Jawel, het is een feit, een nieuwe blog is geboren. Wat is dat toch met dat bloggen, dat zo aanslaat? Ook ik moet u het antwoord schuldig blijven, maar dat het aanslaat, daar bestaat stilaan geen twijfel meer over. Over elk mogelijk onderwerp kan men tegenwoordig wel ergens een blog vinden, of het nu over koken gaat of gaming, breien of de menopauze, geen enkel onderwerp wordt geschuwd. Zelfs onze intellectuele grootheden, de journalisten, hebben elk wel ergens een stekje op het web waar ze hun kennis en ervaringen op los kunnen laten. Voorlopig is er maar één echte topper in dat rijtje van journalisten die de trend niet volgt, en dat is nota bene de grootste trendspotter van allemaal. Ik heb het over Paul d'Hoore, economist in hart en nieren, beurswatcher tot uw dienst, en workaholic bij uitstek, hoewel dit laatste genuanceerd moet worden, de gepaste term in deze situatie is eigenlijk hobby-holic. De een is verslaafd aan nicotine, de ander aan alcohol, maar er zijn er weinig die zo extreem verslaafd zijn aan cijfertjes als Paul d'Hoore. En dat het hoogdagen zijn voor een economist, dat zal niemand durven ontkennen.
We zijn het stilaan gewoon, elke zin over economisch nieuws bevat tegenwoordig wel het woord kredietcrisis. En we zijn er nog niet direct vanaf. Hoewel de nationale banken er alles aan doen op de kredietcrisis te ontmijnen, blijken zij zich allemaal in een patstelling te bevinden. Hun enige wapen, de rente, is volledig lamgelegd. Drijven ze de rente op, dan zetten ze een rem op de economische ontwikkeling, en laat die economische ontwikkeling nu net op een kantelpunt te zijn aangekomen. Eén economische schok zou kunnen volstaan om een nieuwe recessie te veroorzaken. De rente verlagen is dan weer goed om de economie te stimuleren, maar stimuleert de reeds veel te hoge inflatie. Er zullen moeten keuzes gemaakt worden, en het ziet er naar uit dat niet elke nationale bank dezelfde principes hanteert. Benieuwd waar dit zal op uitdraaien.
Iets heel anders nu, sport! Hoofdnieuws van de dag: Cercle Brugge en KV Kortrijk geven het nog uit handen. Op die manier wordt de West-Vlaamse dominantie in de beker met één slag van tafel geveegd. Dat Roeselare zich niet meer zou redden, dat was te verwachten, maar dat een ploeg als Cercle Brugge vier doelpunten slikt in één match, dat komt hard aan. Anderzijds moeten we ons ook geen illusies meer maken, voetbal is stilaan de meest labiele sporttak in België, op gsm-werpen na misschien. Onze absolute toppers zijn nauwelijks nog beter dan de staart van eerste klasse, en één speler bepaalt vaak de kwaliteit van de gehele ploeg. Neem nu Standard, zonder Dufour staan ze in hun hemd, maar zodra Dufour terug wedstrijdfit is, blazen ze de concurrentie omver. En dan hebben we het nog niet gehad over de Rode Duivels, stilaan het kneusje van Europa. Het is erg gesteld met het Belgische voetbal, en als we Franky Dury mogen geloven, is beterschap nog niet direct in zicht. Gelukkig hebben we het wielrennen nog. Het imago van de sport mag dan misschien wel meer besmeurd zijn dan dat van het voetbal (wat niet wil zeggen dat de voetbal daarom cleaner is, dit terzijde), maar we doen tenminste nog mee op het hoogste niveau. Met een Hoste voor de klassiekers, een Boonen voor de sprints, een Devolder voor het rondewerk, een Nijs voor het veldrijden, en een ongeloofelijk grote hoop toptalenten in aantocht, moeten we ons nog niet direct zorgen maken. Op naar zaterdag, de eerste hoogmis voor het Belgisch wielrennen, dat de beste moge winnen! (zolang het maar een Belg is natuurlijk)
