Ik zat met één knie op het canvas, zwart voor de ogen en dit maar enkele seconden, ik probeerde  recht te komen maar ik wist  niet wat er was  gebeurd... mijn tegenstrever stond te springen van blijdschap.
Dit kan toch niet, ik had de  eerste 2 ronden met groot verschil voor mijn rekening genomen. Rodrigues gaf aan dat hij al blij was de kamp volledig te kunnen uit boksen en toch....Toen verscheen er  een film van wat er gebeurd was .
23 december 1800 u: we moesten  zeker ter plaatse zijn voor de weging,  de meeting begon om 20.00u in het centrum van brussel. alles verliep goed, gewicht was ok, tegenstrever was er ook en zijn gewicht was zoals vermeld, maar enkele kilo's zwaarder dan het mijne.
Wij waren één van de nevenkampen in een profmeeting en hoopten dat ze ons niet te laat zouden plaatsen voor onze kamp, want er waren er steeds een vijftal voor de hoofdkampen en een vijftal erna. Maar het zou niet mijn luckyday zijn, ik had helaas de allerlaatste kamp van de avond.
 Nu maar hopen op enkele ko's zodat het wat sneller zou gaan, maar zo als ik al zij het was niet mijn dagje.
Ik lag te slapen toen hij mij plots wekte, de trainer, : " Jan, vlug klaar maken binnen 5 min. moet je  in de ring staan  ze staan al te wachten"
Versuft hoe ik daar stond vroeg ik hoe laat het was :
" half één, maar vlug een beetje ze staan te wachten"
"Half één, bedoel je in de morgen?"
" Nee in de namiddag, ben je nog op  aarde?"
Dus ik dan maar vlug wat water in het aangezicht, de opwarming zal wel op de ring gebeuren zeker, want ja de weg naar de ring was enkel goed om wakker te worden.
 Maar toch kan het er raar aan toe gaan,  de opwarming was niet echt nodig het ging zoals het moest.Rodrigues was zo'n tegenstander die mij zeer goed ligt, opkomend en geen denderend benenspel. Dus de eerste 2 ronden waren zeer aangenaam,  ik kon mijn zin wat doen, en toen de 3de ronde begon kwam ik op het geweldig idee dat we 23 december waren en we  hadden afgesproken met vrienden kerstavond samen te vieren, en ik had nog enkele geschenkjes vergeten te halen en dus.... deden ze het licht uit.
Na de kamp kwam Rodrigues tot bij mij, een zeer vriendelijke jongen, maar hij wou wel weten hoe het kwam die plotse verandering.
Dit was één van de  kampen die nooit mocht verloren worden, maar ja dit was nog een positief verhaal en een goede leerschool.  Er zijn nog vele mooie verhalen,  maar ook andere dingen die in de bokswereld zijn gebeurd waar we zullen op terug komen.

Jan Guldentops

05-11-2005 om 00:00 geschreven door BOXINGCLUB VILVOORDE