Hier zijn we terug ! Na enkele weken van "verhuis-stress", kunnen we eindelijk weer een beetje relaxen. We zitten eindelijk in ons nieuw huis, met alles erop en eraan... Gek,é, het laatste jaar ben ik meer verhuisd dan de laatste 10 jaar, het wordt bijna een gewoonte, zou je denken. Maar ik ben er zeker van dat we hier nu wel eventjes blijven, genoeg gepakt en ontpakt
We zijn het hier al goed gewoon, ondertussen. De jongens zijn helemaal verknocht aan hun nieuwe huis, vooral hun eigen "playroom" vinden ze super ( en moeder, die nu niet meer overal speelgoed tegenkomt ook, natuurlijk ). Het huis is prachtig, lekker veel plaats voor iedereen, veel licht,...alles wat we in ons vorig huis misten. En aangezien het weer nu écht wel "zomers" wordt, blijven we toch het grootste deel van de dag binnen en dan is een groot huis mooi meegenomen.
Gisteren toonde de display in mijn auto aan dat het ondertussen 43°C is overdag , en dan kan ik je verzekeren dat alles wat kan smelten, ook smelt. Doe er dan af en toe nog een zandstormpje bovenop en dan weet je weer dat we hier eigenlijk in een woestijn wonen. Gelukkig kunnen we ook hier lekker veel splashen in de community pool. Gisteren zijn we wel 3 uur gaan plonzen en "moosjn" in het zwembad met als gevolg dat ik vandaag mijn naam als "red lobster" weer alle eer aangedaan heb! Dus misschien toch nog een mooi kleurtje tegen dat ik terugkom naar België.
En verder gaat het leventje zijn gewone gang. Maar zoals jullie al weten, gewoon is nog altijd het beste van al !
Omdat het al lang geleden is, en iedereen blijkbaar geniet van onze foto's. Ziehier de vriendjes van Zeffe en Ziebe, trotse Ziebe in z'n nursery uniform en Zeffe tijdens één van z'n wekelijkse voetbaltrainingen. Kijk en geniet...
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat ik nog eens op m'n gemak voor de pc gezeten heb, maar zo gaat dat zeker als je bezoek hebt? Ja, moetie en papie ( mijn ouders ) zijn in het land... en dan doet een mens al eens wat. We hebben nog niet veel stilgezeten, allez, ik dan toch niet. Bezoek is héél leuk, écht, maar het is ook hard werken, vooral als je zelf nog elke dag uit werken gaat. Gelukkig ben ik er eventjes tussenuitgeknepen ( uit mijn werk, welteverstaan ) en hebben we met ons 6jes enkele leuke daguitstappen gedaan. Het is natuurlijk niet aan mij om te vertellen wat moetie en papie over Dubai vinden, maar ik heb we de indruk dat ze zich amuseren. Vooral het weer ( momenteel halen we toch gemakkelijk 35 à 40° ) is een topper!
Ook de jongens genieten met volle teugen van de aandacht en de leuke dingen die we samen doen. Ze zijn zo trots op de dingen die ze hier kunnen doen en tonen. Ze laten moetie en papie dan ook geen 5 minuutjes met rust, wat soms mooi meegenomen is voor mij ( eindelijk eens weer op m'n gemak in de zetel kunnen zitten met een boekje terwijl dat de kroost aan het ploeteren is in het zwembad ). Ik vrees dat het vanaf volgende week, wanneer we het weer met ons 4 moeten doen, heel wat minder zal zijn. 't Zal afkicken worden voor hen ( en misschien voor moetie en papie ook ). Het zijn natuurlijk maar 3 maandjes meer voor we terugkomen naar België, en zoals de dagen hier open en toe gaan is dat zo gepasseerd!
En we zullen onze tijd hier nog goed kunnen invullen want vanaf 15 april verhuizen we! We hebben eindelijk een huis gevonden dat al een beetje meer beantwoord aan ons droomhuis hier. Het wordt een huis met 5 slaapkamers en open living en keuken, eindelijk meer ruimte! En vooral plaats genoeg voor al dat bezoek dat ons nog te wachten staat . We kunnen niet wachten tot we erin kunnen. Ik zal eindelijk mijn schildersezel weer kunnen gebruiken om enkele mooie schilderijtjes te maken om de muren te vullen. En het leukste is dat we heel dicht bij enkele vrienden gaan wonen, zodat we, en vooral de kinderen, veel meer met elkaar kunnen optrekken. Je ziet, Dubai zit in een impasse, maar voor wie kan blijven, wordt het er alleen maar beter op!
Een tussendoortje. Dit weekend hadden we een extra day-off omdat het the Prophet's Birthday was. We hebben er van geprofiteerd door met onze nederlandse vrienden naar de ( trouwens prachtige ) in Al Ain ( Abu Dhabi ) te gaan. Een superleuke dag, voor jong en oud!
Uit allerlei hoeken en kantjes krijg ik reacties van jullie over de situatie in Dubai. Blijkbaar gaat het nieuws over de immense recessie hier goed rond in de rest van de wereld.
Tja, hoge bomen vangen veel wind. Misschien niet slecht dat Dubai eens op z'n plek gezet wordt en weer een beetje "normaal" wordt.
Wij ondertussen, kunnen alleen maar in onze handjes wrijven. Het is misschien cru en unfair, maar voor diegenen die hier (kunnen) blijven, wordt de situatie er alleen maar beter op. De voedselprijzen dalen, verkeer is veel rustiger, huurprijzen gaan peilsnel naar beneden,... En daarnaast...gaat het leven gewoon door.
De kinderen blijven zich amuseren. Zijn nog altijd even enthousiast wat school betreft en halen nog altijd evenveel kattekwaad uit. Zeffe heeft vorige week op de wekelijkse assembly ( samenkomst met kleuter en lagere school ) zijn eerste certificate for " being a thoughtful inquirer" gekregen. Apetrots, natuurlijk! En wij, in het publiek, natuurlijk ook. En Ziebe, jah, wat kan ik zeggen...die blijft gewoon zijn teachers charmeren en krijgt af en toe een time-out, maar kan dan weer zo berouwvol kijken dat ze hem met plezier vergeven. Van wie hij dat meeheeft, is me nog altijd niet duidelijk
Vader gaat af en toe voor z'n werk op trip naar de andere emiraten, en moeder zwoegde verder. Maar de boog kan zeker niet altijd gespannen zijn en om eens lekker te relaxen zijn we vorige week gaan picknicken in de woestijn. In Hatta ( tegen Omaanse grens ) zijn midden in de woestijn nl. warmwaterbronnen te vinden. Maar om daarbij te geraken, moet je eerst een heel stuk sand-dunen en desert-driven. De 3 kinderen ( ja, op zo'n moment wordt mijn man ook weer kinds ) vonden het fantastisch cool om met onze 4X4 hobbeldebobbel te rijden zonder in de verste verte iemand tegen te komen, behalve een groep wilde kamelen. Moeder had een lekkere picknick gemaakt en zo werd het een geslaagde, ontspannen dag... zeker voor herhaling vatbaar.
Er hangt een rare sfeer in Dubai. Net als in de rest van de wereld begint de economische crisis hier z'n sporen na te laten. De bubbel is aan het barsten... Veel mensen hebben ondertussen het slechte nieuws gekregen dat er hier geen job meer weggelegd is voor hen, en nog meer mensen vrezen elke dag om dit bericht te krijgen. Vooral "banking" en "construction" zijn momenteel zwaar getroffen, en dat begint goed zichtbaar te worden. Iedereen kent wel iemand die met hebben en houden vertrokken is, of binnenkort moet vertrekken. Voor velen, vooral diegenen die hier nog allerlei leningen ( huis, auto,... ) lopen hebben, een waar drama. Gelukkig zit Steven nog steeds safe, maar het doet je toch wel een beetje voorzichtiger worden.
Het "leeglopen" van Dubai ( elke dag worden er 1500 à 2000 visa geschrapt ) heeft langs de andere kant ook wel weer voordelen. ( Hoe zat dat ook weer met de ene zijn brood is de andere...) Ikzelf bijvoorbeeld, kan elke morgen een kwartier later naar mijn werk vertrekken en nog steeds op tijd toekomen. Mooi meegenomen als je anders 45 min moet rijden over 6 km Het verkeer is dus een stuk minder druk. We hopen ook dat de huurprijzen vroeg of laat serieus zullen dalen waardoor we misschien naar een iets groter huis kunnen verhuizen ( kwestie van een extra kamer te hebben voor al dat volk dat nog op bezoek moet komen We zien alleszins dat er meer en meer huizen vrij komen te staan, dus wie weet.
En aan de andere kant: we blijven genieten! Het weer is superzalig op deze moment van het jaar. 's Morgens nog een beetje fris, en soms zelfs een beetje gemist, maar vanaf 10u wordt het lekker warm en halen we toch gemakkelijk weer de 27°. De grijze wolken van 2 weken geleden zijn verdwenen en hebben plaatsgemaakt voor een open, lichtblauwe hemel. De energie stroomt weer door onze aderen, wat een beetje zon allemaal niet doet met een mens
Dus onze weekends zijn weer lekker gevuld met tripjes naar de zee, het park en dit weekend zelfs naar de kermis, samen met Nederlandse vrienden waarvan hun dochter ( Xanne ) in Zeffe zijn klas zit en hun zoontje ( Tim ) in Ziebe's klas, leuk toch! De jongens zijn hier ondertussen al goed ingeburgerd en maken vriendjes bij de vleet, zeker nu hun Engels er goed op vooruitgaat. Ik sta er soms van versteld wat voor een woordenschat onze kleine mannen al gebruiken als ze aan het spelen zijn met hun vriendjes. En om eerlijk te zijn, dan ben ik best wel een beetje trots ( mag toch,é ). Alleen Ziebe's woordenschat mag nog een beetje uitgebreid worden want die beperkt zich momenteel tot "enough" en " don't push, you naughty boy", niet echt handig als je nieuwe vrienden wil maken
Ach ze zijn zo lief, vooral als ze liggen te slapen, zoals nu... slaapwel...
Mooie liedjes duren niet lang, zeggen ze, en zo komt het dat we hier ondertussen al weer een 2-tal weken " vulle pulle " aan het geven zijn in Dubai. Ik ben eindelijk nog eens voor de pc geraakt... nog eventjes tijd maken tot mijn Engelse les straks begint.
Twee weken waren we in België, en het leken precies 2 dagen. Als een trein voorbij gevlogen. Het was leuk, genoten van ieder moment. Heel druk, en heel koud, maar dat namen we er graag bij. De eerste week van de Kerstvakantie hebben we een beetje rondgedobberd tussen familie en vrienden. De 2e week hebben we een exclusieve villa ( kwestie van in de juiste mood te blijven ) in Sun Parcs geboekt. De sauna in ons huisje deed mij toch eventjes weer terugverlangen naar het lekker warme weer hier in Dubai. Een leuke week met veel bezoek van familie en vrienden, heel gezellig, zoals het moet zijn in de kerstperiode. " peis en vree" En begin jaunuari, zoals voorspeld, alle 4 met een serieuze snotvalling teruggekeerd.
En ondertussen gaat hier alles weer zijn gewone gangetje. Steven is ondertussen alweer eventjes op trip geweest naar Koeweit, de kinderen zijn gerecupereerd van een kleine jetlag en ik probeer mij momenteel in te houden want het zijn hier "sales" en zoals overal is dat voor de meeste vrouwen een heel verleidelijke periode om je eens goed te laten gaan.
Aan elk van jullie wensen wij een heel sfeervol 2009, dat jullie ( stoutste ) wensen mogen uitkomen, Geraldine, Steven, Zeffe en Ziebe
December...een beetje een vreemde maand hier in Dubai. Een maand met niet veel werkdagen : op 2,3 en 4 december vrijaf o.w.v. de Nationale Feestdag en vanaf 7 t.e.m. 13 december is het hier "Eid Al Adha", de periode waarin moslims naar Mekka trekken om rond de Qubla te bidden. Daarna een weekje school/werk en op 19 december begint alweer de Kerstvakantie ( in sommige scholen tot 7 januari ), wat wil een mens nog meer?
Een bezoekje aan het thuisfront misschien? Ja hoor, het aftellen is hier nu écht goed begonnen. Elke morgen staat Zeffe paraat aan het bed ( waarom altijd aan mijn kant? ) en vraagt hij hoeveel keer het nu nog slapen is voor we naar België gaan. Hij en z'n broer zijn er serieus op gebrand om oma, opa, vava, moemoe, moetie, papie en tantes en nonkels terug te zien. En zeker nu tante Fie hier vorige week op bezoek was.
Leuk, hoor, zo'n bezoekje uit België.Gewoon eens weer een klapke kunnen doen zonder te moeten nadenken of je nu de present perfect of present perfect continuous moet gebruiken. De Engelse lessen brengen wel wat op, zie je Ook voor de jongens was het zalig om elke dag wel iets leuk te doen en in de watten gelegd te worden door tante Fie. Ze mag zeker nog eens terug komen!
Ondertussen hebben we er ook de jaarlijkse regenbuien opzitten...zijn we er weer van af voor een jaar... Het heeft hier wel een dag of 4 serieus doorgeregend, niet zomaar eventjes een beetje motregen, maar met bakken uit de lucht. En deze regen in combinatie met een totaal gemis aan rioleringssystemen gaf af en toe spectaculaire beeldjes van totaal ondergelopen straten en parkings, auto's tot hun motorkap in het water, verzakte wegen... Ondertussen weten we ook dat ons huis op 4 plaatsen absoluut niet waterdicht is en we best altijd emmertjes in de buurt hebben. Al doende leert men...
Maar ondertussen schijnt het zonnetje hier weer volop, geen wolkje aan de lucht en halen we gemakkelijk nog zo'n 25°C overdag. België wordt op dat gebied een complete shock, vrees ik...brrrrrrrrrrrrr
Bijna december... Voor de meeste expats de maand waarin Kerst en Nieuwjaar wordt gevierd, maar voor de Belgische en Nederlandse expats, of tenminste toch hun kinderen, ook de maand waarin de goede Sint op bezoek komt. En wees maar gerust: hij kent de weg naar Dubai!
Twee weken geleden is hij hier toegekomen met zijn goed uitgeruste en vrolijk versierde (bagger )boot. De énige, échte pakjesboot. Met ongeveer 300 Belgische en Nederlandse kinderen stonden ze hem nerveus en ongeduldig op te wachten, geen lachertje om een uur buiten te staan in de zon met 32°. Maar voor de Sint doen we alles, hé. De lekkere pepernoten ( ja, da's op z'n Hollands,é ) die rondgestrooid werden door wel 20 pieten maakten dan ook weer veel goed. Onze jongens zijn alleszins de laatste 2 weken heel braaf en voorbeeldig , bang dat de Sint hen anders wel eens zou vergeten, of erger, dat ze in die enge zak van zwarte piet geraken. Dus zijn mama en papa ook wel blij met de komst van de goede, heilige man ( hun portemonnee allicht wel iets minder ).
En hoe welkom Sinterklaas ook is, er gaat natuurlijk niets boven bezoek uit België. Momenteel worden we vereerd met een bezoekje van tante Fie, die hier een 2-tal weken bij ons komt logeren. Zeffe en Ziebe zijn "zottekontent", ze genieten van elk moment dat ze met tante Fie kunnen doorbrengen. Zijn supertrots op hun nieuwe land, nieuw huis, nieuwe school...alles willen ze tonen. Gelukkig hebben we volgende week al een 2-tal weken verlof ( eerst Nationale Feestdag en dan nog eens Eid Al Adha ) zodat we wel een paar leuke dingen kunnen doen samen, we gaan naar het grootste waterpretpark van de wereld ( bij het Atlantishotel ), maken een Desert tour, picknicken in het park, naar het strand,...
En zo komt ons Kerstverlof in België stilletjesaan dichterbij... Ik begin er wel naar uit te zien...hopelijk ligt er dan nog een beetje sneeuw...échte sneeuw en geen zo'n artificieel gedoe zoals hier. We zien wel.
Ondertussen zijn we alweer 2 weken verder. De tijd vliegt snel, gebruik hem wel...en dat proberen we. Er is ondertussen al heel veel veranderd in onze dagelijkse routine. Ziebe heeft er zijn eerste volledige week "nursery" opzitten. Hij is bekaf maar ozo gelukkig dat hij eindelijk net als de grote kindjes naar school kan, ik heb hem nog niet verteld dat dit misschien wel voor de komende 20j is .
Hij moest wel even wennen, hoor. Zotte Ziebe met de grote mond en de " ik-trek-er-me-geen-bal-van-aan" mentaliteit stond opeens met trillende onderlip naar me te kijken toen ik hem achterliet in zijn nieuwe klas. De eerste 2 dagen werden dan ook afgewisseld met enthousiaste- en huilmomenten", maar elke morgen opnieuw stond hij zo trots als een gieter paraat met zijn boekentas. Klaar om naar miss Michèle te gaan ( voor de geïnteresseerden onder u, neen, ik heb nog geen foto van miss Michèle, ja, ze mag er best wel wezen en een foto komt nog wel...). Gelukkig zijn de huilmomenten de laatste 2 dagen helemaal verdwenen, en geniet Ziebe met volle teugen van de muziek-, zwem-, schilder-, ballet- en yogales.
En weet je wat het fijne daaraan is??? Ik kan het allemaal van vrij dicht opvolgen, want ik heb er nl. mijn eerste werkweek opzitten in de Kids Palace Nursery ( waar Ziebe zit )! Ongelooflijk,é? Nadat ik mijn jobinterview had gehad in de school van Zeffe, werd ik opgebeld door de nursery van Ziebe met de vraag of ik niet geïnteresseerd was in een job bij hen. En zodoende werk in nu elke dag van 8u tot 13u en heb ik nog lekker veel tijd om daarna leuke dingen te doen met de jongens.
En van leuke dingen gesproken: ondertussen hebben we er een hele leuke Halloweenparty opzitten, met griezelig verklede kindjes en zakken vol snoep, uitgeholde pompoenen en veel trick or treat. En aangezien het weer nu écht heel aangenaam geworden is ( overdag nog zo'n 30° ), kunnen we veel meer dingen buiten gaan doen. Gisterenmorgen zijn we met onze Nederlandse vrienden gaan picnicken in Safa Parc, ongelooflijk relax en supergezellig, om het op z'n Hollands te zeggen. Zeker voor herhaling vatbaar, en zeker iets wat we doen als we bezoek krijgen ( dus iedereen die wil...).
Aan iedereen die af en toe een berichtje laat in het gastenboek, ik geniet er met volle teugen van. Ik vind het enorm leuk om op die manier nog eens iets van jullie te horen! Een dikke knuffel en een grote zonnestraal uit Dubai
Eindelijk nog eens op mijn gemak voor de pc geraakt. De kinderen liggen al ferm te knorren, en papa is uit eten met collega's, dus het ideale moment om nog eens te bloggen. Ik vermoed dat het voor iedereen wel zo is, maar de dagen zijn hier écht wel te kort! En om eerlijk te zijn, wanneer de kinderen om 20u in hun bed liggen, heb ik eigenlijk niet veel zin meer om nog vanalles te doen...gewoon onder mijn "sarzutje" ( ja, zelfs bij 25° ) in de zetel ploffen en filmpje kijken...herkenbaar?
Onze dagen zijn goed gevuld. Ik volg ondertussen twee maal per week Engelse les, ga nog altijd met Ziebe naar de mothers en todlersgroep, en spreek bijna elke namiddag af met bevriende mama's en kindjes. Ondertussen is het wat frisser aan het worden, waardoor de zwembadbezoekjes zijn afgenomen , maar nu gaan we gewoon fietsen of wandelen rond het meer of worden de zwembadbezoekjes in het weekend vervangen door strand- en zeebezoekjes, gaan we picnicken in het park of ijsjes eten in de souk. Je ziet, we kunnen onze dagen vullen.
Maar vanaf november zal hier wel het één en ander veranderen ten huize Struyf. Ziebe heeft eindelijk een plaatsje gevonden in een kleine, gezellige nursery ( tussen school en kinderdagverblijf ) met de toepasselijke naam "Kids Palace" , waar hij vanaf 2 november elke dag naartoe kan. Zijn geluk kan niet op! Eindelijk mag hij zelf naar school, net zoals zijn grote broer. Dus voor mama wordt het dan wat rustiger thuis, misschien de ideale moment om te gaan shoppen, mijn manicure te laten doen of coffeemornings bij te wonen...zou je denken...maar niets is minder waar want...
"I've got a job!!!" Jaja, gedaan met luieren. Ik heb vorige week een jobinterview gehad voor de positie van schoolnurse in de school van Zeffe, en ik mag beginnen wanneer het me uitkomt. Dus nu nog even meedraaien in de mallemolen van paperassen, legalisaties en stempels van alle mogelijke departementen ( want daar zijn ze hier wel heel sterk in, jammergenoeg ) en dan kan ik eindelijk doen wat ik zo graag weer zou doen: gaan werken, klinkt verschrikkelijk saai,hé, maar ik kan je verzekeren dat niet gaan werken na een tijdje ook serieus saai wordt!
En zo denk ik dat we van deze drukke tijden, naar nog veel drukkere tijden zullen gaan, maar dat zijn zorgen voor morgen.
En voor al wie straks naar de fotootjes kijkt, die zwarte "karre" op het laatst is mijn nieuwe wagen, waar ik verschrikkelijk graag mee rijd en waardoor mijne vent groen ziet van jaloezie ( ) en mijn broer wel minder leute mee zal hebben ( hé, broertje?)
Zo, Ramadan is weer voorbij voor dit jaar en het dagelijkse leven is weer heel gewoon, en gewoon is goed. De malls lopen weer vol, er wordt weer gebbqd in de parken, het verkeer valt weer een beetje mee,... en de kindjes kunnen weer naar school! En dat is zowel voor de kindjes als voor de mama's een blijde gebeurtenis .
Zeffe mocht vanaf deze week beginnen met PE in de school ( physical education ), oftewel sportles. Hier hebben ze natuurlijk aparte outfitjes voor, en Zeffe heeft dit heel trots voor u geshowd, kijk maar. Ze kunnen ook vanaf nu met naschoolse activiteiten beginnen, wat hier vooral sportactiviteiten zijn. Zeffe had deze week een uitnodiging mee om met golflessen te beginnen. Papa zag meteen een nieuwe Tiger Woods in zijn zoon, wat natuurlijk heel leuk zou zijn, maar mama zou toch liever hebben dat Zeffe een meer actievere en minder statische ( en minder dure ) sport beoefent ( sorry aan alle golfers onder jullie ).
En ondertussen proberen Ziebe en ik onze dagen plezierig in te vullen. Mijn kleine kapoen ( die heel snel groot aan het worden is ) zou ook al zo graag naar school gaan! Overal waar er kinderen zijn, vliegt hij ertussen en begint een hele litanie af te steken waar er natuurlijk niemand een bal van verstaat. Kan hem niet schelen zolang hij maar mee kan spelen. Daarom ben ik vorige dinsdag samen met Ziebe en 2 vriendinnen ( Sandra en Marianne en hun ukkies ) naar een "mothers en todlers" groep geweest. Dit is een vrijwilligersvereniging waar iedereen met kleine peuters-kleuters naartoe kan gaan om gezellig samen te zijn, eten, spelen, praten, zingen en dansen. Ik had Ziebe verteld dat we naar een school voor hem zouden gaan, en hij was meteen heel enthousiast. En onze verwachtingen werden ingevuld. Ziebe vond het zaaaaalig ! Ik heb hem de eerste 2 uren niet gezien, hij liep van de ene speelgoedgarage naar de andere trein, van het ene loopwagentje naar het andere keukentje. He had the time of his life ! En zodoende gaan we volgende week terug, leve de school
En ook voor mezelf zat er deze week wel een ontspannend momentje in, had ik wel verdiend, vond ik! Donderdagavond ben ik samen met Marianne ( Nederlandse ) en Sandra naar Ikea geweest. Je kunt niet geloven hoeveel deugd het deed om gewoon eens weg te zijn zonder kinderen ( en man ), en dat te kunnen combineren met gaan shoppen. Ikea is hier open tot middernacht ! Niet te geloven,é...en nog minder te geloven hoeveel volk er daar nog rondliep. Bon, het was een typische ladys-evening-out en we zijn alle 3 tot de conclusie gekomen dat we dat zeker nog eens zullen doen. De boog kan niet altijd gespannen zijn !
En op vraag van mijn lieve broer steek ik er nog een fotootje bij van mijn fantastische Nissan Tiida, waarschijnlijk alleen maar om eens goed met me te kunnen lachen laat je maar eens goed gaan zou ik zo zeggen...
We hebben het overleefd... De Eid-Al-Fitr vakantie zit erop, en we zijn maar 1 kg zwaarder geworden Het was een leuke vakantie, zowel voor de kindjes als voor mama en papa.
Het weer wordt vanaf nu echt wel aangenaam, vooral 's avonds, dus kunnen we al eens vrienden uitnodigen en het lekker gezellig maken. En op die manier leer je wel gelijkdenkenden ( lees: gelijketenden en vooral gelijkdrinkenden ) kennen. Zo hebben we een beregezellige avond gehad met Colin en Sandra uit Wales. Colin was vooral onder de indruk van "Duvel" , terwijl Sandra nu helemaal overtuigd is om een trampoline te kopen. En Zeffe kan het heel goed vinden met zoontje Georges, die het net zoals Zeffe enig vindt om zich te verkleden, tewijl dochter Charlotte en onze Ziebe stiekem kusjes aan het geven waren. Jah, er was echt love in the air that night... Alleen de volgende dag was het vooral voor moeder pijnlijk duidelijk dat het al een tijdje geleden was dat ze nog eens goed in " de zeupe" had gezeten. Het Mojito-gevoel van de avond voordien was veranderd in een uitgedroogde tong en barstende koppijn ( en een volle fles Bacardi in een lege... ) Gelukkig kennen ze hier ook Nurofen en konden we er weer tegen...
Verder kregen we ook bezoek van Malinche en haar 3 superfantastische dochtertjes, oordeel zelf maar.! Zeffe en Ziebe waren niet weg te slaan van de tweeling Ryana en Fara, zo'n schatjes. En grote zus Fiore vond de trampoline zalig, Sinterklaas weet alweer wat gebracht naar Abu Dhabi.
En gisteren was het dan eindelijk zover, na wel 12.598.741 keer slapen ( want zo leek het voor Zeffe wel ), kon hij eindelijk naar zijn eerste party in Ski Dubai. Zijn geluk kon niet op! En hij heeft ervan genoten, van de eerste tot de laatste minuut. Eerst wat onwennig, maar al snel vol enthousiasme doken 11 kleine, volledig ingepakte kleuters in de koude ( -3°C ), moeilijk te geloven wanneer het buiten 34° is, maar zeker voor herhaling vatbaar volgens Zeffe!
En zo is vandaag alweer de eerste werk-en schooldag voorbij. En morgen heeft Zeffe zijn eerste sportles ( aangezien er in de Ramadan niet gesport mag worden, was dit uitgesteld ). Moet ik zeker eens een fotootje van zijn sportoutfit nemen, voor de volgende keer... beloofd!
Papa gaan werken ( waar ik nog altijd moet aan wennen op een zondag !) en de 2 benges thuis n.a.v de Eid Al Fitr- vakantie. Gelukkig is het vandaag meer spelen dan ruziemaken . En daar zit ons bezoekje aan de Ibn Batutta Mall van eergisteren voor iets tussen. Daar zijn we nl. naar de mega Toy Store geweest en mochten ze elk iets kiezen, kwestie van hen af en toe eens te verwennen. En eigenlijk is de Ibn Batutta Mall al een beloning op zich. Deze mall is nl. in verschillende paviljoenen ingedeeld die elke in de stijl van een land zijn die Ibn Batutta bezocht heeft ( Ibn Batutta zou een of andere ontdekkingsreiziger uit het Oosten zijn geweest ). Je hebt het Andalousische paviljoen, Egytisch, Indisch, Chinees...en natuurlijk allemaal om het mooist. Precies een groot pretpark waar je doorloopt
Maar de kinderen hadden natuurlijk vooral oog voor de enorme Toy Store. Hier zouden ze zeker hun ding vinden, en als het aan hen lag, meer dan één ook. Gelukkig vallen de speelgoedprijzen hier best goed mee. Ook papa was per momenten aan het watertanden, zou hij dan toch eens een puzzel van 5000 stukken meedoen, of misschien een zelfbouwpakket, of nee, een vliegtuigje op benzine...gelukkig bleef moeder bij haar zinnen ( en de portemonnee ) en bleef het bij een kindercomputer voor Zeffe, nu kan hij op een leuke manier zijn Engels wat oefenen ( wat trouwens alsmaar beter gaat ) en heeft Ziebe een nieuwe vriend meegebracht naar huis: het locomotiefje Thomas, waar hij voor de één of andere reden gek op is. Met lede ogen zag ik treinbaan nummer 7 ( of 8, of 9,...) meekomen naar huis En nu spelen ze daar mooi mee, dus so far no fighting!
Deze nm zijn we weer uitgenodigd bij Mary en Liam ( vrouw en zoon van Steven zijn baas ). Mogen de kinderen weer lekker gaan ploeteren in hun zwembad terwijl Mary en ik goedkeurend een glaasje wijn drinken. De kinderen zijn dol op Liam ( 11j ) en Mary heeft ook mijn hart gestolen. Een "koekegoed" mens waar ik altijd bij terecht kan. Laat de mannen maar werken!
En verder deze week hebben we elke dag bezoek, soms overdag, soms 's avonds... Jah, we beginnen hier zo stilletjesaan vrienden te maken, en dat doet goed. Het zijn allemaal mensen met kleinde kinderen, dus ook voor Zeffe en Ziebe komen er veel vriendjes bij. Zo zie je maar, alles valt hier in z'n plooi en ik durf met zekerheid in naam van ons alle 4 zeggen dat we hier best gelukkig zijn
Goeiemorgen iedereen, Vandaag heb ik eventjes een "day-off", en hier wil dat zeggen: geen coffeemornings, geen geplande damesbezoekjes, geen shoppingdrang... Jaja, ondertussen heb ik er alweer een coffeemorning of 2 opzitten, waarschijnlijk is dat hier de nationale bezigheidstherapie voor verveelde huisvrouwen. Enkele dagen geleden werden Ziebe en mezelf verwacht op de koffie bij de overburen. Was wel gezellig, zo'n echt ouderwets theekransje met allemaal oudere, gedistengeerde UK-ladies, goed om mijn Engels wat bij te schaven. En gisteren zijn we enkele huisjes verder op bezoek geweest bij Sandra, uit Wales. Zij heeft ook 2 kinderen id leeftijd van Zeffe en Ziebe, en het klikt wel tussen ons...zo'n lekker Bourgondisch koppel ( het is er ook aan te zien ) dat graag een glaasje drinkt bij een gezellig BBQ-tje.
Want Joepie, de Ramadan zit er eindelijk bijna op! Nooit gedacht dat dat zo'n vervelende maand zou zijn. Volgende week is het dan It Al Fitr, waarin het einde van de Ramadan gevierd wordt door zowel moslims als niet-moslims. Wij vieren het vooral door vakantie te hebben. Zeffe moet enkel zondag naar school en dan is hij een weekje thuis, net zoals papa. En het weer wordt hier, vooral 's avonds, lekker aangenaam en daarom worden overal de BBQ-stellen uitgehaald, leuk toch, om eind september nog te kunnen bbq-en en buiten eten. Onze liquor permit is ondertussen ook in orde en kunnen we starten met bergen alchol in te slaan ( alhoewel ...als je de prijzen hoort, wordt de berg al een stuk minder hoog!)
Ondertussen tuf ik hier ook al rond in mijn huurwagentje. Een klein maar vinnig karretje ( Nissan Tiida ) dat mij toch een beetje meer vrijheid schenkt. Het blijft natuurlijk elke keer een beetje je leven wagen wanneer je hier op de baan komt, maar beetje bij beetje went een mens daar wel aan.
Zeffe blijft het heel goed doen op school. Zijn Engels gaat er goed op vooruit, en miss Karmali beweert zelfs dat hij af en toe een "naughty boy" kan zijn, maar dan wel een lieve...zo kennen we hem, é. Wel een goed teken dat hij al eens wat kattekwaad durft uit te steken, het zal zijn dat hij zich meer en meer op zijn gemak voelt. Ziebe hangt momenteel vooral aan moeders rokken. Gelukkig zijn de schooldagen hier niet zo lang ( Zeffe heeft al om 13u30 gedaan ) en kan hij daarna weer veel samenspelen (lees: ruziemaken) met zijn broer. Het wordt wel tijd om voor hem een nursery te zoeken, jammergenoeg ook hier weer ellenlange wachtlijsten.
En verder zal ik eindigen met mijn titel, want ook vandaag weer: schoon weer... ( tss 35° en 40° )
Vandaag eens een berichtje zonder foto's.
Want het dagelijkse leven is hier ook maar heel alledaags... ik kan toch moeilijk foto's beginnen nemen van onze supermarkt, ons tankstation, ons kapsalon... Zo heel anders is het hier nu ook niet.
Vandaag zijn we zaterdag, wat ik Belgische normen eigenlijk zondag is, want het weekend valt hier op vrijdag en zaterdag. Best wel een vreemd gevoel. Vooral op zondag terug gaan werken en terug naar school vind ik heel vreemd. Maar van een echt weekend kun je hier eigenlijk nooit spreken. De werksituatie valt hier nooit stil. Op vrijdag is het wel wat rustiger, maar op zaterdag draait alles alweer op volle toeren. Alleen voor de buitenlandse expats telt het weekend 2 dagen. De rest werkt 6/7
Maar wij houden natuurlijk wel aan ons weekend.Het is nl."gereserveerd" voor onze kinderen.
En gisteren zijn we er eens op uit geweest: naar "Dreamland", het grootste waterpretpark van de UAE
Ongelooflijk de max!!! De timing was ook perfect, want het is nog steeds ramadan en dan zijn het enkel de niet-moslims die zich mogen amuseren overdag, haha
Het was echt plezant. De kinderen vonden het fantastisch, een soort Plopsaland met allemaal waterattrakties, de ene al heftiger dan de andere. We vlogen, doken, zwommen en plonsden in het water zoals nooit tevoren.
Zeker een aanrader om onze toekomstige bezoekers eens mee naartoe te nemen. ( krijgen jullie nu niet heel veel zin om op bezoek te komen? )
Morgen heb ik eindelijk een eigen wagentje, dat zal alles al een beetje vergemakkelijken. Ben ik niet meer zo afhankelijk van de uren dat mijn vent thuis is om met zijn auto rond te tuffen.
Nu alleen nog genoeg lef in huis halen om hier rond te durven rijden, want ik kan het je verzekeren: van hoffelijkheid in het verkeer hebben ze hier écht nog nooit gehoord
Zelfs als ik het eens probeer met een innemende glimlach om ergens door te komen of voorbij te steken, kijken ze me aan alsof ik van een andere planeet kom. Niet echt bevorderend voor mijn defensies rijgedrag
Maar allez, misschien rij ik binnen enkele maandjes juist op dezelfde manier. Wie weet...
Zo, de kinderen beginnen hier serieus ambetant te doen, dus ik verzamel maar ons zwemgerief om voor enkele uurtjes naar het zwembad te trekken. kwestie van jullie nog eens jaloers te maken!!!
Zoals beloofd een verslagje over mijn eerste "coffeemorning". Ik moet zeggen dat ik er niet voor stond te springen om er naartoe te gaan. Je kent dat wel, hé, als enige vreemde eend toekomen in een vijver vol met andere eenden waarvan er toch een paar denken dat ze zwanen zijn ( of zoiets...). Ben hier met klamme handjes vertrokken Maar ik moet nu eerlijk bekennen, 2 dagen na de feiten, dat het uiteindelijk allemaal wel meegevallen is. Ok, er zaten tussen de 20 aanwezigen écht wel een paar serieuze "tuttebellen" tussen. Blijkbaar mag je je dat permitteren als je hier langer dan 3 jaar woont, ik heb dus nog eventjes... Maar gelukkig vielen enkele vrouwen heel goed mee, ze leken oprecht geïnteresseerd, deden helemaal niet uit de hoogte en zagen er lang niet zo opgetut uit als ik verwacht had. Er was zelfs een verpleegkundige uit Kortrijk bij, kun je je voorstellen ! Ik heb nog eens lekker plat Westvlamsch kunnen klappen, en 't deed deugd a mun ertje Dus misschien wel voor heraling vatbaar, al was het maar voor de lekkere pateetjes.
Ondertussen heb ik ook al een Srilankeese huishoudhulp ( voor die die het echt willen: mijn meid ) die het kuisleed een beetje komt verzachten. Je kunt hier nl. elke dag opnieuw beginnen met al dat zand en stof in de lucht. Gelukkig komt Rupika elke week kuisen, strijken ( mijn ma schiet me dood als ze dit leest ) en heeft ze ondertussen ook al gebabysit. Een heel handige dame, ben er vreed content van! En haar broer, verschiet niet, komt 2 maal in de week onze auto wassen, nog voor mijne vent naar zijn werk vertrekt. En dat alles voor 20 per maand. Klinkt wreed decadent, é, maar ik kan je verzekeren dat je auto na een week niet gewassen te zijn er uitziet als een hoop metaal onder een berg zand. Het is hier trouwens ook bij wet verboden om met een vuile auto rond te rijden, kan je voor bekeurd worden. En geef toe, 20 voor 8 carwashbeurten, kun je niet voor sukkelen.
Zeffe is ondertussen al goed ingeburgerd in zijn klas. Hij gaat graag en met mondjesmaat begint hij Engels te praten. Het is soms wel grappig, vandaag noemde hij me "mommy" en wanneer hij iets niet wil zegt hij al "no" in plaats van nee. Gisteren kreeg hij zijn eerste uitnodiging mee naar huis. Een klasgenootje wordt 5 jaar en geeft haar birthdayparty in "Ski Dubai". Voor de leken onder jullie, Ski Dubai is een indoor ( jah, nogal logisch,é ) ski- en bobsleepiste, waar de kleinsten een play area hebben om mega-sneeuwbalgevechten te houden ! Ik moet er geen tekeningetje bij maken zeker dat Zeffe dat geweldig ziet zitten. Foto's volgen gegarandeerd...
Zo, je ziet het...iedereen is op zijn manier aan het socializen. Ik geef jullie nog enkele sightseeing-fotootjes mee van Dubai, let vooral op de enige"trakteur" die we hier al gezien hebben. Ziebe was in de wolken om hier ook tractors te ontdekken, alleen de boer verschilt een beetje met de doorsnee Vlaamse versie. Aan iedereen een dikke zoen en warme knuffel
EINDELIJK!!! We zijn terug verbonden met de rest van de wereld. Onvoorstelbaar hoe afhankelijk een mens kan worden van het internet. Bon, we zijn ondertussen 2 weken verder en gelukkig al vrij goed gesetteld. In ons huis heeft alles zo zijn plaatsje gevonden. Daar hebben we echt werk van gemaakt want ik wou de komende maanden niet tussen de dozen wonen. En dozen, die hebben we genoeg gehad, amai! Ik kon niet geloven dat alle dozen die uit "onze" container kwamen ooit allemaal met ons gerief gevuld geweest waren. Ik was op een bepaald moment bang dat we de helft terug zouden mogen sturen naar België wegens te weinig plaats, maar alles bleek gelukkig nog mee te vallen. En zo begint ons huis ook geleidelijk aan onze thuis te worden.
Ook voor de kinderen begint alles stilletjesaan te wennen. Het enige waar ze af en toe écht last van hebben, is de warmte, nu nog zo'n 38°. Soms vallen ze als een blok in slaap in de auto, iets wat we voordien nooit mochten meemaken! Ook 's nachts slapen ze lekker door, zelfs Ziebe die ons tot voor een maand geleden nog elke nacht met plezier wakker maakte. Zeffe gaat ondertussen al 2 weken naar zijn nieuwe school, en nog steeds met veel plezier ( en daar blijft miss Karmali toch voor veel tussenzitten). Hij begrijpt ondertussen al een aardig woordje Engels, maar het spreken komt nog een beetje achter, behalve woorden als chicken(nuggets) en (hot)dog die hij natuurlijk linkt aan iets wat hij al kende . En Ziebe, jah, die is hier zo zijn eigen taaltje aan het ontwikkelen, waar zelfs ik vaak geen jota van versta...Gelukkig trekt hij er zich totaal niets van aan dat niemand hem hier verstaat.
En voor mij is nu zo een beetje de tijd van het "socializen" aangebroken. Ongelooflijk maar waar maar onze buren zijn gewoon Belgen! Dan moet je 7000km wegvliegen van België om hier uiteindelijk buren uit Lokeren te hebben. Maar voor mij is dat nu natuurlijk wel een meevaller omdat ik op die manier wel sneller in contact kom met andere Belgen. Morgenochtend ben ik m.n. al uitgenodigd op de "Sunday coffeemorning". Jaja, zie je het al voor je: Geraldine die lekker gedistengeerd met haar pinkje in de lucht koffie zit te drinken tussen Belgische thuisblijvende ( lees: meestal te lui om te werken ) dames. Ok? je ziet het niet voor je, wel ik ook niet, maar ik zal het wel doen! En ik laat jullie zeker weten hoe erg ik daar op mijn gemak heb gezeten... We zijn ook al op bezoek geweest bij Dave en Mary, de baas van mijn ventje. Schatten van mensen die in een kast van een huis met eigen zwembad wonen. Ze hebben zelf een zoon Liam waar Zeffe en Ziebe dol op zijn! Tot 's avonds laat hebben ze zich rot geamuseerd in het zwembad, zeker voor herhaling vatbaar.
Het enige wat voor ons aanpassen is, is de periode van Ramadan. Je moet hier echt opletten wat je doet in het openbaar. Er mag niet gegeten, gedronken en gerookt worden tussen zonsop- en ondergang, en met temperaturen tot 40° is dat niet altijd een makkie. Mijn tong plakt vaak aan mijn verhemelte, en dan zoek ik ergens een donker hoekje om toch maar eventjes van het water te nippen. Onvoorstelbaar hoe de mensen hier een volledige maand doorwerken op dat ritme.
En verder blijft het ook gewoon genieten, vooral van het zalige weer, elke namiddag met de kinderen naar de community pool ( zie foto ), gaan wandelen of fietsen rond ons meer, of wat spelen in de tuin met gekko's en kleine papegaaien...klinkt waarschijnlijk wel raar daar in België. Maar wees gerust, " het dipje" is ook al langs geweest , want je weet pas wat je mist, als je het niet meer hebt ( zoals vrienden en familie in de buurt...). Dus blijf maar sparen iedereen, voor een bezoekje aan ons in Dubai!
).
, en dan kan ik je verzekeren dat alles wat kan smelten, ook smelt. Doe er dan af en toe nog een zandstormpje bovenop en dan weet je weer dat we hier eigenlijk in een woestijn wonen. Gelukkig kunnen we ook hier lekker veel splashen in de community pool. Gisteren zijn we wel 3 uur gaan plonzen en "moosjn" in het zwembad met als gevolg dat ik vandaag mijn naam als "red lobster" weer alle eer aangedaan heb! Dus misschien toch nog een mooi kleurtje tegen dat ik terugkom naar België.
kijken dat ze hem met plezier vergeven. Van wie hij dat meeheeft, is me nog altijd niet duidelijk
) en vraagt hij hoeveel keer het nu nog slapen is voor we naar België gaan.
, maar nu gaan we gewoon fietsen of wandelen rond het meer of worden de zwembadbezoekjes in het weekend vervangen door strand- en zeebezoekjes, gaan we picnicken in het park of ijsjes eten in de souk.
) en dan kan ik eindelijk doen wat ik zo graag weer zou doen: gaan werken, klinkt verschrikkelijk saai,hé, maar ik kan je verzekeren dat niet gaan werken na een tijdje ook serieus saai wordt!
laat je maar eens goed gaan zou ik zo zeggen...
, terwijl Sandra nu helemaal overtuigd is om een trampoline te kopen.
EINDELIJK!!! We zijn terug verbonden met de rest van de wereld.
