Naar ik hoor blijft het weer in België ééntonig hangen in kou en regen. Wel, om jullie eens een beetje tegemoet te komen, kan ik vertellen dat het bij ons niet zoveel beter is. Van de kou, daar hebben we gelukkig geen last van, maar momenteel zitten we hier in de periode die ze changing of the weather noemen en die de stomende zomer aankondigt. En deze periode houdt in dat we ofwel veel korte, maar superhevige stormen op ons dak krijgen of broeiend hete shamaals ( zandstormen ) die wel 2 tot 3 dagen duren en die de temperatuur zomaar efkes met minstens 7° kunnen verhogen En ik kan je verzekeren, na zo'n shamaal kan je gemakkelijk een grote zandbak vullen met al het zand dat je huis binnengewaaid is. ..vies,vuil, en plakkerig...daar zijn moddervoetstappen in België niets tegen !
Ondertussen is ons huisje weer helemaal zandvrij gemaakt maar hebben we zojuist via de media vernomen dat ze deze nacht en morgen stormweer verwachten met uitzonderlijk veel regen. En nu maar hopen dat ons huisje volledig lekvrij is, wat hier meer uitzondering dan regel is. Misschien sta ik binnen een uur of 10u met mijn trekker in de aanslag. Ook dat is Dubai...
Gelukkig hebben we 2 weken geleden wel heel lekker weer gehad, want dan kregen we immers een weekendje bezoek uit Belgie: Kenny, Magali, Arvind en Marit. Goeie vrienden van mama en papa en goeie vriendjes van Zeffe en Ziebe. Ideaal om samen eens naar het strand te gaan, of te gaan eten in het Rainforest Café, of te gaan dineren in het elegante Pearls and Caviar...We hebben er allemaal van genoten, en de kinderen nog het meest van al !
Maar ondertussen is het weer de gewone dagelijkse kost. Kindjes naar school ( Zeffe zijn eerste solo-act op de stage ), papa en mama weer volle bak aan het werk, de hond deze week gecastreerd ( da's nu wel niet zo dagelijks ), gaan voetballen op donderdagavond, feestje bouwen voor mijn verjaardag... Of... eigenlijk moet dat nog komen...niet mijn verjaardag, maar wel het feestje...dus weer een weekendje om naar uit te zien ! Hip hip huray !!!
Terwijl papa voor het werk in Oman zit, de kinderen de trampoline aan het afsproeien zijn,en mekaar nog veel meer, kan ik mijn blog nog eens bijwerken.Ondertussen zijn we al weer goed geaklimatiseerd ( wat in Belgie een probleem lijkt te zijn, naar ik hoor ). Momenteel is het hier écht geniet-weer.'s Morgens nog een beetje rillerig ( rond de 14° ) maar tegen de middag een aangenaam temperatuurtje ( rond de 27° ) . We leven nu vooral buiten, superleuk ! Wandelen, fietsen, ontbijten, spelen, bbq-en, alles is buiten te doen. En zeker nu ons gezin uitgebreid is met...een speelse puppy, Bono genaamd. De jongens ( en ja, eerlijk toegegeven, ik ook ) waren al een tijdje aan het zeuren om een hond. Maar daar komt natuurlijk vanalles bij kijken, zeker als je 2 maand per jaar afwezig bent. Na veel wikken en wegen en probleemoplossend te denken ( favoriete term in de verpleegkunde, sorry, ik kan het niet laten ) zijn we er dan toch voor gegaan en hebben we Bono -de straathond geadopteerd. Het is precies weer zoals een baby in huis hebben, maar dan één met veel scherpe tanden om overal in en op te bijten. Ondertussen zijn we natuurlijk al allemaal verknocht aan die pleute en is hij al helemaal part of the family .
Een family die wel een beetje vakantie zou kunnen gebruiken ( klinkt dat raar ? ). Krokusvakantie kennen ze hier natuurlijk niet, dus dat wil zeggen dat wij moeten doorgaan tot aan de Paasvakantie die dan tot mijn grootste verschrikking maar 1 week duurt . Ik denk dat ik er voor ons hier en daar wel een snipperdag tussenwring...de boog kan niet altijd gespannen zijn!
Gelukkig staan er de komende weekends genoeg leuke dingen op het programma zodat we toch even het gevoel hebben eruit te zijn: pizzaparty, Monstertrucks, fancy fair, brunch en vanaf nu ook weer heel veel zwembadbezoekjes. Ik zie er al naar uit !
Buitenzitten op het terras. Blauwe lucht, lekker warm weertje, de krant lezen met een dampend kop koffie bij me... Ik kan het weer !!!
Ok, begrijp met alsjeblief niet verkeerd. Ik heb met volle teugen genoten van ons bezoek aan het verkleumde, per momenten ondergesneeuwde België. Het was zalig om iedereen terug te zien of te horen, om samen gezellig bij de open haard te zitten ( hoewel ik soms zin had om er in te kruipen met die kou ). Om de kinderen te zien genieten van alle aandacht en kadootjes ( 2 valiezen vol ). Om een sneeuwman te maken en daarna een sneeuwballen gevecht te houden. Om met een go-kart de kou te trotseren en de zeedijk onveilig te maken. Om neefje Staf te doen lachen en kersvers nichtje Hannah te bewonderen. Om héél veel frietjes van 't frituur met een goeie klak mayonnaise te eten. Om veel te veel geld uit te geven aan kadootjes ( want geven is altijd veel leuker dan krijgen, tenzij je Zeffe of Ziebe heet ). Kortom, om ondergedompeld te worden in de échte kerstsfeer en niet de artificiële van Dubai. Het was goed...hoewel we jammergenoeg ook afscheid hebben moeten nemen van onze lieve "moemoe", waar we heel veel mooie herinneringen aan overhouden maar die we even hard zullen missen...
En hier zijn we dus terug. Nog eventjes door onze jetlag bijten en we zijn weer vertrokken voor enkele weekjes. De jongens hebben het alweer ferm naar hun zin in 't school en ikzelf mocht 5 nieuwe kindjes verwelkomen in mijn klas. Zo slecht gaat het hier dus niet ( om maar eens al die negatieve berichten tegen te spreken ).
En terwijl ik de zopas spectaculair geopende Burj Khalifa zit te bewonderen ( jaja, vanuit mijn tuin ), weet ik het weer: " home sweet home "
Na een frisse duik in het zwembad deze morgen ( en nu wordt het toch echt wel frisser, hoor ) kunnen we er weer tegen voor vandaag. Een lekker luie dag wordt het vandaag ...en gisteren was al niet veel beter. Eindelijk nog eens een weekend zonder "sociale verplichtingen", gewoon relaxen met ons viertjes.
En wat is er dan leuker dan een onverwachte wending? Wat gisteren een blitsbezoekje aan de nieuwe "Dubai Autodrome" moest worden, is uitgelopen in een halve dag " fun for everyone ". De jongens ( jaja, alle 3 ) vonden de autoraces écht supercool...de geur...het lawaai...the thrill... Ze wisten niet waar eerst gekeken ( papa vooral naar de pitspoezen ). En Zeffe zijn voornemen om piloot te worden is gesmolten als sneeuw voor de zon. Nu is hij er helemaal van overtuigd dat hij veel liever autoracer wil worden...boys will be boys, zeker? Mama daarentegen raakte helemaal van slag bij de motoraces ( jaja, het kriebelde weer ). En aangezien de autodrome hier maar 15 minuutjes vandaan is, denk ik dat we regelmatige bezoekers zullen worden.
En verder is het gewoon aftellen geblazen vanaf nu. En dan nog wel 2 keer. Nog 2 weekjes werken en dan vliegen we richting Thailand om er eens lekker uit te zijn. Op 2 december vieren we hier nl. National Day en hebben we ook nog eens een weekje vrij o.w.v. " Eid Al Adha", altijd mooi meegenomen. En 2 weken daarna zetten we weer voet aan Belgische wal. Volgens de laatste berichten wordt dat 2 weken bibberen en beven, maar ik zou het voor geen geld van de wereld willen missen. Wie wil er nu Kerst vieren in 30°C en met een palmboom als kerstboom ?
Om te eindigen geef ik jullie zoals beloofd nog enkele fotootjes van onze Halloweenparty mee ( deze keer 18 foto's ipv 9 ).
Eindelijk nog eens achter mijn computer geraakt. Blijkbaar meer dan nodig want ik begon al klachten te krijgen Maar toch, veel speciallekes heb ik niet te melden...alleen de dagelijkse kost. Dus helemaal geen supercoole uitjes, opwindend originele trips of extravagante uitnodigingen dit keer...of toch... Vorige week stak er in mijn mailbox een uitnodiging van de Belgische ambasade voor een "meet and greet" met ons aller Filip en Mathilde. Ik laat het aan jullie over hoe extravagant dat is Het leukste eraan, vond ik, was dat deze gelegenheid plaats vond ik het Belgian beer cafe. Gezellig een pintje drinken met Fluppe en ondertussen wat zwanzen tegen Mathilde zag ik natuurlijk volledig zitten, ware het niet dat er blijkbaar (weer maar eens ) geen rekening gehouden werd met de normale werkmens ( ja, ik reken mezelf daaronder ) die niet zomaar efkes op een donderdagmiddag een uitstapje naar het Belgian beer cafe kan maken. Waarom niet gewoon 's avonds ? Tja, waarschijnlijk omdat er dan teveel normale werkmensen zouden zijn 't Is ook overal hetzelfde,é...
Om de leegte die deze immense teleurstelling met zich meebracht op te vullen, zijn we dan maar zonder Filip en Mathilde maar mét onze liefste Belgische vrienden zelf het Belgian beer cafe gaan verkennen. En het mag gezegd : zeker voor herhaling vatbaar ! Echte Zeeuwse mosselen, malste steaks, versgesneden frietjes in een puntzak met jammie mayonnaise, en dat allemaal kunnen doorspoelen met een ( of meerdere ) Karmeliet of Hoegaarden. Ik weet het...klinkt helemaal niet zo speciaal...als je in België woont...maar voor ons: " heaven on earth "!
Alleen, de volgende morgen, wanneer je kinderen om 7u naast je bed staan roepen omdat ze om 8u in de zwemles moeten zijn, is het snel weer " down to earth ". Gelukkig is alles snel vergeten als we Zeffe en Ziebe week na week vorderingen zien maken met zwemmen. Echte waterratten zijn het geworden, die 2 ! Vooral Ziebe die nu de vruchten plukt van onze ettelijke uren waterpretplezier hier
Maar niet alleen in het water beleven de jongens veel plezier. Ook op school gaat alles prima. Zeffe is sinds vorige week gestart met zijn 1e ASA ( after school activity ). Hij heeft gekozen voor " drama " en hopelijk treedt hij zo een beetje in de voetsporen van mama. 't Zal wel een beetje in het bloed zitten. En Ziebe heeft dan weer zijn dierenliefde mee van mama en liet zich volledig gaan toen we een weekend " Snowy " het klaskonijn meekregen om voor te zorgen. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd !
En om te eindigen in schoonheid hebben we vorige week " Diwali " of - het feest van het licht ( bij de Hindoes ) - een beetje meegevierd. Prachtig om te zien hoe sommige huizen helemaal opgesmukt waren met kaarsen en lichtslingers, daar kon onze bescheiden verlichting niet aan tippen maar Zeffe en Ziebe vonden het toch fantastisch...en daar doen we het voor...
Dan is het weer vakantie ! En momenteel zijn we daar volop van aan het genieten... De temperaturen worden zo stilletjesaan weer leefbaar, we halen nog gemakkelijk 38° , maar als je hier efkes woont, valt dat best mee. Zodoende kunnen de jongens ook weer meer buiten spelen en laten ze de v-tech en de wii eindelijk in de kast liggen. Papa heeft eergisteren ook de trampoline weer opgezet en ze is al ferm uitgetest geweest ( zowel door de jongens als door papa en mama ). We hebben ons eigen zwembadje ook gevuld en nu kunnen we elke namiddag ploeteren en pletsen in eigen tuin. En zo heb ik het het liefst... Papa is ook enkele dagjes thuisgeweest met Eid al Fitr en samen zijn we een dagje naar Dreamland aquapark geweest. Echt super de max!!! Zeffe en Ziebe zijn op een jaar tijd echte waterratten geworden en vinden niets zo leuk als een hele dag in het zwembad vertoeven, wel duizend keer dezelfde glijbanen op en af, schommelen op de golven, relaxen in "the dead sea", roepen en tieren in de twister en een drankje drinken aan de poolbar. Soms is het leven één groot feest !
En ook papa blijft genieten, zelfs al is hij vorige week 33 geworden en vindt hij zelf dat dat oud begint te klinken. Hij heeft wel eindelijk bereikt wat hij al zo lang wou: deze avond gaat hij voor de eerste keer golfen. Aangezien ik zelf nogal weigerachtig sta tegenover deze "sport" , bleef het tot nu toe enkel bij discussies. Maar - toeval of niet - nu zijn Nederlandse vriend zijn golfcompagnon kwijtgeraakt is,zag Steven natuurlijk de kans van zijn leven om zich als reddende engel voor te doen en zijn vriend aan te bieden om mee te gaan "balletjes slaan". Ben benieuwd...
En als papa iets mag...dan moet dat voor mama ook kunnen,é En ja, ik krijg ook mijn zin: eind november gaan we met ons 4-tjes voor een week relaxen in Thailand. Je kunt niet geloven hoe ik daar naar uitkijk ( ja, dat durf ik terwijl ik nu ook weer in vakantie ben, schaamteloos toegeven ). Maar voordat we al dit moois mogen beleven, is het nog wel enkele weekjes werken geblazen, en ik kan je verzekeren dat het momenteel voor mij, als verpleegkundige, drukke tijden zijn in de nursery. Er zijn hier ( hoe kan het ook anders met al die expats ) momenteel vrij veel "swine flu cases", waardoor iedereen op zijn hoede is. Vooral de plaatsen waar veel kleine kinderen samen zijn, worden goed gecontroleerd en opgevolgd, en laat de nursery nu net zo'n plaats zijn! Elke dag controleer ik gemiddeld 120 kinderen, moet ik (over)bezorgde ouders updaten en vooral zelf mijne kop niet zot laten maken, niet altijd een sinecure Maar ja, beter een drukke job, dan geen job...want zo lopen er hier ook nog altijd heel veel van rond. Ieder zijn meug, zeker ?
Maar nu ramadan gedaan, wordt het leven ook weer een beetje "normaler". Gedaan met het heimelijk eten en drinken, de malls lopen weer een beetje vol en overal solden n.a.v Eid al Fitr...tja, ik ben en blijf een vrouw !
Ongelooflijk maar waar... Onze 2 maand vakantie onder de Belgische hemel zit er alweer op Ik kan het amper bevatten dat we hier al een week terug zijn en ondertussen opnieuw naar school of naar het werk gaan. Gaat het voor iedereen zo vlug, of enkel voor mij ?
Gelukkig kunnen we nog teren op een heleboel superleuke vakantieherinneringen, want als er iets is wat we niet gedaan hebben dan is het stilzitten ! Met moetie op hoevevakantie geweest, een superverjaardagsfeest met Luca ( Zeffe's allereerste en allerbeste vriend ), met de trein naar de zoo, met oma en opa naar de kinderboerderij, met nonkel Jo en tante Mieke op de botsauto's gezeten, een stripzoektocht in een maïsdoolhof, in een échte tent geslapen ( de kinderen wel, papa en mama al heel wat minder ) , ridder gespeeld in een echt kasteel, naar de bioscoop,...en nog wel duizend andere dingen... Papa en mama hebben zich natuurlijk ook kostelijk geamuseerd en vooral de vele etentjes en drinkentjes bij de vrienden waren elke keer opnieuw ongelooflijk genieten ! Voor mama met alle gevolgen in kilo's vandien. Ik weet weer wat me te doen staat de komende 3 maanden ( want in de kerstvakantie begint die hele "cirque" opnieuw ( met veel plezier, natuurlijk ).
Maar bon, ondertussen zijn we hier dus weer. En weeral is het momenteel niet de meest aangename periode van het jaar: ramadan. Saai, saai, saai. En vooral ook opletten wat je doet, geen eten of drinken in het openbaar ( dus ook niet als je met een kurkdroge mond in je auto zit ), geen kauwgom, geen sigaretjes, nada. Het enige leuke aan ramadan zijn de korte werkuren, waardoor papa elke dag vroeg thuis is en het einde dat gevierd wordt met Eid Al Fitr ( bij ons gekend als suikerfeest ) en waarvoor we binnen 2 weken al een weekje congé payé krijgen.
Dus voor ons maar 2 weekjes school en dan alweer een beetje vakantie, alhoewel ik denk dat Zeffe en Ziebe daar helemaal nog geen nood zullen aan hebben. Ze vinden het alle 2 super om terug naar school te kunnen . Vooral Ziebe zijn geluk kon niet op toen hij eindelijk mee mocht met grote broer naar dezelfde school. " Ik ben nu ook al een beetje een grote jongen,é, mama". En dan denk ik: "Ja molje, jij wordt ook al zo groot" en ik weet niet goed of ik me daar blij of verdrietig moet bij voelen. Maar als ik hem daar dan in zijn uniformpje ( dat op de groei is gekocht en dus nu eigenlijk nog een beetje te groot is ) zie blinken, dan ben ik toch supertrots dat mijn 2 jongens ervoor willen gaan, en het nog goed doen ook ! En daarom aan iedereen:
Nog eventjes voor we "huiswaarts" keren nog enkele sfeerfotootjes meegeven. Je ziet: "the dancing fountains", de verjaardag van Ziebe in de nursery, Zeffe die de eindtrofee wint op de voetbal en Zeffe's laatste assembly in school...
Het aftellen is begonnen, en nu voor écht en om het meest. Zeffe en Ziebe vragen elke morgen opnieuw hoeveel keer het nù nog slapen is tot we naar België gaan...en telkens is het een ontgoocheling, alsof ze verwachten dat ik opeens ga zeggen: NU, nu, nu...pak je valies en we zijn weg... Maar ik kan hen niet alle schuld geven, want ik tel ook de dagen af ( welgeteld nog 21 keer slapen en 15 werkdagen te gaan;-). Op de één of andere manier is het de laatste 2 weken hier lastig wonen geworden. De warmte is ondraaglijk ( tss 40 en 45 ° en vochtig ), de kinderen zijn moe en "lastig" ( of ligt dat aan mij ? ) en ik kan niet wachten om iedereen terug te zien, een knuffel te geven en samen leuke dingen te doen. En vooral: ik wil mijn eerste neefje zien ! Mijn kleine broertje en schone zusje zijn vorige week papa en mama geworden van een flinke zoon Staf, super,é!!! Zeffe en Ziebe moeten nog een beetje wennen aan de term "neefje" maar Staf kunnen ze al goed onthouden. Ziebe vindt het wel raar dat er zo opeens uit tante Miekes buik een baby gekomen is en hij vermoedt dat haar poep nu wel veel pijn moet doen , sorry Mieke
Verder loopt het schooljaar hier ook op z'n eind. Veel mensen beginnen nu al te vertrekken naar de "thuisbestemming", en zoals verwacht vertrekken veel mensen ook voorgoed. Er wordt hier een kleine exodus verwacht eind juni ( van ontslagen expats die nog het einde van het schooljaar afgewacht hebben ), dus ik ben curieus wat dat zal worden... Wij vertrekken 30 juni vanuit Abu Dhabi richting Zaventem, waar we met een beetje chance om 15u aankomen.
Onze weekends zitten echter nog propvol totdat we vertrekken. We rennen van het ene verjaardagsfeestje naar de andere cocktailparty, voor papa en mama soms een echt labeur, voor de jongens alleen maar joy and fun ! Het leuke eraan is natuurlijk dat je verbroederd met allerhande nationaliteiten. Onze vriendenkring kent ondertussen een heleboel Britten, Schotten, Libanezen, Indiërs, Zweden, Nederlanders, Serven, Bulgaren...maar geen Belgen , daarvan hebben we de beste in België gelaten! Ik heb hier ondertussen al heel veel nieuwe gerechten uitgeprobeerd en durf nu al eens spicy Indische curry eten, ben verzot op Libanese zataar, ben al dronke geweest van Servische zelfgebrouwen likeur en heb genoten van échte Schotse haggis. En wij op onze beurt houden ervan om onze vrienden te introduceren in de Belgische bieren, die door iedereen gesmaakt ( en meestal onderschat ) worden... Zo zie je maar dat het leven van een expat heel verrijkend kan zijn, zolang je er maar voor openstaat.
Maar nu eventjes geen expatgedoe meer, alleen maar de dagen aftellen en weg zijn wij...
Superluie zaterdagnamiddag...een ideaal moment dus om nog eens te bloggen. Deze voomiddag om 10u lagen we al met z'n 4tjes te dobberen in het zwembad, wat kan je anders doen als het buiten bakken en braden is? Papa en mama nog eventjes recupereren van een wijn-en tapas avondje onder vrienden, terwijl de jongens splishen en splashen alsof hun leven ervan afhangt. Ook voor Zeffe en Ziebe zijn de weekends vooral om te recupereren. Een hele week school, iedere namiddag wel ergens gaan spelen of zwemmen, gaan voetballen op donderdagavond,...en vooral de hitte begint er goed in te hakken. Ze beginnen meer en meer te vragen hoeveel keer het nog slapen is voor we op vakantie naar België gaan ( nog welgeteld 45 keer, dus ). Zeffe vooral omdat hij we dat er een fijn verjaardagsfeestje samen met zijn beste vriend Luca gepland is, Ziebe omdat hij veel wil spelen met opa, oma, moetie en papie !
Gelukkig blijven ze wel hun best doen in school. Ziebe gaat 2 maal per week zwemmen met z'n klas, wat hij superfantastisch vindt, hij is ondertussen een echte waterrat geworden. Zeffe heeft deze week als eerste van zijn klas zijn 2e certificate gekregen "for being principled and demonstrating leadership qualities", en dan weet je dat het hem goed gaat, een hele geruststelling. De laatste maand is hij ook aan het lezen geslagen, wat natuurlijk wel vroeg is ( maar binnen het internationale curriculum wordt dit gestimuleerd ), Hij vindt het zo fantastisch dat hij nu zelf verhaaltjes kan lezen, zonder de hulp van mama of papa.
Voor mij blijven de dagen hier voorbij vliegen! Ik ga nog steeds met veel plezier werken, en mag bij zijn dat ik nog kan werken, want het gaat hier nog steeds niet zo goed wat betreft jobzekerheid. Gelukkig is "nurse" dan weer zo'n beroep dat ze blijkbaar altijd kunnen gebruiken, overal hetzelfde. Steven is af en toe een dagje of 3 weg naar Abu Dhabi, Quatar, Koeweit of Oman, maar al bij al is hij nu toch veel meer thuis dan in België. 's Morgens altijd samen kunnen ontbijten en 's avonds samen kunnen eten is toch een luxe ! En gelukkig zit zijn gas-en oliejob ook "safe", niet teveel zorgen, dus.
Maar toch begint het bij mij nu ook te "kittelen" om terug naar België te komen. Niet omdat ik heimwee heb ofzo, maar binnenkort wordt ik voor de eerste keer tante en ik ben zoooooo nieuwsgierig aan het worden! Jammer dat ik er in de eerste 3 weken niet zal zijn, want ik verlang écht om dat kleine hummeltje te zien en te knuffelen. En alsof dat niet genoeg is, trouwt mijn broertje begin juli met 1 van de 3 beste schoonzusjes die ik me kan voorstellen... party!!! Je ziet, redenen genoeg om "over te steken"...
Hier zijn we terug ! Na enkele weken van "verhuis-stress", kunnen we eindelijk weer een beetje relaxen. We zitten eindelijk in ons nieuw huis, met alles erop en eraan... Gek,é, het laatste jaar ben ik meer verhuisd dan de laatste 10 jaar, het wordt bijna een gewoonte, zou je denken. Maar ik ben er zeker van dat we hier nu wel eventjes blijven, genoeg gepakt en ontpakt
We zijn het hier al goed gewoon, ondertussen. De jongens zijn helemaal verknocht aan hun nieuwe huis, vooral hun eigen "playroom" vinden ze super ( en moeder, die nu niet meer overal speelgoed tegenkomt ook, natuurlijk ). Het huis is prachtig, lekker veel plaats voor iedereen, veel licht,...alles wat we in ons vorig huis misten. En aangezien het weer nu écht wel "zomers" wordt, blijven we toch het grootste deel van de dag binnen en dan is een groot huis mooi meegenomen.
Gisteren toonde de display in mijn auto aan dat het ondertussen 43°C is overdag , en dan kan ik je verzekeren dat alles wat kan smelten, ook smelt. Doe er dan af en toe nog een zandstormpje bovenop en dan weet je weer dat we hier eigenlijk in een woestijn wonen. Gelukkig kunnen we ook hier lekker veel splashen in de community pool. Gisteren zijn we wel 3 uur gaan plonzen en "moosjn" in het zwembad met als gevolg dat ik vandaag mijn naam als "red lobster" weer alle eer aangedaan heb! Dus misschien toch nog een mooi kleurtje tegen dat ik terugkom naar België.
En verder gaat het leventje zijn gewone gang. Maar zoals jullie al weten, gewoon is nog altijd het beste van al !
Omdat het al lang geleden is, en iedereen blijkbaar geniet van onze foto's. Ziehier de vriendjes van Zeffe en Ziebe, trotse Ziebe in z'n nursery uniform en Zeffe tijdens één van z'n wekelijkse voetbaltrainingen. Kijk en geniet...
aankondigt. En deze periode houdt in dat we ofwel veel korte, maar superhevige stormen op ons dak krijgen of broeiend hete shamaals ( zandstormen ) die wel 2 tot 3 dagen duren en die de temperatuur zomaar efkes met minstens 7° kunnen verhogen
..vies,vuil, en plakkerig...daar zijn moddervoetstappen in België niets tegen !
), gaan voetballen op donderdagavond, feestje bouwen voor mijn verjaardag...
). Momenteel is het hier écht geniet-weer.'s Morgens nog een beetje rillerig ( rond de 14° ) maar tegen de middag een aangenaam temperatuurtje ( rond de 27° )
.
) geen rekening gehouden werd met de normale werkmens ( ja, ik reken mezelf daaronder ) die niet zomaar efkes op een donderdagmiddag een uitstapje naar het Belgian beer cafe kan maken.
en hopelijk treedt hij zo een beetje in de voetsporen van mama. 't Zal wel een beetje in het bloed zitten.
) zie blinken, dan ben ik toch supertrots dat mijn 2 jongens ervoor willen gaan, en het nog goed doen ook ! En daarom aan iedereen:
