28/8:tijd om te vertrekken
29/8:start in St Jean Pied de Port
¡Buen camino!
Op weg naar Compostela Deze blog is voor familie, vrienden en alle anderen die me willen volgen gedurende mijn tocht of willen weten waar ik uithang...
30-08-2018
Saint Jean Pied De Port - Roncesballes
Het begint al goed ..., ik had gisteren al geen zin meer om iets te schrijven 😰 Maar ik zal het vandaag inhalen. Gisteren gestart met wandelen om 7u30 en amaikes, het was meteen een steile klim. De weg was bij momenten ook vrij druk. Want een massa andere pelgrims startten ook natuurlijk. En het feit dat de herbergen al vol zaten de avond ervoor kon wel al doen vermoeden dat het best druk zou worden. De eerste 8 km waren echt bijna recht omhoog. Het kon bijna op handen en voeten, bij wijze van spreken. Daarna zou ik zeggen het viel wel mee maar het was nog steeds redelijk de moeite. Wel heel veel geluk met het weer. Het was rond de 23 graden, maar vrij bewolkt waardoor het echt wel aangenaam wandelweer was. Ik moet zeggen ik was content wanneer ik het topje van de klim bereikt had. Maar vandaar was het constant naar beneden tot Roncesballes. Zon 4 km. Dat was zowaar nog lastiger dan het klimmen. Uiteindelijk was ik om 13u in Roncesballes. De omgeving was geweldig! Schitterende uitzichten, door weiden met loslopend vee. Ik dacht altijd dat de koeien met een bel om hun nek slenterden in de bergen, maar hier zijn dat dus paarden. Grappig! Door de drukte ook veel mensen gesproken. De Ieren zijn hier al vast in grote getale aanwezig. Voor de rest even een klapke gedaan met Mia, een jonge twintiger uit Denemarken. Mark een 51 jarige uit Australië. Margaretta, een kranige 60tiger uit Oostenrijk. En Garry & Debby from Texas, jiiihaa!!. Die laatste twee waren wel heel tof. Ze hebben ooit de film the way gezien en hadden beslist om de camino ook te wandelen. Maar ze wilden wachten tot ze met pensioen waren om het een poging te geven. Gisteren was het Debbys verjaardag op dag 1 en ze willen eindigen op 7 oktober, de verjaardag van Garry. Hopelijk halen ze het want haar enkel was al eens geopereerd eerder dit jaar en hij had al 5 beroertes achter de rug. Dan moet je heel gemotiveerd zijn om aan deze trip te beginnen.
Vanop het terras leek het er gisteren op alsof het een makkie zou worden 😅. Maar dan kwam het weerbericht! De laatste trein naar Saint Jean Pied De Port werd afgelast door de storm die verwacht werd. Als alternatief werden bussen ingeschakeld. Uiteindelijk ben ik nog voor de storm in een herberg geraakt, en ik dacht toen... dat valt best wel mee, met hun overdrijven altijd...! Hoewel ze in het pelgrimskantoor ook al gewaarschuwd hadden om morgen niet de Pyreneeën af te dalen via het bospad omdat het te gevaarlijk zal zijn. Beter zou zijn om het alteratieve bergpad te nemen, dat is met haarspeld bochtjes en dus minder steil en veiliger. En nog een extra kilometer langer....! Eerst bed geïnstalleerd en na een doucheke wou ik nog het dorpje in om wat te gaan eten, maar toen was het wel losgebarsten en de hemelsluizen stonden open. Bliksem en donder, wind, enfin... de volledige zwik. Maar er is meer nodig om mij tegen te houden als ik honger heb en dus ben ik er maar doorgegaan. Nu ja, ver was het niet en regen is ook maar water!
Net ontbijt achter de kiezen en klaar om te terten!
Trouwens, de fotos blijven moeilijk om in de blog te krijgen, blijf maar melding krijgen dat het bestand te groot is... dus ik zal om de twee of drie dagen wel eens iets uploaden met Splice. De bijlage is de trip voor vandaag, het wordt een stevige klim!
Weinig geslapen deze nacht... de homemade pizza van Bamse en de perencrumble van Diede lagen een beetje zwaar op de maag... maar het heeft wel goed gesmaakt!! En ik wou ook nog alles aan de kant hebben, dus het laatste beetje was en strijk deze morgen vroeg nog gedaan, nog wat sandwiches gemaakt voor vandaag en dan de deur dicht achter mij en te voet naar het station. Stond daar toch wel een lokale dakdekker zekers om wat weinig flaterende fotos de wereld in te sturen. Merci Vic!!! Hop, dan de trein op naar Gent st Pieters, daar wachten op de flibco bus naar Charleroi. Inchecken aan de balie in Charleroi en... lang wachten. Geland om 13u30 in Biarritz. Daar weer wachten om door de controle te raken. Eens buiten, wachten op de bus naar het station van Biarritz. Ticketje gekocht naar Saint Jean Pied De Port in het station, en die trein komt pas om 17u32. Dus... weeral lang wachten... Maar kom... het is verlof, de zon schijnt hier volop, een slordige 28graden,... terrasje doen en ondertussen de blog bijwerken. Aankomst in St Jean is deze avond om 19u30 pas. Dus dan nog herberg zoeken en iets eten en dag 1 zit erop, en eigenlijk niks gedaan behalve veel gewacht. Op deze manier is Compostela halen een makkie... 😅!!
De dagteller staat op 0, enkel nog uren en minuten aftellen tot ik kan vertrekken. Vandaag de rugzak klaargemaakt, alles tweemaal gecheckt of het compleet is. Net ook nog even de rugzak gewogen en ik ben er toch niet in geslaagd om het op 10kg te houden, ik kom op 11,5 kg. Maar dat lukt ook nog wel, en eigenlijk wil ik er nu niks meer uithalen dat ik zou thuis laten. Het weer voor morgen ziet er veel te goed uit. 34C en volle zon... maar ik ben de ganse dag onderweg van Waarschoot naar Saint Jean De Pied Port. Op woensdag valt de temperatuur met 10 graden naar beneden en regen. Dat wordt dus al een extra uitdaging...weer goed gekozen...!! Ook de dagen erna beloofd het weer niet veel soeps te zijn. Drie dagen regen..., maar daarna weer 10 graden erbij. Goh ja... het zijn maar voorspellingen en het zal nog wel wat wijzigen de komende dagen.
Vandaag kreeg ik een whatsapp berichtje met de vraag of ik ook langs Castrojeriz moest passeren op weg naar Santiago. Ja dus! Ik heb het niet voorzien als eindstation van een etappe, maar ik moet er dus wel door wandelen. Ik vroeg waarom? Blijkt dat Conny en Eddy daar nu toevallig een tussenstop hebben onderweg naar Portugal. Het is er warm momenteel. Het is nog wel even tot september wanneer ik daar passeer waardoor de temperatuur ook wel wat gematigder zal zijn hoop ik. Ook hebben ze zelf een kort stukje op de camino gewandeld en niemand tegen gekomen! Maar het was ook al wat later op de dag dus dat lijkt me ook normaal. De pelgrims zijn meestal vroege vogels. En dus in de late namiddag zijn die al op hun bestemming voor die dag. En of het supporters zijn...? Dat blijkt wel aan de boodschap die ze al op de weg geschreven hebben! Eerder iets voor de renners, maar deze keer dan toch voor een wandelaar. Het zal uiteraard niet meer leesbaar zijn tegen dat ik er ooit ben, maar als ik er ben zal ik er zeker aan denken en toch een beetje de grond in de gaten houden...
Op zondag 01/07/18 was er dus het feestje bij Kathy en Frederik. Ik had hier al eerder laten vallen dat dit nog eens een uitgelezen kans was om een flinke tocht als test te doen. En het leuke er aan.... het was eens geen 'rondje' wandelen, maar echt een tocht met een startplaats die verschilt van de eindstreep. Op zaterdagavond dus de rugzak helemaal klaargemaakt met kledij voor feestje, wasgerief, eten en drinken voor ontbijt onderweg,... Het zakje zat vol, eigenlijk zelfs iets te zwaar om goed te zijn, maar kom altijd beter 'worst case' testen!
Daarna nog snel even de te volgen route bekeken, dan een frisse douche en nog een beetje uitgerust. De wekker zetten voor 's morgens was niet nodig, ik was al vanzelf wakker geworden. Na de gebruikelijke ochtend ritueeltjes had ik om 5u40 de deur achter me dicht getrokken en kon ik beginnen stappen. Zalig wandelen wel de eerste uren. Geen verkeer, geen mensen, alleen de natuur die 'wakker' wordt...
Over de route zelf. Starten via de Weststraat en de Stuiver richting Zomergem om daar de keigat bossen in te duiken en zo door te steken naar Ursel. Dan de baan van Ursel naar Knesselare langs het vliegveld. Daarna richting Sint -Joris om af te slaan voor de brug. Vervolgens was het de ganse weg langs het water tot in Moerbrugge. Daar liet ik het kanaal voor wat het was en kwam ik terug de meer bewoonde wereld in te Oostkamp. Toen begonnen de eerste meldingen van Frederik binnen te komen met de vraag 'of het nog ver was...?' Ook Tomas werd wakker want hij had beloofd de laatste kilometers mee te wandelen. Maar aangezien die nog vanuit Waarschoot moest vetrekken met de auto zat er niks anders op dan een terrasje te zoeken waar ik kon wachten tot hij er was. Goeie tip van Fred om in Loppem aan de kerk in St-Elooi efkes te pauzeren, leuk terras achteraan buiten in het zonnetje. We zijn daar uiteraard iets te lang blijven plakken dan voorzien, en rond de klok van 12u (? - ik weet het niet juist meer!) zijn we dan toch aan de laatste etappe begonnen naar Zedelgem. We waren net op tijd aangekomen op de eindbestemming want de foodtruck was net geïnstalleerd. Maar om toch ook maar geen geur klachten te krijgen van de andere genodigden heb ik mij eerst een doucheke genomen en mijn verse propere kleren aangetrokken!
En uiteraard direct aangeschoven aan de foodtruck want ik had wel al een 'klein hongertje' ook...
Het was twee keer bingo dus, om te beginnen een geslaagd feestje (merci Kathy&Frederik) en ook nog eens een geslaagde wandel test, want het was lekker warm en toch geen problemen gehad met de voeten of wat dan ook. Duidelijk de benen voor plan A dus!!
Nog ruim op tijd, maar het stempelboekje is ondertussen toch al in mijn bezit. Ik had een formulier ingevuld om dit aan te vragen aan het Vlaams Compostela genootschap. Naast mijn gegevens noteer je daar ook op wanneer je wil vertrekken, vanaf welk punt je de tocht start en hoe je de tocht onderneemt. Je kan te voet, wat ik van plan ben, maar met de fiets en zelfs te paard kan ook. Dat laatste zou Mies ook nog wel zien zitten waarschijnlijk...
Hoe werkt het? Vrij eenvoudig, het stempboekje is het bewijs dat je pelgrim bent en dat geef je af wanneer je in een herberg wil verblijven. In de herberg zetten ze er een stempel in met de datum. Op het eind van de tocht in Santiago heb je dat ook weer nodig om je Compostela te krijgen. De oorkonde dat je je pelgrimstocht afgewerkt hebt. Als wandelaar moet je minstens de laatste 100km afgelegd hebben. Als fietser moet je de laatste 200 km afgelegd hebben. De prijs per overnachting varieert per herberg, er zijn er zelfs enkele waar ze zelfs tevreden zijn met een vrije gift. Maar gemiddeld schommelt de prijs tussen de 6 en 12 per overnachting. Jullie zullen er nog wel van horen eens ik op stap ben.
Als er een plan A is, dan moet er ook een plan B zijn!
En dat plan zit vrij eenvoudig in elkaar eigenlijk. Plan B is niks meer doen en met mijn luie krent ergens in de zon liggen... foto materiaal op het net, is er genoeg voor handen. Dus dan post ik wel andermans foto's op deze blog met een verhaaltje erbij. Niemand van jullie die dat ooit zal te weten komen!!
Plan B treedt in werking om volgende redenen:
mijn voeten en tenen staan vol blaren waardoor ik toch geen voet meer voor de andere kan zetten zonder het uit te brullen van de pijn.
mijn gewrichten schreeuwen om hulp bij elke stap en de kans om achteraf kreupel te worden bij doorzetten blijkt reëel te zijn.
dat wandelen hangt mijn kl@&#$ uit want ik heb thuis al te veel gewandeld tijdens het trainen.
elke herberg waar ik slaap zit vol luidruchtige hollanders waartegen mijn oordoppen zelfs geen soelaas meer bieden.
....u kan er zeker zelf ook nog enkele goeie bedenken.
Grapje natuurlijk...! Jullie hebben wel door dat dit niet geheel naar waarheid is toch? Het moeten hier niet allemaal serieuze berichten zijn, er mag al eens iets (k)luchtig tussen staan.
Nee nee, plan B bij pech of overmacht zal gewoon vroeger naar huis komen zijn, om ooit later eens een nieuwe poging te ondernemen. Maar ik reken er op dat plan B helemaal niet nodig zal zijn.
Een deel van de voorbereiding is toch om ongeveer een idee te hebben waar de tussenstops zouden kunnen zijn. Maar deze zijn niet persé een streefdoel op zich, dus geen commentaar als ik achter op schema geraak hé.... Ook hier zal ik afhankelijk zijn van wat de dag brengt en vooral wat het lichaam zegt...
Ok, ik ben wel vrij goed getraind in het wandelen, maar niet vergeten dat het in Vlaanderen overal 'plat' is. En dag 1, om maar wat te zeggen, is vooral klimmen om de bergen over te raken. Dus een beetje planning moet, maar in principe is alles pas de dag zelf in te schatten. Behalve de heen vlucht en de eerste overnachting in St Jean Pied De Port is er dus nergens een overnachting vooraf geboekt om die reden. Dat maakt ook een deel van het avontuur, en als ik alle info mag geloven zijn er herbergen genoeg om een plekje te vinden. En zo niet zal het eens een nachtje onder de sterrenhemel zijn, als het niet regent is dat nog zo erg niet. Trouwens in lang vervlogen chiro tijden hebben we dat nog wel meer gedaan!
Maar goed de etappes dus:
29/08 St-Jean-Pied-De-Port >> Roncevalles
30/08 Roncevalles >> Larrasoaña
31/08 Larrasoaña >> Pamplona
01/09 Pamplona >>Mañeru
02/09 Mañeru >>Villamayor de Monjardín
03/09 Villamayor de Monjardín >>Viana
04/09 Viana >>Ventosa
05/09 Ventosa >> Cirueña
06/09 Cirueña >>Belorado
07/09 Belorado >> San Juan de Ortega
08/09 San Juan de Ortega >> Burgos
09/09 Burgos >>Hontanas
10/09 Hontanas >>Frómista
11/09 Frómista >> Calzadilla de la Cueza
12/09 Calzadilla de la Cueza >> Bercianos del Real Camino
Geen kat die ooit vooraf zou geloofd hebben dat ik een beetje de pelgrim zou gaan uithangen. Maar kijk...toch is dat het plan. Ik had al een tijdje zin om dit avontuur aan te gaan. Maar aangezien ik meestal wel een goede reden vind om iets niet te doen en uitstellen mijn tweede natuur is, kwam het dus nog nooit verder dan dromen en uitkijken naar.... Uiteindelijk na lang aarzelen heb ik mezelf toch maar ingefluisterd dat het moment er is om deze tocht alsnog aan te vatten en niet te wachten tot ik in pensioen ben bijvoorbeeld. En ik moet zeggen het begint te kriebelen. Eerst nog de zomer door spartelen, en dan is het dus echt zover. Met de trein, bus en dan vliegtuig naar Biarritz om vandaar door te reizen naar St-Jean-Pied-De-Port. In principe begint de voettocht naar Compostela aan je eigen deur. Maar wandelen vanuit Waarschoot duurt iets te lang. Dus heb ik mijn startplaats aangepast naar net voor de Spaanse grens om de camino francés te stappen. De bekendste en meest bewandelde camino naar Santiago de Compostela. Dat wordt dus nog een 800 km stappen. Uitgerekend, volgens de wandelboekjes, tussen de 30 à 35 wandel dagen. Ik hoop het in minder te doen. Niet uit competitiviteit maar omdat ze in de gidsen soms hele 'korte' wandeldagen voorzien om op dat moment te eindigen in de grotere steden. En dat hoeft niet persé voor mij. Dus die dagen stap ik rustig iets verder.
Voor wie denkt dat ik nu wat uitleg ga geven over de ganse geschiedenis over de camino en over Santiago als pelgrimsoord... vergeet het!! Daarvoor dient wikipedia en youtube. Of zie de bijgevoegde links hieronder voor wat meer uitleg voor wie wil.
Om niet volledig onvoorbereid of totaal onbezonnen aan deze tocht te beginnen heb ik dus al wat kilometers wandelen op de teller. Zowel met de voorziene gevulde rugzak als zonder! Op 01/07/18 volgt er nog eens een dagtripje als oefening. Kathy & Frederik geven een partijtje bij hen thuis. Ik heb even gekeken en de afstand tussen Waarschoot en Zedelgem is zo'n slordige 38km. Dat moet dus wel lukken om daar tegen de middag aan te komen, als ik op tijd vertrek natuurlijk en niet verloren loop onderweg. Want die kans is altijd heel groot bij mij. Dat wordt dus nog spannend daar in Spanje..., maar naar het schijnt zou dat daar onmogelijk zijn. Maar toch...
Waarom 'degekopwandel'? Wel volgens Mies ben ik gek dat ik zoveel kilometer te voet wil afleggen en ik vond niet direct inspiratie voor een andere gepaste naam voor de blog!
Wat mogen jullie verwachten van deze blog? Euh...liefst niet te veel aub... Ik ben geen facebook mens, instagram of enig ander social media gebruiker, dus als de blog te basic overkomt voor jullie, dat is de reden. Laten we het op een akkoordje gooien dat ik jullie zeker en vast het verwachte minimum zal meedelen. Namelijk dat jullie weten waar ik ben en uiteraard wat sfeerbeelden van onderweg. Dat moet nog wel lukken. Af en toe wel eens een leuke gebeurtenis of iets anders wat het vermelden waard is ook. Ik ga jullie alleszins niet beloven dat ik elke dag een ganse update zal posten over de voorbije dag. Ik zie nog wel... alles zal afhangen van de sfeer, inspiratie, vermoeidheid, goesting,...
Deel gerust de link met wie ik zou vergeten zijn (nu al sorry!) of wie er naar vraagt.
En hopelijk veel lees en kijk plezier en wie weet begint het bij jullie ook te kriebelen om een wandelingetje te maken.
Vandaag kreeg ik een whatsapp berichtje met de vraag of ik ook langs Castrojeriz moest passeren op weg naar Santiago. Ja dus! Ik heb het niet voorzien als eindstation van een etappe, maar ik moet er dus wel door wandelen. 
Nog ruim op tijd, maar het stempelboekje is ondertussen toch al in mijn bezit.
