Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Nelly Hillaert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam de bomma.
Ik ben een vrouw en woon in Leopoldsburg (Belgie) en mijn beroep is andersvalide.
Ik ben geboren op 01/04/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kruissteek borduren, breien, lezen, kantklossen en korte verhalen schrijven.
De bomma vertelt.
Verhalen uit het leven gegrepen.
26-06-2015
Het leven.
Het leven is als een sneltrein. Het raast en raast maar door, heeft hier en daar een stopplaats en voor je het goed en wel beseft ben je aan het eindpunt gekomen. Laat mij maar rustig leven als een boemeltrein. Hoef niet zo nodig door het leven te racen. Ik neem graag de tijd om daags van alle kleine geneugten te genieten. Zo weet ik tenminste dat het leven niet aan mij is voorbijgevlogen.
Dikke regendruppen vallen gestaag naar beneden. De regen stroomt in beken van de ramen. Wind geselt de ontluikende blaadjes aan de bomen. Buiten is het nat en kil. Gans mijn hart is warm van liefde.
Langzaam verdwijnen de grijze regenbuien. De" zon breekt stilaan door de wolken. Dampend drogen de natte daken. Heel mijn hart is warm van liefde.
Overal zie je blaadjes aan de bomen groeien. In de tuinen is het volop onkruid wieden, zaaien en planten. Ook mijn hart bloeit van liefde.
De bladeren aan de bomen krijgen een mooi kleurenpalet. Eekhoorntjes verzamelen hun voedselvoorraad voor de komende winter bij elkaar. Vogels beginnen aan hun grote trek naar het zuiden. Gans mijn hart is vol van liefde.
Engeltjes schudden hun bedjes uit. Zo bezorgen ze ons een mooi wit sneeuwtapijt. Her en der verschijnen sneeuwmannen in allerlei formaten in het straatbeeld. Het nieuwe jaar is in aantocht. Mijn hart stroomt over van liefde.
De examens zitten er weer eens op. Nu is het vol spanning wachten op de uitslag. Zenuwen gieren doorheen het lichaam. Bloed jaagt in een sneltreinvaart door de aderen. Zal een aanhangwagen voldoende zijn om de "buizen" op te halen of toch maar beter ineens een vrachtwagen bestellen? Dit is een vraag die menig ouder of voogd zich, al eens terecht of onterecht, dezer dagen stelt. Gelukkig geld dit voor een kleine minderheid en hebben de meeste studenten het er goed vanaf gebracht. Toch blijft het spannend tot op de laatste dag. Tot het grote moment is aangebroken blijft het voor velen een zenuwachtige bedoening. Sneller dan verwacht is het dan zover. Vele jongens en meisjes gaan, samen met ouders of voogd, hun uitslag afhalen. Overal zie je stralende gezichten en heel af en toe valt er een traan. Er zal er altijd wel eentje tussen zitten die moet overblijven of herexamens heeft. Nu kan de vakantie eindelijk beginnen.
De bomma vertelt. 
