Deze namiddag heb ik de laatste liefde van mijn moeder uitgelezen. Het stuk dat ik nu heb gelezen was II.
Het gaat over Jimmy en Marthe, Marthe is een bejaarde vrouw en de werkgever van Jimmy. De bel gaat om 10 uur s avonds en Jimmy weet dat het Kenneth is, zijn halfbroer die hem komt bezoeken voor de eerste keer. Dat komt doordat hij na afloop van tijd buiten gesmeten is bij Wannes en Martine. Zo zagen ze elkaar niet maar ze hoorden wel via iemand anders iets van elkaar. Maar je leest geen enkel woord van dat gesprek.
Vandaag heb ik gelezen over de laatste dag van hun vakantie en het begint bij Jimmy en Martine.
Ze zijn te samen in de kamer terwijl Wannes beslist dat hij frisse lucht nodig heeft. Zo blijven Jimmy en Martine achter. Zij maakt daar gebruikt van om te praten met hem, ze vraagt zich af of Kenny een mooie naam is.
In de middag gingen ze de Höchenschawand beklimmen. Daar dwaalt Jimmy af en valt bijna, maar kan zicht gelukkig nog vastgrijpen. Hij roept om hulp en niemand komt, maar plots ziet hij Wannes staan, die hem niet komt helpen. Toch kan hij zich weer optrekken.
Ik begon met lezen en het begon al niet zo goed. Want er was terug ruzie tussen Jimmy en Wannes, een goeie start voor de derde dag.
Op de derde dag gaan ze naar een stad genaamd; Freiburg. In de bus zit hij terug naast Héloïse. Terwijl de volwassenen genieten van een drankje zitten Jimmy en Héloïse samen op een bootje. En daar komt hij te weten dat zijn moeder zwanger is, schokkend nieuws voor Jimmy dus. Terwijl dat gebeurd worden Martine en Wannes aan de tand gevoeld.
Ik vind wat ik tot nu toe heb gelezen zeer onvoorspelbaar is. Maar wat nog steeds jammer is dat de auteur toch over oninteressante dingen lang schrijft, waardoor het niet meer leuk is om te lezen. Ook schrijft hij dan over de dingen die wel interessant zijn weinig, zoals meer uitleg wat ze doen in de dag, meer gesprekken en meer personages.
Hier ben ik weer met een bericht over de laatste liefde van mijn moeder. Ik heb vandaag gelezen over hun bezoek aan het klokkenmuseum.
Ik heb gelezen dat Jimmy, Martine en Wannes naar een winkel geweest zijn om kaarten te kopen en op te sturen naar het thuisfront. Jimmy wou een kaart sturen naar zijn vader, maar hij mocht niet van Wannes. In de namiddag zijn ze dan naar het klokkenmuseum geweest. Maar Wannes werddaar slechthij kreeg veel aandacht van zijn medereizigers en weer staken ze de oorzaak op de McDonalds. Wannes weet niet wat er met hem scheelt, maar hij heeft deze momenten al eens meegemaakt en begint zich tot wel zorgen te maken dat er misschien wel iets ernstig aan de hand kan zijn.
Nu is het nacht maar Wannes is op omdat hij zich nog steeds niet goed voelt en hij moet steeds overgeven. Ik vraag me toch wel af wat de oorzaak is van die plotse slecht voelen.
De volgende pots vertel ik je misschien er meer over, tot dan.
Vanavond heb ik nog een stuk gelezen over de eerste avond in het hotel. Daar aten ze een typisch Duitse avondmaal.
Toen ze aan kwamen in het hotel kregen de reizigers de kans om hun slaapkamer te bewonderen. Vooral Martine vond haar verblijfplaats voor het komende week een luxueuze suit want de kamer bezat een kleurenteevee en een douche (waarvan ze al gehoord hadden, maar zich nooit hebben in gewassen). Martine vond de toilet en kamers heel erg proper, zo hoeft ze haar eigen kuisproducten niet te gebruiken.
Tijdens het avondeten was het een groot vlees feest. Jimmy vond het wel leuk dat Wannes diarree had. Martine en Wannes zeiden dat het de schuld was van de McDonalds. Maar tijdens de avond hij Héloïse niet gezien.
Vandaag heb ik gelezen over de busrit naar het zwarte woud en heeft Jimmy een meisje ontmoet die Héloïse heet en samen met haar grootvader op reis is.
Ze reden eerst België uit kwamen dan in Luxemburg terecht. Waar ze een pauze hielden van vijfenveertig minuten om naar het toilet te gaan en om iets te eten. De auteur beschrijft het fenomeen plassen heel leuk;
Het lichaam was een wonder ding. Langs boven goot en propte men er van alles in wat er vervolgens langs onder er weer uit moest. Zo werden de schepselen behoed voor de verveling. En er werden vijfenveertig minuten in het leven geroepen waarin men aan beide keerpunten van deze kringloop de nodige aandacht kon schenken.
De busrit ging verder en in Frankrijk namen ze hun tweede pauze in een McDonalds. Daar aten ze hun eerste fastfood maaltijd kattenvoer geïmporteerd vanuit Amerika. Jimmy at een Bic Mac op aanraden van Héloïse. Toen kwamen ze uiteindelijk aan in Duitsland en het werd tijd, hoog tijd dat de bestemming werd bereikt.
Ik heb vandaag gelezen dat ze zich aan het voorbereiden waren om te vertrekken op reis. Toen ze klaar waren om te vertrekken werd alles gecontroleerd en wat ik wel leuk vond was dat de goudvis in bad werd gestoken om een hele week te kunnen overleven. Waanneer ze onderweg waren bedacht Martine dat ze was vergeten om het balkonraam te sluiten. Dus wandelde ze alleen terug om dat te gaan controleren. Terwijl ze wag was werd Jimmy de les gespeld door Wannes.
Martine was blij dat ze alles dubbel gecheckt had, want er stond water in het bad. Ik denk dat Jimmy niet blij zal zijn aangezien dat zijn goudvis in dat bad rond zwom.
Dan is het gezin Wannes, Martine en Jimmy met wat vertraging op reis vertrokken naar het zwarte woud in Duitsland.
Ik heb nu alweer een paar hoofdstukken achter de rug.
En ik vind iets heel erg irritant. De auteur schrijft volgens mij onnodige stukjes. Zoals het deel waarin de oude zaakvoerder van Autocars een gesprek voert met Wannes. Dit deel vind ik zeer saai en ook oninteressant. Achter dat je een bladzijde van dat gesprek heb gelezen ben je niet meer mee en weet je ook niet meer wat er werd geschreven in het begin. Wat ik ook nog vervelend vind is dat Dimitri Verhulst zeer lange zinnen gebuikt zoals op pagina 20 waarin hij iets schrijft over waarom men vakantie zou doorbrengen op Spaans grondgebied. Deze zin bevat 8 regels. Wat soms lastig is om te lezen en ik moest de zin enkele keren lezen voor dat ik begreep wat hij had geschreven.
Wat ik wel leuk vind in het stuk dat ik heb gelezen. De schrijver beperkt zich niet tot het algemeen Nederlands maar gebruikt ook dialect. Daarvan is er een voorbeeld op pagina 34 tot 35 waarin Wannes zich afvraagt of Martine op reis wil of niet en dat ze desnoods maar moet terug keren naar haar ex-man.
Zo dit was het voor vandaag, tot de volgende keer.
Hier ben ik weer met een volgend bericht over de laatste liefde van mijn moeder.
Ik heb nu al enkele hoofdstukken gelezen. In heb begin vond ik het moeilijk om mee te zijn met het verhaal. Het deel dat ik heb gelezen gaat over Martine die in haar gedachten is aan het denken. Het springt van het ene op het andere vind ik. Het ene moment gaat het over het vroegere leven van Martine, voor ze Wannes leert kennen. En dan gaat het plots over Jimmy van hoe het komt dat hij nog niet kan zwemmen. Dan gaat het weer over Wannes die een vakantiebestemming bedenkt. Ook wordt er de achtergrond geschetst waar het verhaal in afspeelt, dar er bijvoorbeeld crisis is, de oorlogen, de nieuwe technologie, . (Martine is de moeder van Jimmy en Wannes is de nieuwe vriend van haar en stiefvader van Jimmy).
Er wordt verteld via flashbacks en ook in het verleden tijd. Er wordt hier en daar al iets gezegd maar nog niet veel. De auteur het hij zij vertelt standpunt gekozen. Dat merk je door dat er geen ik wordt gebruikt.
Algemene indruk: De laatse liefde van mijn moeder.
Hallo
Dit is mijn eerste bericht op mijn weblog.
Ik heb net eens het boek bekeken en door gebladderd. Er zijn enkele dingen die me meteen opvallen. De cover van het boek heeft een sobere uitstraling en verteld volgens mij niet veel over het verhaal zelf. Misschien zal deze mening later veranderen als het boek uit is of ik een deel heb gelezen.
De roman is verdeeld in twee delen; I en II. Deel I is het dikste stuk van het boek en deel II is slechts enkele bladzijden en bestaat uit maar een hoofdstuk. Wat ik heel ongewoon vind is dat elk hoofdstuk niet wordt aangetoond met een ondertitel, nummer of ander kenteken. Elk nieuw hoofdstuk wordt aangekondigd met een derde van de pagina witruimte.
