De bui is afgedreven; aan den gezonken horizont trekt weg het opgestapelde, de rond- gewelfde wolken; over is gebleven het blauw, het kille blauw, waaruit gebannen een elke kreuk, blank en opnieuw gespannen.
En hier nog aan het vensterglas aan de bedroefde ruiten beeft in wat nu weer buiten van winderigs in opstand was een druppel van den regen, kleeft aangedrukt er tegen, rilt in het kille licht...
en al de blinking en het vergezicht, van hemel en van aarde, akkerzwart, stralende waters, heggen, het verward beweeg van menschen, die naar buiten komen, ploegpaarden langs den weg, de oude boomen voor huis en hof en over hen de glans der daggeboort, de diepe hemeltrans met schitterzon, wereld en ruim heelal: het is bevat in dit klein trilkristal.
ik ben een dromer,wachtend op de zomer genietend van de zon ik vind de winter maar stom lekker zitten in de eerste paar zonnestralen wat is de winter toch balen... zeg mij,waar kan ik nu zonnestralen halen???
Er is een varkentje in Vught dat voor de spiegel staat en zucht: Ik word te dik, ik word te vet, ik ben niet slank, ik ben gezet. Ik denk dat ik wat minder eet. Ik ga een tijdje op dieet, want ik moet denken aan mijn lijn. Alleen maar rauwkost met azijn en af en toe alleen een vrucht, zo zucht dat varkentje in Vught.
De volledige inhoud en foto's op deze blog behoren toe tot DD Fotografie en fotograaf Vincent Claeys. Gebruik niets zonder toelating en contacteer de fotograaf op info@ddfotografie.be