Wat een prachtig einde! Ik ben nog nooit zo benieuwd geworden na het lezen van zo een boek! 

Ik dacht werkelijk dat het gedaan zou zijn met Mira, maar neen blijkbaar was de liefde veel sterker dan de schade van het auto ongeluk. Mira is blijven vechten in haar coma voor haar geliefde en haar familie en vrienden.

Dit was het eerste boek die mij volledig heeft stil gekregen, mijn gevoelens heeft kunnen raken en mij laten denken van hoe voorzichtig je wel moet zijn. Elke dag kan het einde van jouw leven zijn. Ik heb vanuit het boek geleerd dat je je moet inbeelden dat het steeds jouw laatste dag is om te leven. 

" HOOP doet LEVEN!"

 

 

Ik kom aan het einde van mijn boek, Mira ligt nog steeds in de coma en Adam gaat nog dagelijks op bezoek bij zijn geliefde.

Wat een prachtig boek, Mira dat een gewoon meisje was die hield van cello spelen en het beluisteren van klassieke muziek. Ook leerde ik beter het vriendje van Mira kennen, Adam was meer een "Rock-type" een jongen die meer succes had bij de meisjes, maar toch viel voor de rustige mooie Mira. 

Vanuit het boek kan m'n afleiden dat het niet enkel het uiterlijk is dat telt bij liefde maar ook het innerlijk.

Adam vecht dag na dag meer en meer voor zijn Mira die in het ziekenhuis ligt.

Hij doet er alles aan om haar erdoor te krijgen. Op een dag liet hij haar lievelingsliedje  afspelen door heel het ziekenhuis genaamd "Brooke Vega" een indie-muziekgenre. 

Waaw wat een liefde dat er toch bestaat! ♥♥♥

Wat een verwarring, van de ene tijd sprong het boek over naar de vorige gebeurtenissen.

Ik leerde Mira haar vroegere leven kennen, hoe ze Adam leerde kennen.

Mira was nogal een verlegen meisje, die zich niet veel aantrok van jongens tot op een dag ze Adam leerde kennen.

Adam speelde nadien een hele grote rol in het leven van Mira, Mira vond haar geluk, vrijheid,... in Adam.

Toen ik dit deel van het boek aan het lezen was, kon ik echt afleiden dat niet enkel Mira heel veel om haar vriend gaf maar ook omgekeerd. 

Alles bleef verder gaan in flashbacks, mijn hoofd staat een beetje op ontploffen . 

Zoals ik al in mijn vorige blog zei, leef ik mee in het boek. Ik kreeg zonet de tranen in mijn ogen, ik zou me niet kunnen voorstellen om zo een auto ongeval te krijgen net als bij Mira. Het gezin zat samen om in de auto tot opeens de auto weg sloor, van een gezin van 4 personen gingen ze nog maar naar 1 persoon. Enkel Mira overleefde de klap maar dan wel in kritieke toestand in het ziekenhuis.

Adam en Kim, haar vriendje en haar beste vriendin werden op de hoogte gebracht. 

In dit hoofdstuk stelde ik mij helemaal in Mira haar plaats en in haar geest die ook een rol heeft. Ik stelde me voor dat ik met m'n hele gezin in de auto zat en dat we ook weg sloren. Dat Thomas en Céline op de hoogte werden gebracht.

Het moet waarschijnlijk afschuwelijk erg zijn om zo iets te horen.

Vandaag begon ik met het lezen van een geweldig boek, genaamd "Als ik blijf" geschreven door Gayle Forman. Nooit eerder las ik een boek op 1,2,3 uit maar dit boek wel. Het was een liefdesverhaal gebaseerd op waargebeurde feiten. 

Het eerste hoofdstuk had als titel "07.09", het boek startte vanaf dit moment. 

Mira, 17 jaar is het hoofdpersonage die samenleeft met haar ouders in een klein dorpje. Mira stond op een ochtend op en keek uit het raam en zag dat er wat sneeuw lag. De school had al een mail gestuurd dat ze niet naar de les moesten gaan, in het KSO zouden we dit ook eens moeten hebben een mail om niet naar de lessen te gaan .

Bij het begin van het lezen van het boek hadden er mij al verteld dat het een mooi liefdesverhaal was, dus beeldde ik mezelf in als Mira en liet mijn leven door het boek slepen. 

Hou alvast m'n blog in het oog later vandaag laat ik jullie nog iets weten over mijn leeservaring met het boek "Als ik blijf".