Een nazomerse dinsdag brachten enkele uitgeleende boeken

die hoogdringend ingeleverd moesten worden, me fietsend door de binnenstad.

Lage zonnestralen friemelden tussen de pittoreske gevels van de Parijsstraat, terrasjes zaten mondjesmaat vol.  

Een rammelende trolley met bijhorende zeulende studentin, vergezeld van bezorgde ouders

zocht een weg in de wirwar van fiets- en wandelverkeer dat zo typerend is voor onze studentenstad.

Glimlachend sloeg ik het jaarlijks wederkerend tafereel gade : onschuldig lijkende studentes die onwennig

onder toeziend oog van hun beschermengelen, afscheid nemen van het ouderlijk glazen stolpje

klaar om het bruisende studentenleven in hun ziel te laten doordringen.