In november 2009 zag ik op een internetpagina een advertentie staan over De kliniek voor snurken en apneu. Aangezien ik een snurker ben en mijn man geregeld aan zijn heil gaat zoeken in de logeerkamer, leek het mij verstandig om eens na te denken over een behandeling van mijn snurkprobleem. Per e-mail had ik gevraagd of men een afspraak kon maken met de kliniek. De week daarop kreeg ik een telefoontje van een hele aardige mijnheer om een afspraak te maken in het Antwerpse. Ik zou een bevestiging krijgen per e-mail en per post. E-mail kreeg ik niet en via de post ontving ik een bevestigingsafspraak voor Weert???? Maar dat had ik natuurlijk niet meteen in de gaten, tot op de dag dat ik een afspraak had, keek ik op het formulier en in mijn agenda en kwam tot de ontdekking dat de afspraak op 2 verschillende tijden was. Ik maar weer gebeld en mijn agenda bleek de juiste tijd te zijn. Afin...... vergissen is menselijk toch?? Die middag ging ik vol goede moed naar Antwerpen. Achter het bureau zat een wat oudere man, die erg vriendelijk was. Hij nam de vragenlijst door die ik had ingevuld. uiteindelijk werd ik in een ligstoel gedirigeerd en daar vond het onderzoek plaats. Nou ja, onderzoek.... hij drukte op de achterkant van mijn tong en vroeg of ik zo beter kon ademen. Ik bevestigde dat en voilá de diagnose was gesteld. Ik had een wegzakkende tong gedurende de slaap waardoor ik begon te snurken, vermoeid opstond, waarschijnlijk in de slaap een stoot aan adrenaline ontving wat schadelijk was voor mijn hart, met hoofpijn opstond, geregeld wakker werd en een probleem had in mijn relatie. Nou heb ik nog nooit een probleem gehad in mijn relatie, ook niet door het snurken. Maar die andere zaken klopte wel behalve dan het geregeld wakker worden, omdat ik normaal gezien als een blok in slaap val en in een diepe coma lig tot ik 's morgens door mijn wekker word gewekt. Hij liet een apparaatje (de SnörEx) zien, zoals op de foto en vertelde de werking daarvan. Het veertje houdt de tong op zijn plaats. Verder eigenlijk niets daarover gezegd. Voor ik het wist lag ik te happen en lagen er mallen klaar op dat ding te gaan maken. Ik vroeg aan hem of hij een arts was, maar zijn antwword was somnoloog. Is dat nu een arts of niet? Ik weet het niet! Aan de spreektafel begon ik toch nog eens over de kosten van dat apparaat, want ik vond het uitzonderlijk hoog. Het werd dus niet vergoed in België. Verder over mijn vraag over verder onderzoek m.b.t. een eventuele apneu werd als overbodig beschouwd, omdat het overduidelijk was en de kosten van zo'n slaapregistratie veel te duur waren. Meteen werd er ook op een ander onderwerp overgegaan, met name over het feit dat ik verpleegkundige ben en wat ik allemaal gedaan had en dat ik mijn BIG-registratie moest bijhouden.
Uiteindelijk heb ik 200 euro aanbetaald op dat apparaatje. Over 1 week had ik een nieuwe afspraak en kon het apparaatje gepast worden.
De avond voor de volgende afspraak werd ik door diezelfde aardig mijnheer opgebeld dat de afspraak de andere dag vanwege het slechte weer niet kon doorgaan. Nieuwe afspraak werd gemaakt op 4 januari 2010. Ik had echter gevraagd om een bevestigende e-mail te sturen, omdat ik op dat moment niet in de mogelijkheid was iets op te schrijven. Echter er is werderom geen e-mail gekomen. Ik had nog een e-mail gestuurd, maar heb daar ook geen antwoord op gekregen. Dat irriteert me mateloos. Op 4 januari dan toch maar zelf gebeld waarop die vriendelijk jongeman vertelde dat ik over 45 minuten in Antwerpen moest zijn. Komende van Brussel zou ik dat net moeten kunnen halen.
Net op tijd kwam ik in het Antwerpse aan en had nu een andere somnoloog of iets dergelijks, die ook al meteen over mijn verpleegkundige verleden begon. Ik werd meteen naar de ligstoel verwezen en daar begon de informatie over de SnörEx. Het plaatje werd gepast en dat ging verder goed. Een paar keer in en uit. Het was geen enkel probleem. Ze ging verder met het aanzetten van de veer. Dat was een heel ander gevoel, om dat veertje op het achterste van je tong te krijgen. Aangezien ik heel gevoelig ben achter in mijn keel, had men dat toch vooraf moeten melden. En dan de rest: Bij het tweede bezoek werd het volgende medegedeeld: 1. Dat het metaal het zwakste punt was en gevoelig voor kalk. 2. Je mag na het inbrengen van die orthese niet meer praten, omdat het anders metaalmoeheid kan veroorzaken. 3. Er waren allerlei produkten op de markt om de orthese te verzorgen. 4. Eenmaal per week moet het grondig gepoetst worden met een speciale vloeistof. 5. Er werd medegedeeld dat je regelmatig wakker kon worden van het kokken. 6. Er zou zeker in het begin een verhoogde slijmproduktie zijn.
Meteen zei ik al tegen die mevr. dat als ik dit allemaal bij het eerste bezoek had geweten, ik hier nooit aan begonnen zou zijn. Ik kreeg helemaal de kriebels van dat ding en het stond mij helemaal tegen. Ik moest het de tijd gunnen vertelde ze me. Ik vertelde ook dat ik zoiets helemaal niet had verwacht. Ik had eerst meer onderzoek verwacht en naar die uitslagen de behandeligsopties doorgenomen, maar dat was helemaal niet gebeurd.
Dit is helemaal geen KLINIEK VOOR SNURKEN EN APNEU. In een kliniek vind onderzoek en diagnostisering plaats en op basis van de diagnose een behandeling voorgesteld. Verder heb je als patiënt recht op een totale informatie, wat beschreven staat in het WGBO (Wet Geneeskundige Behandelings Overeenkomst), waarin duidelijk staat vermeld wat je rechten en plichten zijn als patiënt. Een de de rechten is een volledige info gegeven dient te worden over de voor-en nadelen van de behandeling. Dit is in mijn ogen niet gebeurd. Dan had ik nooit of te nimmer met de SnörEx begonnen.
Daarom doop ik die zgn. kliniek om tot VERKOOPPUNT SNÖREX
's Avonds in bed, allebij met hooggespannen verwachtingen, doe ik voor het slapen de SnörEx in mijn mond om 23.45uur. Ik probeer rustig en beheerst te ademhalen. Dat lukt mij vrij goed. Vrijwel meteen begint het ernorm te irriteren in mijn mond. De slijmproductie komt giga op gang. Ik mag niet te veel slikken, want dan onstaat er metaalmoeheid. Ik heb pas 695 euro uitgegeven voor zo'n ding. 695 EURO!!!!!!!!!.......... 1550 GULDEN!!!!!!! Pffff dat moest er toch even uit!!!!!
De slijmproductie blijf enorm en na een tijd begint mij keel en tong erg te irriteren. Het lijkt of mijn tong begint op te zetten. Nog even uithouden!!!! Ik krijg een irriterende hoest.... nee dat komt niet van het roken!!! ik heb dat immmers nooit. Om 00.30uur moet dat ding mijn mond uit. Krijg het er benauwd van. Ik begin vreselijk te kokhalzen. Ben uiteindelijk naar beneden gegaan. Voordat het allemaal een beetje rustig was, was het inmiddels al 2.30uur en ben toen weer naar mijn bed gegaan. Ik heb het 5 uur zien worden. Ben 's morgen nog meer geradbraakt dan anders.
Om 7.55 uur ging de wekker af. Pfffffff wat een nacht. Allebij slecht geslapen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen) Tags:SnörEx, ervaringen met SnörEx, attepatat, Ad van Gurp
15-02-2010
Het verloop van de SnörEx
Elke dag probeerde ik de SnörEx langen in te houden. Het heeft zeker 2 weken geduurd voordat ik eindelijk een beetje nachtrust had. Was gedurend wakker en lag te piekeren over de grote stommiteit die ik had begaan door dit apparaat te nemen. En het gevoel dat ik 's morgens fitter opstond was al helemaal niet het geval. Nu moet ik zeggen dat het gedurende die eerste twee weken heel wisselend ging. Maar ik kon de SnörEx nooit de gehele nacht inhouden vanwege het kokhalzen. Een andere vervelend component is dat ik een gebitsprothese draag en de SnörEx gaat daar nog overheen. Dus het is een prothese op een prothese. Bij het allereerste bezoek vertelde die somnoloog dat het geen enkel probleem was, maar het is toch een heel pak wat er uiteindelijk in je mond zit. Er zitten ook al haken rond je tanden en kiezen van het kunstgebitje en dan nu nog haken van de SnörEx. Die somnoloog had mij de keuze gegeven om de SnörEx zonder of met gebitsprothese te nemen. Had toen de optie gekozen voor mijn prothese 's nachts in te houden. Weet ik veel hoe dat voelt?
Na die 2 weken begon het stilaan iets te beteren. maar nu begint de SnörEx losser te zitten. Ik moet continue op mijn tanden bijten om het op zijn plaats te houden. Ik krijg pijn in mijn kaken door het continue te moeten bijten om het op zijn plaats te houden. Door mijn mond ademhalen gaat niet, omdat er een valse lucht onder de SnörEx terecht komt en dat geeft een heel vervelend geluid. Niet zozeer voor de partner, maar wel voor jezelf.
Even later werd ik gebeld door een medewerker van de kliniek. Hij vroeg mij hoe het allemaal ging en ik vertelde mijn relaas. Hij adviseerde om toch eens terug te komen om het beter af te stellen. Het was beter om naar Weert te komen, omdat daar een laboratorium bij was. Ze konden dan meteen aanpassingen maken. Maar om helemaal van Brussel naar Weert te rijden....... dat is toch een heel gedoe. Het kost je een halve dag pendelen. Om mij toch over de streep te halen bood hij aan om op hun kosten daar naar toe te komen. dus heb ik uiteindelijk toegezegd.
