Mijn goede vriend Edgar Van der Wildt eerste schaakbord van de personeelsclub Union Solo, leerde mij schaken. Het schaken passioneerde me uitermate "Ik voelde me sterker worden en begreep de kunst om al enkele stappen vooruit te denken".

Op een dag zag ik in de lerarenzaal van de academie twee confraters aan een schaakbord gekluisterd. Een van beide was mijn vriend Remy Cornelissen, hij merkte me op en vroeg onmiddellijk of ik een partijtje schaak tegen hem aandurfde.

Ik heb het te druk, ik moet de kinderen afhalen, nu niet enz, enz. Om eerlijk te zijn ik voelde me nog veel te onzeker om tegen deze geoefende meester te spelen.

Op een dag passeerde ik langs de boekenafdeling van de Grand Bazar aan de Groenplaats. Mijn oog viel op een boekje geschreven door Dokter Max Euwe (1901-1981), een grootmeester en de schaakkampioen van Nederland. In het boek stonden de oplossingen van vele schaakvraagstukken uitgelegd. Thuis speelde ik dan de partijtjes rustig na.

Enkele weken later vroeg Remy of ik wilde komen kijken naar zijn nieuwe atelier in de Jacob Jacobstraat. Op zijn atelier, stond het schaakbord gereed. Nu kon ik niet meer terug en ik had géén tegenargument meer en moest aan de slag. De eerste partij was al snel gespeeld en werd door mij glansrijk verloren. Remy had een topdag en hij was ook de winnaar van de 2de partij. Ik werd er ongemakkelijk van en daagde hem uit voor een volgende partijavond. Mijn inspanningen, de raadgevingen van Edgar en de oefenpartijtjes met het boek van Dokter Euwe kregen al meer vat op het spel. De schaakpartij ging gelijk op, ik verloor nog wel maar kon de concentratie en mijn stress al veel beter beheersen. De volgende maal zou het mijn avond worden, ik voelde de competitiekoorts opkomen, de sportman en winnaarsmentaliteit was zeker nog aanwezig. De finale avond zou niet meer lang op zich laten wachten. Ik voelde me nu ook top, partij 1 een makkie ik speelde met wit een opening van dokter Euwe na, waarop Remy een slecht antwoord gaf. Partij 2 werd weer door mij gewonnen en ik kon me niet bedwingen te schaterlachen. Er was nog voldoende tijd om aan een 3 de partij te beginnen. Remy, die kettingroker was verdween nu echt in de giftige rookwolk. Een derde verloren partij kon echt niet, die vernedering zou hij niet tolereren. Het geluk stond die avond aan mijn zijde en de partij eindigde op een remise, een onbesliste partij.

Toen we die avond afscheid namen, namen we ook afscheid van ons schaakbord.

We hebben nooit meer gespeeld, we wilden vrienden blijven!

Notities: gesprekken tussen Albert De Deken en Christian Goedtkindt (1990)

Remy Cornelissen (Turnhout 1913 - Antwerpen 1990) beeldhouwer, lithograaf. Leraar Academie Antwerpen, Koninklijk Atheneum Berchem)