurde meteen gevolgd door Bert en Fabrice. Het was wel te snel, maar toch besloot ik ook mee te gaan. Algauw waren we met z'n 4ren weg. De eerste 2 rondes kon ik gelijke tred houden met Fabrice en Bert en voelde ik me zelfs tamelijk goed. Dit veranderde halfweg de 3de ronde toen Fabrice een versnelling plaatste. Bert Deschodt kon terug de aansluiting vinden maar ikzelf had het op dat moment moeilijk.
Ik moest de rol lossen en liep nu alleen 3de. Bij het ingaan van de 4de ronde voelde ik de hete adem van Vanlede in mijn nek en kon de aansluiting vinden. Tijdens die 4de ronde kon ik nog even aanpikken met Vanlede maar voelde dat ik op mijn tandvlees zat. Ook hem moest ik laten gaan en moest nu nog anderhalve ronde alleen zien te redden. Gelukkig kon ik relatief stand houden en eindigde ik toch tevreden 4de met een tijd van 33min.34 sec. Eerst dacht ik dat het geen 10 km was maar na vele garmins geraadpleegd te hebben bleek de afstand zelfs iets meer (10,1km).
Blijkbaar toch een snel parcours ondanks de vele voetpaden, paaltjes, verkeer en dergelijke toestanden. Hieronder nog de uitslag van de eerste 5.
Eindelijk was het zover! Zaterdagmiddag stond met de halve marathon van Hérinnes één van de belangrijkste wedstrijden van het Acrho-criterium op het programma. Hier moesten er veel punten gescoord worden voor een goeie stand in het algemene klassement. Dus 1 ding was duidelijk vandaag en dat was absoluut geen slechte dag hebben.
Nochthans was het zo'n dagje waarvan je dacht: "de die hierboven doen het erom". Al gans de week was het tamelijk slecht weer met frisse temperaturen en zaterdag was het plotseling terug hoogzomer met temperaturen die dicht tegen de 25 graden aanleunden. Op zich niet zo'n drama natuurlijk maar als je het niet gewoon meer bent is het terug behoorlijk zweten.
Er waren er 2 die ik vandaag in de gaten moest houden en dat waren Lelong en Vanlede. Beiden eveneens zeer gemotiveerd om een mooie prestatie neer te zetten. Ik hoopte met hen mee te kunnen vandaag wat eigenlijk ook mijn tactiek was bij aanvang van de start. Met de aanwezigheid van Loquet was de overwinning reeds gaan lopen maar toch wou ik best wel voor een mooie ereplaats gaan.
Om 15u stipt begonnen we eraan. Algauw vormde zich een kopgroep met mezelf, Vanlede, Lelong, Loquet, Boesmans en jawel ene zekere Felix Timperman. Na 2km reeds begon Loquet reeds te versnellen waardoor hij reeds gaan vliegen was. Shany Boesmans besloot vollop zijn kans te gaan en besloot om Loquet te volgen. Met z'n 2 waren ze weg.
Ondertussen liepen we met z'n 4 tesamen onze wedstrijd. Het was vooral onder impuls van Vanlede dat de groep op sleeptouw werd genomen. Zelfs bij de beklimming rond km 8 was het evens alle hens aan dek om Vanlede te blijven volgen. Zelfs Lelong kreeg het af en toe lastig en moest af en toe een gaatje laten. Maar na een beklimming kwam alles telkens weer samen.
We waren nog steeds met z'n vieren toen rond km 10, meneer Timperman het lastig kreeg en definitief de rol moest lossen. Toch zou hij kranig stand houden en nog mooi 5de worden waarvoor hulde. Rond km 16 en tijdens een afdaling besloot ikzelf eens wat tempo te gaan bepalen maar moest na enige kilometer inzien dat ik de concurrentie er niet af kreeg. Om nog wat jus in de benen over te houden besloot ik het tempo terug te laten bepalen door Vanlede want ik vertrouwde onze Lelong niet meer.
De laatste kilometers langs de Schelde waren we nog altijd samen en mochten we in de laatste kilometer uitvechten wie 2de werd. Plotseling kwam Lelong nu op kop en begon stelselmatig te versnellen. Vanlede moest passen maar ik vertikte het om af te geven en ging met hem mee. Toen hij even stilviel zo'n 500 meter voor aankomst besloot ikzelf mijn duivels te ontbinden en een tegenaanval te plaatsen. Blijkbaar was deze ene versnelling genoeg om Lelong te doen kraken..
Moegestreden maar dik tevreden werd ik 2de in 1u16min.48sec. Niet zo'n schitterende tijd maar daar heeft het weer veel mee te maken gehad. Volgende week is er geen wedstrijd van het Acrho-criterium. Maar de week erna in Bléharies alsook de 20km van Beloeuil beloven erg spannende weken te worden tussen de rechtsreekse concurrenten. Ik hou jullie op de hoogte. Groetjes Delombaerde
Deze morgen omstreeks 8u opgestaan om mij te prepareren voor de 2de wedstrijd in éénzelfde weekend. Na mijn tegenvallende prestatie daags ervoor in Vichte had ik eigenlijk niet veel goesting om richting Templeuve te trekken. Maar ja, er moest toch getraind worden dus konden we even goed richting Wallonië trekken. Het najaarsweer was echt prachtig te noemen want de zon presteerde reeds van 's morgensvroeg overuren.
Even voor 9 aangekomen in Templeuve alwaar ik algauw Felix Timperman en Ludovic Vanlede tegenkwam. Ook Claude Putman was eveneens van de partij en liep tevens ook zijn 2de wedstrijd dit weekend. Met deze genoemde namen zijn we samen aan een serieuze opwarmingsronde begonnen. De beentjes waren tamelijk alhoewel ik toch ondervond dat ik daags ervoor niet stilgezeten had, ondanks mijn slechte prestatie.
Onze opwarming was goed voor een 6-tal kilometer wat een goed begin van de dag was. Trok de wedstrijd op geen kloten dan konden we tenminste terugvallen op de kilometers ik vandaag zou getraind hebben. Winnen zou zeer moeilijk worden met een Istace José in de gelederen. Met winnen was ik niet echt bezig maar toch wou ik vandaag een stuk beter doen dan in Vichte. Al was het maar om het vertrouwen terug wat aan te dikken.
Om 10u stipt werd er gestart en onmiddellijk was het Istace José samen met Shany Boesmans die de koppositie namen. Ikzelf volgde even later samen met Vanlede Ludo. Bij passage van de eerste kilometer klokte ik af in 3min.16sec., wat best wel te doen was. De volgende 2 kilometer bleven lekker gaan want met 6min20sec. na 2km en 10min00sec na de 3de km liep ik een vrij constant tempo. Dit zorgde er zelfs voor dat Vanlede een kloofje moest laten op mezelf.
Tussen km 3 en km 5 liep ik dus alleen in 3de positie waarbij ik een 10-tal meter vooruit liep op Vanlede. Na een goeie 5km zag ik dat Shany Boesmans moest lossen van Istace José. Aangezien ik toch maar een 10-tal meter voor Vanlede uit liep besloot ik het tempo een ietsiepietsie te laten vieren. Hierdoor kwam Vanlede algauw aansluiten en konden we eventueel nog samen jacht maken op een geloste Boesmans.
We bleven het tempo mooi onderhouden maar om Shany Boesmans nog te bedreigen was de afstand te kort. Aangezien we beiden tevreden over de geleverde prestatie besloten we om niet te sprinten voor de 3de plaats. Als het nu voor een overwinning was geweest was dit natuurlijk een heel andere zaak geweest. Maar vandaag was ik maar al te blij dat het vrij naar behoren ging. Volgende week met frisse benen voor de start van de halve van Hérinnes want daar wil ik natuurlijk goed zijn. Enfin, dat zien we volgende week wel weer.
Deze namiddag moest ik het van deze keer niet ver van huis zoeken om een wedstrijd te gaan lopen. Vichte was deze namiddag "the place to be" voor een 10-km loop in de plaatselijke wijk. Vorige 2 edities kon ik telkens mezelf als overwinnaar bestempelen. Vandaag wou ik mijn voorbije prestaties op deze wedstrijd evenaren en dus was de ambitie om volluit voor de overwinning te gaan.
Grootste concurrent van de dag zou trainingsmakker Michel Dagrain worden die de voorbije weken reeds op piste liet zien dat er wel degelijk rekening met hem moet gehouden worden. Bovendien was hij ook gebrand op een goeie prestatie dus zou ik het vandaag zeker niet op een presenteerblaadje krijgen.
Er moesten 4 rondes afgelegd worden van telkens 2,5 km. Het was een mooie dag waarbij de najaarszon toch wel nog enige warmte bleek uit te stralen. Om 17u stipt werd er gestart en algauw vlamden Michel en ikzelf ervandoor. In het begin van de eerste ronde verliep echt alles goed en kon ik makkellijk het opgelegde tempo volgen. Maar naar het einde van de eerste ronde voelde ik reeds dat ik hier vandaag geen al te goeie dag zou hebben.
Noodgedwongen moest ik Michel Dagrain op het einde van de eerste ronde laten gaan waardoor ik nu heel alleen 2de liep. Aangezien het toch al niet te best ging besloot ik maar om niet echt meer te forceren en mijn 2de plaats te behouden. Dit met de bedoeling om mij enigszins wat te sparen voor de wedstrijd in Templeuve, daags nadien. Hopelijk met betere benen dan.
De algemene uitslag heb ik nog niet in mijn bezit. Wel dat Michel Dagrain verdiend winnaar werd en ik dus 2de op ruime afstand. Hopelijk in Templeuve beter. Maar dat leest u komende dagen wel. Hieronder enkele foto's van de schaliënhofloop met dank aan Tinneke&Smetse.
Eindelijk stond voor mij de allerlaatste wedstrijd anno 2010 op het programma met de traditionele kerstcorrida van Deerlijk. Vorig jaar werd deze wedstrijd afgelast wegens zware sneeuwval. Alsof de duivel ermee gemoeid was bleek het ook dit jaar een huzarenstukje om deze wedstrijd door te laten gaan. Door de vroege intrede van koning winter en de reeds gevallen sneeuw waren er toch wel twijfels of deze wedstrijd ook dit jaar zou afgelast worden.
Zaterdagmiddag stond er nog een belangrijke wedstrijd van het Achro-criterium op het programma in Meslin. Dit dorpje bevindt zich even over Ath alwaar een 13,150km lange wedstrijd op het programma stond. Daar het een nieuwe wedstrijd was, was het voor iedereen wat gissen hoe zwaar de omloop zou worden. Bij het bekijken van het reliëfprofiel op de Achro-site bleek toch dat het tamelijk heuvelachtig was.
Format PDF
