|
'Tarwe is slecht' is een stelling die je de laatste tijd regelmatig hoort. Tarwe, de basis voor zowat al ons brood, zou ons dik maken, diabetes veroorzaken, de oorzaak van spijsverteringsproblemen zijn,... Dat tarwe schadelijk kan zijn klopt. Dit geldt echter alleen voor mensen die allergisch zijn aan tarwe of intolerant zijn aan gluten en dus niet voor het merendeel van de bevolking.
De start van de obesitasepidemie kan gesitueerd worden rond 1980. Tarwe eten we al 10000 jaar en kan dus onmogelijk de oorzaak zijn. Speelt tarwe dan totaal geen rol bij het ontstaan van obesitas? Dat is dan ook weer een te eenvoudige redenering. Heel veel snacks zijn immers op basis van tarwe. De schuldige is hierbij niet de tarwe op zich, maar wel het feit dat die tarwe zo bewerkt ('geraffineerd') is dat er geen enkele nuttige stof meer inzit (bv. wit brood). Ook andere granen, en dus niet alleen tarwe, kunnen bewerkt of geraffineerd zijn en zijn dan evengoed slecht voor ons.
Het meest bekende recente boek dat tarwevrij eten aanprijst, is het boek Broodbuik. Volgens dit boek is niet alleen tarwe , maar ook haver, spelt, rogge en gerst slecht. Brood is dus al verboden, terwijl in onze maatschappij broodmaaltijden juist erg ingeburgerd zijn.
Koolhydraten in het algemeen moeten beperkt worden. Vlees, eieren, vis, noten,
mogen onbeperkt gegeten worden. Zelfs op olie staat geen limiet, terwijl dit wel het meest energierijke product op aarde is. Nog een heel raar element uit dit boek is het feit dat zuivel beperkt moet worden, enkel kaas mag je onbeperkt eten. Wat hier de reden voor kan zijn, kan ik vanuit voedingsdeskundig standpunt op geen enkele manier verklaren. Kaas is immers een zuivelproduct, maar dan wel één met veel meer vet en dus kilocalorieën dan bijvoorbeeld yoghurt.
Afvallen met de adviezen van het boek Broodbuik kan, maar dan enkel omdat je voeding zo beperkt wordt dat je automatisch minder gaat eten. En aangezien je voeding beperken op lange termijn toch niet vol te houden is, is het jojo-effect een logisch gevolg.
|
