Ik werd na mijn bedenkingen even afgeleid door mijn hospita. Die heeft heerlijkruikende thee gezet. Toch kan ik aan niets ander denken dan die 2 namen, maar ze wil me ieder keer afleiden alsof ze niet wil dat ik eraan denk. Ik vind haar nu wel een beetje eng te worden, hoor! Ze vraagt constant om dicht en gezellig bij haar te komen zitten en thee te drinken. En dan... ik heb het! Mulholland... Christopher Mullholland, was dat niet die Eton-scholier die een tocht maakte in het Westen van het land en van het ene op het andere moment verdween. Maar het was onmogelijk om verder te graven in mijn geheugen, die vrouw wendt constant mijn bedenkingen af alsof ze iets te verbergen heeft. Ik begin lichtjes te panikeren in mij zelf, maar dat is waarschijnlijk maar overbezorgdheid. Ach ja, ik zal eerst op het gemak mijn thee uitdrinken. De sfeer is inmiddels een beetje omgeslaan en wat ruikt het hier lekker!

Doei!