Levenslijn van een gewone vrouw

Inhoud blog

	wat er volgde
	Start van mijn blog
	Proficiat!

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

T wel en wee

09-03-2016

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Start van mijn blog

Ik hield vroeger in mijn jeugdjaren een dagboek bij waar ik al mijn gedachten in bijhield. Niet altijd even makkelijk maar voor mij wel rustgevend... Als tiener had ik die uitlaat klep nodig zo even voor t slapen gaan alles noteren, door de jaren heen ben ik het blijven doen. Ik denk dat voor vele een hulpmiddel is om verder te gaan, iets te verwerken of iets vanop afstand te kunnen bekijken.
een jaar geleden heb ik de befaamde BURN out gekregen.. Mij zoiets overkomen? Ik die altijd nuchter was en niet geloofde in psychische vermoeidheid, ik die zoiets had van komaan zenne met die zever? Ja dus ik.
hoe kwam dat? Waarom? blablabla ik wilde gewoon door en beter nog ik moest door mijn onderneming mijn kinderen mijn man die rekende op mij. Ik degene die overal doorging en altijd positief was. Ik moest en zou lachen.
Ok mijn leven ervoor... Mijn jeugd was goed maar getekend door stress mijn ouders werkten hun kapot en door 1 foute beslissing verloren ze alles, zelfs elkaar voor een korte tijd. Net toen ze terug samen waren na 4 mndn te leven in stress, ruzie,... Leerde ik mijn echtgenoot kennen. Door bepaalde zaken in mijn jeugd kon ik niemand echt vertrouwen, hij heeft mijn muur afgebroken... Maar door het feit ik toen 16 was duurde het even. Mijn ouders hadden het zo zwaar dat ik midden het 6de aso ec tal mijn school liet vallen en nr bso overschakelde daar ik geen perspectief had. Ik weet nog goed dat de directie mij tot bij hem riep en zei: ik wil je niet laten gaan... Je gaat echt spijt hebben.waarop ik zei ik kan niet anders en die zin liet hem alles begrijpen. Op mijn 18de ben ik getrouwd , was ik op mijn stageplaatsen aangenomen en plots zwanger.... Tijdens mijn zwangerschap heb ik afstandsonderwijs gevolgd hoge school nadien in modules met een baby en werk en mijn echtgenoot steunde mij in alles. Toen ik 21 was en zwanger van mijn 2de kind hebben we mijn droom waargemaakt en zijn we een bedrijf begonnen ik en mijn man. Niet wetende wat en hoe, ik nam loopbaanonderbreking en ging ervoor. Van dag 1 hadden we werk en mijn ouders kwamen erbij . We werkten dag en nacht. Ondertussen kreeg k een niercrisis belandde in het ziekenhuis en een week later begon ik terug aant werk. Toen ik 26 was beviel ik van mijn 3de kindje, hij bleek de ene niercrisis na de andere te hebben, 6 mndn leefde ik in het ziekenhuis tot...eindelijk het uz de op.ossing vond, die periode was ons bedrijf in volle groei dus vloog ik van het ene naar het andere... En de firma groeide , de kinderen groeide en mijn limiet werd bereikt. Ondertussen hadden we 60 medewerkers wat veel inhield en ik kreeg terug te kampen met mijn wat alsen, mijn paniekerig gevoel, mijn onrust. Ik kon niks goed plaatsen. En plots deed ik niets anders san van happy te zijn naar te Wenen, altijd moe zijn of slechtgezind rondlopen de burn out dus.... En morgen vertel ik het nu en dan starten we aan het elke dag een nieuwe dag .... C ya

Geef hier uw reactie door