Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek,tips,nieuwtjes, informatie of gewoon wat "KLETSKOEK" het is allemaal welkom. HOUDOE!
ELKE DAG GRIJZER = ELKE DAG WIJZER Een contente mens is trots op zijn leeftijd en geeft hier: TIPS - INFORMATIE - NIEUWTJES voor de GRIJZE GENERATIE
16-06-2008
ORANJE WEENT OM WENEN
PLEINVREES
Tijdens het voetbal daar een plein bezetten als een oranje, kolderieke kliek met infantiel gedrag en plein public, dat wil men ons in Wenen gaan beletten.
Géén Hollands stukje Wenen, aangezien ze daar het standpunt hebben: Wien bleibt Wien.
... De KNVB en de Supportersclub Oranje willen, als het Nederlands elftal zo ver komt, ook graag in Wenen een traditioneel Oranjeplein. Het gemeentebestuur van Wenen geeft hiervoor echter geen toestemming ...
The bill Engelse (GB) misdaadserie. Met: Cyril Nri, Simon Rouse, Roberta Taylor e.a. Er loopt een onderzoek naar lerares Sonia Graham voor ontucht met minderjarigen. Ze wordt bedreigd door ouders van leerlingen. PC Kerry Ashton ondervraagt het jonge slachtoffer van een verkrachting.
Het was eigenlijk de bedoeling op deze weblog een " DAGBOEKSKE " bij te houden. Toch schrijf ik nog niet dagelijks. Niet omdat er niks gebeurt, integendeel zelfs, ik kom tijd te kort. Schijnbaar ga ik rustig van dag tot dag "KALMPJES DOOR HET LEVEN". Maar er is zoveel wat ik wil doen, wel merk ik dat mijn voornemen van een paar jaar geleden: "DOE VEEL, RUSTIG AAN" een gewoonte is geworden. Toch krijg ik het idee als ik wat systhematischer kon werken, er nog wat meer uit de dag is te halen. Een uurtje eerder opstaan moet eigenlijk ook wel gaan lukken.
Omdat het regenweer niet uitnodigt om naar buiten te gaan, ben ik nu bezig om mijn diverse weblogs opteschonen en opteleuken. Eigenlijk besteed ik er te veel tijd aan, dat komt omdat ik het heel leuk vind en ook iedere dag er wat bij leer. En zo kan ik mijn creativiteit en inspiratie kwijt, ga bij onderstaande links maar eens kijken wat ik er van terecht breng.
Van achter mijn PC kan ik zo naar buiten kijken, het is hier al de hele dag slecht weer. Er komt ook haast niemand voorbij, af en toe een eenzame paraplu met iemand eronder, meestal snel weer terug van de super. Gelukkig hebben wij voldoende voorraad. Sinds wij nog met zijn 2-tjes zijn koken we nog steeds voor 4 personen. De helft vriezen we dan in, als we haast hebben of met dit weer, is het dan wel erg gemakkelijk.
Het heeft ook wel z'n goede kanten dit weer, beide zijn we altijd bezig, mijn vrouw is nu haar garderobbe aan het bekijken, er staan al twee zakken kleding klaar voor de kringloopwinkel. Zelf heb ik alle administratie bijgewerkt, zag bij het internetbankieren, dat we 10 euro gewonnen hebben in de staatsloterij (wie het kleine....). Nu nog even al mijn weblogs, opschonen en opleuken, dan zal het al weer tijd voor de thee zijn en ons leesuurtje. En vanavond worden de Edisons voor klassieke muziek uitgereikt, dat wordt weer genieten dus.
Tot aan ons pensioen bekleden velen van ons een maatschappelijke positie. We zijn ambtenaar, directeur, lerares, manager, bestuurslid, timmerman of monteur. Die baan levert meer op dan alleen maar geld. Ook maatschappelijk aanzien - status - en een bepaalde mate van eigenwaarde. Wie werkt wordt opgemerkt en in principe ook gewaardeerd. Dit verliezen is nooit makkelijk.
In zijn boek 'Statusangst' noemt de Engelse filosoof Alain de Botton de angst voor het verlies van status "een buitengewoon krachtige aanstichter van leed". En de pensionering is in de ogen van de Botton een van die zaken die een statusval kunnen veroorzaken, naast ziekte, ontslag, een recessie of "vrienden die een geslaagdere carriere hebben dan jijzelf".
Er kan veel positiefs over de pensioengerechtigde leeftijd gezegd worden, en dat gebeurt vandaag de dag dan ook veelvuldig, maar dit is de kwellende realiteit: als je stopt met werken, gaat dat automatisch gepaard met het verlies van de status die je ooit had.
Aandacht van anderen Niet de baan missen, maar wel de sociale contacten en de identiteit die de baan je verleende. Prof. dr. Frits de Lange, hoogleraar ethiek aan de Protestantse Theologische Universiteit te Kampen spreekt over 'guillotine-pensioen', vanwege het in een slag afkappen van het maatschappelijke bestaan.
"Dat is zo erg voor mensen dat ze zelfs tot vergoelijkende constructies komen. 'Eindelijk kan ik doen wat ik wil', hoor je ze dan zeggen. Maar wie de serie 'Het Bureau' van J.J. Voskuil leest, weet beter. Het pensioen is een sociale dood, een ex-communicatie uit de normale samenleving.
Het pensioen maakt mensen onzichtbaar en hoe erg dat kan zijn, weten we al sinds het ontstaan van de psychologie. "Ware het fysiek mogelijk, dan zou er geen duivelser straf denkbaar zijn dan los te worden gelaten in de samenleving en door iedereen geheel onopgemerkt te blijven".
Verheerlijking van jeugd Pensionering veroorzaakt dus statusverlies. Senioren genieten in de ogen van dertigers en veertigers in het algemeen weinig aanzien. "En dat wordt er de laatste jaren niet beter op" aldus prof. Jan Baars, hoogleraar Wijsbegeerte en Gerontologie aan de Universiteit van Tilburg en de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht. "In het publieke debat zijn ouderen meer en meer een dure kostenpost en dat werkt statusverlagend".
De kloof tussen werkenden en de gepensioneerde niet-werkenden verdiept zich. De collectieve financiering wordt uitgehold en ouderen krijgen daarvan de schuld. Maar er is meer. Baars: "Door de verheerlijking van jeugd, jong-zijn en de jeugdcultuur, komt de normale volwassenheid steeds meer onder druk te staan en ontstaat een uitzichtloos gevecht met de veroudering als zodanig".
Met andere woorden: jong-volwassenen ontwikkelen een zogenaamde gerontofobie, een afkeer van veroudering, die ook negatieve gevolgen heeft voor het aanzien van de ouderen zelf.
Het breed laten hangen Afgeschreven en weggezet als kostenpost en met lichte weerzin bekeken... Van de rest van de wereld valt niet veel meer te verwachten, dus moeten ouderen hun status vooral ten opzichte van elkaar gaan bepalen.
En dan gooit de levensgenieter hoge ogen, constateert Frits de Lange. "Het hedonisme is een blijvend modern ideaal, ook bij dertigers en veertigers". Senioren die hun financiele zaakjes goed op orde hebben, beleven het zogenaamde zwitserlevengevoel. Het is de ultieme en meest jaloersmakende manier om de oude dag door te komen.
Wie het zwitserlevengevoel heeft, is vitaal en koopkrachtig en laat het breed hangen. Zes keer per jaar op vakantie, een tweede huis in Frankrijk en een leven zonder god of gebod. 's Morgens al aan de witte wijn, terwijl je een lange neus maakt naar de sufferds die talmen in de file, zwoegen op kantoor of geen geld hebben voor een flesje prosecco bij de lunch.
"Natuurlijk is het zwitserlevengevoel slechts voor een kleine maatschappelijke bovenlaag weggelegd en hooguit een kwart van de senioren wil zo leven. Bovendien is het een droom, een illusie" betoogt Frits de Lange.
"Dertig jaar nietsdoen? Dat is oervervelend. Tot in lengte van dagen naar all-inclusive resorts, staren over de zee naar de ondergaande zon? Dat is geen paradijs, dat is de hel". Hij ziet in het zwitserlevengevoel niets meer dan een armzalige poging om van de nood - uitgerangeerd zijn - een deugd te maken.
Niet rijk, wel slim zijn Maar dat wil niet zeggen dat geld niet belangrijk is. Integendeel. Daar waar nu een miljoen 75-plussers strijden om steeds schaarser wordende zorg, zijn dat er in 2040 twee miljoen. De spanningen tussen ouderen zullen toenemen in de run op de collectieve middelen.
Degenen met voldoende inkomen en vermogen, opleiding en culturele bagage zullen beter in staat zijn om zichzelf te redden. 'Een hoge status zal in de toekomst zijn weggelegd voor degenen die voor zichzelf de beste voorzieningen kunnen regelen' voorspelt Jan Baars. 'Ik hoop niet dat het zo zal zijn, maar ik vrees het ergste'.
Wie niet rijk is, moet slim zijn. Verzin een list. Hoe pareer je statusverlies en creer je een nieuwe betekenisvolle maatschappelijke status? Door breed te leven, allereerst. "Don't put all your eggs in one basket" noemt Frits de Lange het.
Zet niet al je kaarten op een ding, maar probeer van meerdere zaken iets zinnigs te maken. Status kan worden verleend door een divers publiek. Kleinkinderen hebben, vrijwilligerswerk doen, sporten, genieten van hobby's, met vrienden zijn en voor hen zorgen...
Leven in de breedte Jan Baars onderschrijft dit: "Met een leven in de breedte kun je dat allesoverheersende financiele punt compenseren en meer oog krijgen voor waar het echt in het leven om gaat. Afstand nemen van dat hele circus rondom maatschappelijke status en tevreden zijn met wat je hebt en wie je bent, zonder jezelf te vergelijken met anderen".
Maatschappelijke betrokkenheid is een andere route. Jan Baars: "Ouderen maken deel uit van de samenleving, getalsmatig zelfs een steeds belangrijker deel. Zij vervullen steeds meer rollen in de informele en formele sfeer. Als buur, dorpsbewoner of verenigingslid".
Ook in die zin is het zwitserlevengevoel een doodlopende weg: ontheemde hedonisten zijn het, die alleen nog als consument erkenning krijgen. Frits de Lange gaat nog een stap verder: blijf werken. "Geniet ervan met mate, net als van het drinken van sterke drank. Dan kun je er heel lang mee door blijven gaan. Wie werkt, verwerft zelfrespect en behoudt maatschappelijk aanzien".
Nieuwe rolmodellen Hoe zit het tot slot met wijsheid en waardigheid? Is dat niet het unieke punt waarmee ouderen zich kunnen onderscheiden en een hoge status kunnen scoren? "Waardigheid is zorgwekkend afwezig in het maatschappelijk debat", constateert Jan Baars. "Ouderen zouden op grond van hun verworven levenskunst respect moeten afdwingen.
We hebben op dit punt nieuwe rolmodellen nodig. Aansprekende voorbeelden waar we ons aan kunnen spiegelen en optrekken. In die zin is de huidige generatie ouderen een pioniersgeneratie. Zij dient haar eigen weg te vinden en zal die rolmodellen gaan ontwikkelen. Als onderdeel van een inspirerende cultuur van ouder worden". Er is, kortom, nog genoeg werk aan de winkel. Aan de slag!
De bussen rijden niet bij ons in de buurt. En ik begin me er echte boos over te maken. Staken is prima en het mag van mij. Maar een beetje rekening houden met je klanten mag toch wel. Men staakt nu voor onbepaalde tijd, dat gaat mij te ver, ze mogen van mij een week staken, een maand, een jaar, ze doen maar. Maar de reiziger heeft er recht op te weten hoelang het duurt, zodat afspraken die nu niet door kunnen gaan opnieuw gemaakt kunnen worden.
Deze staking kenmerkt zich nog door iets merkwaardigs, stakingen zijn er om druk op de onderhandeling te zetten. Maar helaas de stakers willen niet aan de tafel gaan zitten. Wel is er een soort van rapporteur aan gesteld om de verschillen in kaart te brengen, prima ! Maar ga dan wel ondertussen aan het werk en ga aan het staken als de ondehandelingen niet het beoogde resultaat opleveren. Zorg er voor dat de reiziger je bondgenoot blijft en begrip voor de chauffeurs kan houden.
Wij zijn regelmatige bezoekers van het muziekcentrum en schouwburg, een concert hebben we al niet kunnen bezoeken. Vanavond is een bezoek aan Ciske de Rat de musical gepland, de enige mogelijkheid is nu een taxi te nemen, maar dan wordt het wel een erg dure voorstelling. Zondag is een concert van Gerard van Maasakkers gepland , maar door de klantonvriendelijke houding van de stakers weet ik ook nu nog niet of we daar wel naar toe kunnen gaan. Weer taxikosten kan een A.O.W-er echt niet opbrengen.
Wij als reizigers staan machteloos in een conflict waaraan we niets kunnen doen. Ik denk dat als de bussen weer gaan rijden ik een eenmansstipheidsaktie begin. Als ervaren staker ga ik natuurlijk nu niet zeggen waar die uit zal bestaan.
HOPELIJK KOMT HET BUSJE WEER ZO! HOUDOE ! DE CONTENTE MENS!
UTRECHT - Een echtpaar met twee kinderen, een koopwoning en een gezamenlijk netto inkomen van 2900 euro zou zijn spaarrekening tot zeker 15.100 euro moeten spekken.
Kristel: Beste Rob, Gisteren hebben mijn ma en ik giga genoten van het optreden! Na afloop heb ik je gesproken over dat t-shirt, maat M, maar je had m niet. Ik hoor wel van je!!
Mieke: Een geweldige avond met al deze Brabantse (Helmondse) humor, zelfspot,muzikale kwaliteit,de mooie liedjes met daabij de prachtige stemmen. Ik heb in tijden achter elkaar niet zoveel gelachen. Het was een een woord een heerlijkavondje PETAZZIE Ik zeg zeker tot een volgende keer in de Hofnar of ergens anders. Hou Doe.
C. Smetsers: Een fantastische voorstelling in de Hofnar. Ik heb echt genoten. Heerlijk zo'n avondje kolder
Ria Vermeulen: In een woord geweldig!!! Het is lang geleden dat ik zo gelachen heb bij een voorstelling, heerlijk!! Bedankt hiervoor! Jullie hebben er een fan bij, zowel voor de muziek, zang als het gemak waarop jullie inspelen op het publiek!! Eenzame klasse!
Susan van Dieten : Geheel spontaan besloten om een reactie in jullie gastenboek te plaatsen. Het wordt een bietje saai, maar wij hebben enorm genoten! Hoewel ik jullie op Dvd ook al geweldig vond, live zijn jullie helemaal fantastisch. Wat een fantastische teksten hebben jullie ook! We zijn helemaal fan! Groeten uit Rijkevoort
Het was een leuke avond, kijk maar eens op hun website om een indruk te krijgen: http://www.petazzie.nl/ KLIK EVEN OP DE FOTO VOOR EEN VERGROTING.
Paul Hörmann (tenorino - tenore leggiero) begon zijn muzikale loopbaan als trompettist aan het Twents Conservatorium. Na drie jaar vocale training bij Lodewijk Meeuwsen (Nederlands Kamerkoor) studeerde hij aan het Conservatorium van Utrecht bij Udo Reinemann en Marianne Blok om in 1997 af te studeren. Paul heeft wereldwijd ensemble-ervaring opgedaan middels een groot aantal concerten en Cd-opnamen. Hij maakte enkele jaren vast deel uit van Collegium Vocale Gent. Solistisch is hij actief in concert en oratorium uitvoeringen. Zijn stem wordt omschreven als "tenore leggiero" of "tenorino", d.i. een hoge tenor met zilveren klank. Deze zeldzame stemsoort leent zich uitstekend voor "oude" -en barokmuziek, maar bovendien voor diverse bezettingen waar een uitgesproken lichte en hoge tenorstem vereist is. Paul is jaarlijks te horen als evangelist in diverse passies.
Henk Gunneman (tenor) begon zijn muzikale opleiding als pianist aan het Conservatorium van Groningen. Halverwege deze studie startte hij zijn zangopleiding als tweede hoofdvak bij Grethe de Vink, welke hij voltooide als Uitvoerend Musicus. Na zijn Conservatoriumtijd volgde hij lessen bij Margreet Honing. Momenteel bekwaamt hij zich verder bij Ronald Klekamp te Haarlem. Henk maakt als vast lid deel uit van het Amsterdam Baroque Choir o.l.v. Ton Koopman waarmee hij zowel concerten als Cd-opnamen verzorgt in binnen -en buitenland. Als freelancer is hij verbonden aan het Nederlands Kamerkoor en het Groot Omroepkoor. Bij de Nederlandse Opera vertolkte hij enkele halfsolistische rollen in operas van Wagner en Schönberg. Hij geniet solistisch tevens bekendheid in het oratoriumrepertoire.
Marcel de Ridder (tenor) studeerde af aan het Conservatorium van Enschede bij Anne Haenen. Hij werd tijdens zijn studie reeds uitgezonden naar Groot-Brittannië om verder te studeren bij Paul Wade in Leeds. Marcel volgde lessen bij Marianne Blok te Amsterdam en zijn huidige vocal coach is Ronald Klekamp. Daarnaast volgde hij masterclasses bij o.a. Horst Günter, Udo Reinemann en Claron McFadden. Hij is gekend als solist in de uitvoeringspraktijk van "gerestaureerd" gregoriaans. Zo is hij ook te horen op Cd-opnamen van Schola Cantorum "Karolus Magnus" te Nijmegen. Als ensemblezanger is hij actief in diverse professionele ensembles waaronder Kamerkoor Nieuwe Muziek. Solistisch vertolkt hij bovendien hoofd -en bijrollen in operaproducties.
Marc Meersman (bariton) studeerde zang aan het Conservatorium van Brussel en Aken. Hij volgde een "Meisterkurs" bij Dietrich Fischer-Dieskau. Als klassieke zanger maakte hij concertreizen naar o.a. de Filippijnen, Cameroen, Israël, Egypte en Canada. In het theater speelde hij naast veel operettes en muziektheater ook bij het Ballet Van Vlaanderen o.a. in De man van La Mancha, Dear Fox, Jesus Christ Superstar, The Phantom of the Opera en Kuifje. Hij is regelmatig te gast bij de VRT en VTM (o.a. hof van assisen, Samson en Gert, de rechtvaardige rechters). Voor de Disneyfilm "De klokkenluider van Notre Dame" zong hij de rol van de klokkenluider en voor Warner Bross de rol van Ruber in "Het Magische Zwaard". Hij realiseerde solo-Cds voor Erato, Harmonia Mundi, Sony Classics en bij EMI 2 succesvolle "Magic Melodies" Cds.
Johan Feyen (bas) studeerde zang bij Jo Bollenkamp (Rotterdam), Peter Kooy (Hilversum) en Malcolm King (Brussel). Johan maakte deel uit van verscheidene ensembles uit Eindhoven (zijn geboortestad) en Amsterdam. Verder is hij (freelance) werkzaam bij het Nederlands Kamerkoor, waarmee hij tournees maakte in Europa, Amerika en Japan. Ook het Groot Omroepkoor doet dikwijls beroep op zijn vocale medewerking. Als solist wordt hij regelmatig gevraagd voor de uitvoering van oratoria, cantates, passies en tevens moderne werken.
Dirk Vermeir (piano) studeerde aan het Lemmensinstituut te Leuven en aan het Gentse Conservatorium. Hij behaalde naast eerste prijzen contrapunt en fuga tevens het laureaatdiploma voor piano, muziekpedagogie, kamermuziek en het "meester" diploma voor piano. Na deze studies werd hij docent aan bovengenoemde instellingen en was leraar piano en kamermuziek aan verscheidene academies. Momenteel is hij directeur van de muziekacademie te Lebbeke. Dirk is dirigent van het vocaal ensemble "Gymel" en werkt mee aan diverse opnames, stages en festivals in binnen -en buitenland.
En dan is het alweer donderdag, de tijd vliegt voorbij. Deze week al een paar keer op tijd opgestaan maar ik blijf tijd te kort houden. Het is een oude kwaal van mij, ik wil te veel doen, zelfs een dagschema is voor mij geen oplossing. Eigenlijk zou ik een aantal dingen gewoon achterwege moeten laten, alleen kiezen is niet mijn sterkste kant.
Deze week ook weer wat extra dingen. Vandaag zijn de tuinmeubelen gekomen en vrijdag komen er ok nog wat nieuwe meubelen bij. Vandaag ook al voor een HOVO-cursus voor het najaar opgegeven. Morgen een keuze maken voor het nieuwe theaterseizoen. De agenda blijft op die manier wel erg vol. Maar ja alles beter dan een uitzicht op geraniums.
Vandaag zijn ook alle nummers van PASC@L binnengekomen, ze liggen nu op mijn leestafel naast een stapel boeken die ook nog gelezen moeten worden. En zo komt er steeds wat bij. Enz, etc. Ik ga maar eens een grot pot thee zetten en dan met een sigaar lekker in de tuin gaan lezen.
Zondag waren wij in het Muziekcentrum, in de programmatoelichting stond een grappig verhaaltje over KLASSIEK PLAGIAAT. Lees maar even mee!
In het Nederlandse moderne muziekcircuit circuleerde een anekdote.Met een hoog waarheidsgehalte.
Twee moderne componisten, Wolfgang en Amadeus komen elkaar tegen. "Zeg Wolfgang," zegt Amadeus, "Ik heb een probleem. Morgen moet ik een stuk afhebben maar ik heb nog helemaal niks." " Ach joh," antwoordt Amadeus, " dat is zo opgelost. Je neemt een menuetje van Haydn, schrijft het achterstevoren op en lever dat in. Niemand die 't hoort." Wolfgang opgelucht; hij denkt zelfs: "Weet je wat ik doe? Ik neem een stuk van Amadeus en draai dat om!" Zo gezegd, zo gedaan. En weet je wat hij toen hoorde? Een stuk van zichzelf.
Grappig en een beetje triest natuurlijk. Je zou denken: dat soort omkeertechnieken stamt van recente datum. Maar 't is oude koek en wel wat integerder gedaan indertijd. Neem bijvoorbeeld: Symfonie nr 47 van Haydn, bevat een "Menuet in roverso" Je kunt het ook achterstevoren spelen. De bijnaam was dan "Palindrome" Een knap stukje natuurlijk. Maar zulke grappen haalde men toen wel vaker uit. Bach bijvoorbeeld componeerde in Das musikalische Opfer canons waarin één partij tegelijk van voren naar achteren een andersom werd gespeeld.
En Mozart schreef een canon die je bivoorbeeld op een stoel kunt leggen en dan begint persoon A aan de ene kant bovenaan, terwijl zanglustige B tegenover hem aan de andere kant bovenaan begint (gezien vanuit persoon A dus achteraan) en het klonk uitstekend.
Genoemde anekdote gaat natuurlijk vooral over de praktijk van het jatten en over gemakszucht en over publieksverlakkerij. Het is helaas iets van alle tijden.
Gisteren weer genoten van twee muzikale broertjes, Arthur & Lucas Jussen, beide spelen piano. Het concert was in het Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven. Ze werden begeleid door het orkest Camerata uit Amsterdam o.l.v. Jeroen Weierink dirigent. Vorig jaar hebben we de broertjes ook al eens gehoord en het is leuk om ze muzikaal te horen groeien. We blijven ze muzikaal volgen.
Lucas en Arthur Jussen komen uit een muzikale familie: hun moeder is docente dwarsfluit, vader is paukenist in het radio Filharmonisch Orkest en slagwerker in Da Capo. Beiden jongens begonnen op vijfjarige leeftijd met pianolessen. Reeds enkele jaren later vielen ze in de prijzen bij verschillende concoursen.De broers krijgen regelmatig les van Maria João Pires. Als u de kans krijgt moet u beslist eens gaan luisteren en neem uw kinderen/kleinkinderen beslist mee.
Waar vindt u de beste sigarenwinkels in Nederland en België? Hoe rookt u een sigaar? Hoe worden Cubaanse sigaren eigenlijk gemaakt? Lees alles over sigaren in dit dossier.
U vindt op deze site compacte cursussen uit diverse vakgebieden. Afhankelijk van uw interesse kunt u dit zelfstudiemateriaal bekijken, doorlezen of systematisch bestuderen. Het zelfstandig bestuderen van een cursus neemt circa 25 uur in beslag. Bij een aantal cursussen is het mogelijk tegen een geringe vergoeding een officiële toets af te leggen. Op dit moment kan dat bij de cursussen Groepsbesluitvorming, Starten met programmeren, Wetenschapsleer, Psychologie, een eerste kennismaking en Bestuurskracht van gemeenten.
Wanneer mag, of moet, men zich tot de ouderen rekenen? Na zn vijftigste? Koenen verlegt de grens wat naar boven. Voor dit woordenboek geldt iemand pas vanaf ca. 55 jaar als oudere. Velen doen er nog tien jaar bij: in de recente discussie over de AOW duikt ouderen vaak op als synoniem van 65-plussers en gepensioneerden.
Daar zal Van Dale het mee eens zijn. De laatste edities scheren het woord ouderen niet alleen met senioren over één kam, maar ook met ouden van dagen en bejaarden en een bejaarde is met name iemand die ouder dan 65 jaar is.
Wie niet in de wieg gesmoord is, kan zich een tijd herinneren waarin bejaarde, oudere en senior nog ongebruikelijk of onbekend waren als algemeen etiket voor een individu op leeftijd. In Van Dale verschenen ze als zodanig pas na en deels ver na de Tweede Wereldoorlog. De opkomst van deze verkwikkelijker alternatieven voor grijsaard, oude van dagen en bes(je) zal wel deels zijn verklaring vinden in de vergrijzing oftewel de opschuiving van de gemiddelde leeftijd naar die der grijsaards. Zo althans werd het in 1976 gedefinieerd door de eerste hoofdredacteur van Van Dale die vergrijzing signaleerde, Kruyskamp.
Grijsaards heeft inmiddels veel terrein verloren, onder andere aan synoniemen die bij jongere gebruikers niet bepaald een vooruitziende blik verraden: gerontos, badmutsenclub, spatader-, rimpel- en rollatorbrigade.
Grijs gebleven zijn de bejaarden als grijze macht, grijze markt, grijze golf en ook een bedenksel van wie niet verder kijken dan hun jeugd lang of kort is grijze plaag.
Daar heeft Bram Peper onlangs grijze horde aan toegevoegd. Deze horde zou in opstand kunnen komen, zei de 66-jarige, als Wouter Bos bij zijn AOW-plan bleef. Peper verweet Bos dat hij de tegenstellingen tussen jong en oud aanscherpte. Zelf deed hij dat natuurlijk ook, door het beeld op te roepen van een agressieve, lawaaiige bende die pal staat voor haar staatspensioen.
Maar toch: de uitdrukking mag wat gepeperd zijn, grijze horde laat er terecht geen twijfel over bestaan dat er in vele bejaarden, van welke leeftijd ook, meer pit zit dan hun moedertaal doorgaans suggereert.
