|
Onze vliegtuig van Delta Airlines landde om elf uur 's ochtends op Charles-de-Gaulle. Ik was heel gelukkig dat het reis over was, want ik ben bang in vliegtuigen. Ik was uiteindelijk in Parijs, waar ik 17 jaar geleden Sebastian voor de tweede keer ontmoette. Toen we de luchthaven wouden verlaten, zag ik een chauffeur die een bordje omhooghield met: Mr & Mrs Larabee. We dachten dat het misschien een hint was die door de ontvoerders werd gegeven. De chauffeur heeft ons naar de Grand Hotel de la Butte in Montmartre gebracht en hij zei dat alles gereserveerd werd een week geleden door Sebastian zelf. Natuurlijk had Sebastian dat niet gedaan, maar de daders hadden wel zijn bankrekening gebruikt. We gingen naar onze kamers en hoopten dat we meer informatie zouden krijgen van de ontvoerders.
Enkele uren later kreeg ik een telefoontje, een vrouw wou onze afspraak voor een diner excellence op de schip L'Amiral op de Seine bevestigen. Een beetje later, werd er op de deur geklopt, de kamerjongen bracht ons pakjes. We kregen een stapel van pakjes met logo's van bekende merken van luxeartikelen: Yves Saint Laurent, Christian Dior, Zegna, Jimmy Choo ... In de pakjes vonden we een complete set van avondkleding. We hebben ons aangekleed en toen voelde Sebastian iets in zijn broekzak. Het was een ticket van een kluisje van het Gare du Nord. We gingen naar het station en vonden een sleutel in het kluisje. Daarna hebben we een taxi genomen om naar onze diner op de schip te gaan. Daar hebben we gegeten en gepraat over wat de sleutel kon openen. Toen we onder de Pont des Arts passeerden, zei Sebastian dat de sleutel zo een hangslot moest openen! We waren van plan om de schip te verlaten maar de politie stond op ons te wachten... Daarom zijn we op een brug geklommen om hen te ontwijken. We vonden de passende slot na een lange en vermoeiende zoekactie. Op de slot zagen we twee rijen cijfers, die onder elkaar waren ingekrast.
We hadden een plaats gevonden om een beetje te slapen. Ondertussen probeerde Sebastian zijn moeder te contacteren en hij kwam te weten dat Camille nooit bij zijn moeder was geweest. Camille werd ook ontvoerd!
Sebastian kon het raadsel van de cijfers oplossen, het waren eingelijk coördinaten. Ik heb dus een wagen 'geleend' om de coördinaten het navigatiesysteem. De gps bracht ons tot een oude boekhandel, daar ontmoetten we een vrouw van de politie en moesten we vluchten. De agente liep achter ons na...
Plots, tijdens de achtervolging, viel de agente bewustloos op de grond. Ik kon haar niet zo laten, daarom hebben we in haar portefeuille gekeken om te weten waar ze woonde. Sebastian heeft ze op zijn rug gedragen. Twee uur later, werd ze wakker. Ik kon haar onze verhaal vertellen... Eerst Jeremy die verdwenen was, maar die uiteindelijk ontvoerd was. Dan Camille die ook ontvoerd werd, onze zoektocht tot in Parijs om onze tweelingen terug te vinden. Nadat de agente, Constance, onze verhaal had gehoord, wou ze ons helpen. Constance wou eerst de film waarin Jeremy ontvoerd werd, bekijken. Ze zei zonder enige twijfel dat de film niet in Parijs werd gedraaid, of tenminste niet in een geopend metro station. Na een tijdje zoeken, vond ze dat een gesloten station door Amerikaanse studenten van de filmacademie werd gebruikt.
Ik herinnerde mij dat Simon, de beste vriend van Jeremy, hier op stage was. Dus zijn we bij Simon gegaan om hem vragen te stellen. Hij zei dat hij de film had gemaakt voor Jeremy en Camille. De tweelingen hadden een soort spel bedenkt om Sebastian en ik bijeen te brengen. Het leek mij logisch... Wie anders dan Camille kende de bankrekening van Sebastian en onze maat voor kleren? Maar Simon had geen nieuws van hen gehad. Verder zei Simon dat Jeremy van plan was om naar Brazilië te gaan, om een meisje, Flavia, te bezoeken. Hij had ze op het internet leren kennen. Enkele uren later, waren Sebastian en ik in een vliegtuig richting Galeão.
|
