't Is weer voorbij die mooie zomer. Nu ja, de zomer misschien niet, maar de vakantie bijna wel. We zouden allemaal gerust nog een weekje extra willen blijven, maar dat is nu eenmaal niet mogelijk. De centen, het wifi-abonnement en de vakantiedagen zijn op... Deze middag staat er nog een uitstapje gepland naar Pubol, het kasteel dat Dali aan zijn vrouw Gala schonk, we hebben nog een bonnetje voor 4 x gratis minigolf, dus dat gaan we ook opmaken, en vanavond gaan we nog es lekker eten. Morgenvroeg ontbijten we op 't gemakske, en daarna zijn we ribbedebie. We hebben dan zo'n 800 km te gaan, tot in Orléans, waar we een Novotel geboekt hebben voor de overnachting. Woensdag in de late namiddag zijn we dan weer thuis. Tot dan. Daaaaaaaaaag !!!!!!!!
Op deze zaterdagnamiddag stond een bezoek aan Empuries op het programma. Louis en Jelle volgden liever de ontknoping van de Ronde van Frankrijk, dus Jori en ik trokken er alleen op uit. Toen we vertrokken op de camping stak er een serieuze windvlaag op en werd de hemel plots donker. We waren nog maar 2 minuten vertrokken, of we werden al overvallen door een echte Spaanse onweersbui : binnen de kortste keren regende het bloskes en stonden de straten blank. Gelukkig duren die Spaanse regens nooit lang, en toen we in Empuries waren, zag de lucht alweer blauw.
Dit jaar is het 100 jaar geleden dat ze begonnen met de opgravingen. Het Griekse gedeelte is al voor het grotendeels blootgelegd, maar wat betreft het Romeinse stuk, hebben ze nog heel wat graafwerk voor de boeg. Gelukkig hadden we een levendige fantasie en stonden er genoeg infoborden, zodat we van de stenen die we zagen in onze verbeelding huisjes, winkeltjes en pleintjes konden vormen. Op een gegeven moment zagen we zelfs in onze hoofden de Romeinen binnenkomen langs de hoofdpoort (de karrensporen zijn nog wel echt te zien) en hoorden we ze koopwaar verhandelen op de markt...
Het was alweer zo warm, dat we besloten nog een duik te gaan nemen. In L'escala zijn we tot aan het vlot gezwommen dat in de baai lag, Jori speelde nog effe exhibitionist op het strand om zijn natte zwembroek uit te krijgen, we aten nog een ijsje, en daarna ging het alweer richting Pals.
Op deze - alweer - zomerse dag, trokken we zo'n 40 km het binnenland in, richting Girona, de hoofdstad van de gelijknamige provincie, en zo'n 75.000 inwoners groot. We parkeerden de wagen op de Plaça Catalunya en konden vandaar rechtstreeks de muur op, een zeer goed bewaard gebleven (en gerestaureerde) omwalling die de stad in de middeleeuwen beschermde. Vlakke zon, geen zuchtje wind, klimmen en dalen ... en zweten dat we gedaan hebben ! Maar de mooie uitzichten op Girona maakten het meer dan goed. Halfweg konden we de muur af en doken we met plezier de schaduwrijke straatjes en steegjes in. Het allereerste terrasje dat we tegenkwamen was goed voor een aqua en een fanta, en we kregen er zelfs een accordeon-serenade van een straatmuzikant. Eigenlijk was het de bedoeling dat we dan winkeltjes zouden gaan bekijken. Nu, winkeltjes hebben we gezien, maar ondanks dat het siësta-uur allang voorbij was, bleven die allemaal gesloten. Begrijpe wie kan, want er liep nochtans veel volk rond. We hebben dan maar een bezoekje gebracht aan de kerk, zijn nog verder de steegjes en trappen-straatjes gaan verkennen en kwamen bij de terugkeer naar de auto langs een ijzeren brug (de brug van de vissers), een van de vele bruggen in de stad die langs 4 rivieren ligt, ontworpen door een zekere meneer Gustave Eiffel.
Heet heet heet op de omwallingen...
...maar wel een schitterend zicht op de stad
Ook hier weer veel steegjes en trappen
en het andere - lagergelegen gedeelte - van de stad, genomen vanop de brug van Eiffel
Vandaag ging de tocht richting zuiden en stond Platja dAro op het programma. Niet om er naar de discotheek te gaan, wel om Aquadiver te bezoeken, een waterpretpark met golfslagbad, verschillende soorten glijbanen en riviertjes waar je in een zwemband vanaf kon. Supertof, en vooral de spectaculaire en onorthodoxe manier waarop ondergetekende van de lange blauwe glijbaan afkwam, zal ons nog lang bijblijven
Jules Verne achterna het waren wel geen 20.000 mijlen onder zee, maar we hebben toch wel wat visjes en koralen gezien. We trokken met de auto tot in LEstartit, waar we inscheepten voor een tocht van een goed uur met de Octopussix. We wilden eigenlijk een andere route kiezen (tot in Empuries), maar die werd niet gevaren omdat er te veel wind was en omdat de zee dus te ruw was. De tocht ging richting Medeseilanden, zeven kleine rotsachtige eilandjes die samen een natuurpark in zee vormen. Heel vroeger werden ze bezet door de Grieken, die er een begraafplaats maakten; in de middeleeuwen was het een schuilplaats voor piraten en in de 18de eeuw bouwden de Fransen er een fort.
In de late namiddag reden we verder naar LEscala, op zoek naar het huisje in de straat achter de laatste struik rechts, of zoiets. We hebben het niet gevonden Wat wel herinneringen opriep, waren de baaitjes met daarin de vlotten waar je naartoe kan zwemmen. Het was echter al laat, dus het is bij pootje baden gebleven.
Voor we in L'estartit inscheepten zagen we zelfs een heuse piraat... nu ja : eentje op Crocs, die met de fiets gekomen was
poging tot postkaart : les Illes Medes in volle glorie en in volle zon
deze vissen, toch tot zo'n 20 cm groot, die de hele tijd met de boot meezwommen heten (obladi) Oblada
op de terugweg probeerden Jelle en Jori "Titanic" te spelen. Gelukkig was onze boot ietsje zeewaardiger
Vanochtend zijn we opnieuw naar Pals geweest, niet om nogmaals het dorp te ontdekken, wel om naar de markt te gaan. Erg groot was die niet, maar wel gezellig. We hebben er wat fruit gekocht, en Jelle een half paar schoenen (zie foto 2)
Daarna kregen we de C.I.A. op bezoek, of zoals de kinderen het uidrukten : Cupido in Actie
Vannacht heeft het de hele nacht serieus gewaaid; ik dacht op een gegeven ogenblik dat de caravan zelfs zou opstijgen. Groot voordeel was wel dat alle wolken weg waren. Het werd dus een stralende dag met een keiblauwe hemel en temperaturen tot... jawel... 34 °C. We hebben de middag dan ook aan het zwembad doorgebracht.
Vandaag bezochten we Pals, het dorpje op een paar kilometer van hier. Pals lijkt een beetje op Carcassonne, maar dan in het klein. Een Middeleeuws dorp, een oude horlogetoren boven op de berg, een kasteel uit de 9de eeuw met omwallingen, alles mooi bewaard gebleven (en gerestaureerd natuurlijk). Echt heel leuk om rond te lopen in de smalle straatjes, met vele leuke (toeristische) winkeltjes.
Algemeen zicht op Pals
De smalle authentieke straatjes
Poseren op de Plaça Josep Pla, genoemd naar de Catalaanse schrijver die hier in de buurt woonde
Het weer was trouwens niet al te fameus vandaag (we waren solidair voor de Nationale feestdag) : de ganse dag bewolkt, en het heeft zelfs geregend. Weliswaar maar 10 druppels, maar toch...
In de vroege namiddag vertrok ik naar Barcelona, een rit van 140 km en 2 uur. 2 uur, inderdaad, want de eerste 55 km zijn over regionale wegen. Maar dankzij de Jom Jom ging het ook deze keer vlot; ik vond zelfs een parkeerplaats op een paar 100 meter van het stadion, op een grote baan. Toen ik bij het ticket-office kwam, stond er een rij van hier tot in Tokio, maar dank zij de efficiënte organisatie (jaja, blijkbaar kunnen de Spanjaarden het best, als ze maar willen), had ik binnen het half uur mijn kaartjes vast. Ikke zo blij als een klein kind met een nieuw speelgoedje, en dan had ik nog geeneens Bruce gezien
Ondertussen waren ook mijn medeconcertmaatjes gearriveerd. Rond 19 uur liepen we op ons gemak het stadion binnen. Even dachten we dat we nog in de pit zouden geraken, maar zelfs ondanks mijn beste Spaans (of was het Catalaans ?) : "es possibile entrada par aqui mas tardes ?" lukte het niet. De boom van de security had mij duidelijk begrepen, maar ook zijn barse "No" was duidelijk...We namen genoegen met ons plaatsje vlak achter de doorgang tussen de pit en het tweede gedeelte en hadden van daaruit uiteindelijk een schitterend zicht aangezien er niemand voor ons stond. Bruce liet wat op zich wachten, en ondertussen deed een tjokvol stadion de mexican wave : indrukwekkend om zien, zo vanop die grasmat, de mensen op de bovenste ring leken wel speelgoedpopjes. Over het concert zelf ga ik kort zijn : de Bruce-addicts onder jullie begrijpen het wel als ik zeg dat het weer een superervaring was; de niet-bekeerden zullen toch weer wat meewarig glimlachen, zo van daar is ze weer, ze heeft dit nu toch al 'tig keer gezien Maar het moet gezegd : de finale - die zowat halfweg het concert begon - was super : Badlands, Thunder Road en Born to Run achter elkaar, gevolgd door de Detroit Medley, Bobby Jean, Rosalita, American Land en als extra uitsmijter Twist and Shout / La Bamba, (met de ganse familie Springsteen on stage). En laat dat Twist & Shout nu ook net het nummer geweest zijn waarmee hij mijn eerste concert (juni 85 in Rotterdam) afsloot... De cirkel was dus rond wat mij betreft. We waren er uiteindelijk allemaal stil van : blij om weer een fantastisch concert meegemaakt te hebben en ook triest, in het besef dat dit hoogstwaarschijnlijk de laatste keer geweest is dat we Bruce en E-street band live zagen (althans in deze bezetting)...
Naast de vele Hormidas (mieren) zitten op de camping ook veel vogels. Vooral de mussen zijn hier in groten getale aanwezig.
Tijdens onze avondwandeling over de camping kwamen we het volgende beestje tegen : mooi, groen en lief, maar of er een echte prins in school kunnen we helaas niet mededelen : niemand was echt geneigd om hem op te pakken, laat staan te kussen...
en de vakantiedagen zijn op...
Maar het moet gezegd : de finale - die zowat halfweg het concert begon - was super : Badlands, Thunder Road en Born to Run achter elkaar, gevolgd door de Detroit Medley, Bobby Jean, Rosalita, American Land en als extra uitsmijter Twist and Shout / La Bamba, (met de ganse familie Springsteen on stage). En laat dat Twist & Shout nu ook net het nummer geweest zijn waarmee hij mijn eerste concert (juni 85 in Rotterdam) afsloot... De cirkel was dus rond wat mij betreft. We waren er uiteindelijk allemaal stil van : blij om weer een fantastisch concert meegemaakt te hebben en ook triest, in het besef dat dit hoogstwaarschijnlijk de laatste keer geweest is dat we Bruce en E-street band live zagen (althans in deze bezetting)... 
