Halo,
Ondertussen dat ik mijn tweede bericht publiceer over mijn reis van in november heb ik al een nieuwe reis naar San Juan achter de rug.
San Juan is een middelgrote stad en is de hoofdstad van de provincie San Juan. De stad is gelegen aan de voet van het reusachtige Andesgebergte.
Deze reis wat niet zo zeer een toeristische uitstap. Het was meer een samenkomst van een week tussen vrienden van mijn uitwissellingsorganisatie.
Ik kon verblijven in een gastfamilie van een vriend Felix Jung uit Duitsland. De familie verwelkomde mij hartelijk en verzorgde mij als een prins. Dat heb je altijd als uitwisselingsstudent. De vader van de familie was dokter wat mij later nog goed van pas zou komen en de moeder was een kinderverzorgster.
We besteedden onze tijd aan het verkennen van de stad waar we natuurlijk gegidsd werden door onze uitwisselingsvrienden die in San Juan leefden. We zochten ook enkele keren het nachtleven op in San Juan.
Het hoogtepunt van ons verblijf was het bezoek aan de wondermooie stad Mendoza op een goeie 2uur van San Juan.. Het is de stad dat bekend staat voor zijn wereldberoemde wijn.
Jammergenoeg waren we op een zondag wanneer alles gesloten was. Er was geen kat te vinden in de grote wijde propere straten van Mendoza.
We waren een beetje vip's in Mendoza, we hadden alles voor ons alleen. Al de mensen buiten bevinden zich op een zondagen in het prachtige ''Parque Indepencia''. Je vindt er van alles, het is de enige plaats waar er activiteit te bespeuren valt. Alhoewel dat de mensen het meer opzoeken om uit te rusten of om een boekje te lezen maar er zijn ook kleine marktjes met artisanele producten uit de streek.
Daarna gingen we naar het evenement waarvoor we naar Mendoza gekomen waren, het concert van Daddy Yankee.
Een popartiest van het reggeaton muziekgenre. Muziek dat leuk is om op te dansen maar verder vind ik het niet echt aanhoorbaar. Maar het concert was een hele hoop ambiance en het daarvoor dat we gingen.
In de vroege ochtend na het concert hadden we ons ticket terug naar San Juan. Helemaal moe en futloos probeerden we doorheen de miljoenstad de busterminal te vinden. De weg daarnaartoe werden we nog eens opgescheept met enkele dwaze problemen waarvan je een gevoel krijgt dat je helemaal niet wil hebben als je uitgeput je bus terug naar huis wil halen.
Maar uiteindelijk konden ik en Gilbert uit de Verenigde Staten onder controle krijgen en ons veilig naar de bus leiden.
Eenmaal op de bus viel iedereen direct in slaap. Maar ik had wel iets beter te doen. Omstreeks 8 uur in de ochtend zag ik de oppurtineit van de dag aankomen.
Het was de stralende zon die langzaam opkwam vanachter de eindeloze wijnranken en het mooie uitgestrekte Andes-gebergte verlichtte. Ik trok eerst dé foto's van de week vanachter het met vocht aangeslagen raam en dan viel ik in slaap.
Eenmaal aangekomen in San Juan zou mijn verblijf er niet meer goed uitzien. Ik zou een Angina vatten die mij de rest van mijn verblijf mij deed binnenblijven. Gelukkig zat ik in een familie waarvan de vader een dokter was die de geschikte pastilles had liggen voor mijn tonsillitis.
Uiteindelijk ben ik nog maar half hersteld van mijn amandelontsteking en moet ik nu nog veel in mijn bed blijven liggen want ik ben enorm moe van de antibiotica die ik moet innemen.
Maar nu over naar mijn reis naar het zuiden:
El Calafate 13 december:
We lagen nog allemaal te slapen in de bus tot op het moment dat een Duitser met een enthousiaste stem riep dat hij door de bedoomde ruiten het Andesgebergte kon zien waarbij het merendeel van de bus het de moeite waard vond om wakker te worden.
Ik zat tussen deze groep. We moesten nog even rijden tot in El Calafate. Het ontbijt sloegen we over en lunchten direct in een groot self-service restaurant niet ver van het centrum.
De dagsuggestie was lam en ik was direct verkocht. Met dat we tijdens onze busreis langs de weg zoveel van die mooie levende wollevachtjes hadden gezien was dit de reden voor mijn snelle keuze.
We waren natuurlijk in een schapenstreek. Patagonië staat namelijk bekend voor zijn immense populatie aan schapen. Nu minder dan vroeger. Maar ze tellen nog altijd een goeie zeven en een half miljoen in totaal. Een heel pak dus. Het is een aspect dat we ook terugvinden in Schotland. Er zijn meer schapen dan mensen.
Schapenteelt is welliswaar nog steeds de grootste economische sector in Patagonië na de olieïndustrie en een niet te vergeten sector die ook voor grote inkomsten zorgt, het toerisme.
Na dat ik voldaan was werd ik op mijn gsm gebeld door een nummer die mij niet onbekend was. Het was mijn vader. Hij belde van heel ver om te weten hoe ik het stelde en wat mijn eerste impressies waren van het mooie Zuiden. Hij was onder de indruk van wat ik vertelde en deelde daarop mee dat hij goed aangekomen was in Shangai. Op zijn zakenreis zou hij het merendeel van alle grote Chinese steden bezoeken. Hij had al een grote beurs achter waarover hij me vertelde dat hij de Belgische stand had gezien. Hij wou even stoppen voor wat hoppenat te proeven maar tenslotte was hij op een zakenreis en kwam het alleen tot enkele foto's van enthousiaste spleetogen rond de Belgische en Vlaamse stand. (Foto in Bijlage)
Nog alleen het dessertje en dan konden we onze chalet opzoeken waar we voor 3 nachten zouden verblijven.
Ik sliep ongeveer weer met dezelfde amigos tezamen in een kamer als in Puerto Madryn. De voetbalkamer zegmaar.
In de namiddag hadden we vrij. Iedereen deed het rustig aan. Het moest wel want van die ''comfortabele'' zetels in de bus kon ik de slaap maar half vatten en morgen stond er ons een grote dag te wachten. Het bezoek aan parque de los glaciares.
Ik gebruikte de situatie om enkele impressies van het begin van de reis in mijn logboek te noteren. Voor het merendeel over Puerto Madryn. Alles wat ik nog wist van informatie pende ik neer.
Na een goede 2 pagina's viel ik onbewust in slaap. Weg voor een goeie 3uur en achteraf helemaal uitgeslapen voor een partijtje voetbal op een pleintje een beetje verder op de heuvel. Op het avondmaal stond weer tot iedereens vreugde
cordero(lam) op het menu. Ik kan je zeggen dat een goeie 55 maagjes tezamen het
lammetje op het einde er maar mager lieten uitzien. Foto in bijllage.
Een goed partijtje pool achter het verukkelijke
moesten een beetje verder in de stad zoeken. Om 12uur 's nachts slenterden na
ons poolgenot terug naar ons chaletje in de richting van het ''Lago Argentino''
dat in het parque de los glaciares was gelegen. Het was het meer dat we
de volgende dag zouden zien op onze bustrip rond het meer.
De volgende dag hadden we nog maar half onze roes
uitgeslapen en werden al om 7 uur in de ochtend opgewekt door Rocio
Yunes(coördinadrice van Rolling Travel). We hoorden in de verte al de bus de
motor aan het warmdraaien wat wel nodig was. Want de temperatuur zat toch dicht
rond de nul. Een hele verandering. Naast mijn twee 4 lange broeken waren het
allemaal korte broeken dat in mijn valies zaten. Dus was ik soms een unieke
vertoning in de groep uitwisselingsstudenten tijdens een typisch Belgisch
winterweertje. hahaMaar Ushuaia stond ons nog te wachten en El calafate
was niets vergeleken met deze plaats. Gelukkig trok ik die dag een lange broek
aan want het we trokken de bergen in richting de Perito Moreno gelegen in het
al voorvermelde bekende Parque de los glaciares.Naast het koude weer met tegelijkertijd een koude wind
was het nog eens bewolkt ook en vreesden we voor een slecht zicht op de
Gletsjer.De gids in de bus gaf uitleg over het variërende weer
in Patagonië. Hij deelde mee dat vooral de plaatsen dicht bij de Andes soms 4
verschillende seizoenen konden voorkomen op een normale dag. Met deze uitleg
kregen we er weer hoop in. En zo geschiede het ook. Op het moment dat de bus
vanachter een bergflank draaide trok de dichte mist plotsklaps helemaal weg. Ik
kan je meedelen dat dit een zalig moment want voor de eerste keer konden we in
de verte de enige echte Perito Moreno gletsjer zien. Ik zelf had het niet
opgemerkt want ik was zoals het merendeel van de bus mijn tweede deel van mijn
roes aan het uitslapen. Het was een uitgeslapen attente Duitser die als eerste
voor heel de bus enthousiast riep:!!!!!!!Ja Sie dar. Das ist die einige wahre Perito
Moreno Gletscher freunde!!!!!!! waarop het merendeel van de bus het de moeite
waard vond om hun slaap te onderbreken en hun ogen de kost te geven. Het
opwekken ging heel rap maar hun onbewustzijn zorgde voor een onwaar beeld van
de perito moreno Gletsjer. Het was alsof je naar de meest spectaculaire foto
aan het kijken was waarvan je dacht dat dit gewoon niet waar kon zijn.Een indrukwekkende foto van een plaats dat je altijd
al had willen zien in je leven. Er werd nog niet gedacht aan foto's trekken in
de bus. Nee want iedereen was zo versteld. Monden vielen open van versteldheid
en enthousiaste reacties werden geroeppen in de bus. De buschauffeur deed mooi zijn werk op de halve
asfaltweg dat voor het merendeel bestond uit haarspeldbochten en die leidde tot
aan het centrale station die vanop een boogscheut uitkeek op de Gletsjer.We arriveerden in het centraal station en konden niet
wachten om plaatjes te schieten. De reacties bleven vallen. Hier heb je een
goeie!Alleen een getruckeerde foto kon een zelfde sensatie
geven als dat zicht dat ik nu heb op deze impressionante grote massa van ijs. En
daar was ik zeker van!!!Ik ben er nu zeker van dat ik juliie met al deze
commentaren al heb warm gemaakt om mijn foto's te bekijken die in bijlage
zitten.En ik moet jullie zeggen dat dit nog niet de
spectaculairste dag was. De dag erna was zeker en vast de climax van ons
verblijf in El Calafate. De 15de de dag wanneer we een prachtige gletsjerwandeling deden op de tong van de Perito Moreno Gletsjer.
Misschien ook een beetje informatie over deze prachtige gletsjer gelegen in het mooiste natuurpark van Argentinië. Deze plaats werd voor de eerste keer verkend door de academicus en geografische verkenner Francisco Moreno. Vandaar ook de naam van de gletsjer. Perito betekent Specialist, expert. Wat ook refereert naar hem natuurlijk. Na de gletsjer is er ook nog de Fitz Roy vanwat de naam ook werd gegeven door Francisco Moreno. Naast de Gletsjer is de Fitz Roy het symbool van het Natuur park. De berg staat bekend als de rokende berg. Omdat de berg hoge pieken heeft zorgt wind en sneeuw voor een impressionant effect. Een toeristiche trekpleister zou je kunnen zeggen.
Maar Francisco Moreno
heeft niet alleen faam gemaakt met zijn expeditie in de 19de eeuw naar deze
plaatsen. Hij stichtte ook het natuurhistorische museum op waar hij
al zijn antropologische en archeologische vondsten in herbergde. Het museum
bevindt zich in La Plata,
een stad gelegen in de provincie Buenos Aires. Hij zou tot 1905 directeur er
van zijn en onder zijn bestuur zou hij zorgen dat het museum wereldbekend werd.
Tot op deze dag nog een van de meest belangrijke natuurhistorische museums ter
wereld.
Maar goed we waren
allemaal blij dat we de gletsjer konden opgaan en dus voor een stuk in de
voetsporen konden treden van Dhr.Moreno. Over voetsporen gesproken, het was wel
verplicht dat je ze volgde in het ijs want het kon wel nog eens fataal aflopen
met je. We luisterden allemaal goed naar de instructies die onze gidse
meedeelde. En zei dat er niets kon misgaan bij het respecteren van de
gletsjerregels. En inderdaad geen ongelukken gebeurd. haha. Maar toch enorm
genoten van wat we konden doen. Haha(Foto in Bijlage)In tegenstelling met de
AlpenGletsjers is de Perito Moreno niet zo verschillend alleen op één groot
aspect na. De Perito Moreno is een van de enige gletsjers die blijft uitzetten
op vlak van massa. Vandaar dat deze gletsjer zo impressionant is!!!De Perito
Moreno gletsjer die deel uitmaakt van de 48 gletsjers wordt gevoed zolas alle
andere door het Zuid-patagonisch ijsveld. Dit ijsveld heeft een oppervlakte van
het ongelooflijke getal 16 800 vierkante kilometer en een spreidlengte van
circa 350km. Vandaar dat dit de derde grootse zoetwaterreservoir ter wereld
is.
Met al deze opgesomde
feiten kan ik alleen maar zeggen hoe deze trekking een onvergetelijke ervaring
is.
Ik heb er een gepaste
uitdrukking voor:
¡¡¡¡¡''Eerst Perito
Moreno zien en dan sterven''!!!!!
De zalige sensatie van
dit toppunt van de reis bleef nog een tijdje hangen tot dat ik slaap rustig
vond achter het geplande voetbalmatchke. En ja nog even de mails checken met de
draagbare computer van Drew, een kamergenoot uit de ''Estados Unidos''. Een
goeie vier uur later mochten we weeral op. Ik keek op de wekker, kwart voor
vier in de morgen. Neenee, de wekker loog niet. Vier uur was het tijdstip dat
we vertrokken richting Ushuaia. Ik sloot de deur van de chalet en zei vermoeid
vaarwel aan deze prachtige plaats. Mijn bagage werd in de bus geladen en viel
direct in slaap nadat ik mijn plaatsje vanachter op de bus had gevonden. Weg
voor vele uren zachte dromen en vervelende wegen. Hoe meer je zuidwaarts gaat
hoe slechter de wegen er beginnen uit te zien. De volgende morgen bestond de nationale
Argentijnse weg uit kiezelsteentjes en putten. Nee het was niet de schuld van
de mijnen in tijde van de Beagle oorlog dat er putten waren maar we zagen er
wel enorm veel in het landschap. Zeg maar een slechte infrastructuur. We
naderden de grens met Chili die ochtend. De grenswacht hield ons tegen en
werden allemaal geloosd naar het kantoor om ons paspoort te laten afstempelen. Allemaal
heel raar want tenslotte reisden we naar een stad in Argentinië. Maar we
moesten chili passeren om Tierra del fuego te bereiken wat in onze taal bekend
staat als vuurland. Het is het driehoekvormig stukje land dat zich helemaal
afgescheiden van Argentië bevindt in het meest zuidelijke topje van
Latijns-Amerika.
Op Chileens grondgebied
namen we ook een veerboot om de straat van Magellaan over te steken en dan nog
voor een goeie 2uur door de middle of nowhere te reizen naar de grens met
Argentinië. Wat bij deze reizen er natuurlijk bijhoort is dat je voor soms een
goeie 4 uur sms'n en bellen uitgesloten zijn. Wat soms wel voor problemen
kunnen zorgen. Als je daar een platte hebt.....................
Uiteindelijk zullen we
in de middag aankomen op de 19de van november in fin del mundo wat einde van de
wereld betekent. Dat is ook dan de bijnaam van Ushuaia. Een prachtige frisse
stad omgeven door een wit panorama van sneeuw. De haven die uitkijkt op het
canal Beagle, boten die klaar staan om te vertrekken richting Antartica, een
enorme grote variëteit aan dieren, de grote geschiedenis van de
ontdekkingsreizigers die schuilt in deze streken. ja, ik kan alleen maar
zeggen. Alweer een prachtige plaats die ons te wachten staat!!!!!!!!
Hierbij ben ik aan de helft gekomen van mijn reisbespreking. Het volgend bericht zal ik de rest van de reis bespreken. Ushuaia, Esquel. San Carlos de Bariloche en als kers op taart San Martin de los andes. Allemaal hemelse plaatsen
Voor de eerste keer in
mijn leven staat mij een heet nieuwjaarfeest in de zomer te wachten. ik sta al te zweten van benieuwdheid!!!!!!!!
¡¡¡¡¡¡¡Buenas
fiestas y un feliz año!!!!!!!
Amigo David
Bijlagen:
david y thomas.jpg (24.4 KB)
DSCF0046.JPG (73.7 KB)
DSCF0054.JPG (85.4 KB)
foto van internationaal voetbalploegje in El Calafate.jpg (173.6 KB)
grouppicture.jpg (41.4 KB)
impressionant zicht op de Perito Moreno Gletsjer.jpg (111.5 KB)
Indrukwekkend zicht op gletsjer vanuit boot getrokken.jpg (81 KB)
nice view.jpg (104.4 KB)
Opwarmertje om te drinken achter onze wandeling.(blenders met zoetwaterijsblokjes van de gletsjer).jpg (161.1 KB)
19-12-2009, 00:00 geschreven door David 
|
Hola compañeros,
Hola,
