EEN TIENTAL DACTYLOBLADEN samen gehouden en opgerold met een lichtblauw elastiekje. Die rol zat verpakt in een wit plastic zakje. De bladen waren deels geprint, deels met de hand beschreven.
De teksten zijn origineel geschreven door ondergetekende schrijfster
Hierna, uittreksels van het geschrevene :
= lonely = mini, klein...................toch een mooie kleuter...............het licht in de grote plaats...............verlichting............... nieuwe pret het................zeteltje................J...D was haar naam................grootmoeder boos JD was dan ook oma's troetelkind.........................roze kleedje van het wiegje, ze slaagde er in het er af te halen en................
= memoriefli = Het LOT ...............
.........................flitsen.....................ondanks ze een fotografisch geheugen had, maar JD merkte er niets van, leefde haar leventje en was gelukkig....................
= RO VLE = iemand overleden ? vroeg de dame.....................ja, maar dat .................jaren geleden.......................?!
= Fons = Uit de aanpalende plaats klonk een heldere stem : Fons haal je ..............het meisje dat met.................. draaide zich om naar..........................benieuwd wat hij zou doen....................hij had nog zo zijn best gedaan Het waren de jaren 19...
_ _ _ _ O O O O O OOOOOO _ _ _ _
Ongeveer een tiental dagen na het "verlies" van bovenvermeld pakje bladen, lag er 's morgens op straat aan voordeur van schrijfster, een wit quarto dactyloblad met : een lijst van woorden - telkens mooi onder elkaar zoals : "varken" als eerste woord van de rij. Tja............
De dame- klant kan wel begrip opbrengen voor het standpunt van de keukenverantwoordelijke maar aanvaardt NIET dat ze gedwongen wordt door diezelfde "keukenverantwoordelijke" om een bestelling te aanvaarden die ze als klant niet wenst.
Als klant moet men haar - logischerwijze ! - de vrije keuze laten voor wat zijzelf zal kiezen om te bestellen maar die vrijheid kreeg ze dus niet !
Waarop de dame de zaak heeft verlaten en, aangezien ze niets heeft aangeraakt van het ongewenste, heeft ze ook niets betaald.
De dame was ter plaatse - sedert ongeveer één jaar - een zéér goede klant;
Een dame vertelt : ze heeft de dagelijkse gewoonte te gaan ontbijten in ee tea-room in het stadscentrum. Het personeel bestaat uit - soms wisselennd - vriendelijke jongelui. Tot.....
Het aangebodene als ontbijt is biologisch en lekker.
Op 12.09.15 vraagt klant of ze een bbepaald iets kan krijgen wat niet helemmaal hetzelfde is wat de kaart vermeldt. De vriendelijke dienster aan wie ze dat vraagt, antwooordt : "dat weet ik niet, maar ik zal het even vragen aan de "keuken". Hetgeen ze doet waarna ze de klant mededeelt : "de " keuken " zegt dat er geen uitzonderingen gemaakt worden !". Tegelijkertijd plaatst de dienster een bord opgemaakt met beleg, - voor de klant, terwijl deze klant nog geen keuze had gemaakt !
OP : 03.01.2O15 (zaterdag) verloren, kladsch rift met helgele kaft, doorschijnend, waarschijnlijk te Gent, Kalandenberg; tearoom : Pain Quotidien. Het schrift bevat o.a. een print van Dr.Dosscche, Gent en teksten bv. gedicht " Niet " ; Vriendelijk verzoek aan eerlijke vinder het werkschrift te willen terugbezorgen via tel..nr. 0496.088976 OF ge- woon afgeven bij tearoom hierboven vermeld.
Ben begonnen met één van je boeken te lezen en al van bij het begin werd ik getroffen door je verklaring aawaarom je aan die studie over voeding bent begonnen. Je bent een papa uit de duizend, en zellf moeder zijnde, zou ik wensen dat ieder kind op deze wereld een vader had als jij. Wat in je boeken staat kan iedereen zijn voordeel mee doen maar, slechte gewoontes zijn soms moeilijk om laten, hé (spreek ik daar voor mijzelf) of, nare bijkomende omstandigheden waardoor voeding bijzaak wordt en verdiet en verwaarlozing nog al eens samengaan
Zo besluit ik op een avond laat je te schrijven over wat me daar overkomt in "die" tearoom - altijd als jij er niet bent; Het werd een vuilbekkerij van je welste. Twee "phrasen" uit hun bloemlezing : "niemand gunt je dat" doelend op het beetje aandacht dat je aan mij besteedde en de kers op de taart " ze zijn zijn allemaal zeer blij DAT ZE ER IN GESLAAGD ZIJN onze "relatie" te breken. Waar ikzelf dan weer zeer blij om ben dat ik nog nooit in zulke termen heb gedacht.
Mijn verwachting was, dat je op mijn schrijven hierover, verontwaardigd mijn kant zou kiezen maar het tegendeel gebeurde en feitelijk had je gelijk. Maar dat wist ik niet, .....toen niet en het brak mijn hart... Hoe kon dat nu ??
