Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Boortmeerbeek (België) en mijn beroep is Studente ergotherapie.
Ik ben geboren op 01/12/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: judo.
De derde week hier in het warme Gambia is een groot contrast met het Belgische strontweer. Regen, wind, koude temperaturen en storm dat komen we hier niet tegen hoor!
Op maandag rond vijf uur waren we als VIP uitgenodigd op een rolstoelbasket wedstrijd van één van de patiënten. Deze ging er heftig en wild aan toe. We zagen mannen met nog twee benen, één been en zonder benen. Grellig om te zien hoe zij zich voortbewegen op de handen net zoals apen.Ook al op maandagavond valt de electriciteit uit en het kan echt donker zijn in Gambia. Je hoort allerlei vieze geluiden maar ziet niks. Creepy.
Gisteren dinsdag...dat was weer een dag om snel te vergeten. Géén voiture en dus een busje pakken richting Banjul. Als blanke is dat niet zo simpel, maar één uur te laat zijn we er toch geraakt en weliswaar gratis! Op stage was Ousman precies ongesteld, zo lastig was hij. Begon hij al zijn werk naar ons door te schuiven en was meneer zelf de pijp uit s middags. Wij non-stop getravakt tot 2 uur en dan een grote ontsnappingspoging ondernomen. Deze is na enkele hindernissen geslaagd. Het busje waar we opzaten tegen gehouden door de politie, miserie en allemaal afstappen, het volgende reed maar tegen 20 per uur, en onderweg wel 4 buskes met nen platte band. Ook een zwaar verkeersongeval veroorzaakt de nodige nieuwsgierigheid bij de Gambianen hebben we gemerkt. Stoppen en allen erheen zonder hulp te bieden. Gambia is een peacefull country! Vanuit het hospitaal hadden we een paar handschoenen meegenomen want we hadden gepland om het koertje (lees: stort) eens onder handen te nemen. Zo gezegd, zo gedaan en als twee volleerde chirurgen begonnen we eraan. Wedden dat Sien en Maria zoiets nog nooit gezien hebben. We snoven het aroma op van enkele lokale gerechten die we twee weken geleden geproefd hadden. Hmmm, de kleur was weliswaar verandert in groen en zwart met kleine witte wormpjes erop! Na een half uurtje rommelen was alles toch wat properder maar de stank was niet te harden.
Ondertussen zit ons verblijf al bijna in de helft...als jullie denken dat wij aan het aftellen zijn, misschien! Zowel België als Gambia hebben positieve kanten, alleen zie je soms niet!
Na een saai en vervelend weekend (van vrijdagmorgend tot zondag 11h alleen thuis en genikst) dat héél traag voorbijkroop zijn we content dat we begin deze week weer aan de slag mochten in het RVTH. Mozes is ondertussen ook aangekomen, maar heeft het nog te druk met familiezaken. Vrijdagvoormiddag hebben we gebrost op het werk want we hadden gene chauffeur om ons te brengen. Zaterdag dus verveeld en spellekes gespeeld. Heerlijke Belgische spaghetti gemaakt en met zen tweeën helemaal opgegeten. Ge moet ni vragen hoe uitgehongerd we waren. En zondagnamiddag zijn we naar het verlaten strand getrokken van Kachumé. Het was een hele tocht te voet met al de bagage en het eten. Eindelijk eens lekker en goed eten, maar het bleef bij wat droge vis, hmmm. Van lekker relax zonnen kwam niet veel in huis want héél véél Ghostkrabben op het strand...en wij hebben beide schrik van alles met meer dan 6 poten! De terugweg was een belevenis op zich. Met den dikke mercedes reden we rond gelijk miljonairs...tot de naft helemaal op was. Zo zie je maar soms kan ne zwarte met dikke lippen nog van pas komen J om te DUWEN in dees geval. Chance hebben ze dan ook nog want het tankstation wat da ge hier dus niet om de paar kilometer vindt bevond zich nu toevallig op een paar meters. Toch zijn we thuisgeraakt en zaten daar weer helemaal alleen. Omstreeks een uur of acht natuurlijk den electric uitgevallen en weet je vanaf het moment dat het donker wordt komen de spinnen hier tevoorschijn vanuit alle hoeken en kanten. Na een uurtje kaarsen en zaklampen en het tot ons nemen van wat bosvruchtenthee, plop, opeens weer licht! Ons Debby blij en dadelijk op verkenning maar dat was buiten de lelijke witte donzige en harige kat gerekend die binnengeslopen was. Een luide kreet en veel ssssstttt later werd ze zorgvuldig buitengekegeld. Maar miserie bleef niet uit en omdat Debby geen last heeft van kwaaltjes zoals witheid en afvellen heeft zij er andere. Zo is op nog geen 3 uur tijd de zonnebril en de horloge voor de bijl gegaan en heeft ze die toch kapotgekregen. Tot zover ons weekendintermezzo!
Ik ben Debby, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Duplo.
Ik ben een vrouw en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Studente ergotherapie.
Ik ben geboren op 07/05/1982 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: turnen, modellenwerk.
