De dip, het dieptepunt, het dal. We kunnen er vanaf nu volwaardig over mee spreken. Iedereen op de afdeling hier maakte er ons op attent dat bijna elke patiënt er mee te maken krijgt, maar toch blijf je (hoe rationeel je ook bent) hopen dat jouw kindje het niet zal moeten meemaken.
Helaas, het is ook bij Jade aan de orde (geweest?). Sinds donderdag weten de dokters welke beestjes aan het aanvallen waren, ze hebben de naam staphylococcen gekregen. Iedereen toch een beetje blij dat ze gevonden hebben wat er moet bestreden worden en zo gebeurde het dat Jade gerichte antibiotica kreeg sinds donderdagmiddag. Het was dan ook nogal verschieten toen ze donderdag in de vooravond opnieuw een hoge koortsaanval kreeg met 'gebloemde' huid en koortsrillingen als gevolg. Volgens de volkswijsheid is een gebloemde huid een teken van gezondheid, maar dit waren toch wel héél veel paarse bloemetjes, en alles waar een té voor staat kan ook nooit goed zijn. Ons klein meisje was in de patatten gevallen... Geen putjeslach meer, geen blinkende oogjes maar enkel een hoopje paarse, rillende ellende. De koortsaanvallen volgden net iets te snel op elkaar waardoor de wijsheid van de 2 artsen op onze afdeling uitgebreid moest worden met de wijsheid van 2 artsen van intensieve zorgen. Zo gebeurde het dat er donderdagnacht omstreeks 1u, 4 wijsheden rond Jade haar bedje stonden, samen met de verpleegster en 2 hulpeloze ouders. We konden op dat moment als ouder niets meer doen dan elk een handje vast houden en beetje machteloos toe kijken. En deze keer zijn de artsen onder elkaar wel een onverstaanbare taal aan het spreken, gelukkig kon 'onze' verpleegster (zo kan je deze bron van steun wel noemen, ze week bijna geen seconde van onze zijde) vertalen dat alle vitale functies nog ok waren en Jade op haar kamertje mocht blijven. Na deze horrornacht komt gelukkig tegen de middag ook een klein waterachtig zonnetje op. De koortsaanvallen volgen weer minder snel op elkaar én er zijn witte bloedcellen gevonden!!! Hoera!!! Nog niet veel, maar ze zijn er!!! O ja hadden we ook al laten weten dat als gevolg van deze dip er ondertussen nog een maag- en blaasonde in Jade haar lijfje steken??!! Ach ja, na dergelijke dip, kan je deze ingrepen ook wel weer relativeren.
Op dit moment geen bloemetjes meer, laatste koortsbui gisteren om 22u gehad en opnieuw een voorzichtige putjeslach op het gezichtje. Sta ons toe om voorzichtig te zijn, want het kan allemaal heel snel veranderen, dat hebben we aan den lijve mogen ondervinden.
Laat dit, om verschillende redenen dan ook een 1 september zijn om snel te vergeten. Dat hij maar in het dal blijft steken, wij kruipen er SAMEN wel uit, stap per stap, dag per dag.
Vergeef ons dan ook de gemiste telefoontjes, onbeantwoorde berichtjes en gemiste afspraken van de voorbije dagen. Laat ons toe dit zeker goed te maken, als alles achter de rug is.
Reacties op bericht (6)
04-09-2017
hou vol!
Wat een strijd! Het moet verschrikkelijk zijn zo machteloos naast je kindje te zitten terwijl het zo afziet... Ik ben blij dat Jade nu aan de beterhand is!
Maar de witte bloedcelletjes zijn er! :) Dat is nu eens goed nieuws, ze! En dat ze maar vlug mogen stijgen in aantal!!
Ga en vermenigvuldig u, zou ik zo zeggen! ;)
xxx
04-09-2017 om 13:12
geschreven door Leen
Hallo allemaal
Super dat jullie al zo ver zijn hopelijk geen terugval meer en vlug alle dagen beter worden. We duimen en inderdaad wat een flinke sterke meid.
Vele grts gunther, Sylvie, Marvin en Mauro
04-09-2017 om 08:33
geschreven door Sylvie
03-09-2017
Lieve lieve Jade en jullie superteam,
wij duimen keihard mee met jullie, hopelijk is het dieptepunt vlug voorbij! Heel veel moed voor jullie allemaal,
Mario, Mieke & Femke
03-09-2017 om 19:07
geschreven door Mario, Mieke & Femke
weldra
Hey Sofie,
Weldra komen er meer en meer witte bloedcellen om Jade te helpen vechten tegen die stoute vieze beestjes!!!
Das zeker da!!
Goede moed!! Ik duim met jullie mee!!! Dikke kus!!
ann
03-09-2017 om 18:22
geschreven door Ann Cosijn
Jade
Niet te geloven wat een klein mensje kan en moet doorstaan, als dat geen sterk meisje is.
Nu maar hopen dat het diepste punt voorbij is en de witte bloedcellen hun werk doen.
knuffel van ons.
tante.
03-09-2017 om 12:58
geschreven door Elvire en Dion
zondag
jullie hoeven niets goed te maken,
deze zware tocht is voor jullie al meer dan genoeg,
